Αναδρομή στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision του 1992
Ο Διαγωνισμός
O 37ος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision διεξήχθη στις 9 Μαϊου στο Μάλμε, ύστερα από την περσινή νίκη της Carola για λογαριασμό της Σουηδίας. Το Μάλμε είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Σουηδίας κι η τρίτη πόλη κατά σειρά που φιλοξένησε τον διαγωνισμό για την χώρα και μάλιστα κατά σειρά πληθυσμού (μετά την Στοκχόλμη και το Γκέτεμποργκ). Ο χώρος που φιλοξένησε τον διαγωνισμό είναι το Malmö Isstadion, μία από τις πιο σημαντικές αθλητικές εγκαταστάσεις της χώρας που ξεκίνησε την λειτουργία της το 1968. Το φόντο της σκηνής ήταν σε σχήμα πλώρης από πλοίο των Βίκινγκς, με έναν δράκο στο κέντρο κι αστέρια στην κάθε πλευρά κι η χωρητικότητά του ήταν 3.800 θέσεων. Το στάδιο χρειάστηκε να ανακατασκευαστεί αρκετές φορές με εστιατόρια, χώρους Τύπου και πληροφοριών κ.ά. για τα 1860 μέλη αποστολών (μέχρι αυτήν την χρονιά ήταν περίπου 1000 τα μέλη). Η ορχήστρα αποτελούνταν από 48 άτομα κι οι καρτ ποστάλ συνέχισαν κανονικά να περιέχουν στιγμιότυπα από την χώρα.
Παρουσιαστές της βραδιάς ήταν οι δημοσιογράφοι και παρουσιαστές Lydia Cappolicchio και Harald Treutiger. Λίγο μετά την έναρξη και την παρουσία πολύχρωμων χορευτικών με τα “Κορίτσια του Μάλμε”, τραγούδησε η Carola το νέο της τραγούδι All The Reasons To Live. Είναι η δεύτερη φορά που συναντάμε κι ένα κινούμενο σχέδιο ως τρίτο παρουσιαστή (η προηγούμενη το 1990), όπου γύριζε τις σελίδες ενός βιβλίου κι αποκαλύπτονταν σταδιακά όλες οι συμμετοχές. Το Eurobird, το οποίο κάποιος έκλεψε μετά από τον διαγωνισμό, ήταν συνδυασμός αηδονιού (σύμβολο της πόλης) και χήνας (σύμβολο της ευρύτερης περιοχής Scania).
Οι συμμετοχές
Αρχικά είχαμε δύο αδιάφορες συμμετοχές για την Ισπανία και το Βέλγιο με τον τυφλό Serafin Zubiri και την Morgane αντίστοιχα. Στην συνέχεια είδαμε το ρυθμικό Ze Rak Sport (εμπνευσμένο από την επερχόμενη τότε Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης), ενώ πανδαισία χρωμάτων για την συμμετοχή της Τουρκίας με την Aylin Vatankos. H δική μας Κλεοπάτρα ντυμένη αρχαιοελληνικά και με βυζαντινούς ρυθμούς συνδυασμένους με κλαρίνο (το ντουμπλάρει ο Βασίλης Σαλέας) και ηλεκτρική κιθάρα καταφέρνει να κλέψει τις εντυπώσεις. Φτάσαμε κάπου στην Καραϊβική με τον Kali για την Γαλλία ενώ για την Σουηδία έχουμε τον γνώριμο σε όλους μας Christer Bjorkman, o οποίος σαν διαγωνιζόμενος δεν συγκίνησε (22η θέση). Μετέπειτα ανέλαβε την παραγωγή του Melodifestivalen κι αποτελεί έναν από τους πιο ισχυρούς άνδρες του θεσμού.
Η Dina για την Πορτογαλία μας μάθαινε τα φρούτα, ενώ πολύ αισθησιακή και στο κόκκινο της φωτιάς η Ευρυδίκη (ευτυχώς το μικρόφωνο στάθηκε). Κλασική συμμετοχή για την Μάλτα και πολύ επαγγελματική εμφάνιση από τους Heart 2 Heart για την Ισλανδία. Ροκ για την Φινλανδία (κλασικά), παλιομοδίτικη η Ελβετία σε ένα τραγούδι καμπαρέ και καλτ θα λέγαμε η συμμετοχή του Λουξεμβούργου. Αρκετά καλός ο Tony Wegas για την Αυστρία αλλά το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν η συμμετοχή που αρκετοί περίμεναν περισσότερο. Κυκλοφορούσε έντονα ότι ο Michael Ball θα ήταν ο νικητής της χρονιάς αλλά όλοι δεν υπολόγισαν την Linda Martin από την Ιρλανδία που κατέβηκε με μία συμμετοχή του Mr. Eurovision Johnny Logan (πώς θα ήταν δυνατόν να μην το πάρει η Ιρλανδία;).
Καλή η συμμετοχή της Δανίας όχι βεβαια κάτι συγκλονιστικό, ενώ ανατριχιαστική ήταν η Mia Marini με το Rapsodia για την Ιταλία. Αδιάφορες συμμετοχές για Γιουγκοσλαβία και Νορβηγία (σύμφωνα με προσωπικό γούστο πάντα) ενώ οι Wind με την τρίτη τους φορά στον διαγωνισμό για την Γερμανία φαίνεται ότι κούρασαν με το ίδιο στυλ. Καλοδουλεμένη χορευτικά η συμμετοχή της Ολλανδίας με τον Humphrey Campbell.
Γενικά σχόλια
- Ρεκόρ συμμετοχών για την εποχή (στο σύνολο 23). Μετά την εξαιρετική περσινή πορεία της Μάλτας, δεν θα μπορούσαν να της αρνηθούν μία θέση στον διαγωνισμό.
- Τελευταία φορά που λαμβάνει μέρος η Γιουγκοσλαβία (ουσιαστικά είχε απομείνει η Σερβία και το Μαυροβούνιο). Απαγορεύτηκε στην χώρα να συμμετέχει ξανά και της επιβλήθηκαν κυρώσεις από τον ΟΗΕ για όλες τις αναταραχές που οδήγησαν σε πολέμους με αποτέλεσμα την ανεξαρτησία πολλών χωρών της.
- Μετά από δύο αποτυχημένες συμμετοχές το Ηνωμένο Βασίλειο εμπιστεύεται τον δημοφιλή Michael Ball με προσδοκίες νίκης αλλά τελικά κατατάχθηκε δεύτερος.
- Η νίκη της Ιρλανδίας αποτελεί ουσιαστικά την τρίτη νίκη του Johnny Logan. Δύο ως ερμηνευτής κι αυτήν την χρονιά ως συνθέτης.
- Η Linda κέρδισε σε ηλικία 41 ετών κι αποτελεί την μεγαλύτερη γυναίκα που κέρδισε τον διαγωνισμό.
- Η Linda έχει πάρει μέρος σε εθνικούς τελικούς της Ιρλανδίας εννέα φορές, ένα ρεκόρ που ακόμα δεν έχει καταρριφθεί! Τέσσερις ως μέλος των Chips (χωρίς καλά αποτελέσματα), τέσσερις μόνη της και μία με το γκρουπ Linda Martin And Friends. Εκπροσώπησε άλλη μία φορά την Ιρλανδία το 1984 με το Terminal 3, πάλι σε σύνθεση του Johnny Logan (με το πραγματικό του όνομα τότε Sean Sherrard)
- Στην Ελβετία έγινε σκάνδαλο: πρώτο είχε βγει το Soleil soleil με την Géraldine Olivier. Το τραγούδι αυτό είχε ήδη απορρίψει η γαλλόφωνη TV. Μεταφρασμένο στα γερμανικά, το υποβάλλουν οι δημιουργοί του στη γερμανόφωνη TV και βγαίνει πρώτο. Μετά από τις αντιδράσεις της γαλλόφωνης TV, ακυρώθηκε και πήγε το δεύτερο: η Daisy Auvray (με γιαγιά Ελληνίδα!) και το Mister Music Man.
- Eίναι η πρώτη φορά που στις τρεις πρώτες θέσεις τερμάτισαν τραγούδια στα αγγλικά.
- Οι Wind συμμετείχαν στον διαγωνισμό τρεις φορές για την Γερμανία: το 1985, το 1987 και το 1992. Τις δύο πρώτες φορές έφτασαν στην πηγή και δεν ήπιαν νερό καθώς τερμάτισαν δεύτεροι ενώ η τρίτη ήταν φαρμακερή αφού κατετάγησαν μόλις 16οι
Παρακάτω η νικητήρια συμμετοχή:
Το άρθρο που έχω συντάξει είναι βασισμένο και στο προσωπικό αρχείο του συντάκτη μας Δημήτρη Μαντζίλα
Κάθε φορά που ακούω το Rapsodia της Mia Martini ανατριχιάζω. Μια μάλλον μέτρια χρονια συνολικά ως συμμετοχές, η οποία όμως “έσωσε την παρτίδα” με 3 τραγούδια πραγματικά διαμάντια: της Γαλλίας (το 8αρι μου), της Ελλάδας (το 10αρι), και φυσικά της Ιταλίας (το 12αρι μου). Τα δύο δυστυχώς από αυτά έμελλε να συνδεθούν και με τραγικές ιστορίες: Ή Mia Martini αυτοκτόνησε το 1995, ενώ και ο συνθέτης της ελληνικής συμμετοχής (Και σύντροφος της Κλεοπάτρας) Χρήστος Λαγός σκοτώθηκε σε δυστύχημα. Η ίδια ή Κλεοπάτρα δεν κατάφερε να βρει έκτοτε “τα βήματά της” στο ελληνικό τραγούδι.
Υ.Γ. Ας ελπίσουμε ο Κρεολος Calli που ερμήνευσε τη γαλλική συμμετοχή να είναι καλά
Ακριβώς! η χρονιά δεν είχε καμία σχέση με το 1991 αλλά είχε κάποιες πολύ δυνατές περιπτώσεις με τα αντίστοιχα τραγικά περιστατικά που αναφέρατε
Υπάρχει μια πληροφορία ότι η Κλεοπάτρα έχει γίνει μοναχή. Προσπαθώ να το διασταυρώσω, αλλά δεν το έχω καταφέρει.
Ίσως η πιο “άδικη” νίκη από τις συνολικά επτά της Ιρλανδίας. Μπαλάντα του σωρού στην αγγλική γλώσσα, από αυτές που για ανεξήγητους λόγους ενθουσίαζαν τις επιτροπές εκείνα τα χρόνια.
Η Ιταλία είναι το αγαπημένο μου εκείνη τη χρονιά, ακολουθούμενη από τη Γιουγκοσλαβία.
Μια χαρά και τα τραγούδια της Ελλάδας, Κύπρου και Γαλλίας.
Κατά τη γνώμη μου η Linda Martin άξιζε πολύ περισσότερο το βραβείο το 1984 με το Terminal 3, παρά το 1992.
Εννοείται ότι από τα δύο που αναφέρεις προτιμώ το Terminal 3!
Συμφωνω περισσότερο με τους φανς και τα σχόλια τους παρά με τον αρθρογράφο. Θεωρώ υπέροχη τη συμμετοχή της Γαλλίας και της Ιταλίας αλλά και το ρυθμικό τραγούδι της Ισλανδίας με τις δύο παιχνιδιάρες, εξαιρετικές ερμηνεύτριες του. Θα ήθελα εάν γυρνούσε ο χρόνος πίσω και υπήρχε η δυνατότητα να ξαναγίνει η ψηφοφορία, να νικούσε ένα από τα τρία . Μου άρεσε η συμμετοχή της Ισπανίας ( ο Zubiri συνεχίζει να τραγουδά αλλά και να προωθεί τα σπορ για τους τυφλούς αθλητές) και της αδικημένης Πορτογαλίας. Είχε μία ξεχωριστή ζέστασια το χαμόγελο και η φωνή της Dina. Με άφησαν αδιάφορο οι Ιρλανδία, Αγγλία και ειδικά η ρουτινιάρικη μπαλάντα της Μάλτας. Θα προτιμούσα να δω ψηλότερες θέσεις και περισσότερους βαθμούς για το Ισραήλ, τη Νορβηγία και την πολύ αισθησιακή Ευριδίκη . Όσο για την Κλεοπάτρα, να πω ότι έβγαζε ένα ήθος και υπερηφάνεια στη σκηνή. Δεν τρελαίνομαι για το τραγούδι αλλά σίγουρα αποτελεί μία αξιοσέβαστη συμμετοχή μας.