Η καριέρα στην Ελλάδα
Τα στενά σύνορα της Ελλάδας ήταν πολύ μικρά για τον ταλαντούχο συνθέτη, πιανίστα και στιχουργό Νίκο Ιγνατιάδη. Γεννημένος το 1945 στην Αθήνα κι έχοντας Ρωσικές και Ιταλικές ρίζες, κατάφερε να συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα του πενταγράμμου (Νίκος Νομικός, Ελένη Δήμου, Μπέσσυ Αργυράκη, Λάκης Αλεξάνδρου, Πασχάλης, Λία Βίσση, Γιάννης Πετρόπουλος, Χριστιάνα, Φίλιππος Νικολάου, Γιάννης Πλούταρχος, Τόλης Βοσκόπουλος, Πόπη Αστεριάδη, Γιάννης Λογοθέτης, Ελπίδα, Λευτέρης Μυτιληναίος), υπογράφοντας διαχρονικές επιτυχίες, όπως το “Κόκκινο Γαρύφαλλο” με τον Γιάννη Πάριο και τη Χαρούλα Αλεξίου, τα “Ποτέ, ποτέ, ποτέ” και “Είσαι Θεός” με τον Γιάννη Πάριο, τα “Να μην χαθείς ποτέ απ’ τη ζωή μου”, “Και καλύτερα” με τη Μαρινέλλα, το “Είσαι μια συνήθεια” με τη Λίτσα Διαμάντη, το “Εξ επαφής” με τη Δήμητρα Γαλάνη και τόσες άλλες. Έχοντας κάνει σπουδές στο Ωδείο Αθηνών, ήδη από το 1975 είχε τη δική του ορχήστρα, με την οποία κάθε εβδομάδα έπαιζε σε τρία τηλεοπτικά σώου. Έγραψε μουσική για πέντε ταινίες, αλλά και το σήριαλ “Καλημέρα Ζωή”.
Η καριέρα στην Ολλανδία
Στο απόγειο της καριέρας του, το 1987, εγκαθίσταται στην Ολλανδία, όπου -μεταξύ άλλων- καταξιώνει την Τίνα Σελίνη ή Σελήνη (Κωνσταντίνα Καμπάκη-Κουτσελίνη), μια καλλιτέχνιδα σχετικά άγνωστη στην Ελλάδα και βραβεύεται από τον πρωθυπουργό της χώρας για την επιτυχία του δίσκου του “The Olympus Symphony”, για τη δημιουργία του οποίου διηύθυνε την περίφημη Metropole Orkest. Η καριέρα αυτή ξεκίνησε, όταν το 1985 έγραψε για τον Βenny Neyman το “Waarom Fluister Ik Je Naam Nog“ που ανέβηκε στο #1 για 5 εβδομάδες. Με τη βοήθεια του, γνωστού από τη Γιουροβίζιον, μαέστρου Harry van Hoof, ηχογράφησε πολλούς δίσκους. Για προσωπικούς λόγους επέστρεψε μόνιμα στην Ελλάδα το 2004.
Φωτιά στα σύνορα της γης
Το τραγούδι αυτό του 1987 με τον Γιάννη Πάριο (το οποίο μάλιστα θυμίζει κάπως το “Tu te reconnaîtras”, δηλαδή το βραβείο του Λουξεμβούργου το 1973) αποδείχθηκε προφητικό: η μουσική του γίνεται αγαπητή και “ταξιδεύει” σε όλες τις ηπείρους, τόσο σε μορφή instrumental, όσο και μέσω συνεργασιών με διεθνή ονόματα όπως η Νάνα Μούσχουρη (LUX 63), ο Julio Iglesias (SPA 70), ο Charles Aznavour, η Βίκυ Λέανδρος (LUX 67, 72), ο Ντέμης Ρούσσος, ο Al Bano και η Romina Power (ITA 76, 85), ο Engelbert Humperdinck (UK 12). Φυσικά, όλα αυτά τα χρόνια δεν σταμάτησε να δίνει τραγούδια με διεθνές άκουσμα και σε Έλληνες καλλιτέχνες.
Η υποψηφιότητα στη Γιουροβίζιον
Όσον αφορά στη Γιουροβίζιον, ήταν υποψήφιος μαζί με τη Μαντώ στον ελληνικό τελικό του 1990 με το “Μόνο οι δυο μας”. Εκείνη τη χρονιά κέρδισε το “Χωρίς σκοπό” με τον Χρήστο Κάλλοου. Όπως διέρρευσε, το δεύτερο και το τρίτο τραγούδι είχαν ισοβαθμήσει, έτσι έγινε επαναληπτική ψηφοφορία, οπότε οι δύο καλλιτέχνες κατέλαβαν τη 2η θέση (και ορίστηκαν ως αναπληρωματικοί), αφήνοντας πίσω τους το “Ταξίδι” με τον Γιάννη Δημητρά (GRE 81). Στον τελικό είχαν ακόμα περάσει η Λουίζα Κονέ, ο Τζίμης Μακούλης (AUT 61) και η Αγγελική Μπαζίγου, ενώ εκτός είχαν μείνει το “Καλημέρα” με τη Μαντώ που έγινε επιτυχία με την Αλέξια και σήμα του “Πρωινού Καφέ”, αλλά και το “Του Αιγαίου τα μπλουζ” με τον Κώστα Μπίγαλη (GRE 94, συνθέτης GRE 96), δύο πολύ μεγάλες επιτυχίες της εποχής. Η βαθμολογία δεν ανακοινώθηκε ποτέ.
Μοναδικός συνθέτης και χωρίς την αναγνώριση που του άξιζε στην Ελλάδα. Τι κρίμα……
Τελικά η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της…….
Δεν είναι μόνο το ότι αναγκάστηκε να ξενιτευτεί, αλλά και το ότι, αφότου πέθανε, δεν του έγινε ούτε ένα αφιέρωμα… Υπήρξε, πράγματι, εκλεκτός συνθέτης.