Η Αμάντα παραχώρησε συνέντευξη στο ΟΚ και στον Γιάννη Πουλόπουλο και μίλησε για την συμμετοχή της στην Eurovision αλλά και τον λόγο που δεν δήλωσε συμμετοχή για να εκπροσωπήσει την Νορβηγία.
Γιατί αποφάσισες να δηλώσεις συμμετοχή και να εκπροσωπήσεις την Ελλάδα στην Eurovision και όχι την Νορβηγία;
Μπορεί να δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά στην Νορβηγία και να έχω κυκλοφορήσει και EP εκεί, αλλά είμαι Ελληνίδα και πάντα στην Eurovision υποστήριζα τη χώρα μας. Εκτός αυτού, μου αρέσει που στην Ελλάδα είναι ένα διαγωνισμός όπου οι υποψήφιοι μπορούν να στείλουν τα τραγούδια τους και η επιτροπή αποφασίζει ποιο είναι αυτό που θα πάει στην Eurovision. Στη Νορβηγία είναι πιο ανοιχτός ο διαγωνισμός και αυτού του είδους η δημοσιότητα ομολογώ ότι δεν μου αρέσει πολύ. Πρέπει να σου πω, μάλιστα, ότι το “Die Together” δεν ήταν τραγούδι που έγραψα για την Eurovision. Είναι ένα κομμάτι που είχα γράψει χρόνια πριν, όταν είχα χωρίσει από την πρώτη μου αγάπη, και επρόκειτο να συμπεριληφθεί στο άλμπουμ που ετοιμάζω γιατί είναι το αγαπημένο μου. Όταν έγινε συζήτηση με την εταιρεία μου αν θα με ενδιέφερε να πάω στην Eurovision, σκεφτήκαμε ότι υπήρχαν τρία τραγούδια που θα ταίριαζαν στον διαγωνισμό, αλλά συμφωνήσαμε όλοι ότι το Die Together είναι το κατάλληλο.
Περίμενες ότι θα ήσουν εκείνη που θα επιλεγόταν και θα έπαιρνε το <<εισιτήριο>> για την Ιταλία;
Δεν το περίμενα. Είναι πολύ αξιόλογοι όλοι οι καλλιτέχνες που έστειλαν τραγούδια και δεν πίστευα ότι θα ήμουν εγώ αυτή που θα εκπροσωπούσα την Ελλάδα στην Eurovision. Η ανακοίνωση έγινε 2 μέρες πριν από τις εξετάσεις μου, μια και είμαι στο έκτο έτος της Ιατρικής. Είχα μεγάλο άγχος λόγω των εξετάσεων, οπότε το νέο αυτό ήταν πολύ ανακουφιστικό για εμένα. Με το που ανακοινώθηκε το όνομα μου από την ΕΡΤ, δέχτηκα εκατοντάδες μηνύματα στο Instagram, τηλεφωνήματα και εκτίμησα πάρα πολύ πόσο υποστηρικτικοί και θετικοί ήταν όλοι μαζί μου. Είμαι πολύ χαρούμενη που θα εκπροσωπήσω την χώρα μου σε αυτό τον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό
Ήταν παιδικό σου όνειρο να πας στην Eurovision;
Ναι, βέβαια. Η Eurovision ήταν σαν μια μεγάλη γιορτή. Μαζευόμασταν όλοι μαζί στο σπίτι, τρώγαμε γύρο, παρακολουθήσαμε τον διαγωνισμό και βάζαμε τις δικές μας βαθμολογίες. Η πρώτη Eurovision που θυμάμαι ήταν το 2005, όταν κέρδισε η Έλενα Παπαρίζου. Από εκεί και πέρα ξεχωρίζω το Euphoria της Λορίν και το Fairytale του Αλεξάντερ Ρίμπακ, με τον οποίο πρέπει να ομολογήσω ότι ήμουν ερωτευμένη.
Σε αγχώνουν αυτά τα τρία λεπτά που θα είσαι πάνω στη σκηνή και θα τραγουδάς για την Ελλάδα;
Πιο που θα με φόβιζε μια μικρότερη συναυλία, όπου θα μπορούσα να βλέπω τις αντιδράσεις του κόσμου στα μάτια τους. Σε ένα μεγάλο τηλεοπτικό σόου όπως η Eurovision θέλεις μεν να περάσει το τραγούδι σου στον κόσμο που είναι αποκάτω, αλλά ταυτόχρονα έχεις στο μυαλό σου να ακολουθήσεις τις οδηγίες του σκηνοθέτη. Αυτό που με αγχώνει είναι να μην κάνω κάτι λάθος και το αποτέλεσμα δεν αρέσει. Θέλω να κάνω περήφανους τους Έλληνες που μου έδωσαν αυτή την ευκαιρία, γιατί είναι μεγάλη τιμή και χαρά να εκπροσωπήσω τη χώρα μου σε αυτό τον διαγωνισμό που παρακολουθούν εκατομμύρια τηλεθεατές.
Με ποια θέση θα ήσουν ευχαριστημένη;
Θα ήθελα με την εμφάνιση μου να κάνω την Ελλάδα περήφανη. Αυτός είναι ο στόχος μου και το όνειρο μου!
