Παρθενικός εκπρόσωπος της Κύπρου ήταν το πενταμελές γκρουπ Island (= Νησί), ένας τίτλος που παραπέμπει άμεσα στην ίδια την Κύπρο. Δημιουργήθηκαν ειδικά για την περίσταση και ερμήνευσαν το τραγούδι «Μόνικα», καταλαμβάνοντας την 6η θέση ανάμεσα σε 20 χώρες.
Ο Άριστος Μοσχοβάκης έχει σπουδάσει μουσική στο Ron Music School του Τελ-Αβίβ. Έχει καρμική σχέση με τις διοργανώσεις στην Ιρλανδία, αφού τραγούδησε εκεί το 1981, το 1993 μετείχε ως συνθέτης, ενώ απερρίφθη η συμμετοχή του Θυμάμαι το 1988. Εμφανιζόταν για χρόνια σε μαγαζί της Κύπρου και έχει συνεργαστεί με γνωστούς καλλιτέχνες σε Ελλάδα και Κύπρο.
Η – teenager τότε – Αλέξια (Βασιλείου) επελέγη με audition. Αυτό της απέφερε ένα συμβόλαιο στην Ελλάδα, αλλά προτίμησε να πάει στην Αμερική για σπουδές Ψυχολογίας και Κοινωνιολογίας, καταλήγοντας τελικά στη μουσική Ακαδημία Berklee της Βοστώνης. Ξαναπήγε το 1987, οπότε ξεκίνησε και η μεγάλη της καριέρα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, η οποία κινείται μεταξύ τζαζ, έντεχνου, ρετρό και ποπ.
Μαζί τους η νεαρή τότε μητέρα, εργαζόμενη για χρόνια στην κυπριακή κρατική ραδιοφωνία, που της αρέσει το ποδόσφαιρο, Αρετή Κασάπη-Xαραλαμπίδου, με πολλές ηχογραφήσεις παραδοσιακών και αντικατοχικών τραγουδιών, ακόμα και σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου. Τα μουσικά της ίχνη χάνονται μετά το 1988.
Στο πιάνο ο καταξιωμένος μουσικοσυνθέτης Δώρος Γεωργιάδης (συνθέτης GRE 79), με σημαντικές συνεργασίες, οι αναρίθμητες επιτυχίες του οποίου τραγουδιούνται μέχρι σήμερα («Ας κάνουμε απόψε μιαν αρχή», «Αν ήμουν πλούσιος», «Σωκράτης» κλπ.).
Στα φωνητικά ο Άγγλος αθλητής Roger Lee (Wheeler). Είναι γνωστός στην Κύπρο ως δάσκαλος του τένις και ιδιοκτήτης ακαδημίας τένις στο χωριό Σούνι Ζανατζιά της Λεμεσού. Πέραν όμως τούτου είναι τραγουδιστής και διασκεδαστής που ηχογραφεί ακόμα. Τέλος, στο σαξόφωνο συνόδευσε ο μαιτρ των πνευστών οργάνων Φίλιππος Τσεμπερούλης (φλάουτο GRE 89), σύζυγος της Φανής Πολυμέρη (CYP 89). Οι Island εμφανίστηκαν ντυμένοι σε σταχτιές, γαλάζιες, μπλε και φαιές αποχρώσεις.
Οι δημιουργοί, Δώρος Γεωργιάδης (παραλίγο νομικός) και Σταύρος Σιδεράς (CYP 83, αρχιτέκτονας, σκηνοθέτης, δημοσιογράφος- πήρε μια συγκλονιστική συνέντευξη από τον Ραούφ Ντενκτάς, ο οποίος παραδέχτηκε τις θηριωδίες των Τούρκων κατά των Κυπρίων, αλλά και λιμπρετίστας σε μιούζικαλ και ροκ όπερες, όπως οι “Δαίμονες”), είναι συντοπίτες, συνομήλικοι, συνεργάτες από το 1975 και… μπατζανάκηδες. Ο μαέστρος, Μιχάλης “Mike” Ροζάκης (GRE 76, CYP 81, 83, 90, GRE 96), γεννημένος στην Αίγυπτο, έκανε καριέρα στην Κύπρο. Μέλος των Charms, διακρίθηκε εν συνεχεία στην ενορχήστρωση, ενώ για τέσσερα χρόνια υπήρξε επικεφαλής του Μουσικού Τμήματος της ΕΡΤ. Παράλληλα, δίδασκε στο Εθνικό Ωδείο. Πέθανε το 2009.
Έγινε κλειστή επιλογή και είναι γνωστό ότι το τραγούδι είχε απορριφθεί από την ελληνική επιτροπή για την επιλογή του 1980!
O έξυπνος στίχος του τραγουδιού “παίζει” με ένα λογοπαίγνιο ανάμεσα στο επίθετο «μόνη» και το όνομα «Μόνικα». Οι φωνές του γκρουπ ήταν εξαιρετικά δεμένες, γεγονός που εκτιμήθηκε από τις επιτροπές. Το φιλμάκι, θέτοντας τον τόνο και για όσα ακολούθησαν τις επόμενες χρονιές, δείχνει ομορφιές από τη φύση της Μεγαλονήσου, τη γεωργία και κτηνοτροφία, αρχαιότητες, εικόνες από τη λαϊκή παράδοση (αγγειοπλαστική, κεραμική, υφαντουργία, θέατρο σκιών) και τουριστικά ενσταντανέ από θάλασσα και βουνό, αποπνέοντας μια εικόνα γλυκιάς ανεμελιάς. Η εικόνα όμως της σύγχρονης, ευρωπαϊκής Κύπρου, απουσίαζε, για την ώρα τουλάχιστον…
Περνάνε τα χρόνια, λιακάδες και χιόνια μας βρίσκουνε πάντα μαζί
Περάσαμε μπόρες και δύσκολες ώρες, μα πάντα η αγάπη μας ζει
Ποτέ δε θυμάμαι, ανήσυχος να `μαι, γιατ’ ήσουνα πάντα εσύ
Πιστή σοντροφιά μου, τραγούδι, χαρά μου, αγάπη κι ελπίδα χρυσή
Μόνι, Μόνι, Μόνι, Μόνι, Μόνι, Μόνι, Μόνι, Μόνι, Μόνικα
Ζεις εσύ για μένα, ζω εγώ για σένα κι είναι όλ’ αρμονικά
Μόνι, Μόνι, Μόνι, Μόνι, Μόνι, Μόνι, Μόνι, Μόνι, Μόνικα
Ζεις εσύ για μένα, ζω εγώ για σένα κι είναι όλ’ αρμονικά
Ποτέ δε θυμάμαι ανήσυχος να `μαι, γιατ’ ήσουνα πάντα εσύ
Πιστή συντροφιά μου, τραγούδι, χαρά μου, αγάπη κι ελπίδα χρυσή
Μόνι, Μόνι, Μόνι, Μόνι, Μόνι, Μόνι, Μόνι, Μόνι, Μόνικα
Ζεις εσύ για μένα, ζω εγώ για σένα κι είναι όλ’ αρμονικά (Χ 4)
Μόνικα
Ωραίο ντεμπούτο για την Κύπρο το μακρινό 1981 και πολύ κατατοπιστικά όλα τα συνοδευτικά σχόλια για τη συμμετοχή.
Μία μικρή διόρθωση: Ο πρώτος στίχος του τραγουδιού δεν λέει “οι αγάπες και χιόνια μας βρίσκουνε πάντα μαζί”, αλλά “λιακάδες και χρόνια μας βρίσκουνε πάντα μαζί” (υπονοώντας προφανώς ως λιακάδες τις καλές στιγμές και χιόνια τις δύσκολες στιγμές, που μας βρίσκουνε πάντα μαζί).
Νομίζω ότι ακούγεται καθαρά σε μια προσεκτική ακρόαση.
Νομίζω ότι έχεις δίκιο. Βρήκα τους στίχους στο diggiloo thrush και στο stixoi.info, αλλά προφανώς είναι λάθος. Το διορθώνω!