Ο πράσινος ήλιος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Γιουροβίζιον
Ένα σύμβολο-μια ιστορία
Η επίσημη παρουσίαση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα), ενός κόμματος που έμελλε να κυριαρχήσει για αρκετά χρόνια στην ελληνική πολιτική ζωή, έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974, λίγο μετά από τη μεταπολίτευση. Το σήμα που υιοθετήθηκε (μία πρόταση του Αντώνη Λιβάνη, του Γιώργου Κίσσωνα και του ίδιου του Ανδρέα Παπανδρέου, η οποία συζητήθηκε στην Ιταλία, λίγες μέρες πριν από την επιστροφή του τελευταίου στην Ελλάδα στις 16 Αυγούστου από τον Καναδά όπου ήταν εξόριστος και επικυρώθηκε επί ελληνικού εδάφους) ήταν ένας πράσινος ανατέλλων ήλιος, στο χρώμα της ελπίδας και της αισιοδοξίας, με εννέα ακτίνες για λόγους συμμετρίας. Είχαν προταθεί επίσης το σπαθί ή η φλόγα, αλλά απορρίφθηκαν. Επίσημος ύμνος του κόμματος έγινε ο “Ήλιος ο Πράσινος” (1977, μουσική-στίχοι: Χρίστος Μαρκόπουλος, ερμηνεία: Γιάννης Θωμόπουλος), και ανεπίσημος το “Καλημέρα Ήλιε” (1973, μουσικοί-στίχοι: Μάνος Λοϊζος, ερμηνεία: Κώστας Σμοκοβίτης & Αλέκα Αλιμπέρτη), μέχρις ότου η Μυρσίνη Λοίζου ζήτησε το 2011 με επιστολή της να μην χρησιμοποιείται πλέον στις κομματικές εκδηλώσεις.
Ένας πράσινος ήλιος στη Γιουροβίζιον
1 και 2 Μαρτίου του 1973 πραγματοποιήθηκαν, στο πλαίσιο του φεστιβάλ της Opatija, οι δύο ημιτελικοί της Γιουγκοσλαβικής επιλογής για τη Γιουροβίζιον. Ψήφισε επιτροπή 40 ατόμων, η οποία έστειλε τα 12 καλύτερα (;) στον τελικό. εκ των υστέρων μαθεύτηκε ότι ψήφισαν με τακτική, αφήνοντας έξω τα φαβορί (Ditka Haberl, Oto Pestner, Indeksi, Ambasadori, Ivo Robic). Ένα από τα μεγάλα ονόματα που έμειναν εκτός ήταν ο θρυλικός Σλοβένος τραγουδιστής (και μετέπειτα ραδιοφωνικός εκφωνητής) Janko Ropret με το Jeleno Sonce (Πράσινος Ήλιος!) των Bojan Adamič & Elza Budau. Να αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το έμβλημα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., έναν χρόνο πριν αυτό θεσμοθετηθεί, ή απλώς το συγκεκριμένο σύμβολο ήταν διαδεδομένο εκείνη την εποχή σε σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά περιβάλλοντα (όρα Τίτο στη Γιουγκοσλαβία); Δεν το γνωρίζουμε.
ΠΑΣΟΚ αγάπη μου, ωραία χρόνια! (που θα έλεγε και η Μαριλού στην “Τούρτα της μαμάς”), “βήχας σε έπιανε, και σου έβγαζαν σύνταξη!”
😀 😀 😀
Θεά η Μαριλού!
Ένα μεγάλο ρισπέκτ για το άρθρο! 🙂
Ευχαριστώ πάρα πολύ!