Eurovision 1970, σαν σήμερα: «Καλησπέρα Αμστερνταμ, αυτό είναι ένα πολύ χαρούμενο Δουβλίνο που τηλεφωνεί»
Με 12 χώρες πραγματοποιήθηκε ο 15ος Διαγωνισμός της Eurovision, πριν από 54 χρόνια σαν σήμερα, στις 21 Μαρτίου 1970.
Ηταν οι λιγότερες χώρες την τελευταία 11ετία, και αυτό διότι απουσίασαν οι Αυστρία, Νορβηγία, Πορτογαλία, Σουηδία και Φινλανδία, επισήμως διότι θεώρησαν ότι ο διαγωνισμός περιθωριοποιούσε τις μικρότερες χώρες και δεν αποτελούσε πλέον καλή τηλεοπτική ψυχαγωγία, ανεπισήμως ως αντίδραση για την τετραπλή ισοβαθμία της προηγούμενης χρονιάς που ανέδειξε νικήτριες τις Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισπανία και Ολλανδία.
Με τις Ισπανία και Ηνωμένο Βασίλειο να έχουν φιλοξενήσει τον θεσμό την προηγούμενη διετία, οι δύο έτερες νικήτριες Γαλλία και Ολλανδία προτάθηκαν για διοργανωτές της Γιουροβίζιον του 1970. Η κλήρωση ανέδειξε τους «οράνιε» και ο διαγωνισμός έγινε ημέρα Σάββατο στο «Ράι ΚόνγκρεςΤσέντρουμ», τρία χλμ. από το κέντρο του Αμστερνταμ.
Η κριτική επιτροπή κάθε χώρας αποτελούταν από 10 άτομα, τα οποία έδιναν 1 βαθμό στο τραγούδι της αρεσκείας τους και διαμόρφωναν την τελική ψήφο της χώρας.
Η Ιρλανδία ήταν η τελευταία χώρα που διαγωνίστηκε, αλλά και αυτή που πήρε κεφάλι από νωρίς στο σκορ, κρατώντας το προβάδισμα μέχρι και τη 12η χώρα, την ίδια την Ιρλανδία, ο εκπρόσωπος της οποίας πριν δώσει τους βαθμούς καλωσόρισε το κοινό λέγοντας «γεια σου Αμστερνταμ, αυτό είναι ένα πολύ χαρούμενο Δουβλίνο που τηλεφωνεί» και ανακηρύσσοντας στη συνέχεια τη 18χρονη και αμήχανη Dana, νικήτρια της βραδιάς.
Ο 26χρονος Χούλιο Ιγκλέσιας, ντυμένος στα σιέλ, πήρε μόνο 8 βαθμούς, ήρθε όμως 4ος, τραγουδώντας για την εκ Γαλλίας Γκουεντολίν, το πρώτο του κορίτσι, τότε που ήταν 20, ενεργός ακόμη τερματοφύλακας στη β’ ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης, από την οποία σταμάτησε το 1963 μετά από ένα παραλίγο μοιραίο αυτοκινητιστικό ατύχημα που τον οδήγησε έμμεσα, ως μέσο φυσικοθεραπείας, στην εκμάθηση κιθάρας.
Το Gwendolyne ήταν το πρώτο Νο.1 του 80χρονου σήμερα Μαδριλένου, που έχει κατακτήσει και δύο γκράμι.
Το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν η μοναδική χώρα που εκτίμησε το γλυκύτατο «Ελα, θα σου δώσω ένα λουλούδι» της 18χρονης Εβα Σρσεν από τη Σλοβενία, κατατάσσοντας τη Γιουγκοσλαβία προτελευταία με 4 βαθμούς, μία θέση πάνω από τον Ντάβιντ Αλεξάντρε Βίντερ, ο οποίος αν και έπαιζε εντός έδρας, στο Αμστερνταμ όπου γεννήθηκε, τερμάτισε με 0 βαθμούς εκπροσωπώντας το Λουξεμβούργο.
Παρακολουθήστε ολόκληρο τον 15ο διαγωνισμό της Γιουροβίζιον, με τη συντομότερη εισαγωγή παρουσιαστή ever, μόλις 24 δευτερόλεπτα, από την 26χρονη Βίλι Ντόμπε (80 ετών σήμερα):
Πρώτη φορά παρακολούθησα ολοκληρωμένο το συγκεκριμένο διαγωνισμό τώρα (!!!), αν και φυσικά τα τραγούδια τα περισσότερα τα ψιλοήξερα. Για κάποιο λόγο, και μεγάλο λάθος μου φυσικά, έχω πολλά κενά σε διαγωνισμούς από το 1970 και πριν, ουσιαστικά από το 1971 και μετά έχω δει όλους τους διαγωνισμούς ολοκληρωμένου2.
Όσο για το 1970, αν και μόλις διάρκειας 75 λεπτών ο διαγωνισμός με εξέπληξε ευχάριστα και θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:
1) Πολύ ωραίο σκηνικό και μοντέρνο για τα δεδομένα της εποχής. Θεωρώ πάντα ότι οι Ολλανδοί όποτε διοργάνωναν κατάφερναν με τον τρόπο τους να βάλουν μια ξεχωριστή πινελιά. Θεωρώ πως και το σκηνικό του 1976 επηρεάστηκε από το 1970
2) Μπορεί μόλις 12 χώρες να πήραν μέρος, αλλά οι περισσότερες έκαναν φιλότιιμη προσπάθεια για κάτι καλό και πιο mainstream για τα δεδομένα της εποχής. Λατρεύω τη Γερμανία με τη θεάρα Katja Ebstein (το 12άρι μου ας πούμε για τότε), την Ολλανδία που άνοιξε το διαγωνισμό (τί ωραία μετάβαση από το ασπρόμαυρο στο έγχρωμο), και το Ηνωμένο Βασίλειο
3) Ωραία εξωτερικά πλάνα του Άμστερνταμ.
Γενικά ήταν ένα διαγωνισμός, που αν και “μικρός” έδειχνε ότι πια μπαίνουμε σε μια νέα εποχή, αυτή των 70s