Eurovision 2018 : Δείχνει η διεθνής επικαιρότητα το νικητή;
Πρώτο θέμα σε όλα τα δελτία ειδήσεων παίζει σήμερα η αποτρόπαια επίθεση με χημικά όπλα στην πόλη Γούτα της Συρίας. Χλώριο αναμεμειγμένο με αέριο σαρίν έχει προκαλέσει σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα σε πάνω από 500 ανθρώπους, ενώ 42 άνθρωποι έχουν ήδη χάσει τη ζωή τους, με τους αριθμούς αυτούς να αναμένονται να αυξηθούν. Ο δράστης δεν κατονομάζεται επίσημα ακόμα τουλάχιστον, ενώ ΗΠΑ και Ρωσία στρέφουν τα βέλη τους προς διαφορετικές κατευθύνσεις, τη στιγμή που το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ συγκλήθηκε σε έκτακτη συνεδρίαση για την απόδοση ευθυνών. Τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με τον ερχόμενο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision; Πιθανόν καμία, ακόμα πιο πιθανόν πάρα πολύ μεγάλη…
Σε μία χρονιά που η κατάσταση στη Συρία έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, με το προσφυγικό ζήτημα να βρίσκεται πολύ ψηλά στην πολιτική ατζέντα ολόκληρης της Ευρώπης (βλ. πρόσφατες εκλογές στην Ουγγαρία), με τις μεγάλες δυνάμεις να κατηγορούν η μία την άλλη για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή και το Ισραήλ άμεσα εμπλεκόμενο, νομίζω ότι η νίκη της Netta στη Λισαβόνα θα ήταν το χειρότερο σενάριο για την EBU. Εξάλλου είναι πρόσφατες οι μνήμες από την διοργάνωση της Ουκρανίας, που επίσης αντιμετώπιζε σοβαρά γεωπολιτικά ζητήματα, σε καμία περίπτωση όμως στο βαθμό της κατάστασης που επικρατεί τώρα στη Μέση Ανατολή.
Ένας διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision, με ό,τι αυτός συμβολίζει, θα ήταν ένας εύκολος και πολύ πιθανός στόχος, ακόμα και αν αυτός διεξάγονταν στο Τελ Αβίβ, κάτι βέβαια που απορρίπτουν οι Ισραηλινοί, αφού επιθυμία τους είναι σε περίπτωση νίκης τους να το διοργανώσουν για μία ακόμα φορά στην Ιερουσαλήμ, όπως τουλάχιστον δηλώνουν μέχρι στιγμής.
Η Eurovision κατάφερε να κεντρίσει τα ΜΜΕ ολόκληρου του πλανήτη, με τα νικητήρια τραγούδια των τελευταίων ετών, κάτι που τα προηγούμενα χρόνια έμοιαζε ακατόρθωτο. Είναι εύκολα αντιληπτό ότι ένα πρώτο βραβείο που θα πραγματεύεται αυτά τα σοβαρά ζητήματα που απασχολούν την περιοχή μας, θα ήταν ίσως ο ιδανικός τρόπος ο διαγωνισμός να βρεθεί και φέτος στο επίκεντρο. Ίσως και για αυτό βλέπουμε πολλές συμμετοχές φέτος να θέλουν να προβληματίσουν με το στίχο τους.
Θα έχουν τραγούδια λοιπόν με πολιτικό/κοινωνικό περιεχόμενο πλεονέκτημα έναντι των άλλων συμμετοχών; Μέσα σε αυτό το κλίμα που βιώνει η Ευρώπη θα είναι ένα τραγούδι σαν αυτό της Γαλλίας ή της Ιταλίας, το “ξέπλυμα” που αναζητά η EBU και ο διαγωνισμός, μετά το αμφιλεγόμενο 1944 της Jamala; Θα είναι η απάντηση της Eurovision στην έντονη πολιτικοποίηση της εποχής μας το φετινό νικητήριο τραγούδι;
Προσωπικά πιστεύω ότι είναι πολύ πιθανόν, για όλους τους λόγους που εξέθεσα παραπάνω, αλλά και για πολλούς άλλους που σε ένα άρθρο μίας ιστοσελίδας για τη Eurovision ίσως να μην χρειάζεται να ειπωθούν, φέτος να έχουμε ένα τέτοιο νικητήριο τραγούδι.
Ποιες οι δικές σας απόψεις; Πιστεύετε ότι το Ισραήλ με όσα συμβαίνουν έχει ελπίδες για το βραβείο; Συμφωνείτε ότι τραγούδια με πολιτικοκοινωνικό στίχο ίσως ευνοηθούν αυτή τη χρονιά στο διαγωνισμό; Μην διστάσετε να πείτε την άποψη σας στα σχόλια παρακάτω.
Το Ισραήλ ήταν ανέκαθεν μία δύσκολη υπόθεση για την Ευρώπη. Ας μην κρυβόμαστε, αντισημιτισμός υπήρχε και υπάρχει σε μερίδες του ευρωπαικού πληθυσμού. Σε αυτό προστίθεται και η μεγάλη αναταραχή που έχει πάλι ξεκινήσει στη Μέση Ανατολή.
Νομίζω λοιπόν ότι είναι θέμα momentum. Αν το ζήτημα με την Παλαιστίνη και τη στάση των Ισραηλινών εκεί συνεχίζει να κλιμακώνεται μέχρι τον διαγωνισμό, είναι πιθανό να υπάρξει επίδραση στο αποτέλεσμα του διαγωνισμού. Όχι μόνο στις επιτροπές, που με έναν “ευγενικό” τρόπο μπορεί να τους δοθεί να καταλάβουν ότι η EBU δεν επιθυμεί νέες περιπέτειες με έναν διαγωνισμό στο Ισραήλ -εφόσον το Ισραήλ βλακωδώς επιμένει να φιλοξενει τον διαγωνισμό πάντα στην Ιερουσαλήμ για πολιτικούς λόγους- αλλά και στο κοινό.
Αντιστρόφως, ίσως ένα άλλο momentum (ένα τραγικό επεισόδιο με πρόσφυγες εκείνες τις ημέρες), να σπρώξει τη Γαλλία στην κορυφή.
Δεν θεωρω οτι αν ενα τραγουδι δεν αρεσει συνολικα (μουσικη, ερμηνεια, φωνη, σκηνικη παρουσια) θα ψηφιστει μαζικα για τους στιχους. Ισως να πριμοδοτηθει καπως απο τις επιτροπες που θεωρητικα θα πρεπει να εξεταζουν τους στιχους ως κριτηριο αλλα ο μεσος τηλεθεατης που βλεπει τον διαγωνισμο και ερχεται εκεινες τις ωρες σε πρωτη επαφη με τα τραγουδια αναμεσα σε πιτσες, κουβεντα, τηλεφωνα κτλ δεν ξερω κατα ποσο εχει την πολυτελεια εμβανθυνσης σε βαθυτερα νοηματα ειδικα σε μη αγγλοφωνα κομματια. Εκτος αν η σκηνικη παρουσια το κανει ξεκαθαρο το μυνημα του τραγουδιου με εικονες κτλ. Μακαρι να ψηφιζαν και με τετοια κριτηρια οι μεσοι τηλεθεατες ακομα και οι επιτροπες αλλα δυστυχως η ιστορια εχει δειξει οτι δεν το λαμβανουν υποψην τους.
Σχετικα με το Ισραηλ θεωρω οτι γενικα δεν εχει πιθανοτητες νικης. Και μιλαω καθαρα για νικη αφου 2ο ή 3ο θα μπορουσα να το φανταστω να βγαινει. Και μεσα στους λογους που το πιστευω αυτο ειναι και ο λογος που αναφερεται στο αρθρο, μαζι με αλλους καλλιτεχνικου επιπεδου.
Εκτιμω αφανταστα αυτου του ειδους τα αρθρα του κ. Αργυριου. Μου βγαζουν οτι προκειται για εναν ανθρωπο με ευασθησιες και κοινωνικες ανησυχιες που ψαχνει λιγο παραπανω τα πραγματα και δεν μενει στα προφανη.
Να στε καλά! Η αλήθεια είναι ότι πάντα η ουσία βρίσκεται πίσω από τα προφανή. Είναι πολλά αυτά που κατά καιρούς θέλω να γράψω, αλλά ο χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός. Χαίρομαι όμως που υπάρχουν αναγνώστες που τους ενδιαφέρουν και τέτοια άρθρα. Δεν είχα πάντοτε τη βεβαιότητα ότι υπήρχαν!
Να σου πω την αληθεια (ειμαι σιγουρος οτι μου επιτρεπεις τον ενικο) προτιμω τετοιου ειδους αρθρα απο αρθρα για το τι εγινε στο ταδε ή στο δεινα παρτυ, τι φορεμα θα φορεσει η Τερζη και αν ανεβηκε 2 θεσεις στα στοιχηματα η Φινλανδια. Η Γιουροβιζιον μπορει να αποτελει μια διασκεδαση ως ασχολια για 2-3 μηνες αλλα το τι γινεται στον κοσμο ή διπλα μας, μας επηρεαζει και μας ανησυχει καθημερινα. Ναι ειναι ενας μουσικος διαγωνισμος. τον οποιο ομως βλεπουν εκατομμυρια τηλεθεατες και που σιγουρα δεν θα επρεπε να ειναι αποκομμενος απο την κοινωνια και τις εξελιξεις κλεισμενος μεσα σε μια τεραστια σαπουνοφουσκα. So keep going και μην ανησυχεις σε ποσους απευθυνεσαι. Ας ειναι λιγοι και καλοι.
Φυσικά κ σου επιτρέπω! Δεν ανησυχώ, αν ανησυχουσα δεν θα τα έγραφα …Απλά βλέπω ότι τελικά ενδιαφέρουν πολύ περισσότερο κόσμο από όσους αρχικά υπολόγιζα! Σε ευχαριστώ και πάλι για τα σχόλια σου και για τα πολύ καλά σου λόγια! Θα χαρώ να τα πούμε και από κοντά, έχουν πάντα ενδιαφέρον οι συζητήσεις με τέτοιους fans όπως εσύ!
Για να ψηφιστεί μαζικά ένα τραγούδι, σημασία δεν έχει το μήνυμα αυτό καθεαυτό αλλά πόσο πειστικά μπορεί ο καλλιτέχνης να το περάσει στο κοινό. Αν ήταν τόσο απλό, τότε ο οποιοσδήποτε θα επέλεγε κάποιο καυτό θέμα από την επικαιρότητα για να αναδειχθεί αυτόματα νικητής. Μάλλον βάρος νομίζω ότι αποτελεί μια θεματολογία που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την ειδησεογραφική επικαιρότητα για να αποσπάσει φτηνή συγκίνηση αφού κάτι τέτοιο μπορεί πολύ εύκολα να γυρίσει μπούμερανκ, όπως έγινε π.χ. με το βίντεο-κλιπ της Γαλλίας που μόνο αρνητικά σχολιάστηκε.
Οπότε οι συγκεκριμένες συμμετοχές έχουν έναν βαθμό δυσκολίας παραπάνω αφού καλούνται αφενός να περάσουν το μήνυμά τους χωρίς να τραγουδούν στα αγγλικά και αφετέρου να το κάνουν με τέτοιο τρόπο που να μη βαραίνει υπερβολικά το όλο “πακέτο” αφήνοντας ένα παράθυρο ελπίδας στον τηλεθεατή (π.χ. το δέντρο που φύτρωσε πίσω από την Τζαμάλα στο τέλος του τραγουδιού). Θεωρώ εξαιρετικά δύσκολη αυτή την πρόκληση, ειδικά για τις δύο συγκεκριμένες χώρες των big5 που μέχρι στιγμής δεν έχουν δείξει τα καλύτερα δείγματα σχετικά με το στήσιμο των συμμετοχών τους στη Eurovision.
Πολύ ωραίο το άρθρο σας.Μεγάλες αλήθειες κρύβονται μέσα σ’αυτό.Συγχαρητήρια.Πάντως μέχρι στιγμής από ψηφοφορίες από όλη την Ευρώπη σε INFE,OGAE,Views και Likes στο Youtube,Top των Fans το Ισραήλ δεν έχει αντίπαλο.Έχει κερδίσει τη ψηφοφορία του κοινού κατά κράτος.Δεν θα κοιτάξει και πολύ ο κόσμος με το τι γίνεται στη Συρία και στους Πρόσφυγες.Αν δεν θέλουν να το δώσουν στο Ισραήλ θα το σταματήσουν οι επιτροπές.Όσο για τη μηνύματα των τραγουδιών μη ξεχνάμε ό,τι και η ΕΛΛΑΔΑ μας στέλνει φέτος ένα δυνατό τραγούδι με νόημα που δυστυχώς λίγοι θα το καταλάβουν.Θα φανεί φέτος αν θέλουν πραγματικά την Ελλάδα ή όχι με τέτοιο ανατριχιαστικό τραγούδι.Μπαίνει στην ίδια κατηγορία με τον Λούκα Γιώρκα όπου το 2011 βγήκαμε 7οι.Θα δείξει.
Η διεθνής επικαιρότητα έχει δείξει αρκετές φορές το νικητή, με τα περισσότερα παραδείγματα μόλις την περασμένη δεκαετία. Δε θέλω να γίνω γραφικός & να καταφύγω σε ευφάνταστα σενάρια συνωμοσιολίας, άλλωστε εγώ ο ίδιος δηλώνω πάντα αθεράπευτα ρομαντικός θέλοντας να πιστεύω πως το καλύτερο τραγούδι κερδίζει, αλλά η πραγματικότητα είναι λίγο εώς πολύ διαφορετική. Για την ακρίβεια η νίκη της Eurovision έχει κάποιες φορές προηγηθεί της επικαιρότητας, κάτι σαν προφητεία, τουτέστιν εξέλιξη γεγονότων.
Το 2004 θα γινόταν το μεγάλο άνοιγμα προς στην ανατολή, 10 χώρες θα γινόταν νέα ισότημα μέλη της Ε.Ε. Σε αρκετές σοβαρές πολιτικές εφημερίδες της εποχής εκείνης γράφτηκε ότι οι νίκες της Εσθονίας & της Λετονίας το 2001 & 2002 αντίστοιχα ήταν εσκεμμένες, θέλοντας έτσι μέσω της διοργάνωσης του διαγωνισμού σε Ταλίν & Ρίγα να φέρουν τους δυο αυτούς λάους (που ακόμα και σήμερα αποτελούν το σύνορο με τους Ρώσους) σε επαφή με τη δύση & τον δυτικό πολιτισμό.
Το 2004 είχαμε τη νίκη της Ουκρανίας & την πορτοκαλί επανάσταση που ακολούθησε.
Η Σερβία ως αυτόνομη πια χώρα παίρνει το πρώτο βραβείο στην παρθενική της συμμετοχή, ενω σχεδόν τρείς μήνες πριν τη διοργάνωση του Βελιγραδίου το Κόσοβο κηρύσσει παράνομα & μονομερώς την ανεξαρτησία του. Ξεσπούν επεισόδια, καίγεται η αμερικανική πρεσβεία & όλο το κέντρο της πόλης, επικρατεί ένας χαμός στη χώρα που θύμιζε μέρες του ’99, & ενώ τίθεται πλέον ανοιχτά από πολλούς θέματα ααφάλειας & αλλαγή του τόπου διεξαγωγής, η EBU κάνει σα να μην έγινε τίποτα, & μεσα σε μια νύχτα η Σερβία αποκτάει προνόμια από την Ε.Ε. που άλλες χώρες περιμένουν χρόνια (όπως κατάργηση βίζας, ενταξιακές διαπραγματεύσεις, χρηματοδοτήσεις κα).
Το 2008 θα είναι η χρονιά της Ρωσίας, αλλά ο χειμώνας που θα ακολουθήσει θα είναι τσουχτερός για αρκετές χώρες της βόρειας & κεντρικής Ευρώπης γιατί ο Πούτιν γύρισε τις κάνουλες του φυσικού αερίου μετά από διαμάχη με την Ουκρανία (αλλά & την Ε.Ε. που την υποστήριζε).
Το 2015 & κυρίως το 2016 η EBU με νύχια & δόντια κράτησε το διαγωνισμό μακριά από τη Ρωσία. Ακόμα βέβαια φυσάει το χουνέρι που έπαθε με τη Ουκρανία πέρσι (την οποία είχε για ανάχωμα αλλά κέρδισε από καραμπόλα), αλλά δυστυχώς όταν μπεις στον χορό πρέπει & να χορέψεις.
Αν αυτοί που αποφασίζουν θέλουν να το πάρει το Ισραήλ φέτος, θα το πάρει, ακόμα & να πέφτουν βόμβες παραδίπλα. Σε περίπτωση που το βραβείο δεν καταλήξει στο Ισραήλ, κατά πάσα πιθανότητα θα βρεθεί στα χέρια της Γαλλίας, Ελλάδας, Ιταλίας, Ισπανίας ή Βουλγαρίας (αλλά για διαφορετικούς λόγους για την τελευταία).
Προς επίρρωση των όσων λέτε και αναλύετε με εξαιρετικό τρόπο, αλλά δυστυχώς ελάχιστοι φαν είναι σε θέση να αντιληφθούν, προσθέτω τα εξής:
– Η νίκη της Εσθονίας εξηγείται επίσης και από το γεγονός ότι ήταν η μόνη που αντέδρασε έντονα στον κανονισμό των BIG 4. Αμέσως της έδωσαν το βραβείο, μάλλον για να “της κλείσουν το στόμα”.
– Η Τουρκία το 2003 πήρε το βραβείο, διότι η ενταξιακή της πορεία στην Ε.Ε. ήταν τότε σε πολύ καλό δρόμο, αλλά και ως “αντίβαρο” για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που είχε ήδη αναλάβει η Αθήνα. Την ίδια χρονιά, λόγω του πολέμου στο Ιράκ, το μεν Ηνωμένο Βασίλειο που συμμετείχε στους βομβαρδισμούς ήρθε τελευταίο με 0 (πρωτοφανές γεγονός), το δε Βέλγιο που αντιστάθηκε σθεναρά ήρθε ανέλπιστα και ανεξήγητα 2ο.
– Η Σερβία κέρδισε επί Φινλανδικού εδάφους. Ποιος ήταν ο διαμεσολαβητής του ΟΗΕ για την απόσχιση του Κοσόβου; Ο Φινλανδός διπλωμάτης Ahtisaari.
– Γενικότερα τα τελευταία 15 χρόνια η EBU δείχνει έντονη φιλοδυτική πολιτική και ευνοεί χώρες δυτικές ή ανατολικές που επεδίωξαν κάνουν δυτική στροφή (Εσθονία, Λετονία, Ουκρανία, Αζερμπαϊτζάν). Είναι απορίας άξιο πως δεν έχει κερδίσει ακόμα η αμερικανόφιλη Γεωργία (ίσως φταίνε τα τραγούδια της).
– Το Ισραήλ φέτος είναι στην “κόψη του ξυραφιού”: αφενός οι βομβαρδισμοί λειτουργούν αποτρεπτικά, αφετέρου όμως είναι τα 70 χρόνια από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ (θυμίζω ότι τα προηγούμενα βραβεία ήταν το 1978 στα 30 χρόνια, το 1979 λίγο μετά τη συμφωνία του Camp David και το 1998 στα 50 χρόνια).
Βεβαίως πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις επηρέασαν τη Γιουροβίζιον ήδη από τα γεννοφάσκια της. Ίσως κάποια στιγμή πρέπει να γραφεί μια σειρά άρθρων για όλα αυτά…
–
Δεν ξέρω κατά πόσον η EBU που θέλει να εμφανίζεται ως ουδέτερη και απολιτίκ (παρόλο που όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι) θα θελήσει – και μετά το φιάσκο του “1944” – να πριμοδοτήσει πολιτικώς χρωματισμένα τραγούδια (Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα) ή αν θα προτιμήσει μια ανώδυνη, ποπ, εμπορική ΄”τσιχλόφουσκα” (Σουηδία, Νορβηγία, Τσεχία) ή έστω κάτι λίγο πιο ποιοτικό (Βέλγιο, Βουλγαρία, Εσθονία). Ίδωμεν…
Εδώ & μερικά χρόνια ξεκίνησε μια αρνητική προπαγάνδα & συνάμα υστερία κατά της Ρωσίας, κάτι που η ίδια η EBU έμμεσα συνεχίζει να υποστηρίζει. Αυτό όμως την οδήγησε να υποστεί τη μεγαλύτερη της ξεφτίλα. Μπροστά στο φόβο για μια νίκη της Ρωσίας, χρησιμοποίησε την Ουκρανία ως ανάχωμα, επιτρέποντάς της να λάβει μέρος με ένα καθαρά πολιτικό τραγούδι, το οποίο μάλιστα είχε ερμηνευτεί δημόσια από την ίδια καλλιτέχνιδα ένα χρόνο νωρίτερα σε μια μεγάλη συναυλία στο κέντρο του Κιέβου. Τα εγκεφαλικά άρχισαν να έρχονται το ένα μετά το άλλο, πρώτα με την ιδια την Jamala που επιβεβαιωσε ότι το τραγούδι της ήταν πολιτικό & η ιστορία της κατατρεγμένης γιαγιάς μούφα, μετά με τη δήλωση της γενικής διευθύντριας της EBU ότι το ουκρανικό τραγούδι ήταν καθαρά πολιτικό & θα πρέπε να είχε απογορευτεί η συμμετοχή του αλλά έπεσε πολύ αργά στη αντίληψή της & τέλος με τα καμώματα των Ουκρανών που δεν ήθελαν Ρώσο καλλιτέχνη στη διοργάνωσή τους.
Όλα αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα για μερικούς. Ήδη διαβάζω παρακάτω διάφορους εξυπνακισμούς περί ευφάνταστων θεωριών. Απλά προσπερνάω.
Πιστευω οτι οι επιτροπες ψηφιζουν με βαση κυριως πολιτικων,γειτονικων και λιγοτερο μουσικων κριτηριων και στιχων!!Το κοινο εχει δοαφωρετικα λριτηρια στην τηλεψηφοφορια!Αλλοι ψηφιζουν για την σκηνικη παρουσια.Αλλοι καθαρα και μονο για το κοματι αλλοι για τους στιχους,και αλλοι θα ψηφισουν κατι ξεχωριστο διαφωρετικο κατι που θα τους κανει κλικ!Πιστευω πως φετος ηρθε η ωρα της Βουλγαριας ασχετος σε ποια θεση την κατατασουν στα στηχιματα.Επισης πιστευω οτι σαχλοτραγουδα οπως τσεχια που για εναν απερηγραπτο λογο ειναι στην 3η θεση πιστευω οτι μετα τις προβες θα πεσει αρκετα στα στηχιματα εμενα προσωπικα το τραγουδι της τσεχιας με αφηνει παγερα αδιαφορο δεν το ακουω συνεχεια και επισις δεν αντεχω να το ακουσω και ολοκληρο με κουραζει και θυμηζει παραπολυ justin bieber!Πιστευω στο ισραηλ σαν νικητιριο τραγουδι φετος!Σκηνικα η netta θα το απογιωσει εχει καταπληκτικη φωνη στα live θα υπαρχει και χωρογραφια σιγουρα αν δεν βγει 1η θα ειναι στο τοπ 3! Οσο για το τραγουδι της κυπρου παρολο που τωρα που μιλαμε να ειναι στην 22η θεση αλλα πιστευω οτι θα ανεβει ακραια μετα τις προβες οπως η μολδαβια το 2017 και να μου το θυμηθητε!!!Την φουρειρα την ξερουμε ολοι ποσο αξηζει σκηνικα και ποσο καλη performer ειναι και οσοι δεν θελετε να το παραδεχτητε προβλημα σας!!!Ειμαι φτιαγμενη για eurovision και μπορει ανετα να υποστηροξει το κοματι ππυ της γραφτηκε γιατι δεν εχει και πολλους στιχους!!!Οσο για τα τραγουδια με το πολιτικο μηνυμα οπως ιταλια,γαλλια αντε να μπουν μεσα στην 10αδα οριακα!!!Επισης νορβηγια,αυστραλια και σουιδια στο televoting δεν θα εχουν υψιλες θεσεις οπως συνηθηζουν οι κριτικες επιτροπες να τις εχουν στο top 5!!Επισης το Βελγιο ειναι πιθανο να μπει μεσα στην 3αδα φετος ειναι καταπλικτικη ερμηνευτρια!Και η ελλαδα μεσα στην 10αδα θα ειναι και συγκεκριμενα μεσα στην 6η με 9η θεση τωρα αν σκηνικα δεν καθηλωση πολυ πιθανον να ειναι εκτος δεκαδας!!!Οπωτε συνοψιζοντας στο παρων αρθρο φετος πιστευω οτι δεν θα κερδισει τραγουδι με πολιτικο περιεχομενο γιατι τα τελευταια χρονια κερδιζανε αρκετα τραγουδια με πολιτικο περιεχομενο!
Η Γαλλια και η Ιταλια στελνουν εξαιρετικες συμμετοχες…
Το ισραηλ θα κερδισει μονο αν το θελουν οι αρμοδιοι αλλιως θα φροντισουν να το θαψουν οι επιτροπες οπως εκαναν το 2015 στην Ιταλια αφου ηθελαν ντε και καλα νικη της Σουηδια η το 2016 που παλι ψηφισαν χαμηλα την Ρωσια για να βγαλουν νικητρια την Αυστραλια αλλα εν τελει η Ουκρανια-κατα τυχη ισως-κερδισε με τα γνωστα παρατραγουδα περυσι στη διοργανωση…
Θεωρω πως και φετος θα εχουμε νικη τυπου “jamala”αλλον θα δειξει το κοινο(ενδεχομενως Ισραηλ)αλλον οι επιτροπες(ισως Σουηδια η Αυστραλια-παλι)και τελικα θα κερδισει αυτος που θα τα εχει παει συνολικα καλυτερα….
Με σειρα εκτιμησης μπορει να ειναι οι:Βουλγαρια>Βελγιο>Γαλλια>Ιταλια>Ελλαδα(αν ημασταν πιο συμπαθεις στις επιτροπες…)
Εσθονια και Τσεχια νομιζω θα βρεθουν πολυ χαμηλοτερα απο την 2η και 3η θεση που τις εκτιμουν αντιστοιχα οι στοιχηματικες….
Μετα τις προβες και κυριως τους ημιτελικους νομιζω θα ξεκαθαρισει αρκετα το τοπιο για το ποια η ποιες χωρες παει/πανε για τη νικη.
Στη eurovision είναι ευπρόσδεκτα κομμάτια με ενδιαφέροντα μηνύματα και όχι συνέχεια τα ίδια και τα ίδια. Το δικό μας τραγούδι φέτος θεωρώ πως έχει ένα αρκετά πρωτότυπο μήνυμα να περάσει στην Ευρώπη γιατί ένας διάλογος μεταξύ Ελλάδας και Έλληνα είναι πολύ πιο στοχευμενος από το bullying πχ.. Και το 2015 ο Mans για ένα bullying μας τραγούδησε και τρία χρόνια μετά έρχεται η Netta να παίξει την ίδια κασέτα βάζοντας μπροστά το story με τα κιλά της… Για να μη παρεξηγηθώ, δε λέω ότι το μήνυμα του δικού μας τραγουδιού είναι πιο σημαντικό απλά θέλω να πω ότι σαν τραγούδι αγγίζει ένα βαθύτερο νόημα και όχι κάτι που έχει ξαναπαιχτει
Σίγουρα αυτό καθορίζει τη πορεία του Ισραήλ αλλά δεν θεωρώ ότι μπορεί να καθορίσει της Γαλλίας ή ακόμα και της Ιταλίας που πηγαίνει με πιο σημαντικό μήνυμα. Θα κερδίσει η χώρα χωρίς εμπλοκές και με καλό τραγούδι.
Και πάνω στις όμορφες απόψεις σας που διαβάζω να προσθέσω επίσης ό,τι το 2010-2011 η Ελλάδα είχε μεγάλη πολιτική και οικονομική αναταραχή.Ήταν η αρχή του τέλους για αυτά που ζούμε τα τελευταία 8 χρόνια μνημονιακής οικονομικής και πολιτικοκοινωνικής κρίσης.Ο Λούκας Γιώρκας τότε με το ζεϊμπέκικο του και με ένα τραγούδι με πολύ μεγάλο νόημα με σπουδαία ανατριχιαστική ερμηνεία μέσα στη Γερμανία κατάφερε να βγει αν κάνω λάθος,συγχωρέστε με προκαταβολικά 1ος στον Ημιτελικό και 3ος στον Τελικό στο Telovoting.Καταλήξαμε στην 7η θέση αφού οι κριτές μας έκαναν ακόμα μια φορά μια γενναία έκπτωση.Φέτος μετά από 7 χρόνια από ‘κείνο το έπος (για ‘μένα προσωπικά) και 5 χρόνια μετά την τελεταία επιτυχία της Ελλάδας στο διαγωνισμό το 2013 και την 6η θέση στο τελικό με τον Αγάθωνα και τους Koza Mostra – στέλνουμε με τη Γιάννα Τερζή ένα epic masterpiece balkan mid-tempo τραγούδι που το πραγματικό νόημα του είναι και το άδικο Bullying που δέχεται και η Ελλάδα μας απ’όλες τις χώρες της Ευρωπαΐκης Ένωσης τα τελευταία χρόνια.Ασχέτως που είναι διάλογος μεταξύ Ελλάδας και Ελλήνων που στην πραγματικότητα γραμμένους μας έχουν στην Ευρώπη,δε τους ενδιαφέρει το μήνυμα μας,έμμεσα το αληθινό μήνυμα του τραγουδιού είναι το Bullying που δεχόμαστε ως χώρα από την Ευρώπη για ‘μένα προσωπικά τουλάχιστον,δηλαδή το “για όλα φταίνε οι Έλληνες” και το “πάλι έχουν πρόβλημα με τα λεφτά και δεν μπορούν να κάνουν έναν ελληνικό τελικό” με έχει κουράσει πραγματικά – ΑΝ – Και φέτος βρεθούμε στον καϊάδα αυτό γίνεται φυσικά από το 2014 μέχρι και σήμερα τότε θα πρέπει να σκεφτούμε πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να αποχωρήσουμε από τον διαγωνίσμο.Δε λέω να κερδίσουμε ή να βγούμε στο Top 3 ή στο Top 5 αλλά μια θέση στο Top 10 την αξίζουμε ρε παίδες.Ελπίζω οι Έλληνες του Εξωτερικού που παρακολουθούν το διαγωνισμό να στηρίξουν αυτό το τραγούδι και να θυμηθούν τις ρίζες τους,τον ήλιο μας και τη θάλασσα μας.Από τους κριτές δε περιμένω και πολλά για ακόμη μια φορά.
Πραγματικα δεν βλεπω εσκεμμενο συσχετισμο με πολιτικα γεγονοτα. Πως ειναι δυνατον αλλοτε η διοργανωση να επιβραβευει ανατολικες χωρες οπως Εσθονια και Λετονια προκειμενου να τους δελεασει με τον “δυτικο πολιτισμο” αλλα να μη θελει να δωσει στη Ρωσια παλι τον διαγωνισμο; Εχει αναγκη απο δοση δυτικου πολιτισμου η Εσθονια των μερικων εκατονταδων χιλιαδων αλλα δεν τον χρειαζεται η Ρωσια των πολλων εκατομμυριων καιτον κρατανε με νυχια και με δοντια μακρια της; Η δεν θα θελε η EBU τη διοργανωση στη Ρωσια, με ο,τι αυτο συνεπαγεται για το ανοιγμα των δικαιωματων των lgbt;
Mηπως το Molitva της Σερβιας δεν ηταν το καλυτερο τραγουδι τοτε; Θεωρει κανεις οτι επβραβευτηκε ενα ασχημο τραγουδι ενω υπηρχαν πολυ καλυτερα;
Η Εσθονία εισήλθε στους κόλπους της Ε.Ε. ως ισότιμο μέλος & όχι η Ρωσία. Έχεις ταξιδέψει ποτέ σε χώρα της ανατολικής Ευρώπης στα ’90s & ’00s;
Ο περιβόητος νόμος απαγορευει απλά την προώθηση απόψεων από ομοφυλόφιλα άτομα σε ανηλικους, δεν ποινικοποιεί καμία ομοφυλοφιλία. Οι λόγοι που η EBU δεν επιθυμεί μια νίκη της Ρωσίας είναι καθαρά πολιτικο-οικονομικοί. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά για να γίνεται ντόρος.
Όχι, το Molitva δεν ήταν το καλύτερο τραγούδι το 2007. Να φανταστείς δεν έκανε επιτυχία ούτε καν στη Σερβία. Ούτε μήνας είχε κλείσει από τη νίκη στην Eurovision & δεν παιζόταν πουθενά.
Δυστυχώς το άρθρο σας έγινε αφορμή για διάφορες ευφάνταστες θεωρίες του στιλ “πως μπορούμε να συνδέσουμε οτιδήποτε συνέβαινε τη συγκεκριμένη περίοδο στον κόσμο με το ποιος κέρδισε τον διαγωνισμό”. Προφανώς και ο κόσμος δεν σταματάει να γυρίζει επειδή γίνεται ένας διαγωνισμός τραγουδιού, αυτό δεν σημαίνει ότι τα πάντα συνδέονται με το αποτέλεσμά του.
Οσο για το “φιάσκο” της Ουκρανίας δεν καταλαβαίνω σε τι αναφέρονται κάποιοι. Αδιαμφισβήτητα το 2016 κέρδισε ένα από τα καλύτερα τραγούδια στην ιστορία του διαγωνισμού. Το αν η Ουκρανία ήταν σε θέση να διοργανώσει είναι ένα εντελώς άλλο θέμα. Αλίμονο αν η ικανότητα μιας χώρας να διοργανώσει γίνεται κριτήριο για το αν θα κερδίσει ή όχι ένα τραγούδι.
Το φιάσκο της Ουκρανίας, επειδή εγώ είμαι αυτοί οι “κάποιοι” που το έγραψαν, έγκειται στο ότι οι επιτροπές προωθούσαν σκανδαλωδώς την Αυστραλία, το κοινό ήθελε τη Ρωσία, αλλά φρόντισαν 18 επιτροπές να την “μαυρίσουν” και τελικά κέρδισε “από το πουθενά” η Ουκρανία, γεγονός που προκάλεσε πολύ μεγάλο πονοκέφαλο στην EBU, όπως μας αποκάλυψε εκπρόσωπός της (Paul Jordan) που ήρθε πρόσφατα στην Ελλάδα σε εκδήλωση του INFE. Δεν θα κρίνω την αξία του ως τραγουδιού -αυτά είναι προσωπικά γούστα- ήταν όμως καθαρή πολιτική προπαγάνδα και έπρεπε να είχε απορριφθεί από την EBU, πέρα από το γεγονός ότι είχε παρουσιαστεί live πολύ πριν, παραβιάζοντας τους κανόνες. Αλλά είπαμε το μοτίβο είναι: Ρωσία κακή-Ουκρανία καλή… Ούτε καν τιμωρήθηκε που απέκλεισε τη Ρωσίδα καλλιτέχνιδα με το έτσι θέλω.
Δεν είναι όλα θέματα προσωπικού γούστου. Η τολμη και η πρωτοτυπία της μουσικής φόρμας μεσω του συνδυασμού παραδοσιακών και μοντέρνων μουσικών ιδιωμάτων μπορεί κάλλιστα να τεκμηριωθεί.
Για τις καραμπόλες στην ψηφοφορία θα συμφωνήσω, όμως κατά ένα περίεργο τρόπο ευτυχώς που υπήρξαν και έσωσαν το μουσικό κύρος του διαγωνισμού.
Ο πολιτικοποιημένος στίχος “When strangers are coming, they come to your house, they kill you all…..” πως ακριβώς μπορεί να τεκμηριωθεί; Εγώ προσωπικά όταν πρωτοάκουσα το τραγούδι κόντεψα να χάσω τα μαλλιά της κεφαλής μου.
Όταν η διοργανώτρια χώρα με ύφος “εμεις αποφασίζουμε & διατάζουμε” αποκλείει τη συμμετοχή μιας άλλης χώρας στο διαγωνισμό με ολόκληρη την ΕΒU να γίνεται έρμαιο στα καπρίτσια της πρώτης & να παραβιάζει τους κανόνες που η ίδια έχει θεσπίσει, συν η γενική διευθύντρια (της ΕΒU) να παραδέχεται με καθυστέρηση ενός χρόνου ότι το τραγούδι “1944” ήταν καθαρά ένα πολιτικό τραγούδι & δε θα ‘πρεπε να είχε καν διαγωνισθεί, έσωσαν το κύρος του διαγωνισμού;
Houston, we have a problem!!!
Το παραπάνω άρθρο “λέει” πολλές αλήθειες.
Η μεγαλύτερη είναι όμως “το τι αναζητά” ή “δεν αναζητά” η EBU όσον αφορά το νικητήριο τραγούδι. Όσα εκατομμύρια ψήφων και αν πάρει ένα τραγούδι από το κοινό, αν δεν είναι σύμφωνες οι επιτροπές, δεν πρόκειται να κερδίσει. Υπάρχει μια ξεκάθαρη αδικία και διαστρέβλωση του αποτελέσματος, που ασχολούνται μόνο κάποιοι φαν. Ο περισσότερος κόσμος απλά βλέπει ένα διαγωνισμό με την παρέα του.
Η EBU κατάλαβε εγκαίρως ότι μόνο με την ψήφο του κοινού δεν θα μπορούσε να ελέγξει το αποτέλεσμα σε περίοδο οικονομικής και κοινωνικοπολιτικής κρίσης στην Ευρώπη (και όχι μόνο), όπως αυτή που ζούμε σήμερα.
Πάντα ο διαγωνισμός είχε και πολιτική ψήφο. Πάντα…! Άλλες χρονιές ήταν πιο έντονος, άλλες όχι και τόσο. Πάντα όμως οι χώρες ψήφιζαν με τα “δικά” τους κριτήρια. Σε μία “ήσυχη” περίοδο για την Ευρώπη αποφασίστηκε να δώσει η EBU στο κοινό την απόφαση για το νικητήριο τραγούδι και έτσι κατάφερε να γιγαντώσει τον διαγωνισμό και το ενδιαφέρον για την Eurovision.
Οι επιτροπές ψηφίζουν άλλο live από αυτό που βλέπουμε κι ακούμε εμείς. Προφανώς και δεν ενδιαφέρετε η EBU για το αν είναι σωστό και δίκαιο κάτι τέτοιο. Το γεγονός αυτό καταδεικνύει ότι αυτό που θέλει, αυτό θα κερδίσει. Μπορεί να καταμετρήσει δεκάδες εκατομμύρια ψήφους του κοινού σε λίγα λεπτά και όχι μερικές εκατοντάδες των επιτροπών;;;
Ασφαλώς και η ικανότητα μιας χώρας ή και ενος ραδιοτηλεοπτικού φορέα να διοργανώσει τον διαγωνισμό όπως ακριβώς θέλει η EBU, είναι ένα επιπλέον κριτήριο για το αν θα κερδίσει ένα τραγούδι ή όχι…
Εν κατακλείδι λοιπόν. Αν μπορεί μια χώρα και αν η πολιτική της “συμβαδίζει” με τα “θέλω” την διοργανώτριας αρχής τότε ναι… έχει πολλές πιθανότητες νίκης.
Δεν νομίζω οτι η ικανοτητα μιας χωρας η ενος φορεα να οργανωσει το διαγωνισμο εχει να κανει με τα κριτηρια της ΕΒU. Η Ουκρανια περσι ηταν σε σχεδον εμπολεμη κατασταση αλλα διοργανωσε. Η Πορτογαλια παλι φετος, εντελως απειρη σε παραγωγες τετοιου βεληνεκους. Και στην τελικη παντα υπαρχει η πιθανοτητα να κερδισει μια χωρα και απλως να αρνηθει να διοργανωσει, ειτε επειδη δεν θελει ειτε επειδη δεν μπορει, δινοντας τη διοργανωση στη δευτερη κατα σειρα καταταξης χωρα, δεν απαγορευεται αυτο.
Η Ουκρανία και μπορούσε οικονομικά και είχε της “ευλογίες” της EBU. Το ότι ήταν τεταμένη η ατμόσφαιρα με τους Ρώσους δεν την ένοιαζε. Ότι κέρδισε με ένα καθαρά πολιτικό τραγούδι που δεν έπρεπε καν να διαγωνιστεί επίσης σφύριζε αδιάφορα…
Η Ουκρανία και μπορούσε και η EBU απλά ΔΕΝ ήθελε να κερδίσει η Ρωσία. Η καραμπόλα αυτή έφερε την διοργάνωση στο Κίεβο με άσχημα (όπως είδαμε όλοι) αποτελέσματα. Αυτό όμως που ήθελε η EBU έγινε. Η νίκη δεν πήγε στους Ρώσους.
Με τους Ιταλούς π.χ το 2015 δεν συνέβει το ίδιο… Η RAI ξεκάθαρα είχε άλλη “άποψη” με την EBU και όλοι είδαμε που κατέληξαν οι τενόροι. Το τραγούδι που είχε την καθολική αποδοχή από το κοινό και τους άλλους συμμετέχοντες εκείνοι την χρονιά δεν κατάφερε να κερδίσει επειδή μια “χούφτα” ανθρώπων (επιτροπές) είχαν άλλη “γνώμη”.
Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που ένα τραγούδι χειροκροτήθηκε απ’όλους τους συμμετέχοντες παρακολουθώντας όρθιοι από το green room την ερμηνεία των 3 τενόρων στον τελικό!
Η Πορτογαλία επίσης μπορεί να διοργανώσει αυτόν τον διαγωνισμό, έστω κι αν ο πήχης σε τεχνικά μέσα επι σκηνής έπεσε κατα πολύ… Το ότι δεν έχει πείρα σε τέτοιες παραγωγές, αυτό από μόνο του δεν “λέει” απολύτως τίποτα. Με την δική σου λογική θα πρέπει να κάνουν τον διαγωνισμό μόνον όσες τον έχουν ξανακάνει και είναι έμπειρες σε τέτοιες διοργανώσεις. Μην μπερδεύεσαι…
Αν ΔΕΝ θέλει η EBU δεν πρόκειται να έρθει η νίκη όσο καλό κι αν είναι το τραγούδι ή αυτό που θα παρουσιαστεί. Το πολύ-πολύ να φτάσει μέχρι την 2η θέση.
Η άποψη μου είναι ότι τα αποτελέσματα των επιτροπών καθοδηγούνται και μαγειρεύονται. Γι’ αυτό και ψηφίζουν 1 μέρα πριν. Γνωρίζοντας από πριν την άποψη του κοινού από τις πρόβες και κυρίως από τους ημιτελικούς μπορούν να καθορίσουν ως ένα πολύ μεγάλο βαθμό το τελικό αποτέλεσμα.
Ειλικρινά χαίρομαι, διότι διαπιστώνω ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν συνειδητοποιήσει πως “παίζεται το παιχνίδι” και τι ρόλο έχουν αναλάβει οι στημένες επιτροπές. Υπάρχουν ενδείξεις για “μαγειρέματα” και στην τηλεψηφοφορία με μπλοκαρισμένες γραμμές, εκτροπές ψήφων κλπ., αλλά αυτό είναι δύσκολο να αποδειχθεί. Από την άλλη μια μεγάλη μερίδα των φαν προτιμά να ζει στον υπέροχο “κόσμο του Γκούφυ” και να κρίνει με εντελώς επιφανειακά κριτήρια (π. χ. αν ταίριαζε το φόρεμα της τάδε ντίβας με το σκουλαρίκι και το παπούτσι), αδυνατώντας να κάνει μια στοιχειώδη ανάλυση. Η Ρωσία, επειδή αρκετοί έθιξαν το θέμα ΔΕΝ υπήρξε ποτέ φιλοδυτική. Κάποιες χώρες που έκαναν στροφή προς τη Δύση επιβραβεύτηκαν. Η Γιουροβίζιον είναι γενικότερα φιλοδεξιός (καπιταλιστικός, καταναλωτικός κλπ), ακόμα και φιλοακροδεξιός διαγωνισμός, κάτι που αντικατοπτρίζεται και στις πολιτικές πεποιθήσεις των περισσότερων φαν (οι αριστεροί είναι μειοψηφία) και στο γεγονός ότι αγκάλιασε ανελεύθερα καθεστώτα (Τίτο, Λουκασένκο, Φράνκο, Σαλαζάρ, Ιωαννίδης, Αλίγιεφ…). Από εκεί ξεκινά η στάση και η συμπεριφορά της EBU. Η Ρωσία έγινε τα τελευταία χρόνια “κακή”-ευτυχώς πρόλαβε να πάρει το βραβείο, έστω και με αυτή τη μετριότητα. Επίσης απεχθάνεται την Αρμενία, κάτι που φαίνεται έντονα τα τελευταία χρόνια. Ό, τι και να κάνει η Ουκρανία και το Αζερμπαϊτζάν μένουν ατιμώρητα, ενώ η Ρωσία και η Αρμενία όχι.
Η βασικότερη ένδειξη περί στημένων επιτροπών είναι η δυνατότητα αυτών να ακυρώνουν το αποτέλεσμα του televoting, με λίγα λόγια το νέο σύστημα που εφαρμόζεται από το 2013 δίνει το δικαίωμα αρνητικής βαθμολογίας. Επόμενη ένδειξη είναι τα ίδια τα αποτελέσματα τα οποία βγάζουν μάτι. Και για όσους τρέξουν να με διορθώσουν ότι εδώ & 2 χρόνια οι βαθμοί του κοινού δίνονται χωριστά, τουτέστιν προστήθενται σ’ αυτούς των επιτροπών, έχω να τους απαντήσω ότι ακόμα και 1ος να βγεις στο televoting με 300-400 βαθμούς, νίκη δε βλέπεις αν βρίσκεσαι εκτός του τοπ-5 των επιτροπών. Κόλπο δοκιμασμένο (βλ.2015, 2016).
Το ότι οι επιτροπές βαθμολογούν μια μέρα νωρίτερα, κοινώς βαθμολογούν διαφορετικές εμφανίσεις & ερμηνείες από αυτες που βλέπει ο κόσμος ας μην το σχολιάσω.
Τωρα όσον αφορά το televoting, ζούμε στο 2018. Νομίζετε ότι είναι δύσκολο να “μαγειρευτούν” τα αποτελέσματά του μέσω πχ μπλοκαρισμένων γραμμών, εκτροπές ψήφων κλπ; Πόσω μάλιστα όταν όλα τα δεδομένα μαζεύονται απο μια εταιρία στη Γερμανία; Πόσες φορές έτυχαν περιπτώσεις (υπάρχουν μαρτυρίες παντού, από άτομα σε διάφορες χώρες) να στείλετε 3-4 μηνύματα για μια χώρα & μετά από μια ή δυο ώρες να σας έρθουν 3-4 παραδόσεις οτι η αποστολή του μηνύματος απέτυχε (ενω χρεωθήκατε κανονικότατα); Υπάρχει κάποιος που να διασφαλίζει ότι όντως η ψήφος σας προσμετρήθηκε; Όχι!
Και για να τελειώνουμε με την υστερία που επικρατεί με τη Ρωσία, από τη στιγμή που ρίχνει τόσο πολύ χρήμα στις αποστολές της & επιθυμεί διακαώς να ξαναπάρει τη νίκη & συναμά τη διοργάνωση θα τολμούσε να κάνει κάτι που θα αμαύρωνε την εικόνα της στον κόσμο; Κινδύνεψε κάποιος fan στη Μόσχα το 2009 ή στο Σότσι το 2014; Όλα ξεκίνησαν από ένα νόμο στον οποίο φυσικά δεν υπάρχουν ποινικές κυρώσεις στο να είναι κάποιος ομοφυλόφιλος, απλά απαγορεύει την προώθηση απόψεων ομοφυλόφιλων ατόμων σε ανήλικους & ξεσηκώθηκε μέχρι & η κουτσή Μαρία.
Το Ισραηλ δεν προκειται να κερδισει.Το τραγουδι ειναι σαχλο ,μονο το ρεφρεν ειναι καλο αλλα ως εκει.Βρισκεται στην Μεση Ανατολη κ αν παει εκει ο διαγωνισμοε μπορει να υπαρχουν περισσοτερα προβληματα και απτην διοργανωση της Ουκρανιας.
Η Εσθονια ουτε κ αυτη θα κερδισει.Το τραγουδι ειναι καθαρη οπερα και οχι ποπ οπερα-εμπορικη οπερα οπως το grande amore για να αρεσει σε παρα πολυ κοσμο.Επισης οι εσθονοι δεν ειναι σε θεση να πληρωσουν 65.000€ για το εφε με το φορεμα …Θα μπορεσουν να δωσουν εκατομμυρια για την διοργανωση;
Η Τσεχια μπορει να κερδισει.Το τραγουδι ειναι μοντερνο ρυθμικο ,θα κανει επιτυχια θα παιζεται το καλοκαιρι.Εχει το μοντερνο στοιχειο κ την εμπορικοτητα που εχει αναγκη η γιουροβιζιον.
Η Σουηδια επισης μπορει να νικησει.Μοντερνο ξεχωριστο τραγουδι.Θυμιζει Timberlake και Mj.Επισης εμπορικο αλλα ταυτοχρονα ποιοτικο.
Η Γαλλια εχει ενα πολυ ωραιο τραγουδι μουσικα κ στιχουργικα το οποιο θα μπορουσε να κερφισει αλλα ειναι πολιτικο τραγουδι κ δεν νομιζω η ebu κ το κοινο να επιθυμουν αλλη μια πολιτικη νικη.
Αλλωστε μετα τα πιο κλασικα κομματια της Τζαμαλα κ του Σαλβαντορ ηρθε η ωρα να κερδισει κατι πιο dance και χαρουμενο.
Η Ιταλια δεν προκειται να κερδισει.Μουσικα το τραγουδι δεν ειναι κατι ιδιαιτερο,ειναι πολυ πολιτικο κ η γιουροβιζιον δεν ειναι κοινοβουλιο για να στελνουμε ολγ την ωρα πολιτικα μυνηματα.
Η Νορβηγια μπορει και αυτη να κερδισει,η οπως κερδισε η Τζαμαλα η οντας πρωτη στις επιτροπες κ 3 στο κοινο.Το τραγουδι δεν ειναι και το πιο ποιοτικο αλλα η εξαιρετικη σκγνικη παρουσια το χαρισμα του Ριμπακ κ η ευθυμη μουσικη το κανουν μια δυνατη συμμετοχη.
Επισης και η Ισπανια μπορει να κερδισει απο ατυχημα.
Εν ολιγοις πιστευω οτι το βραβειο θα το παρει και αξιζει περισσοτερο να το παρει η η Τσεχια η η Σουηδια.