Η καλλιτέχνιδα και η επιλογή
Το 1981, η Αλέξια (Βασιλείου), ήταν μέλος των Island, στο τραγούδι “Μόνικα”, που αποτέλεσε την πρώτη συμμετοχή της χώρας (δείτε το σχετικό άρθρο εδώ). Το 1986 ήρθε 3η στην κλειστή κυπριακή επιλογή με το Τραγουδώ. Η επιλογή του 1987 επίσης ήταν κλειστή. Βρισκόταν τότε στη Νέα Υόρκη, όταν επελέγη το Άσπρο-Μαύρο του Άντρου και της Μαρίας Παπαπαύλου. Μια βροχερή μέρα της τηλεφώνησαν ότι είχε κερδίσει.
Η Αλέξια των ρεκόρ
Το ηχογράφησε στη Σουηδία με την Air Music, όπου ένας φίλος της είχε πρόσβαση. Εκεί ηχογράφησε τρία άλμπουμ, εκ των οποίων τα δύο έγιναν χρυσά και το εν λόγω πλατινένιο σε όλη τη Σκανδιναβία. Με 300.000 αντίτυπα, το πρώτο της άλμπουμ, που περιλαμβάνει και το Άσπρο Μαύρο, είναι το πιο επιτυχημένο όλων των εποχών για πρωτοεμφανιζόμενο Έλληνα καλλιτέχνη και το κορυφαίο για pop album, ενώ ο δίσκος «Η Αλέξια ερμηνεύει τα κλασικά», σε παραγωγή Μάκη Δελαπόρτα, με τη συμμετοχή της φιλαρμονικής ορχήστρας της Βουλγαρίας, όχι μόνο έχει ξεπεράσει το 1 εκατομμύριο αντίτυπα, αλλά ήταν ο πρώτος χρυσός και πλατινένιος δίσκος που δόθηκε ποτέ στην Κύπρο. Το τραγούδι της «Καλημέρα», που έγινε το θέμα της εκπομπής «Πρωινός καφές» είχε έρθει 7ο (μένοντας εκτός ελληνικού τελικού) το 1990, με τη φωνή όμως της Μαντώς. Την επόμενη χρονιά κέρδισε τον διαγωνισμό Eurosong στην Κέρκυρα με το «Έλα» του Μίμη Πλέσσα.
Μια αξιοζήλευτη καριέρα
Τι να πρωτοπούμε για την καριέρα της Αλέξιας; Σπουδές στο Κολλέγιο Berkelee της Βοστώνης, Τοπ 100 των ΗΠΑ με το “I am Siam” και αναρίθμητες επιτυχίες σε Ελλάδα και Κύπρο. Συνεργασίες με τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Γιώργο Χατζηνάσιο, τον Κώστα Καπνίση, τον Κώστα Τουρνά και άλλα ονόματα, διεθνούς φήμης (Chick Corea, Andreas Vollenweider, Milva, Stevie Wonder, Chaka Khan, Madeleine Peyroux), σταδιοδρομία στις Η.Π.Α., αναγνώριση από την Unesco και το CNN, άλμπουμ, διακρίσεις και βραβεία, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, φιλμ νουάρ, ρεπερτόριο που κινείται μεταξύ τζαζ, γκόσπελ, φολκ, ποπ και πειραματική μουσική. Θα σταθούμε στην παρουσία της ως ακτιβίστριας, με ιδιαίτερη ευαισθησία όσον αφορά στο κυπριακό ζήτημα.
Το φιλμάκι
Το βίντεο-κλιπ ακολουθεί τη γνωστή αισθητική της εποχής: σκι στο βουνό, σκάφη στη θάλασσα, θαλάσσια σπορ, τουριστικά τοπία, καταρράκτες, λουλούδια, μια ταβέρνα και πελεκάνοι (αντί για τους γνώριμους γλάρους). Σε κάποια στιγμή βλέπουμε την Αλέξια να κοιτάζει αμήχανα τον σκηνοθέτη, προσπαθώντας να καταλάβει προς τα πού πρέπει να κινηθεί!
Μερικές πληροφορίες ακόμα
Στα φωνητικά της είχε την Ευρυδίκη (Ευρυδίκη Θεοκλέους-CYP 92, 94, 07, φωνητικά 83, 86), την Έλενα Πατρόκλου (CYP 91, φωνητικά 83, 89) και τον συνθέτη Ανδρέα Παπαπαύλου. Στα χορευτικά ήταν ο Αναστάζιο (Χάρης Αναστασίου-CYP 90) και ένα κοριτσάκι, η Νικόλ. Η Κύπρος δεν έστειλε μαέστρο, έτσι ανέλαβε ο διευθυντής ορχήστρας της Γιουροβίζιον 1987, Jo Carlier που είχε διευθύνει το νικητήριο τραγούδι του Βελγίου, “J’aime la vie” έναν χρόνο πριν. Είναι μία από τις λίγες φορές στην καριέρα της που την είδαμε να χορεύει. Θέμα του ένας έρωτας με έναν άγνωστο στο τραίνο, τον οποίο δεν ξαναείδε ποτέ. Τον θυμάται, ωστόσο, σαν κοιτά τα άσπρα και τα μαύρα πλήκτρα του πιάνου. H αγγλική διασκευή φέρει τον τολμηρό τίτλο Please me, lover. Και ένα ωραίο ενσταντανέ: όταν πήρε 8 η Κύπρος από την Ιρλανδία, ακούμε την Αλέξια να φωνάζει πολύ δυνατά: «Bravo!». Καταλαβαίνει ότι ακούστηκε υπερβολικά και από ντροπή κρύβει το πρόσωπό της! Όσο για την επιτυχία; Ήταν τόσο μεγάλη, ώστε την υποδέχτηκαν στο νησί με… σούβλες και ενθουσιασμό!
Οι στίχοι
Θυμάμαι, σ’ είχα πρωτοδεί στο τρένο
κι είπες πως θέλεις να σε περιμένω
κι ύστερα είχες πια χαθεί,
ψάχνω για να βρω κάτι που μας δένει
μα μια εικόνα τώρα πια μου μένει
ναι ω ω ω ω!
Άσπρο μαύρο όνειρα κάνω,
κοντά μου πως γυρνάς
Άσπρο μαύρο παίζω στο πιάνο
κι εσύ χαμογελάς
και τα πλήκτρα σαν αγγίζω,
νιώθω να πετώ
Άσπρο μαύρο όνειρα κάνω
πως θα σε ξαναδώ…
Το πρόσωπό σου βλέπω στον καθρέφτη
καθώς τις νύχτες ένα αστέρι πέφτει
μια ευχή να ’μαστε μαζί,
το όνειρό μου ζωντανεύει πάντα
μ’ ένα τραγούδι, μια γλυκιά μπαλάντα
ναι ω ω ω ω!
Άσπρο μαύρο όνειρα κάνω,
κοντά μου πως γυρνάς
Άσπρο μαύρο παίζω στο πιάνο
κι εσύ χαμογελάς
και τα πλήκτρα σαν αγγίζω
νιώθω να πετώ
Άσπρο μαύρο όνειρα κάνω
πως θα σε ξαναδώ…
Κλείνω τα μάτια μου,
θέλω στο πλάι σου να βρεθώ
και σαν ξυπνήσω πια,
γίνεται τ’ όνειρο αληθινό
Άσπρο μαύρο….
https://www.youtube.com/watch?v=xrIm4r2f5aQ
Το καλύτερο δεν ξέρω αν το μάθατε… πέρσι είχε δώσει μία συνέντευξη στον Τάσο Τρύφωνος και δήλωσε ότι το σκέφτεται να ξαναπάει στη Γιουροβίζιον. Με τζαζ κομμάτι βέβαια, απ’ αυτά τα περίεργα που ασχολείται τώρα. Δεν μπορώ να πω ότι τρελλάθηκα από τη χαρά μου, αλλά μια τέτοια επιστροφή θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον από μόνη της. Το άσπρο-μαύρο είναι μέσα στο ΤΟΠ3 των κυπριακών συμμετοχών έβερ για μένα.
Εννοείται ότι είναι από τις καλύτερες κυπριακές συμμετοχές. Όσο για το ενδεχόμενο να επιστρέψει η Αλέξια, αυτό θα ήταν φανταστικό, ακόμα και με τζαζ αυτοσχεδιασμό. Πέρα από το ότι είναι πολυαγαπημένη καλλιτέχνιδα και όλοι οι φαν θα θέλαμε να την ξαναδούμε στη Γιουροβίζιον, θα πάρει το ρεκόρ επανεμφάνισης καλλιτέχνη από την Άννα Βίσση!!!
Μπράβο Δημήτρη για άλλη μία φορά για τα αφιερώματά σου..Η Αλέξια πιστεύω ότι είναι κατηγορία από μόνη της..Από τις αγαπημένες μου
Καταρχάς σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια σχετικά με το αφιέρωμα. Όσο για την Αλέξια, θα το εξομολογηθώ: ήταν για χρόνια η αγαπημένη μου καλλιτέχνιδα και δεν περνούσε μέρα (κυριολεκτώ όμως) που να μην ακούσω και τραγουδήσω κάποια από τα τραγούδια της. Είχα πάθει μεγάλο κόλλημα. Την θαυμάζω και ως φωνή και ως παρουσία και ως στάση ζωής.