Αφιερώματα Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision : 1983
26 χρόνια μετά και οι Γερμάνοι, όχι μόνο περιχαρείς ήταν αλλά και περήφανοι, μια και η νίκη της Nicole την προηγούμενη χρονιά τους έδωσε το δικαίωμα να διοργανώσουν τον διαγωνισμό ως νικητές και όχι γιατί έτσι απλά το ζήτησαν όπως είχε γίνει στον 2ο διαγωνισμό της Eurovision το 1957. Έτσι θέλοντας να δείξουν το πόσο πολύ θέλαν τον διαγωνισμό αποφάσισαν να τον κάνουν πιο γκραντέ από γκραντέ με αποτέλεσμα να χάσουν τα αβγα, τα πασχάλια, τα λόγια της η παρουσιάστρια (13 σημαντικά λάθη μόνο κατά την διάρκεια της βαθμολογίας….. φανταστείτε πριν τι μαργαριτάρια ξεστόμιζε …) και τον διαγωνισμό να ξεφεύγει χρονικά (από 2,5 ώρες περίπου τα τελευταία χρόνια να γίνεται εκείνη την χρονιά 3 ώρες και κάτι ………. δηλαδή ένα……ζζζζζζζζζζζζζ ωωωπ τελείωσε το πρόγραμμα????? πάμε για ύπνο….), διότι επαναλάμβανε τα πάντα αργά-αργά σε τρεις γλώσσες. Όμως για να πούμε και του στραβού το δίκιο ο διαγωνισμός του 1983 παρά το μικρό και άχαρο σκηνικό (σε τοξοειδές σχήμα και με λάμπες φθορίου που αναβόσβηναν ανάλογα με τον ρυθμό του τραγουδιού) που είχαν στήσει οι Γερμανοί στις 23 Απριλίου του 1983 στο Rudi-Sedlmayer-Halle του Μονάχου και με παρουσιάστρια την κακομοίρα Marlene Charell (από το άγχος της μπέρδευε το αρσενικό με το θηλυκό καθώς παρουσίαζε τα τραγούδια με αποτέλεσμα τον βαριόμοιρο Νορβηγό διευθυντή ορχήστρας αντί για Sigurd Jansen τον βάφτισε Johannes… Skorgan ….!!!! τα σχόλια δικά σας) θεωρείται ο προπομπός των διαγωνισμών σε στάδιο χωρητικότητας χιλιάδων ατόμων.
Το λοιπόν παρόλα αυτά τα 20 τραγούδια που παρουσιάστηκαν στον 28ο διαγωνισμό ήταν σε πολύ καλό επίπεδο και απο την 5αδα του βαθμολογικού πίνακα τα 4 κάναν μεγάλη πανευρωπαική επιτυχία με αποκορύφωση την Σουηδική συμμετοχή Främling με την 16χρονη τότε Carola Häggkvist (νικήτρια του διαγωνισμού 8 χρόνια μετά για την Σουηδία) που ξεπέρασε τα δεδομένα τότε σε πωλήσεις σε Σουηδία, Ολλανδία και Γερμανία, Τον Γιουγκοσλάβο Daniel με την Džuli του που έγινε το χιτ του καλοκαιρού και τέλος την αλησμόνητη για πολλούς Ofra Haza του Ισραήλ που ήρθε 2η μέσα σε Γερμανικό έδαφος με ένα τραγούδι που εξυμνεί το εβραϊκό κράτος (το λες και εκδίκηση για τα δεινά που πέρασαν). Το τραγούδι Hi έγινε πανευρωπαική επιτυχία και ειδικά στην Γαλλία που έφτασε μεχρι το Νο2 στην Γαλλική του βερσιόν και άνοιξε τις πόρτες για την τραγουδίστρια να ξεκινήσει την πετυχημένη παγκόσμια καριέρα της (που δυστυχώς έληξε άδοξα στις 23 Φεβρουαρίου του 2000 πέφτοντας θύμα πνευμονίας, ως επιπλοκής του HIV. Αρχικά ο μάνατζέρ της κατηγόρησε τον ναρκομανή σύζυγο της, ωστόσο αποδείχθηκε αργότερα ότι κόλλησε τον ιό κατόπιν μετάγγισης σε νοσοκομείο λόγω αποβολής.
Βέβαια μην ξεχνάμε και το Ισπανικό φλαμένγκο ¿Quién maneja mi barca? που ήρθε τελευταίο με 0 βαθμούς, μαζί με το τούρκικο τραγούδι. Η 21 έτους τότε (εγώ έπαθα σοκ όταν έμαθα την πραγματική της ηλικία γιατί βλέποντας την το 1983 την λες και ώριμη 40ρα…!!!!) Remedios Amaya έκανε εξαιτίας αυτής της θέσης πάνω από 15 χρόνια να αναγνωριστεί στη χώρα της ως τραγουδίστρια Φλαμένγκο. Πρόκειται για ένα τραγούδι-καταγγελία ενάντια στην Αγγλία και υπέρ της Αργεντινής για τα νησιά Φώκλαντ. Επίσης το 1983 ήταν και η πρώτη φορά που η Αυστραλία μετέδωσε τον διαγωνισμό και το μικρόβιο έμπαινε σιγά σιγά στις φλέβες και τις ζωές των μικρών Αυστραλών που θεωρούνται πιο φανατικοί απο φανατικοί στις μέρες μας.
Ευτράπελα ….!!!!!!! Εννοείται πως το γκραν ευτράπελο εκείνης της βραδίας ήταν τα σαρδάμ της μαντάμ παρουσιάστριας που σπάγανε κόκκαλα και αυτιά (ήταν, ωστόσο, πολύ καλή ως χορεύτρια στο διάλειμμα)…. Ένα άλλο ευτράπελο ήταν και το απόλυτο 0 που έδωσε η ελληνική κριτική επιτροπή στο κυπριακό τραγούδι ως εκδίκηση κατά πολλούς για το 6 της κυπριακής επιτροπης στο “Φεγγάρι Καλοκαιρινό” του 1981. Επίσης ευτράπελο ήταν και η λουλουδίσιες σημαίες σαν φόντο πίσω απο την παρουσιάστρια που στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν απλά εκτρώματα…..
Ο Guy Bonnet (Γαλλία 1970) επανήλθε με ένα τραγούδι που για χρόνια ακουγόταν στις τηλεοπτικές καρτέλες της ΕΡΤ. Επιστροφή και για τον Jan Teigen (Νορβηγία 1978, 1982) που έγινε γνωστός για τους 0 βαθμούς που πήρε στην πρώτη του συμμετοχή. Στα φωνητικά επρόκειτο να έχει τη Wencke Myhre (Γερμανία 1968), όμως εκείνη προτίμησε να διαγωνιστεί στον γερμανικό τελικό (θεωρούσε ότι θα κερδίσει, αλλά ήρθε μόλις 5η), έτσι τη θέση της πήρε η Anita Skorgan. Το τραγούδι του Riccardo Fogli Per Lucia έκανε επιτυχία στις Μεσογειακές χώρες. Η Ελβετή Mariella Farré διαγωνίστηκε και το 1985. Για την Κύπρο η Κωνσταντίνα, πριν ακόμα εκτοξευθεί η καριέρα της, μαζί με τον Σταύρο Σιδερά που έγραψε αργότερα το λιμπρέττο στους “Δαίμονες”. Για τη Γερμανία μετείχαν οι Hoffmann & Hoffmann, δύο αδέλφια, εκ των οποίων ο μυστακοφόρος έπεσε από το παράθυρο του ξενοδοχείου του στο Rio de Janeiro λιγότερο από ένα χρόνο μετά, διότι έπαθε κατάθλιψη μετά τη Γιουροβίζιον (παρόλο που το τραγούδι ήρθε 5ο). Ακόμα ένα παρασκήνιο είναι ότι είχε προταθεί στη Mary Roos (Γερμανία 1972, 1984), αλλά το απέρριψε. Η Ελλάδα, έστειλε μια αριστερίζουσα συμμετοχή, με βαρυφορτωμένη ενορχήστρωση, την οποία ακόμα και η ίδια η Κρίστη Στασινοπούλου έχει αποκηρύξει. Μπορείτε να διαβάσετε παρασκήνια και δηλώσεις σε παλαιότερα αφιερώματά μας:
Δηλώσεις 1983: περί χαμηλού επιπέδου, υποκουλτούρας και πανηγυριού
Η Δανή Gry Johansen, αν και ήρθε μόλις 17η, έγινε κορυφαίο όνομα στη χώρα της. Στην επιλογή, με άλλο τραγούδι, διαγωνιζόταν και η μητέρα της, Vivian. Αντέχετε κι άλλο; η μητέρα της μετείχε και στην επιλογή του 1964 (2η), όταν ήταν έγκυος στην Gry! Μέλος των Westend για την Αυστρία είναι ο Καναδός Gary Lux (Αυστρία 1984-φωνητικά, 1985, 1987, 1993-φωνητικά, 1995-φωνητικά). Θύελλα αντιδράσεων προκάλεσε στον Βελγικό τελικό (σφυρίγματα, γιουχαρίσματα, αποδοκιμασίες) η νίκη των Pas de deux με ένα εκνευριστικό τραγούδι, όπου επαναλαμβάνεται ένας μόνο στίχος των 11 λέξεων (Rendez-vous, maar de maat is vol en m’n kop is toe). Το ρεκόρ αυτό έσπασε το Aava (Φινλανδία 1998) με έξι μόλις λέξεις. Μετά από αυτήν την ηχορρύπανση πως να μην σαρώσει η Corinne Hermès, με το κλασικό πλέον Si la vie est cadeau, που σηματοδοτεί την 5η και τελευταία νίκη του Λουξεμβούργου;
https://www.youtube.com/watch?v=WG7mYtP3ac4&index=2&list=PL2WE44xRHGp8xmAwGXBFiF1tU_R5vhgVW
Εννοείται πως σέβομαι την άποψη όλων και δεν γίνεται σε όλους να αρέσουν όλα, όμως νοιώθω την ανάγκη να πω πως λατρεύω τη συμμετοχή του Βελγίου του 83. Μάλιστα θεωρείται από πολλούς καλλιτέχνες πως ως σύνθεση (το τονίζω καθαρά ως σύνθεση) ίσως και να ήταν και η πλέον mainstream για τα δεδομένα της εποχής, ξεφεύγοντας από τα φεστιβαλικά στεγανά
Λοιπόν, συμφωνώ με τον φίλο Θάνο!
Τη βραδιά του τελικού το 83 θυμάμαι ότι δε μου άρεσε καθόλου το τραγούδι του Βελγίου (ήμουν βέβαια μόλις 12 χρονών, μικρός κι ανόητος…χαχαχα).
Αργότερα βέβαια όταν μεγάλωσα και άλλαξαν τα ακούσματα μου, το εκτίμησα όπως του άξιζε. Πολύ μπροστά από την εποχή του!
Απόλυτη λατρεία όμως εκείνη τη χρονιά η Ισπανία με τη θεά Remedios Amaya! Ίσως οι πιο σκανδαλώδεις 0 πόντοι στην ιστορία του διαγωνισμού.
Όσο για τη δική μας συμμετοχή, δεν ξέρω τι ακριβώς έχει δηλώσει η Στασινοπούλου (μια συγκλονιστική και καταξιωμένη καλλιτέχνιδα) και τι έχει αποκηρύξει, αλλά για μένα το “Μου Λες” είναι μέσα στο τοπ 5 των αγαπημένων μου Ελληνικών συμμετοχών!