Συνεχίζουμε τη σειρά αφιερωμάτων σε γνωστούς καλλιτέχνες, οι οποίοι βρέθηκαν στα φωνητικά του διαγωνισμού, χωρίς ποτέ να εκπροσωπήσουν κάποια χώρα ως βασικοί ερμηνευτές.
Jean-Paul Cara (LUX 80)
Γεννήθηκε το 1948 στο Montpellier, από πατέρα Αλγερινό και μητέρα Ανδαλουσιανή. Ξεκίνησε ως κιθαρίστας (ο τσιγγάνος καλλιτέχνης Manitas de Plata του χάρισε την πρώτη του κιθάρα) και τραγουδιστής μικρών γκρουπ. Στη συνέχεια, έγινε πιο γνωστός ως συνθέτης και στιχουργός τραγουδιών, για πολλούς καλλιτέχνες (Nana Mouskouri, Serge Lama, Marie Laforêt και άλλοι) εξάλλου υπογράφει το L’oiseau et l’enfant (FRA 77-βραβείο, ως συνθέτης), το Un, deux, trois (FRA 76, ως στιχουργός), το Humanahum (FRA 81, ως συνθέτης), αλλά και τη γαλλική διασκευή La paix sur terre του νικητήριου τραγουδού της Γερμανίας Ein Bisschen Frieden (GER 82), ενώ έγραψε επίσης μουσική για ταινίες και τηλεοπτικά προγράμματα. Είναι, λοιπόν, ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από τη στολή του πιγκουίνου στο αλησμόνητο Le papa pingouin!
Los Valdemosa (SPA 69)
Πρόκειται για ένα φολκ συγκρότημα που απαρτίζεται από τα αδέλφια Τomeu, Rafael, Bernardo (Bernat) και Malen Estarás και τον ξάδελφό τους Matías Estradas. Πήραν το όνομά τους από τη γενέτειρά τους, Valdemossa στη Μαγιόρκα της Ισπανίας Ξεκίνησαν να δισκογραφούν ήδη από το 1962, ενώ εντοπίσαμε έναν τελευταίο δίσκο το 1991. Οι τρεις πρώτοι συνόδευσαν τη νικήτρια Salomé το 1969.
Sue Glover & Sunny Leslie (UK 69, GER 75, UK 85)
Αν και αδελφές (Yvonne & Heather Wheatman), ήταν γνωστές με τα καλλιτεχνικά τους ονόματα Sue Glover και Sunny Leslie. Γεννημένες στην Ινδία, ξεκίνησαν με το όνομα The Myrtelles, το οποίο άλλαξαν μετά σε The Stockingtops. Προσπάθησαν να κάνουν καριέρα στη Γερμανία χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, έτσι εγκαταστάθηκαν στο Λονδίνο. Έκαναν φωνητικά σε ονόματα όπως οι: Tom Jones, David Bowie, Elton Joh, Dustin Springfield, Joe Cocker, Donna Summer και τόσοι άλλοι. Μπήκαν στα charts είτε με δικές τους δουλειές, είτε τραγουδώντας ως χορωδοί σε άλμπουμ άλλων τραγουδιστών. Για τρία χρόνια ήταν μέλη των Brotherhood of Man (πριν εκείνοι βρεθούν στη Γιουροβίζιον). Τη δεκαετία του’ 80 αποσύρθηκαν.
Madeline Bell (GER 75)
Γεννημένη το 1942 στο Newark των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι soul τραγουδίστρια που έγινε γνωστή στην Αγγλία ως μέλος των Blue Mink κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, καταγράφοντας πολλές επιτυχίες στα charts, κάτι που συνέχισε και ως σόλο καλλιτέχνιδα. Έχει κάνει φωνητικά για τους: Dusty Springfield, Donna Summer, Rolling Stones, Kiki Dee, Giorgio Moroder και άλλους. ‘Εβγαλε δύο άλμπουμ με το γαλλικό γκρουπ Space, ενώ έχει δώσει τη φωνή της και σε διαφημιστικά jingles. Τα τελευταία χρόνια ζει πλέον στην Ισπανία. Ήταν παντρεμένη με τον Barry Reeves των Ferris Wheel.
Fernanda Lopes (POR 87, 90, 92, 93, 96, 99, 01)
Γνωστή στην Πορτογαλία, υπήρξε τραγουδίστρια των Mas Bah!, ενώ κάνει μέχρι σήμερα επιτυχίες ως σόλο καλλιτέχνιδα. Πολύ πρόσφατα μετείχε στο βίντεο-κλιπ του τραγουδιού Não é o fim, με 80 καλλιτέχνες να ερμηνεύουν από το σπίτι τους λόγω καραντίνας.
Ladybirds (UK 67, 74)
Ήταν περίφημο φωνητικό τρίο, μετεξέλιξη των The Vernons Girls, το οποίο μεταξύ 1962 και 2005 πλαισίωσε πασίγνωστους καλλιτέχνες. Στην πραγματικότητα 12 διαφορετικές καλλιτέχνιδες υπήρξαν κατά καιρούς μέλη τους. Από το 1966 μέχρι το 1968 εμφανίζονταν στο πρόγραμμα Top of the Pops, ενώ το 1969 τις προσέλαβε ο Benny Hill για το Benny Hill Show, όπου μετείχαν έως το 1991 σε περισσότερα από 60 επεισόδια, ανάμεσά τους το ανεπανάληπτο “The European Song Contest”, μία παρωδία της Γιουροβίζιον. Δεν έλειψαν παράλληλες συμμετοχές τους σε διάφορα άλλα μουσικά ή κωμικά προγράμματα. Οι Maggie Stredder (η διοπτροφόρος και ιδρυτικό μέλος), Marian Davies και Gloria George έκαναν φωνητικά στη Sandie Shaw, οταν κέρδισε το 1967. Το 1974, αφότου η Ann Simmons (Ann O’Brien) αντικατέστησε την George, πλαισίωσαν την Olivia Newton John. Στην πορεία, η Stredder έγινε after dinner speaker, η Davies και η George έφυγαν το 1973, η δε Simmons συνέχισε με τις The Pearls. Από αυτές τις καλλιτέχνιδες οι δύο πρώτες έχουν πεθάνει.
Dea Norberg (12 φορές-χάλκινο μετάλλιο!)
Η Andrea Heléne “Dea” Norberg, γνωστή ως Dea Norberg, έχει μετάσχει ως χορωδός σε συμμετοχές της Σουηδίας (1999, 2003, 2004, 2005, 2006, 2008, 2009, 2013, 2014), της Μάλτας (2000), της Αυστραλίας (2016) και του Αζερμπαϊτζάν (2016). Μάλιστα τρεις φορές έχουν βρεθεί μαζί με τη Sahlene να υποστηρίζουν φωνητικά μια χώρα (1999, 2000, 2016-Αυστραλία). Μετείχε επίσης στη χορωδία του Melodifestivalen μεταξύ 2003-6 και το 2009, χρονιά κατά την οποία μετανάστευσε στην Αμερική. Είναι εδώ και κάποια χρόνια μόνιμη συνεργάτιδα των Roxette στις περιοδείες τους, ενώ μετέχει και στην Viva Elvis Live Band. Για την ιστορία, να πούμε ότι το απόλυτο ρεκόρ κατέχει ο Georges Costa με 17, ακολουθούμενος από τον αδερφό του, Michel Costa με 16 συμμετοχές, δύο χορωδοί που μεσουράνησαν στη Γιουροβίζιον μεταξύ 1973 και 1986. Τρίτη είναι η Dea Norberg.
Βικτώρια Χαλκίτη (GRE 93, 94, BLR 05, GRE 08, 12, 18, 21)
Τραγουδίστρια, καθηγήτρια φωνητικής και μεταγλωττίστρια, γεννημένη και μεγαλωμένη στη Στοκχόλμη, από Έλληνα πατέρα και Σουηδή μητέρα, με συμμετοχές σε πάμπολλους δίσκους, αλλά και δική της σημαντική πορεία, όπως το χιτ Τέλεια που παιζόταν σε διαφήμιση γνωστής εταιρείας, έχει συνδέσει το όνομά της με τη Γιουροβίζιον, όπως έχουμε δει σε παλαιότερο αφιέρωμα. Πέρα από τις συμμετοχές της στα φωνητικά, είχε αναλάβει τη φωνητική διδασκαλία στο Shake it (GRE 04). Φέτος, θα πλαισιώσει τη Στεφανία στο Ρότερνταμ. Ξεκίνησε με ένα maxi single στη Γαλλία. Έχει δουλέψει με καλλιτέχνες και παραγωγούς από τη Σουηδία, τη Γερμανία και τη Ρωσία, όπως οι Da buzz, οι Antique (GRE 01), οι Schiller, η Ani Lorak (UKR 08), o Dima Bilan (RUS 08) και άλλοι. Και ένα αξιοπερίεργο: ο πατέρας της, Χάρης Χαλκίτης (συνθέτης του “Wagon lit”, με το οποίο θα συμμετείχε η Πωλίνα το 1986), τραγούδησε το 1994 πίσω από την Ευρυδίκη, με άλλα λόγια, πατέρας και κόρη έκαναν φωνητικά για δύο διαφορετικές χώρες την ίδια χρονιά, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία της Γιουροβίζιον!
Μπορείτε να δείτε ξανά τα παλαιότερα αφιερώματά μας στους διάσημους χορωδούς: το πρώτο, το δεύτερο και το τρίτο μέρος.
Συγκινητική η προσπάθεια της Χαλκίτη να περισώσει ότι μπορούσε να σωθεί από το ναυάγιο του Love Me Tonight (Λευκορωσία 2005). Για μένα μια από τις χειρότερες συμμετοχές και εμφανίσεις στην ιστορία του Διαγωνισμού.
Εντυπωσιακό και αυτό με τον πατέρα της το 1994.