Kαι φτάσαμε αισίως στην δεκαετία του 80……. Μια δεκαετία που άφησε εποχή και μουσικά και ενδυματολογικά παγκοσμίως αλλά δυστυχώς για τον διαγωνισμό που όλοι αγαπάμε και λατρεύουμε η δεκαετία αυτή σημαίνει μια σταδιακή πτώση και αδιαφορία όσον αφορά τις πωλήσεις και επιτυχίες των τραγουδιών πλην ελαχίστων περιπτώσεων που θα αναλύσουμε χρονιά-χρονιά.
Έτσι λοιπόν για την συγκεκριμένη χρονιά του 1980 ο διαγωνισμός τραγουδιού πήρε λάθος στροφή και παρολίγον να μπατάρει μια και υπήρχε ο κίνδυνος να μην διεξαχθεί καν…. Τι εννοώ;;;; Πολύ απλά, όταν πηρε το βραβειο για 2η συνεχόμενη χρονια το Ισραήλ και οι αραβικές χώρες, που μετεδίδαν τον διαγωνισμό σταμάτησαν τη μετάδοση, το Ισραηλίτικο κρατικό ραδιοτηλεπτικό κανάλι ανακοινώνει οτι δεν μπορεί να διοργανώσει ξανά (μέχρι και στο ισραηλίτικο κοινοβούλιο έφτασε το θέμα) λόγω… δυσμενών οικονομικών συνθηκών (λίγο παράδοξο και παράλογο αυτό αν σκεφτει κανείς ότι το Ισραήλ θεωρείται μια απο τις πιό ευημερούσες χώρες του κόσμου….!!!!) και πασάρουν την διοργάνωση στους Ολλανδούς, μια και το Ηνωμένο Βασίλειο (ασχολίαστο το γιατί του κάνανε την πρόταση….) και η Ισπανία (είχε έρθει 2η το 1979) αρνήθηκαν να τον διοργανώσουν. Έτσι και αφού τα είπανε και τα αποφασίσανε και δημιουργήθηκε πονοκέφαλος στην EBU, κατεληξαν στην αποφαση να διοργανωθει ο διαγωνισμος του 1980 και συγκεκριμένα στις 19 Απριλίου στη Χάγη της Ολλανδίας στο ίδιο ακριβώς στάδιο του 1976 και μάλιστα με παρόμοια σκηνικά…!!! Επιπλέον, η ημερομηνία της διοργανωσης που αποφασίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση συνέπεσε με την Ημέρα μνημης του ολοκαυτωματος του Ισραηλ (το λες και τιμωρία αυτή την απόφαση), και έτσι το Ισραήλ έκατσε σπίτι του, παρόλο που είχε επιλέξει κανονικά τραγούδι να το εκπροσωπήσει και ΔΕΝ μετέδωσε τον διαγωνισμό…!!!!
Αξίζει ν’ αναφέρουμε, ότι την χρονιά εκείνη το τραγούδι κάθε χώρας παρουσιαζόταν από τον αντίστοιχο εκπρόσωπο της κρατικής τηλεόρασης και έτσι το αντίστοιχο ελληνικό προλόγισε η εκλιπούσα Κέλλυ Σακάκο που πρεπει να την ζαλισαν οι πολλές και διάσημες τουλιπες της Ολλανδίας που ήταν και το φοντο πισω της εξάλου, τα’χασε και κοιταξε τα γραπτά της για να πει ….το ονομα …..της Βισση που εκπροσωπούσε την χώρα μας εκείνη την χρονιά και που στον εθνικό τελικό είχε γίνει το μάλε βράσε…. Περισσότερες λεπτομέρειες στο αφίερωμα μας για τον εθνικό τελικό εδω
και εδω
Και όσον αφορά στις συμμετοχές των χωρών εκείνη την χρονιά ήταν μια απο τις κορυφαίες σε κιτς, ροκ, και έθνικ αρχίζοντας με την γείτονισσα Τουρκία που επιτέλους αφήνει εγωισμούς και πείσματα και κάνει καραμπαμπαμ εμφάνιση με την σούπερ σταρ τους και καρακουκλάρα Ajda Pekkan (επιτυχίες σε γαλλόφωνες χώρες, ταίρι για κάποιο διαστημα στις συναυλίες (αλλά και χμμμ… αλλού) με τον πασίγνωστο Γάλλο τραγουδιστή Enrico Macias, με ένα έθνικ τραγούδι με τίτλο “Petr’ Oil” όπου οι στίχοι του τραγουδιού μίλαγαν για την κρίση του πετρελαίου που μαίνοταν την περίοδο εκείνη (“Μην μου δώσεις διαμαντένιο δακτυλίδι, δεν είναι αυτό που χρειάζομαι, απλά δώσε μου βενζινη να γεμίσουν τα όνειρα μου….!!!”) Βέβαια το τραγούδι αργότερα έγινε διασκευή και στα Ελληνικά με την Δούκισσα να ερμηνέυει για κάποιον Πέτρο και ουχί για το πετρέλαιο (“Αμάν Πέτρο βάσανο σκέτο, χόρεψε απόψε για μένα και άσε το βέτο”…… Στίχοι με νόημα….!!!! ). Μια άλλη έθνικ συμμετοχή δεν είναι άλλη απο την μοναδική αφρικανική χώρα που συμμετείχε στο διαγωνισμό το Μαρόκο με την νεαρή τότε Samira Bensaïd. Γιατί συμμετείχε όμως το Μαρόκο;;;;; Μα πολύ απλά επειδή το 1980 απουσίαζε το Ισραήλ αλλά μετά το απογοητευτικό αποτέλεσμα (7 βαθμούς και αυτούς απο την Ιταλία…!!!!), ο βασιλιάς του Μαρόκου διακήρυξε πως η χώρα δεν θα επιστρέψει ποτέ ξανά στον διαγωνισμό. Το τραγούδι “Bitaqat Khub” με το οποίο διαγωνίστηκε, διασκευάστηκε αργότερα και στα ελληνικά από τον Φίλιππο Νικολάου, με τίτλο “Τόση καρδιά, τόση αγάπη” το οποιο μάλιστα έκανε τοτε τεράστια επιτυχία.
Μια οικογενεια με τον μπαμπα πιγκουινο , τα 3 πιγκουινακια και τις αδελφές Τατά και ούχι από τον Λαγκαδά Sophie & Magaly ήταν η κιτς συμμετοχή του Λουξεμβούργου εκεινη τη χρονια που δεν τα πηγε και τόσο άσχημα αφού κατέλαβε την 9η θέση … Η μία αδελφή πέθανε από AIDS και η άλλη τρελάθηκε και ζει κλεισμένη στο σπίτι με τα παντζούρια κλειστά. Άλλη μια κιτς εμφάνιση ήταν αυτή της Δανιάς όπου ο ερμηνευτής του γκρουπ Bamses Venner (= οι φίλοι του Bamses) και αυτοί που τον πλαισιώναν στα φωνητικά ήταν ντυμένοι με φόρμα υδραυλικού (θύμιζε βέβαια κατι απο Οβελίξ αλλά μην το κάνουμε θέμα ). Βέβαια ο ερμηνευτής ήθελε απλα να μεταφέρει τις σκέψεις που εκανε για την αγαπημένη του αλλά μάλλον με έναν δυσνόητο τρόπο και το αποτέλεσμα;;; 14η θεση.
Κιτς θα μπορούσε να χαρακτιριστεί και η εμφάνιση της σούπερ σταρ του γερμανικού, schlager, πενταγράμου Katja Ebstein με το “Theater” αλλά το παρουσίασε τόσο άψογα και με καθαρό επαγγελματισμό που έφερε την Γερμανία στην υψηλότερη μέχρι τότε για την χώρα θέση (2η) που το μπράβο είναι λίγο…!!!
Τέλος αξίζει να αναφερθούμε για τον νεαρούλη τότε 26χρονο και γλυκύτατο Johnny Logan που βγηκε στη σκηνή απλότατος και καθισμένος σε σκαμπώ ερμήνευσε το “Whats another year” και σάρωσε φέρνοντας την 2η νίκη στην Ιρλανδία. Ειναι ο μοναδικός στην ιστορία του θεσμού με 3 νίκες (οι 2 ως ερμηνευτής 1980,1987 και η 3η ως συνθέτης της συμμετοχης του 1992) αλλά παρόλα αυτά η καριέρα του (όπως ο ίδιος αναφέρει) κατάρρευσε μετα τις νίκες του στη Eurovision κάτι που δεν έγινε με ερμηνευτές οπως οι Celine Dion, France Gall, ABBA, Julio Iglesias κλπ να κάνουν καριέρα μετα τη συμμετοχη τους στον θεσμό.
Άλλα ονόματα που μετείχαν: ο Πορτογάλος José Cid με πρόβλημα όρασης που ισοφάρισε την καλύτερη θέση της Πορτογαλίας (7η), μέχρι το 1996, οπότε ήρθε 6η, για να επανέλθει στα φωνητικά το 1998, ο Ιταλός Αlan Sorrenti, η συμμετοχή του οποίου έγινε μεγάλη καριέρα σε Ιταλία και Ελλάδα, η Ολλανδή Maggie McNeal (Ολλανδία 1974), οι πρωτοπόροι της electro-pop μουσικής από το Βέλγιο Telex, με το πρώτο από τα δύο τραγούδια που έχουν ως θέμα την ίδια τη Γιουροβίζιον (το δεύτερο είναι το Call me-Βοσνία-Ερζεγοβίνη 2005), ο Σουηδός Thomas Ledin, χορωδός για χρόνια των ΑΒΒΑ, που του έπεσε το μικρόφωνο, το έπιασε και συνέχισε κανονικά, οι Ισπανοί Trigo Limpio με ένα τραγούδι που ξεκίνησε να παίρνει μεγάλους βαθμούς και μετά σταμάτησε να ψηφίζεται, η Ελβετή Paola που είχε συμμετάσχει και το 1969, οι Νορβηγοί Sverre Kjelsberg & Mattis Haetta, με ένα οικολογικό και πολιτικό τραγούδι για ένα υδροηλεκτρικό φράγμα που κατέστρεψε ένα οικοσύστημα, αλλά και την πολυπόθητη για κάποιους απόσχιση της Λαπωνίας, που από πολλούς φαν θεωρείται -εντελώς άδικα- ως το χειρότερο όλων των εποχών.
