Γιούροσταρ κατατρεγμένοι από τη μοίρα -43- 1998

Danijela (CRO 95, 98-Danijela Martinović): γεννημένη στο Split το 1971 ξεκίνησε με ένα τοπικό γκρουπ, αλλά έγινε γνωστή χάρη στους Magazin, στους οποίους προσχώρησε το 1991. Μαζί εκπροσώπησαν την Κροατία το 1995. Έναν χρόνο μετά ξεκίνησε σόλο καριέρα. Το 1998 έκανε ένα επιτυχημένο άλμπουμ, το “Malo Ljubavi”, σε μουσική του Petar Grašo (2^ος το 1997) και του συνθέτη των επιτυχιών, Tonči Huljić. Ο πρώτος, που υπογράφει τη συμμετοχή της στο διαγωνισμό, πούλησε με το παρθενικό του άλμπουμ 70.000 αντίτυπα, σπάζοντας κάθε ρεκόρ στη χώρα του. 7^η στον εθνικό τελικό ήρθε η Zorica Konža, η οποία είχε κερδίσει το 1985, χρονιά κατά την οποία δεν μετείχε τελικά η Γιουγκοσλαβία στη Γιουροβίζιον. Η αδελφή της Danijela, Izabela, ως μέλος των Stimjene, ήρθε στην ίδια επιλογή 8^η. Στο διάλειμμα εμφανίστηκαν οι Katrina & The Waves. Εκεί η Katrina αποκάλυψε ότι έχει κροατικές ρίζες! H συμμετοχή μπήκε στο Top 10 της χώρας της. Υπήρξε παντρεμένη με τον Marko Perković, τραγουδιστή του γκρουπ Thompson, από το 1995 έως το 1998. Από το 1999 μέχρι το 2021 ήταν ζευγάρι με τον Petar Grašo. Κάποια στιγμή έκλεψαν προσωπικά της στοιχεία μέσω διαδικτύου. Στο πλαίσιο της ανάκρισης γνώρισε τον επιθεωρητή της αστυνομίας και μουσικό (παίζει κιθάρα και τραγουδά στους Izvan Zakana) Josip Plavić. Σύντομα έγιναν ζευγάρι. Έβγαλε ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο. Κυκλοφόρησε 8 άλμπουμ, βγάζοντας πολλά χιτ, ωστόσο έχει 12 χρόνια να δισκογραφήσει.

Thalassa (GRE 98): η Διονυσία “Διόνη” Καρόκη γεννήθηκε στην Πάτρα, όπου ζει μέχρι σήμερα. Από 12 ετών συμμετείχε στη Πατραϊκή Μαντολινάτα και τη Μικτή Χορωδία και το 1992 πηγαίνει στην Αθήνα, όπου παρακολουθεί μαθήματα φωνητικής στο Εθνικό Ωδείο. Παράλληλα σπουδάζει θεωρία μουσικής και πιάνο, ενώ ταυτόχρονα εργάζεται ως τραγουδίστρια σε διάφορα μουσικά στέκια. Υπάρχει μία πληροφορία ότι έχει σπουδάσει λογιστική και υπολογιστές. Το συγκρότημα Θάλασσα δημιουργήθηκε ειδικά για τον διαγωνισμό και διαλύθηκε αμέσως μετά. Τότε ξεκίνησε η σόλο καριέρα με εμφανίσεις σε διάφορα μαγαζιά. Το 2006 κυκλοφόρησε την πρώτη δισκογραφική δουλειά. Το 2013 κυκλοφόρησε το τραγούδι «Πανσέληνος». Έχει δανείσει την φωνή της σε ταινίες κινουμένων σχεδίων Πέραν αυτών η Διονυσία εργάζεται ως καθηγήτρια φωνητικής. Επιπλέον, κατά καιρούς παραδίδει σεμινάρια αυτοβελτίωσης στο πλαίσιο του εργαστηρίου “Sacred Voice”. Την είδαμε και ως καθηγήτρια στο “Fame Story”. Υπήρξε παντρεμένη με τον συγγραφέα και εκδότη του περιοδικού “Πατρονόραμα“ Γιώργο Περισανίδη. To εν λόγω έντυπο φιλοξένησε, πριν από δέκα χρόνια περίπου, όλα τα παρασκήνια -χωρίς περικοπές και λογοκρισία- των ελληνικών εθνικών τελικών και συμμετοχών, τα οποία συνέλεξε μετά από χρόνια έρευνας ο γράφων αυτό το άρθρο. Ο συνθέτης Γιάννης Βάλβης έχει σπουδάσει μαθηματικά και ηλεκτρονικά στην Πάτρα. Έχει γράψει βιβλία εκμάθησης κιθάρας και μπουζουκιού και η γιαγιά του ζει στη Σκωτία. Επρόκειτο να βρίσκεται στη σκηνή, αλλά λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς, η EBU του απαγόρευσε την είσοδο… Ο στιχουργός (και ποιητής) Γιάννης Μαλαχιάς είναι γεωλόγος. Για τα ανεκδιήγητα παρασκήνια εκείνης της χρονιάς, μπορείτε να κλικάρετε εδώ. Σε φετινή συνέντευξη ο Γιάννης Βάλβης δήλωσε τα εξής: «Εκεί τα έκανα λίγο υπερβολικά, για να δείξω την αντίθεση. Η πραγματικότητα είναι άλλη. Το θέμα είναι με ποια διαδικασία με έδιωξαν. Υπήρχε υπεύθυνος της ΕΡΤ, υπήρχε έγγραφο από το BBC, υπήρχαν Έλληνες δημοσιογράφοι; Ό,τι φήμες βγήκαν, βγήκαν μέσα από την ΕΡΤ […] Τους τα είχα μαζεμένα. Εγώ έπρεπε να είμαι πάνω στη σκηνή, γιατί ήμουν το ένα από τα δύο μέλη του συγκροτήματος. Η ΕΡΤ έφτιαξε μία θολή ατμόσφαιρα ήδη από την Ελλάδα. Τότε έγραφαν ότι μαγείρεψα το αποτέλεσμα και έτσι περάσαμε την Ηρώ για 50 ψήφους». Περισσότερα παρασκήνια και παραλειπόμενα εδώ.

Μarie-Line (FRA 98-Marie-Line Marolany): γεννήθηκε στο Saint-Raphaël της Γαλλικής Ριβιέρας το 1967, με γαλλο-καραϊβικές ρίζες. Κόρη σαξοφωνίστα, έκανε φωνητικά στο συγκρότημα των αδελφών της, Marché Noir (ή Soul Afro Punk, σύμφωνα με άλλη πηγή). Αργότερα ερμήνευε δικά της τραγούδια σε πιάνο μπαρ, πριν ηχογραφήσει δύο άλμπουμ και γίνει support artist των πολύ γνωστών Jacques Higelin, Yannick Noa (ναι, ο πρώην τενίστας) και Princess Erika. Αρχικά μιλούσαν για ανοικτό τελικό, με τραγούδια από δισκογραφικές. Εστάλησαν λοιπόν 40 μέτρια τραγούδια, τα οποία επρόκειτο να ενσωματωθούν στο καθημερινό σώου «La Chance aux chansons» του γνωστού τραγουδιστή των ‘70΄ς Pascal Sevran, ο οποίος προώθησε και την καριέρα του Patrick Fiori. Η εταιρία Delabel έστειλε το εν λόγω, το οποίο ενθουσίασε το κανάλι France 2 (δεν προοριζόταν αρχικά για τη Γιουροβίζιον). Στα φωνητικά η Patsy και η Léa. Της έκαναν τεράστια προβολή, διότι περίμεναν ότι θα κερδίσουν. Το single εξαφανίστηκε την επομένη του διαγωνισμού από τα ράφια των δισκοπωλείων. Της έκαναν ειδικό σώου (με 29% τηλεθέαση), με παρουσιαστή τον ολλανδό Dave (επιλογή NL 69), καλεσμένη τη Dana International και καλλιτέχνες, όπως οι: Marie Myriam, Serge Lama, Patrick Juvet, Hugues Aufray, Plastic Bertand, Isabelle Aubret, αλλά και τις σχολιάστριες Native που της είπαν: “Oh, tu chantes bien, hein?” (κανόνισε να τραγουδήσεις καλά!). Τραγούδησαν ζωντανά η Corinne Hermès, ο Guy Mardel, και η Jeanne Manson. Η ίδια συνέχισε να κάνει φωνητικά, να χορεύει σε συναυλίες και να συνθέτει, μεταξύ άλλων, μουσική για ταινίες. Εμφανίστηκε στη Θεσσαλονίκη στην World Music Expo WOMEX 2012. Την επόμενη χρονιά προσπάθησε να αναβιώσει την καριέρα της με νέα τραγούδια και περιοδεία σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης και της Αμερικής.

Mikel Herzog (SPA 98-Miguel Herzog Herzog): γεννήθηκε το 1960 στη Bergara της χώρας των Βάσκων. Υπήρξε μέλος των Cadillac (SPA 86-ως ντράμερ) και των La Decada (SPA 88), όχι όμως όταν πήγαν στη Γιουροβίζιον (μπήκε το 1989). Ξεκίνησε σόλο καριέρα το 1991 και είχε ήδη τρία άλμπουμ μέχρι να φτάσει στη Γιουροβίζιον. Παραγωγός των Zapato Veloz, γράφει δικά του τραγούδια, τα οποία έχει δώσει στον Serafin (SPA 92, 00), το μεξικανικό γκρουπ Magneto, τον Ricky Martin και άλλους. Είναι φίλος με τη Nina (SPA 89). Ο δεύτερος συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας, Alberto Estébanez, υπήρξε πιανίστας για πολλούς καλλιτέχνες, όπως η Paloma San Basilio, αλλά και ενορχηστρωτής τραγουδιών για τον Julio Iglesias, τους La Decada και τον Serafin. Έγινε εσωτερική επιλογή ανάμεσα σε 5 φιναλίστ, μεταξύ των οποίων ο Jordi, αδερφός του Marcos llunas (SPA 97) και πασίγνωστος στη Νότια Αμερική, αλλά και η Sandra Morey, κόρη του Jaime (SPA 72). Η συμμετοχή στον διαγωνισμό ήταν παιδικό του όνειρο. Το 2001 μετείχε ως διευθυντής της Ακαδημίας και coach των παιδιών που θα έκαναν τα φωνητικά, στο talent show μέσω του οποίου έγινε η επιλογή του εκπροσώπου. Κάτι αντίστοιχο έκανε και το 2007, αλλά ως κριτής. Έχει δύο παιδιά που επίσης δραστηριοποιούνται στον χώρο της μουσικής. Παράλληλα, διατηρεί μια ναυτιλιακή εταιρεία. Μετά από έξι άλμπουμ, έπαψε να δισκογραφεί το 2006.

Gunvor (SWI 98-Gunvor Guggisberg): Σουηδοϊταλίδα, 23 ετών τότε, γεννημένη στη Βέρνη, είχε για πρότυπο την Dion. Το 1997 κέρδισε σε διαγωνισμό ταλέντων. Επτά φορές είχε βγει πρωταθλήτρια της χώρας στις κλακέτες, ενώ έχει κερδίσει βραβεία, όπως το «Χρυσό Μικρόφωνο», αρκετές φορές. Στην επιλογή τραγούδησαν επιτυχίες από τον διαγωνισμό η Katrina, η Sandra Simò (η οποία και την παρουσίασε) και ο Johnny Logan. Λίγο πριν φύγει για το Birmingham κυκλοφόρησαν κάποιες πολύ τολμηρές φωτογραφίες. Μία μέρα πριν από τον διαγωνισμό ελβετική εφημερίδα αποκάλυψε ότι για τέσσερεις μέρες δούλεψε σε πορνείο και τις επόμενες έψαλλε σε εκκλησία για τα Χριστούγεννα. Επιστρέφοντας ανακάλυψε πως ο τότε φίλος της την απάτησε με άνδρα. Κατηγορήθηκε ότι οδηγούσε χωρίς δίπλωμα, αλλά και ότι έκανε ρατσιστικά σχόλια κατά ενός σερβιτόρου, Έκτοτε έβγαλε τρία singles και ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ μέχρι το 2001, οπότε έκανε τουρνέ σε όλη την Ελβετία. Εμφανίζεται περιστασιακά σε ξενοδοχεία. Το 2004 χρεοκόπησε, έχοντας χρέη που υπερέβαιναν τα 100.000 ελβετικά φράγκα. Το 2011, και ενώ επρόκειτο να παντρευτεί τον μουσικό παραγωγό Michael Apollo Suiter (ο οποίος λάνσαρε την όποια καριέρα της στη Γερμανία), τον χώρισε από το τηλέφωνο, καθώς εκείνη ζει στη Βέρνη και εκείνος στο Βερολίνο. To 2013 έμεινε έγκυος από τον σύντροφό της Roland Meyer, αλλά έχασε το παιδί. Λίγους μήνες μετά από το συμβάν κατάφεραν να αποκτήσουν έναν γιο, τον Marlon, και παντρεύτηκαν (τέσσερα χρόνια μετά ανανέωσαν τους όρκους τους). Αίσθηση προκάλασε ένα βίντεο-κλιπ (“Secret Love”), όπου εμφανίζεται να αγαπά μια γυναίκα. Στην πραγματικότητα είναι η καλή της φίλη Livia Zimmermann. Στο ίδιο κλιπ παίζει και ο Roland, με τον οποίο ήταν τότε αρραβωνιασμένοι. Η ίδια δήλωσε ότι αδυνατεί να έχει ερωτικά αισθήματα για μια γυναίκα. Το 2014 συνελήφθη για κλοπή και απάτες. Παρόλα αυτά το “κακό κορίτσι” λαμβάνει πολλές επιστολές υποστήριξης από τον κόσμο. Το βιβλίο της “Les filles sages vont au ciel et les autres où elles veulent” (Τα σοφά κορίτσια πάνε στον ουρανό και τα υπόλοιπα όπου θέλουν) παρέμεινε στη Γερμανία για μήνες στα πλέον ευπωλητα. Μετά την κακή της θέση, την παρηγόρησε ο βιολιστής της, Egon Egemann (SWI 89). Αξίζει να σημειωθεί ότι η τότε συμμετοχή του ήταν η τελευταία για την Ελβετία στα Γερμανικά, πριν από αυτή του 1998. Επίσης, τις δύο φορές που ο συγκεκριμενος βρέθηκε στη Γιουροβίζιον, η Ελλάδα πήρε τη χειρότερη θέση της έως εκείνη τη στιγμή…

Katarína “Katka” Hasprová (SLK 98): Γεννήθηκε στη Μπρατισλάβα το 1972, από μια οικογένεια μουσικών, ηθοποιών και χορευτών. Η μητέρα της, Soňa Valentová, ήταν γνωστή ηθοποιός και τραγουδίστρια (αλλά και σεξοβόμβα της εποχής της), ενώ ο πατέρας της, Pavοl Haspra, σκηνοθέτης στο θέατρο και την τηλεόραση. Τελείωσε τη Μουσική Ακαδημία του Janácek. Έχει παίξει σε μιούζικαλ, όπως το «West Side Story» και το «Hair» κλπ, άλλοτε στην Τσεχία, άλλοτε στη Σλοβακία. Ο διευθυντής ορχήστρας, Vladimir Valovič, είναι τρομπετίστας, διευθυντής του Μουσικού Σχολείου της Μπρατισλάβα και επικεφαλής της Big Band Radio Bratislava. Εργάζεται μέχρι σήμερα ως τραγουδίστρια, ηθοποιός και χορεύτρια. Συνεργάζεται, σε φιλανθρωπική βάση, με καρδιολογική κλινική για παιδιά. Το 2017 και μετά από αρκετές αναβολές, στα 45 της παντρεύτηκε κρυφά τον Ivan Β. Vojtek, 60 ετών στο κάστρο της Bratislava, απαγορεύοντας στους ελάχιστους καλεσμένους να στέκονται όρθιοι (άγνωστο γιατί…)! Είχε προηγηθεί ο αρραβώνας στο Κροατικό νησί της Ischia. Μάλιστα χρειάστηκε να επισπεύσει τον γάμο, διότι η μητέρα της είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο (πέθανε τελικά το 2022). Ο πατέρας της απεβίωσε το 2004. Έχει κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ.

Sixteen (POL 98): Είναι οι: Renata Dąbkowska, Jaroslaw “Jarek” Pruszkowski (συνθέτης, κιθάρα), Miroslaw “Mirek” Hoduń (keyboards), Janek Witaszek, Tomasz «Sindbad» Strycznioewicz (ντραμς), Olga Pruszkowska (σtιχουργός, βιολί). Με ένα επιτυχημένο single ανέβηκαν ψηλά στα πολωνικά τσαρτς το 1997 και έβγαλαν αμέσως μετά το πρώτο τους άλμπουμ “Lawa” (πλατινένιο). Κέρδισαν το βραβείο Playbox ‘97, για το καλύτερο ραδιοφωνικό ντεμπούτο. Το τραγούδι τους Obudź we mnie Wenus ανέβηκε στο Τοπ 10. Έχουν fan-clubs σε όλη τη χώρα. Η στιχουργός είναι η βιολονίστα, η οποία γράφει επίσης ποιήματα και έμμετρα παραμύθια. Ο συνθέτης ήταν ο σύζυγός της και ιδρυτής του γκρουπ. Μετά από το 1998, με διαφορετική σύνθεση, ονομάζονταν άλλοτε Seventeen, άλλοτε Sixteen-Seventeen. Αυτό συνέβη διότι ο Jaroslaw Pruszkowski (πρώην μέλος των Bajm) πέθανε ξαφνικά στις 17 Ιουνίου του 1998, δηλαδή ενάμισυ μήνα μετά από τον διαγωνισμό, από λιποθυμικό επεισόδιο που οδήγησε σε συγκοπή, ενώ βρισκόταν σε ένα βουνό της Σλοβενίας, ως εκ τούτου το γκρουπ διέκοψε για ένα διάστημα. Η Renata έφυγε για σόλο καριέρα, κυκλοφορώντας δύο άλμπουμ. Ως επί το πλείστον συνεργάζεται με τη ντίσκο μπάντα Dystans (1991-6, 2010-σήμερα) ή με τη Natalia Κukulska, κάνοντάς της φωνητικά. Είναι και τηλεπαρουσιάστρια. Οι υπόλοιποι συνέχισαν. Έβγαλαν δύο άλμπουμ, με μικρότερη επιτυχία. Διαλύθηκαν το 2004, παρόλο που το single Ulica i Ty υποτίθεται ότι ήταν ο προάγγελος ενός επερχόμενου νέου άλμπουμ. Αυτό όμως δεν συνέβη ποτέ. Επανήλθαν το 2010 με αρχηγό πλέον τον Grzegorz Kloc, πρώην σύζυγο της Renata (χώρισαν το 1998 και έχουν μαζί μία κόρη). Μαζί του ο Miroslaw, ο Tomasz, η Olga και δύο νέοι μουσικοί. To 2007 ο πολυοργανίστας Miroslaw έφυγε με την οικογένειά του για Σκωτία. Εκεί πακετάριζε φαγητά σε εταιρία τροφίμων, μέχρι που του έγιναν προτάσεις από διάφορα μουσικά γκρουπ, χωρίς να λησμονεί κατά καιρούς να εμφανίζεται με το παλιό του πολωνικό συγκρότημα. O Janek συνεργάζεται με τους Apteka και είναι ιδρυτικό μέλος των Chopin Died. H Olga Pruszkowska-Kloc, όπως λέγεται πλέον, όταν δεν κάνει εμφανίσεις με τον άνδρα της ή με το συγκρότημα, ασχολείται με το μάρκετινγκ. Και ένα στατιστικό: ο Jaroslaw κατέχει ένα πολύ δυσάρεστο ρεκόρ. Μέχρι πρότινος θεωρούσαμε πως ο Günther Ηoffmann (GER 83) ήταν ο μόνος που δεν έζησε να δει την επόμενη Γιουροβίζιον, καθότι έπεσε στο Rio de Janeiro από το παράθυρο ξενοδοχείου και αυτοκτόνησε στις 15 Μαρτίου του 1984 (στις 5/5 πραγματοποιήθηκε η Γιουροβίζιον). Δυστυχώς ο Jaroslaw τον ξεπέρασε. “Χάθηκε” και μάλιστα ακόμα πιο γρήγορα…

Dana International (ISR 98-Sharon Coen): γεννήθηκε το 1969 στο Τελ Αβίβ ως αγόρι και έκανε εγχείρηση διόρθωσης φύλου το 1993 στο Λονδίνο. Πήρε το αρχικό όνομά της, Yaron, από έναν θείο της που σκοτώθηκε σε τρομοκρατική επίθεση. Προέρχεται από φτωχή οικογένεια Γεμενιτών, η οποία τη βοήθησε ωστόσο να κάνει μαθήματα μουσικής. Τραγουδούσε σε νυχτερινά κέντρα στο Ισραήλ, όπου έκανε μιμήσεις γυναικών κι αργότερα σε gay clubs. Εμπνεύστηκε το όνομα Dana από έναν φίλο της, τον Daniel που σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Το πρώτο της single My name is not Saida αλλά και το άλμπουμ βγήκαν το 1993 κι έγιναν χρυσά, ενώ το επόμενο, «Umpatampa», έγινε πλατινένιο και της χάρισε τον τίτλο της τραγουδίστριας της χρονιάς. Ορκίστηκε ότι θα πάει στον διαγωνισμό, όταν είδε την Ofra Haza (ISR 83). Το 1996 ήρθε 2^η στην επιλογή με το Layla Tov Eropa. Την ίδια χρονιά, το 3^ο της LP, “Magnuna” (= τρελός, στα αραβικά), την κάνει γνωστή στην Ελλάδα, την Αίγυπτο και την Ιορδανία, όπου, αν και ήταν απαγορευμένη, πούλησε στα κρυφά 6 εκατομμύρια αντίτυπα σε κασέτες. Τότε εμφανίστηκε στο Μαϊάμι και το Λος Άντζελες. Έχει κυκλοφορήσει δώδεκα άλμπουμ, κυρίως με χορευτικά κομμάτια. Παρόλο που ακυρώθηκε το συμβόλαιό της με τη Sony, προσπάθησε να κάνει διεθνή καριέρα σε Ευρώπη και Ιαπωνία με μια μικρή εταιρία, αλλά ο δίσκος δεν πήγε καθόλου καλά. Αλησμόνητη έμεινε η στιγμή, κατά την οποία ένας από τους Σουηδούς συνθέτες πάτησε την ουρά του φορέματός της και έπεσε στη σκηνή, κλέβοντας την παράσταση από τη νικήτρια Charlotte Nilssen. Το 2008, στο πλαίσιο του comeback μετά από κάποια χρόνια αποχής, έγραψε τη συμμετοχή του Boaz Mauda, κάτι που ισραηλινοί φαν υποστηρίζουν ότι ήταν διαφημιστικό κόλπο, αφού η ίδια δεν έχει συνθέσει ποτέ κανένα άλλο τραγούδι. Το τραγούδι της Love Boy έγινε αυτό με το μεγαλύτερο ραδιοφωνικό airplay όλης της δεκαετίας. Το 2011 μετείχε ξανά, αλλά δεν προκρίθηκε στον τελικό. Ο ένας συνθέτης το 1998 είναι ο ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός αστέρας Yoar Ginai. Ο έτερος δημιουργός, Svika ή Tzvika Pick (συνθέτης ISR 02, UKR 03), υποψήφιος επτά φορές ως τραγουδιστής, απεβίωσε φέτος. Όταν επελέγη, αντέδρασαν ο Τύπος και οι ορθόδοξοι Εβραίοι, αλλά η νεολαία την ήθελε. Ειπώθηκε τότε ότι οι Εβραίοι είναι το φως του κόσμου κι ότι “αυτό” (= η Dana) είναι το σκότος. Για πολύ καιρό έμπαινε στα τρία πρώτα του Select MTV. Όταν πήγε στο Παρίσι, για να ραφτεί στον Jean-Paul Gaultier, εμφανίστηκε στην ειδική εκπομπή που στήθηκε για τη Marie-Line. Μία μέρα πριν τον διαγωνισμό, ο Yoar Ginai την συμβούλευσε να μην βάλει το φόρεμα με τα φτερά, για να είναι πιο λιτή και προσιτή στο κοινό. Δεν τη βόλευε πολύ. Το κρατούσαν σε ένα ειδικό κουτί, γιατί ήταν πολύ ντελικάτο. Πήγε στα charts πολλών χωρών (π. χ. #11 στο Ηνωμένο Βασίλειο, η υψηλότερη μέχρι τότε θέση για μη αγγλική συμμετοχή από την εποχή του Johnny Logan). Oυσιαστικά μαζί με τις συμμετοχές της Gina G. και του Paul Oscar σηματοδότησε τη μεγάλη στροφή της Γιουροβίζιον σε πιο mainstream ακούσματα. O Pat Kenny (παρουσιαστής ESC 88) αναφερόταν στον σχολιασμό του σ’ αυτήν ως «he», «she» ή «it». Όταν ένα γκρουπ ανθρωπίνων δικαιωμάτων παραπονέθηκε, εκείνος απάντησε ότι μια γυναίκα δεν είναι γυναίκα, εκτός αν μπορεί να γεννήσει παιδιά. Ως εκ τούτου, το ιρλανδικό κανάλι RTÉ κατακλύστηκε από τηλεφωνήματα γυναικών που δεν μπορούσαν να τεκνοποιήσουν. Όσο για τη Dana, δήλωσε ότι -όσοι τα λένε αυτά- έχουν τα προσωπικά τους σεξουαλικά προβλήματα. Έκανε ένα ντουέτο με τον Alon Olearchik (ο μπασίστας των Poogy-ISR 74), το The Flower Vendor, ένα χιτ που ηχογράφησε η Ofra Haza, λίγο πριν πεθάνει. Παραμένει ενεργή και κατά καιρούς εμφανίζεται σε διάφορα event της Γιουροβίζιον. Έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο με τα 40 πιο επιδραστικά άτομα της LGBT+ κοινότητας. Η ίδια, πάντως, δεν επιθυμεί να αποκτήσει παιδιά.

Guildo Horn (GER 98-Horst Heinz Köhler): είναι γιός πολιτικού μηχανικού και αμπελουργού, γεννημένος το 1963 στο Trier. Εργάζεται επίσημα ως μουσικοθεραπευτής για άτομα με διανοητική υστέρηση. Θεωρείται ο διάδοχος του Ray Black στο Schlager. Είναι διάσημος για την άγρια σκηνική του παρουσία, τα πολύχρωμα κοστούμια του και το παράξενο μαλλί του. Στην επιλογή –όπου υπήρχαν 20 κάμεραμεν, ένεκα της παρουσίας του Guildo– υπήρχαν τρία τραγούδια του Ralph Siegel (το 3^ο μάλιστα μπήκε, όταν ένα από τα 10 τραγούδια από δισκογραφικές αποσύρθηκε). Την τελευταία στιγμή δεν απελευθερώθηκε η γλώσσα στην επιλογή, ενώ είχε ανακοινωθεί ότι θα γινόταν αυτό, έτσι πολλοί συντελεστές δεν θέλησαν να πάρουν μέρος. Ο συνθέτης, Stefan Raab (GER 99), είχε υποβάλει το εν λόγω σκωπτικά ως Alf Igel (το αληθινό όνομα αποκαλύφθηκε την προηγουμένη του τελικού). Το εμπνεύστηκε μέσα σε ένα ταξί και το συνέθεσε -εν μία νυκτί- σε ένα νοικιασμένο πιάνο, βιντεοσκοπώντας τα δάχτυλά του με μια κάμερα, καθώς δεν ξέρει νότες. Γίνονταν πάρτυ σε όλη τη χώρα, όπου έμπαιναν όσοι είχαν τα κινητά τους μαζί, ώστε να τον ψηφίσουν στην επιλογή. Έγινε τεράστια κάλυψη από τα Μ.Μ.Ε. και υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον. Συμπαρουσιάστρια η περίφημη Nena (είχε κάνει επιτυχία με το 99 Balloons) και guest ο Paul Oscar. Στην τελική πρόβα, όταν πήδηξε στο κάγκελο, χτύπησε στην κνήμη, γι’ αυτό την βραδιά του διαγωνισμού τού κόλλησαν κομμάτια λάστιχο στις σόλες, για να μην γλιστρήσει. Οι κατασκευαστές του σκηνικού είχαν φοβηθεί μην καταρρεύσει κάτω από το βάρος του. Σε μια από τις πρόβες, έκανε στροφές και μπουρδουκλώθηκε στη μπέρτα του, κάτι που του προκάλεσε αρκετά γέλια. Ο σκηνοθέτης του BBC τον συμβούλευσε να χρησιμοποιήσει όλο το σκηνικό, για να κάνει σώου, έτσι κινήθηκε ακριβώς σε όσο χώρο «έπιαναν» οι κάμερες. Αυτά που παίζει στη σκηνή είναι καμπάνες για αγελάδες. Έντεχνα, ο ίδιος ο μάνατζέρ του διοχέτευσε το πρωτοσέλιδο «Πρέπει σε αυτόν τον άνθρωπο να επιτραπεί να εκπροσωπήσει τη Γερμανία;», δημιουργώντας ένα σύστριγγλο χωρίς προηγούμενο. Αποτέλεσμα της Guildomania που είχε κυριεύσει τους θαυμαστές του είναι τα ταξίδια που έκαναν σε συνοριακές πόλεις γειτονικών στη Γερμανία χωρών, ώστε να τον ψηφίσουν (πάνω από 1 εκατομμύριο κόσμος). Το single του μπήκε στο Top 30, για περισσότερες από 20 εβδομάδες (έφτασε μέχρι το #4). Έκανε μετά ευχαριστήριο τουρ με 100 συναυλίες. Ο ντράμερ του, Elute, έπαιξε ντραμς και στους Park Café (LUX 89) στη σκηνή. Μαζί με τους Orthopädischen Strümpfe (Οι ορθοπεδικές κάλτσες) έκαναν τουρ για επτά χρόνια. Είναι οι: Mihaly Szabo (Mickael Schneider), Hoppla B. Benito (Michael Kembach), August Schrader (Andreas Dom), Elute (Rainer Kind), Pierre Kertzman (Albert Niesen). Στο τραγούδι αναφέρονται και τα περίφημα Nußecken, τα cakes του Guildo, που έφτιαχνε η μητέρα του και τα μοίραζαν στις συναυλίες του και τα οποία έκαναν τρελές πωλήσεις (ε ναι, λοιπόν, είναι ο πρόδρομος του Käärijä!). Ο Siegel εξαπέλυσε κατηγορίες για χειραγώγηση και γενικά υπήρξαν πολλές αντιδράσεις για το αν θα έπρεπε να εκπροσωπήσει τη Γερμανία. Εκείνος ονειρευόταν να το κάνει αυτό, από όταν είδε το 1970 την Katja Ebstein. Στο 3^ο του άλμπουμ, «Danke», έκανε παραγωγή ο Michael Holm (GER 75). Έχει διασκευάσει τις συμμετοχές του 1970, 1975 και 1979. Λατρεύει το ποδόσφαιρο, εξάλλου υπήρξε πρέσβυς της Ρηνανίας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2006. Από τον πρώτο του γάμο απέκτησε έναν γιο. Μετά συζούσε με την κασκαντέρ Tanja de Wendt. Το 2013 παντρεύτηκε τη φίλη του Daniela, με την οποία απέκτησε δύο κόρες. Είναι επίσης ηθοποιός (τηλεόραση, οπερέτες, μιούζικαλ) και τηλεπαρουσιαστής εκπομπής που εστίαζε στα άτομα με νοητική υστέρηση, για την οποία κέρδισε το βραβείο της παραολυμπιακής επιτροπής, καθώς και το βραβείο “Bobby” από την ομοσπονδιακή ένωση ατόμων με νοητικές αναπηρίες. Είναι υπέρμαχος του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Έχει κυκλοφορήσει την αυτοβιογραφία του.

Chiara (MAL 98, 05, 09-Chiara Siracusa): γεννήθηκε το 1976 στη Senglea και έγινε καθηγήτρια κατόπιν παρότρυνσης του καθηγητή αγγλικών της (βέβαια, σε συνέντευξή της το 2009 παραδέχθηκε ότι είναι γραμματέας). Ο συνθέτης, Jason Paul Cassar είναι κλαρινετίστας και σαξοφωνίστας που κατάγεται από μεγάλη μουσική οικογένεια. Ο στιχουργός είναι ο πατριός του, καθηγητής Sanny Aquilina, μέλος λογοτεχνικών εταιριών. Της έδωσαν συγχαρητήρια ο Πρωθυπουργός και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ενώ προτάθηκε για την ανώτατη Μαλτέζικη διάκριση σε πολίτη, το Republic’s Honour Medal. Καθώς ήταν πολύ κοντά στη νίκη, έκλαψε για ώρες στην τουαλέτα του ξενοδοχείου της. Βραβέυτηκε ως καλύτερη τραγουδίστρια στα Malta Music Awards το 2000 και το εν λόγω τραγούδι ως το single με τις καλύτερες πωλήσεις. Καλύτερη νέα φωνή στο φεστιβάλ L-Ghanja tal-poplu, ήρθε εκεί 3^η με το Ismaghi i Ftit Habib και το It-Tlett Ibliet. Ήταν και το 1996 στην επιλογή, στα φωνητικά των Marita & Alexander Schembri. Ήρθε 2^η στον διαγωνισμό του σταθμού PBS, με το Holma-Tas-Sliem και 1^η σε αυτόν του Super 1 TV. Πρώτο της άλμπουμ το 1999 το «Shades of One» και δεύτερο το 2000 το «What you want». Ως What you want is what you get έγινε διαφήμιση για τα McDonalds. Ξεκίνησε το 1994 σε ένα φολκ φεστιβάλ, όπου ψηφίστηκε ομόφωνα ως η καλύτερη νέα φωνή. Πήγε σε πολλά φεστιβάλ και έπαιξε σε μιούζικαλ, όπως το «Sound of Music» και το «Jesus Christ Superstar». Το 1997, ως προσκεκλημένη του Μαλτέζικου Οργανισμού Τουρισμού, συνέβαλε στην προώθηση της «Μαλτέζικης Εβδομάδας» στην Κωνσταντινούπολη. Στην επιλογή ήταν καλεσμένοι η Debbie Scerri και οι Katrina & The Waves. Έχει τραγουδήσει πολλές φορές στην Ελλάδα και την Κύπρο. Το 2009 ήταν σημαδεμένη από την απώλεια του πατέρα της έναν χρόνο πριν. Ένας από τους συνθέτες εκείνη τη χρονιά είναι ο Βέλγος Mark Paelinck (BEL 02, BEL 04, BLR 13). Το 2010 κυκλοφόρησε τον επίσημο gay ύμνο της Μάλτας, Believe (We are One), εμφανίζεται δε συχνά στο “Michelangelo” το μοναδικό gay club της χώρας. Έχει συνεργαστεί με τη Hera Björk. 5 άλμπουμ μέχρι σήμερα και πάμπολλες εμφανίσεις εντός και εκτός Μάλτας. Απωθημένο της το να γινόταν σεφ. Με μία 2η και μία 3η θέση, είναι η τρίτη πιο επιτυχημένη καλλιτέχνιδα που δεν έχει κερδίσει ποτέ τη Γιουροβίζιον μετά από την Katja Ebstein (3η-3η-2η) και τους Wind (2οι-2οι-16οι). Είναι συχνά καλεσμένη σε events που σχετίζονται με τον διαγωνισμό. Δεν αποκλείει μια μελλοντική συμμετοχή, παρότι η τρίτη της εκπροσώπηση συνάντησε πολλές αντιδράσεις από το συνάφι. Φοβάται τις επιτροπές, γιατί δεν έχει κάνει ποτέ μαθήματα τραγουδιού. Έχει αποκτήσει μία κόρη με τον Peter Okagbue. Είχαν προηγηθεί ένας χωρισμός και μια ακύρωση γάμου. Την στεναχωρούν ιδιαίτερα τα σχόλια για τα κιλά της.

Charlie (HUN 98-Karoly Horváth): στην επιλογή είχε βγει πρώτη η Erika Zoltán με το Csak Neked!, αλλά ακυρώθηκε, επειδή είχε κυκλοφορήσει τη δεκαετία του ’80. Ο Charlie γεννήθηκε το 1949 στο Ondód. Επρόκειτο να γίνει χορευτής μπαλέτου, μολονότι δεν του άρεσε ιδιαίτερα, αλλά τα παράτησε λόγω τραυματισμών και πυελονεφρίτιδας (που εξελίχθηκε χρόνια πάθηση) και έγινε τραγουδιστής. Στα 11 του ξεκίνησε να παίζει τρομπέτα και αργότερα δημιούργησε το δικό του ροκ γκρουπ, τους Decca (μετέπειτα Olympia), μαζί με φίλους του. Έζησε για δυόμισυ χρόνια στην Αφρική, όπου τραγουδούσε με τους Afriaca. Επιστρέφοντας, ίδρυσε τους Generál. Ακολούθησαν δύο ακόμα μπάντες. Με τους Olympia που επανενώθηκαν για λίγο έκανε εμφανίσεις σε Ελβετία και Σκανδιναβία. Με τους Tatra Band κυκλοφόρησε 10 άλμπουμ. Με τους Pannonia Express έζησε εκτός Ουγγαρίας για δέκα χρόνια (Η.Π.Α., Ιαπωνία, Σκανδιναβία, Ελβετία, Ισπανία). Το 1994 ξεκίνησε σόλο καριέρα και έβγαλε το πρώτο του άλμπουμ, το οποίο τον έκανε μεγάλο σταρ στη χώρα. Στα προγνωστικά, έπαιζε μόνο για την τελευταία θέση. Η αγγλική του βερσιόν έχει λανθασμένα μεταφραστεί λέξη προς λέξη ως «Sadness will be over tomorrow», αντί του ορθού «Tomorrow won’t be blue». Κυκλοφόρησε πολύ επιτυχημένα άλμπουμ, με πλήθος τραγουδιών να ξεχωρίζουν, βραβεία και sold out συναυλίες. Έπαιξε στο παρελθόν σε κάποιες ταινίες. Υπήρξε νυμφευμένος με την Katalin Széles μέχρι τον θάνατό της το 2014. Με τον γιο του Ákos “Axl” Horváth που είναι μουσικός έχει συνεργαστεί πολλές φορές. Παντρεύτηκε το 1978, ωστόσο στα νιάτα του είχε πολλές επιτυχίες, αν πιστέψουμε τα ουγγρικά ταμπλόιντ. Η γυναίκα του  Katikám τον εγκατέλειψε το 2014. Πέρασε μια μεγάλη περιπέτεια υγείας, αλλά είναι πλέον καλά. Το 2021 έλαβε βραβείο για τη συνολική προσφορά του.

Vili Resnik (SLO 98): γεννήθηκε το 1963 στη Λιουμπλιάνα. Παίζει κιθάρα και βιολί από παιδί. Μεγαλώνοντας, έπαιξε σε ροκ συγκροτήματα. Πρωτοεμφανίστηκε σε επιλογή το 1990 με τους Pop Design, το καλύτερο ποπ γκρουπ στη χώρα, όταν εκείνοι τον κάλεσαν να πει το τραγούδι τους (10οι). Μαζί έκαναν 5 χρυσά άλμπουμ, δύο ασημένια CD, δύο χάλκινα CD και τρεις ασημένιες κασέτες. Το 1996 ως σολίστας ήρθε 5^ος και το 1997 6^ος. Την τελική βραδιά η πιανίστα Urša Vlašič θα έπαιζε ζωντανά. Εκείνη όμως τρομοκρατήθηκε, έτσι προτίμησαν να ακουστεί όλο το τραγούδι σε play-back. Ο διευθυντής, Mojmir Sepe, έδωσε ένα ψεύτικο σήμα στην ορχήστρα και παρέμεινε ως το τέλος, χωρίς οι μουσικοί να παίζουν τίποτα. Ο συνθέτης, Matjaž Vlašič, είναι γνωστός βιολονίστας και μέλος των Pop Design. Γνώρισε τη σύζυγό του, καθηγήτρια πιάνου και στιχουργό του τραγουδιού, Urša Vlašič, στην τρίτη απόπειρά της σε Γιουγκοσλαβική επιλογή (η πρώτη ήταν το 1988-13η και η δεύτερη το 1990-15η, αμφότερες με το όνομα Urša Drinovec). Στα φωνητικά του είχε και την Carmen Stavec (SLN 03). Έξι άλμπουμ έως σήμερα. Έχει διαγωνιστεί σε πολλά φεστιβάλ. Από τις επιτυχίες του ξεχωρίζει το Na fuzbal me pust για την πρόκριση της σλοβενικής ομάδας στο Μουντιάλ του 2002. Απείχε για μια δεκαετία μεταξύ 2004 και 2014 και ξανά μια πενταετία μεταξύ 2014 και 2019, οπότε επανήλθε, κυκλοφορώντας διάφορα singles μέχρι σήμερα. Έχει τέσσερα παιδιά, δύο από κάθε γάμο του. Το στερνοπαίδι του γεννήθηκε πρόωρα, με αρκετά προβλήματα υγείας, ωστόσο όλα πήγαν καλά. Κάρμα; Όπως έχει πει σε συνέντευξή του, επί 12 χρόνια τραγουδούσε για πρόωρα γεννημένα παιδιά. Παρά την ηλικία του, αρέσκεται στο να φωτογραφίζεται σε σέξυ πόζες.

Dawn Martin (IRL 98): 21 ετών τότε, γεννήθηκε στην ιρλανδική επαρχία, και συγκεκριμένα στο Dundalk. Μέλος πολλών σχολικών χορωδιών, εγκατέλειψε το σχολείο στα 14, έγινε κομμώτρια και τραγουδίστρια σε καμπαρέ (το “Us”), με τη μπάντα του οποίου εμφανιζόταν περιστασιακά σε γάμους και τοπικές παμπ. Ούσα η μεγαλύτερη από οκτώ αδέλφια, βοήθησε στο μεγάλωμά τους. Αργότερα μπήκε στους A Good Choice και εμφανίστηκε το 1997 στο πρόγραμμα «The George Jones Show» στο BBC Radio Ulster, όπου την άκουσε ο συνθέτης του εν λόγω, Gerry Morgan. Η Linda Martin (απλή συνωνυμία) πιστεύει ότι έχει φωνή, όπως αυτή των μαύρων καλλιτέχνιδων. Διάσημο έγινε το φιλί της με τον παρουσιαστή του 1988, Pat Kenny. Στα φωνητικά της είχε τον Paul Harrington (IRL 94) και την Karen Hamill (φωνητικά και του Eddie Friel- IRL 95). Κιθάρα έπαιξε ο γιός του συνθέτη, David. 4^οι οι Carter Twins, σε μουσική Ronan Keating των Boyzone, τους οποίους ανακάλυψε η Linda Martin (η γνωστή αυτή τη φορά), έχοντας και τον Paul Harrington στα φωνητικά τους. Ο μάνατζέρ τους Louis Walsh προκάλεσε ταραχή, όταν την αποκάλεσε “ερασιτέχνιδα”. Δεύτερο παρατράγουδο, όταν το κανάλι έδιωξε τις κοπέλες των φωνητικών, για να προσλάβει τους επαγγελματίες που αναφέραμε. Ακόμα ένα μικρό σκάνδαλο προκλήθηκε, όταν στο χειρότερο τραγούδι (αυτό του Séan Monagharo) όλες οι επιτροπές έβαλαν χαμηλό βαθμό, εκτός από τη γενέτειρά του το Galway, που έδωσε 12. Το τραγούδι της πήγε στο #24. Αν και παιζόταν ανάμεσα στα φαβορί και από τα γραφεία στοιχημάτων και από τους δημοσιογράφους που θεωρούσαν ότι η τηλεψηφοφορία θα το ευνοήσει λόγω γλώσσας, ήρθε 9ο. Το τραγούδησε ξανά το 2011 σε ένα μπαρ του Δουβλίνου. Παρέμεινε ένα one-hit wonder, καθώς δεν ηχογράφησε έκτοτε τίποτε άλλο.

Alma Lusa (POR 98): πρόκειται για τους José Cid (POR 80-ακορντεόν), ιδρυτή του γκρουπ, Carlos Ferreirinha (cavaquinho), Carlos Jesus (πορτογαλική κιθάρα), Paulo Henrique Lopes (κρουστά), Inês Santos (τραγούδι) και Pedro Soares (πορτογαλική γκάιντα). Το τραγούδι γράφτηκε αρχικά για μια σαπουνόπερα. Το γκρουπ δημιουργήθηκε ειδικά για τον διαγωνισμό. O Mike Sergeant (διευθυντής ορχήστρας POR 83, 98) eίναι Άγγλος και συνεργάζεται εδώ και χρόνια με τον José Cid. Την επιλογή παρουσίασε η Lucia Moniz (POR 96), της οποίας ο φίλος έκανε φωνητικά στον Carlos Tvora (5^ος). Ψήφισαν 5 ειδικοί, ο Paulo de Carvalho (POR 74, 77), η Sara Τavares (POR 94), ο Nuno Galopin (πρόεδρος τότε των φαν) και δύο ακόμα πρόσωπα της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου. Επρόκειτο να πάει και η Simone de Oliveira, αλλά ήταν ασθενής. Το εν λόγω πήρε το απόλυτο άριστα (50 βαθμούς). Στον διαγωνισμό κατέλαβε ακριβώς τη θέση που προέβλεπαν τα γραφεία στοιχημάτων, δηλαδή τη 12η. Η Inês Santos από μικρή έμαθε βιολοντσέλο. Κέρδισε το 1996 το σώου «Chuva de estrelas», μιμούμενη τη Sinead O’Connor. Ακολούθησαν συνεργασίες με μεγάλα ονόματα, ωστόσο η καριέρα της δεν απογειώθηκε ποτέ. Τραγουδούσε για χρόνια σε καζίνο και κρουαζιερόπλοια. Έχει κάνει μεταγλωττίσεις και διαφημιστικά jingles. Έκανε πρόσφατα μαζί με τον Fernando Tordo (POR 73) μια διασκευή της συμμετοχής του, Tourada. 44 ετών σήμερα, έχει αποκτήσει ένα παιδί. O Carlos Jesus παίζει σε μικρά στέκια της Coimbra. Ο έτερος Carlos ασχολείται με το εμπόριο ειδών πολυτελείας. O Pedro Soares ήταν υποψήφιος το 1997 με τους Meninos de Sacristia (6οι). Το 2001 επέστρεψε ως μπασίστας των Vudoo (έμειναν στον ημιτελικό). Τέλος το 2018 έπαιξε στον εθνικό τελικό ακορντεόν για τον José Cid (στον ημιτελικό). Εργάζεται ως οινολόγος. Εξελέγη πρόεδρος επιτροπής αμπελουργών. O Paulo Henrique Lopes συνεχίζει να παίζει κρουστά. Για τον José Cid, βλ. 1980.

Mălina Olinescu (ROM 98): γεννήθηκε το 1974 στο Βουκουρέστι. Η μητέρα της Doina Spătaru είναι γνωστή τραγουδίστρια ελαφρού τραγουδιού και ο πατέρας της Boris Olinescu ηθοποιός. Η αδελφή της Codruţa είναι εκφωνήτρια σε ενημερωτικό ραδιόφωνο. Μετείχε σε πολλούς διαγωνισμούς τραγουδιού για παιδιά. Κέρδισε το πρώτο βραβείο σε ένα μεγάλο φεστιβάλ τραγουδιού, το Aurelian Andreescu, όταν ήταν 20 ετών. Προσεκλήθη εν συνεχεία να συμμετάσχει στο σώου «Stars’ School» (αυτό το οποίο παρουσίαζε κάποτε ο Νίκος Αλιάγας στο γαλλικό κανάλι TF1). Την ίδια χρονιά, πήρε το πρώτο βραβείο στη Mamaia, το Cerbul de Aur, αλλά και το Brasov, με το τελευταίο να είναι διεθνές φεστιβάλ. Την επόμενη χρονιά ήρθε 3η στη Mamaia. Οι στίχοι είναι εμπνευσμένοι από ένα αληθινό περιστατικό. Το πρώτο της άλμπουμ, το 1997, ήταν στα Αγγλικά και είχε τίτλο «Ready for you». Ακολούθησε ακόμα ένα το 1999, καθώς και μια συμμετοχή σε δίσκο με παιδικά τραγούδια. Το 2000 συμπαρουσίαζε ένα σώου στην τηλεόραση. Τον Δεκέμβριο του 2011 αυτοκτόνησε, πέφτοντας από το παράθυρο του σπιτιού της στον 6ο όροφο. Παρά τις προσπάθειες των γιατρών, έχασε τη μάχη για τη ζωή. Αυτό συνέβη ίσως διότι την χώρισε o σύντροφός της Sebastian Truţă, ο οποίος εργαζόταν τότε στην Κύπρο. Αυτή ήταν η εξήγηση που έδωσε ο φίλος της Călin Geambașu, ο πατέρας του οποίου συνεργαζόταν με την μητέρα της στο συγκρότημα Star 2000. Παρεμπιπτόντως, φήμες λένε ότι οι δύο νέοι είναι στην πραγματικότητα ετεροθαλή αδέλφια. Η αλήθεια για την αυτοκτονία μάλλον κρύβεται στη διολίσθηση της καριέρας της. Το μοιραίο βράδυ είχε πάρει 15 υπνωτικά πριν συναντήσει τον Sebastian. O πατέρας του, αντί να την πάει στο νοσοκομείο για πλύση στομάχου, την πήγε στο σπίτι της. Έναν χρόνο πριν είχε διαγνωστεί με αγχώδες καταθλιπτικό σύνδρομο (έπαιρνε σχετική αγωγή). Είχε προηγηθεί ένα τρόπον τινά “χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου”, με την ίδια να απειλεί πολλές φορές ότι θα δώσει τέλος στη ζωή της. Το 2007 πήρε υπερβολική δόση χαπιών, όταν εκδόθηκε το διαζύγιό της από τον Dan Stesco, ντράμερ των Compact. Είχε χάσει πολύ βάρος και είχε βυθιστεί στην κατάθλιψη. Νοσηλεύτηκε σε ψυχιατρική κλινική. Όταν πήρε εξιτήριο, δεν έπαιρνε πάντα τη φαρμακευτική της αγωγή. Προσπάθησε να κάνει παιδιά, αλλά δεν τα κατάφερε. Είχε και μία αποβολή… Είναι θαμμένη δίπλα στον πατέρα της, ο οποίος επίσης αυτοκτόνησε πέφτωντας από το διαμέρισμα του συναδέλφου του Dumitru Furdui το 1981, όταν χώρισε με τη μητέρα της. Ο ίδιος ο Furdui αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι το 1982 και αυτοκτόνησε πέφτωντας από τον 8ο όροφο το 1998-περίεργες οι συμπτώσεις… Υπήρχαν φήμες ότι μπορεί και να ήταν εγκληματική ενέργεια: κάποιος τον έσπρωξε από το μπαλκόνι, γιατί ήταν ανοιχτά κατά του καθεστώτος του Τσαουσέσκου (αυτό υποστηρίζουν οι συγγενείς του). Από την άλλη, οι συγγενείς της μητέρας της θεωρούν ότι γλίστρησε και έπεσε, όταν ανέβηκε σε μια καρέκλα για να πιάσει κάτι, άρα ήταν ατύχημα.

Imaani (UK 98-Imaani Saleem, ψευδώνυμο της Melonie Crosdale): γεννήθηκε το 1972 στο Nottingham. Δεν πίστευε ποτέ ότι θα καταφέρει να κάνει καριέρα, αλλά το 1991 την ανακάλυψε ένας μουσικός παραγωγός. Έχει συνεργαστεί με την Lulu (UK 69), τον James Brown, τον Mickael Bolton και τους Pretenders. Έκανε διεθνή περιοδεία με τους Incognito, στους οποίους έκανε φωνητικά σε 10 άλμπουμ. Το τραγούδι δεν είναι μόνο ερωτικό. Δεν ήθελε αρχικά να πάει στη Γιουροβίζιον. Η Edsilia (NL 98) αγόρασε το CD της και της ζήτησε αυτόγραφο. To single της, όπως και της Katrina, ξεκίνησε αρχικά έξω από το Top 40 των charts, για να μπει σε αυτό μετά το διαγωνισμό (Αγγλίας, Ολλανδίας και Βελγίου). Εμφανίστηκε σε πολλά ευρωπαϊκά σώου και ακούστηκε πολύ και στην Ελλάδα. Για δύο εβδομάδες φιγουράριζε στην τοπική εφημερίδα του Nottingham, όπου μίλησε για την κατάρα της Γιουροβίζιον, η οποία κατέστρεφε καριέρες, κάτι το οποίο η ίδια δεν φοβόταν (μεγάλη καριέρα πάντως δεν έκανε, μερικές μόνο ηχογραφήσεις, αφού η δισκογραφική της ακύρωσε την κυκλοφορία του 2ου της single You Got a Way). Μπήκε μια ακόμα φορά στα charts (#12) με μία διασκευή του Freak Like Me, ως μέλος των Tru Faith & Dub Conspiracy, ενώ με τους The AllStars Collective και το Bring Me Love σκαρφάλωσε στο #5 του UK Dance Chart. Το πρώτο και τελευταίο της σόλο άλμπουμ βγήκε το 2014.

Michalis Hadjiyiannis (CYP 98-Μιχάλης Χατζηγιάννης): γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1978. Τραγουδά από τα 10 του χρόνια. Σπούδασε στο Λονδίνο πιάνο, κιθάρα και μουσική θεωρία. Είναι συνθέτης και δισκογραφικός παραγωγός. Πρωτοεμφανίστηκε στο πρόγραμμα «Αφετηρίες», ήρθε δε 1^ος στο διαγωνισμό τραγουδιού της Λαϊκής Τράπεζας. Το δεύτερό του άλμπουμ, με τίτλο «Επαφή», υπογράφεται από τον Δώρο Γεωργιάδη (συνθέτης GRE 78, CYP 81 και πιάνο στους Island) και έγινε πλατινένιο, όπως και το πρώτο «Σενάριο». Ήταν κρυωμένος σε όλες τις πρόβες. Όταν πήγε στον διαγωνισμό, τελείωνε τη στρατιωτική του θητεία. Στην επιλογή του 1996 ήταν με το Τρελλό παιδί 2^ος. Το 1995 ήρθε 3^ος με το Φίλησέ με και με το Γράμμα 8^ος. Χάρη στη βοήθεια του Γιώργου Χατζηνάσιου με το άλμπουμ “Άγγιγμα ψυχής” και κυρίως μετά τη σούπερ-επιτυχία Μόνο στα όνειρα, έχει καθιερωθεί πλέον σε Ελλάδα και Κύπρο. Τη σαιζόν 2001-2002 συνεργάστηκε με τις παρολίγον Γιούροσταρ Ηρώ και Ελένη Πέτα. Ο συνθέτης, Ζήνων Ζιντίλης έχει μεταπτυχιακό στις διεθνείς σχέσεις και τη διπλωματία, ενώ ο διευθυντής ορχήστρας Κώστας Κακογιάννης, είναι επικεφαλής του μεγαλύτερου πολιτιστικού οργανισμού του νησιού, ονόματι «Διάσταση». Έχει συνεργαστεί -μεταξύ άλλων- με τη Νάνα Μούσχουρη, τον Γιώργο Νταλάρα, τον Ζορζ Μουστακί, και τον Μιχάλη Κακογιάννη. Έχει γράψει τρία μπαλέτα και μουσική για αμερικανικές ταινίες. Η καριέρα του είναι γνωστή και αξιοσημείωτη. Για τέσσερεις μήνες, έως ότου δηλαδή υπέβαλε την παραίτησή του, καθότι υπήρχαν αντιδράσεις για τους διορισμούς που έκανε, χρημάτισε Αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού της Κύπρου. Από το 1994 έως το 2000 ήταν σε σχέση με τη συμμαθήτριά του Διαμάντω Νικηβέλου. Από το 2003 έως το 2009 με τη Δέσποινα Ολυμπίου (CYP 13), την οποία “πολέμησε”, όταν εκπροσώπησε την Κύπρο, καθώς ήταν και ο ίδιος υποψήφιος ως συνθέτης, και από το 2010 μέχρι το 2021 με τη Ζέτα Μακρυπούλια. 19 άλμπουμ και αναρίθμητες επιτυχίες μέχρι σήμερα. Το Γένεσις, πάντως, δεν μπήκε καν στα charts Ελλάδας και Κύπρου. Το 2017 είχε κατηγορηθεί για φοροδιαφυγή (η περιουσία του είναι αμύθητη), αλλά αθωώθηκε από το δικαστήριο. Περισσότερες πληροφορίες για εκείνη τη συμμετοχή -με πολιτικές αποχρώσεις- μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Edsilia (NL 98, 07-Edsilia Francisca Rombley): γεννήθηκε το 1978 στο Άμστερνταμ, με καταγωγή από την Καραϊβική (Αρούμπα και Κουρασάου) και έγινε διάσημη, όταν κέρδισε το Dutch Soundmix Show το 1996, όπου εκατομμύρια τηλεθεατών την ψήφισαν για την ερμηνεία της ως Oleta Adams στο I just had to hear your voice. Το 1997 κέρδισε την ευρωπαϊκή εκδοχή αυτού του σώου. Είχε προηγηθεί η συμμετοχή της στο γυναικείο γκρουπ Dignity. Μπροστά σε 40.000 κόσμο τραγούδησε από το στάδιο του Ajax το Simply the best της Tina Turner. Πήγε στο Top 10 στην Ολλανδία δύο φορές, πριν (#12) και μετά τον διαγωνισμό (γενικά τα 4 πρώτα του εθνικού τελικού μπήκαν στα ολλανδικά charts). Με την αγγλική βερσιόν, έκανε επιτυχία στη Νέα Υόρκη. Την επόμενη χρονιά έδωσε τα αποτελέσματα της χώρας της, ενώ την απολαύσαμε ως παρουσιάστρια τόσο το 2021 (επρόκειτο να είναι και το 2020), όσο και στο Het Grote Songfestivalfeest. Δέκα άλμπουμ και πολλές επιτυχίες στα charts. Είναι παντρεμένη με τον μουσικό και παραγωγό Tjeerd Oosterhuis, αδελφό της Trijntje Oosterhuis (NL 15). Έχουν δύο κόρες. Η Edsilia, η Trijntje, η Glennis Grace, η Berget Lewis και η σαξοφωνίστα Candy Dulfer αποτελούν τις Ladies of Soul. Έχει μετάσχει σε φιλανθρωπικά κοντσέρτα και singles για τα θυματα του τσουνάμι στην Ασία το 2005, αλλά και για την ιατρική στελέχωση του Bangladesh. Κατάφερε με αυστηρή δίαιτα να χάσει 20 κιλά. Μετά από τη σύλληψη της Glennis Grace έχει απαγορεύσει στους δημοσιογράφους να τη ρωτούν για εκείνη. 2^η στον εθνικό τελικό ήρθε η Nurlaila με το ανατριχιαστικό Alsof je bij me bent. Το 2007, αν και έμεινε στον ημιτελικό, έδωσε μαζί με τον Paul de Leeuw το 12άρι της χώρας της. Εκείνο το τραγούδι σκαρφάλωσε στο #25. Δήλωσε ότι δεν θέλει να μετάσχει ξανά.

Jill Johnson (SWE 98-Jill Anna Maria Johnson): γεννήθηκε το 1973 στο Ängelholm. Πριν πάει στον διαγωνισμό είχε κάνει μερικά ραδιοφωνικά hits, όπως το Jag har havet ett stenkast från mig, αλλά και ένα ντουέτο, το Kommer tid, kommer vår, με τον Jan Johansen (SWE 95), με τον οποίο έκαναν μαζί περιοδεία το 1996 (παρεμπιπτόντως, τα αρχικά JJ είναι τυχερά για τους δημιουργούς Håkan Almkvist, Bobby Ljunggren & Ingela Forsman, που κέρδισαν το 1995 και το 1998 στο Malmö Musikteater). Ξεκίνησε σε μια χορωδία κοριτσιών και αργότερα την ανακάλυψαν σε ένα διαγωνισμό ταλέντων, μετά από τον οποίο έκανε περιοδεία στη Νορβηγία και τη Δανία, με μια μπάντα country μουσικής. Το σκηνικό της επιλογής είχε τεράστια μπαλόνια (σύμβολο για τα προφυλακτικά). Εκεί ήρθε 6^η η Elisabeth Melander (φωνητικά SWE 91, MAL 92), σε ένα τραγούδι που έγραψε η έτερη χορωδός της Carola, Margareta Nilsson. Το τραγούδι της Myrrha Malmberg (την οποία επέβαλε το SVT-3^η) ήταν να πει η Arja Saionmää (2η το 1987) και γι’αυτό τσακώθηκαν με ομηρικούς καυγάδες οι συνθέτες και οι παραγωγοί του. Εκείνη αρνήθηκε να το ηχογραφήσει με τη συγκεκριμένη δισκογραφική και πήγε σε εκείνη του Torgny Söderberg (συνθέτης SWE 84), έμενε δε σε διαφορετικό ξενοδοχείο από τους υπόλοιπους καλλιτέχνες, ούσα τσακωμένοι με τους συνθέτες της. 4^η ήρθε η Nanne, με το Avunsjuk, η οποία λατρεύτηκε για τη “bitchy” εμφάνισή της. Στα 10 μπήκε και ένα ρετρό τραγούδι του Peter Svensson των Cardigans με τον Fredrik Karlsson. Το γιουροτράγουδο της Jill ανέβηκε στο Top 10 (#5). Είχε ανεμιστήρα στη σκηνή, όπως και η Carola το 1991. Το τραγούδι γράφτηκε με αφορμή τον θάνατο της Lady Diana (#5). To 2003 ήταν ξανά υποψήφια (4η) με το Crazy in Love (#1). Έχει χρυσούς και πλατινένιους δίσκους, αλλά και δικό της τηλεοπτικό πρόγραμμα από το 2014, το “Jills veranda”, το οποίο μεταδίδεται από το Nashville των Η.Π.Α., όπου ζει και εργάζεται τον περισσότερο καιρό. Όσο ήταν παντρεμένη με τον Håkan Werner (είναι ο κημπορντίστας του Jan Johansen), δηλαδή από το 1999 έως το 2017, ζούσε στην πόλη Vänga. Έχουν μαζί δύο κόρες. Από το 2018 είναι σε σχέση με τον ψυχολόγο Mattias Elg. Τραγουδά κυρίως κάντρι. 27 άλμπουμ, πολλά singles και επιτυχίες στα charts. Ένα τραγούδι της γράφτηκε ειδικά για τον Σουηδικό Σύλλογο κατά του Καρκίνου.

Mélanie Cohl (BEL 98-Mélanie Picron): γεννήθηκε το 1982 στο Tournai και ξεκίνησε στα 6 της χρόνια να παίζει βιολί. Στα 8 πήγε στον πρώτο της διαγωνισμό τραγουδιού. Ακολούθησαν πολλοί ακόμα. Εκείνη την εποχή χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Kelly Logan. 10 ετών κυκλοφόρησε το πρώτο της single. Έχει εμφανιστεί ως supporting artist καλλιτεχνών όπως η Jeanne Mas, ο Adamo, ο Herbert Léonard και ο Claude Barzotti (συνθέτης BEL 92). Το 1997, μετά από τηλεψηφοφορία, κέρδισε το νεανκό βραβείο για τον τηλεοπτικό διαγωνισμό «Pour la Gloire» στη γαλλόφωνη βελγική τηλεόραση, RTBF, όπου ερμήνευσε το Ne partez pas sans moi (SWI 88). Εκεί την εντόπισε ο συνθέτης του εν λόγω, Philippe Swan (ο ίδιος έχει κάνει δύο άλμπουμ και τεράστια επιτυχία το 1988 με το Dans ma rue, το οποίο πούλησε 220.000 αντίτυπα). Η συμμετοχή της Γιουροβίζιον έγινε διπλά πλατινένια (#2 στη Βαλλονία και #13 στην Φλάνδρα). Ηχογράφησε και μια αγγλική βερσιόν, Easy, η οποία όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Έκανε και μια διασκευή του The Power of Love. Ήταν καλεσμένη στην επιλογή του 2000. Στην επιλογή της ήρθαν 4^οι οι Alain Colard & Sabrine, με παραγωγό τον ίδιο που λάνσαρε τη Lara Fabian, δηλαδή τον Stephane Owen (φαβορί και με τεράστια προβολή από όλα τα μέσα). 2^οι ήρθαν οι Les Mas, με το Ils sont là, από το Βελγικό Κογκο. 8^η η Dida Robbert, της οποίας η μητέρα είχε πάει κάποτε στη δανική επιλογή. Για πρώτη φορά προσμετρήθηκαν και οι φλαμανδικές ψήφοι. Μετά από τον διαγωνισμό επί έναν χρόνο διατηρούσε αλληλλογραφία με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη. Ακολούθησε συνεργασία με την εταιρία Disney και επιτυχίες σε Βέλγιο, Ολλανδία και γαλλόφωνες χώρες. Έπαιξε και σε ροκ όπερες, ενώ υπήρξε κριτής για τη Junior Eurovision, αλλά και ένα τάλεντ σώου. Το 2006 εγκατέλειψε οριστικά την καριέρα της. Έχει δύο γιους εκτός γάμου (παντρεύτηκε πολύ αργότερα). Το 2013 μετείχε ως διαγωνιζόμενη στο γαλλικό “The Voice”, αλλά δεν προκρίθηκε. Κυκλοφόρησε δύο μόνο προσωπικά άλμπουμ.

Edea (FIN 98): τραγουδίστριά τους είναι η Marika Krook, γνωστή ηθοποιός, χορεύτρια και σοπράνο, η οποία ήταν πολύ κρυωμένη την τελική βραδιά. Γεννημένη το 1972 στη Στοκχόλμη, ξεκίνησε κλασικές μουσικές σπουδές στα 15 της και το 1988 πρωτοεμφανίστηκε στην Όπερα της πόλης Vaasa. Το 1992 κέρδισε τον Διεθνή διαγωνισμό όπερας στο Tallinn και ερμήνευσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη «Μελωδία της Ευτυχίας». Σπούδασε όπερα στην Ακαδημία Sibelius. Το ρούχο της παρέπεμπε σε αρχαία Ελλάδα, όπως επεσήμανε ο Terry Wogan. Έπασχε από χρόνια σπονδυλίτιδα, από την οποία τη θεράπευσε Ιταλός γαστρεντερολόγος. Μετά από τον χωρισμό της σκέφτηκε να ασπαστεί τον μοναχισμό. Αργότερα απέκτησε μια κόρη. Για πολλά χρόνια έπασχε από τρακ και φοβόταν να ανέβει στη σκηνή (είχε κλειστεί στον εαυτό της για τέσσερα χρόνια). Στη μουσική τους οι Edea περιλαμβάνουν ρουνικά σύμβολα, οι δε στίχοι τους περιέχουν λέξεις της παλαιάς Φινλανδικής και κάποιων προφορικών διαλέκτων, από την εποχή των Βίκινγκς, ενώ έχουν επιρροές και από τον συνθέτη Jean Sibelius. Πρόκειται για ένα από τα τραγούδια με τους λιγότερους στίχους σε όλη την ιστορία του διαγωνισμού. Οι υπόλοιποι του συγκροτήματος (με κάποια επιφύλαξη, καθώς στα φωνητικά υπάρχει και μια κοπέλα, το όνομα της οποίας δεν εντοπίσαμε) είναι οι: Alexi Ahoniemi (keyboard και συνθέτης), Ralph van Manen (Mervi Hiltunen, φωνητικά και το 1998), Kaarle Mannila (φωνητικά 2000-μάλλον αυτός αντικαταστάθηκε από την κοπέλα), Tommy Mansikka-Aho (kantele και στίχοι-γεννημένος στη Σουηδία), καθώς και ο Αιθίοπας Abdissa “Mamba” Assefa (κρουστά). O Ralph Van Manen έχει δική του μπάντα. Έχει εργαστεί σε διάφορες χώρες, δίνοντας τραγούδια του -μεταξύ άλλων- στον Cliff Richard, τη Willeke Alberti, τη Nina Åström και την Taylor Dane. Παράλληλα, όλοι οι υπόλοιποι είναι επαγγελματίες μουσικοί. Η συμμετοχή πήγε στο #17 του Φινλανδικού Τοπ. Ο συνθέτης, με τουρνέ σε πολλά μέρη του κόσμου, είναι και καθηγητής σαξοφώνου. Μέτρησαν στην επιλογή οι ψήφοι των θαυμαστών (όπου μετείχε πάνελ από φαν της Γιουροβίζιον), των ειδικών (ανάμεσά τους και ο Noel Kelehan), και της τηλεψηφοφορίας. Η Marika καθόταν μόνη της σε μια σκάλα, μακριά από τους υπόλοιπους, κατά την επιλογή. Οι ειδικοί “κατέθαψαν” τις δημοφιλείς Nylon Beat (ήρθαν τελικά 3^ες-ήταν σίγουρες ότι θα πάνε, υποστηριζόμενες και από τους φανς), διότι θεώρησαν ότι αυτό το είδος τραγουδιού θα τους ρεζίλευε στη Ευρώπη. Αντίστοιχα, οι θαυμαστές “έκαψαν” τον superstar Jari Sillanpää (2^ος, για 2 βαθμούς), κάτι για το οποίο εκείνος τους έψεξε ιδιαίτερα. Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο δεν ξανακάλεσαν τους φαν στις εθνικές επιλογές της χώρας.

Lars Α. Fredriksen (NOR 98-Lars Andernach Fredriksen): γεννήθηκε το 1971 στη Νότια Νορβηγία (στο Skien, όπου μένει μέχρι σήμερα) και είναι παντρεμένος. Σολίστας με τη διάσημη Oslo Gospel Choir, η οποία έχει κάνει περιοδείες σε όλο τον κόσμο (από εκεί ξεπήδησε και η Gunnhild Tvinnereim των Secret Garden). Του αρέσουν πολλά στυλ της ποπ και της ροκ, τα οποία ερμηνεύει και ο ίδιος από παιδί. Το εν λόγω πήγε στο #12 της Νορβηγίας. Στην επιλογή μετείχαν μόνο προσκεκλημένοι συνθέτες, οι οποίοι ανακοινώθηκαν 7 εβδομάδες πριν από τον τελικό: π.χ. 2^ος ήρθε ο Tornhild Nigar (συνθέτης NOR 96), 7^η η Ingrid Bjørnov (η κημπορντίστα των Dollie de Luxe– NOR 84) και οι συνθέτες του Du skal få din dag i morgen, με τη Wencke Myhre (3η το 1992). Απελευθέρωσαν τη γλώσσα για πρώτη φορά (ακόμα και το 1973-1976, στην επιλογή τα άσματα ακούστηκαν στα Νορβηγικά). Ο γνήσιος τίτλος είναι All I ever wanted (was you). Ήταν τότε εντελώς άγνωστος στο ευρύ κοινό. 4^οι οι Bjellenklang (= Τρίγωνα-κάλαντα!) με το På do (= Στην… τουαλέτα!). Αυτοί έχουν γράψει το -για δεκαετίες- πιο επιτυχημένο single όλων των εποχών στη Νορβηγία, το Gud, hvor du er dej lig, καθώς και μία διασκευή / παρωδία της SWE 83, μαζί με την Elisabeth Andreasson. Στο διάλειμμα παρουσιάστηκαν αγγλικές συμμετοχές από το drag group The Great Garlic Girls (ΝOR 86). Ψήφισαν 5 περιοχές (οι οποίες του έδωσαν όλες 10άρι) και οι ειδικοί. Οι Νορβηγοί στίχοι προσπάθησαν να ταιριάξουν φωνητικά στους αγγλικούς (χωρίς να δώσουν έμφαση στο περιεχόμενο), έτσι γυρίστηκε νέο βίντεο, διότι «δεν κόλλαγε» αυτό της επιλογής. Το 1999 έβγαλε το πρώτο (και τελευταίο του) σόλο άλμπουμ. Τα τελευταία χρόνια ο πατέρας του πάσχει από Alzheimer. Ο ίδιος συνεχίζει με τη χορωδία, κάνοντας εμφανίσεις εντός και εκτός Νορβηγίας, έχοντας εγκαταλείψει τη σύντομη σόλο καριέρα του. Έχει δικό του γαστρονομικό blog, η δε κανονική του δουλειά είναι διευθυντής ιδιωτικής κλινικής (“Κυανούς Σταυρός”) στην πόλη του.

Koit Toome (EST 98, 17): γεννήθηκε το 1979 και σπούδασε στο Μουσικό γυμνάσιο του Ταλλίν, πριν πάει στο Georg Ots Musical School, όπου ειδικεύτηκε στο ποπ και τζαζ πιάνο. Τραγούδησε με τη γνωστή Tallinn Boys Choir, η οποία έχει δώσει παραστάσεις σε εκκλησίες σε όλο τον κόσμο. Ήταν μέλος των Code One, του πιο επιτυχημένου ντουέτου της Εσθονίας, μαζί με τη Sarah (Sirli Hiius). Μεγαλύτερό τους hit το On küll hilja, το οποίο επρόκειτο να υποβάλλουν το 1996. Πήγαν τελικά στην επιλογή του 1997 (3οι) και διαλύθηκαν το 1998. Ο ίδιος έχει πολλά hits στα charts (5 άλμπουμ και 23 singles). Το 1^ο του άλμπουμ ήταν με διασκευές ντουέτων με τη Maarja-Liis Ilus, τη Janika Sillamää (είναι αυτή που είχε επιλεγεί το 1993), την Evelin Samuel, τη Sarah και άλλες. Ντουέτα του με τη Jetter Jaani (EST 11) έχουν μπει στα charts. Ήταν υποψήφιος το 2003 (2ος, μαζί με τους Maarja-Liis Ilus, Evelin Samuel & James Werts) και το 2007 (τελευταίος). Τον είδαμε ξανά το 2017 μαζί με την Laura Põldvere (EST 05), αλλά έμεινε στον ημιτελικό, παρότι το Verona ήταν από τα αγαπημένα των φαν (#2). Ήταν ξανά υποψήφιος το 2021 (4ος). Ειδικεύεται στο μουσικό θέατρο, ενώ έχει κάνει και κάποιες μεταγλωττίσεις. Όσο μετείχε στο reality show “Junglestars” κόλλησε κάποιον ιό. Κέρδισε στο “Dancing with the stars”, αλλά και το “Your Face Sounds Familiar”. Το 2022, κατά την παρουσίαση του προγράμματος “Pöördes” με θέμα τα αυτοκίνητα, ενεπλάκη σε ατύχημα με δύο BMW. Ο συνθέτης του, Tomi Rahula (επικεφαλής της Tallinn Boys Choir), με τη σύζυγό του, Maria (μέλος του διάσημου συγκροτήματος Best B4), έκαναν μήνα του μέλιτος στο Μπέρμιγχαμ. Ο στιχουργός, Peeter Pruuli (ο πατέρας της νύφης), είχε ταξιδέψει ως hippy σε όλη την πρώην Σοβιετική Ένωση. Ο θείος του Indrek Toome ήταν Πρωθυπουργός της Χώρας από το 1988 έως το 1990. Ο ίδιος ήταν ζευγάρι για πολλά χρόνια με τη Maarja-Liis Ilus (EST 96, 97). Μετά από μία σχέση με την Teesi Durdina και ενάμισυ χρόνο αποχής, έγινε ζευγάρι με την Katre Uusmaa. Αν και ξεκίνησαν να συζούν, σε λιγότερο από έναν χρόνο χώρισαν. Έχει μία κόρη και έναν γιο εκτός γάμου, με την Kaia Triisa. Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2000 κυκλοφόρησαν φήμες ότι βρισκόταν σε minibus που έπεσε πάνω σε φράχτη και μετά καρφώθηκε σε ένα δέντρο. Τελικά ήταν κάποιοι φίλοι του μέσα σε αυτό, αλλά όχι ο ίδιος. Έχει πάθος με τα αυτοκίνητα και τα extreme sports.

Tüzmen (TUR 98-Tarkan Tüzmen): Γεννήθηκε το 1968 στην Άγκυρα και ξεκίνησε παίζοντας κιθάρα. Είναι αδελφός του πρώην Υπουργού Επικρατείας Kürşad Tüzmen (2002-9). Το 1988 έγινε μέλος της World Choir που δημιουργήθηκε για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Calgary. Έχει κερδίσει αρκετά βραβεία σε σημαντικούς διαγωνισμούς τραγουδιού. Το 1996 έβγαλε το πρώτο του άλμπουμ, «Τ1». Όταν πήγε στον διαγωνισμό, ετοίμαζε το 2^ο που κυκλοφόρησε το 2003 και έμελλε να είναι και το τελευταίο. Πτυχιούχος πολιτικός μηχανικός, από το 2003 -και για κάποια χρόνια- στράφηκε στην ηθοποιία, έχοντας παίξει σε τρία τηλεοπτικά σήριαλ μέχρι το 2011. Μάλιστα ήταν τόσο μεγάλη η επιτυχία του, ώστε ο περισσότερος κόσμος δεν θυμόταν καν ότι είχε υπάρξει τραγουδιστής. Με το Var mısın söyle ήρθε 2ος το 1996, σε ντουέτο με την Pınar Ayhan (που λεγόταν τότε Pınar Karakoç). Στην ίδια επιλογή είχε ένα ακόμα τραγούδι (δίχως κατάταξη). Ένα χρόνο μετά, μαζί με τον Elçin Engin, ήταν υποψήφιος με το Şarkı (πάλι χωρίς κατάταξη). Είναι μέλος της Εθνικής ομάδας κολύμβησης της Τουρκίας. Έχει έναν γιο. Από το 2005 ο συνθέτης, Erdinç Tunç, γιατρός (ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Gazi) και επαγγελματίας καρικατουρίστας, είναι και μέλος της Τουρκικής Λίγκας Μπάσκετ. Η στιχουργός, Canan Tunç, δασκάλα μουσικής και σύζυγος του συνθέτη, είχε πάρει μέρος στην επιλογή του 1996. Στην επιλογή, όπου ανακοινώθηκαν μόνο τα 4 πρώτα (από τα 10 του τελικού), ήρθε 2^ος ο γνωστός στη χώρα του Turgrul Arsever, με συνθέτες τους Asligul Ayas & Sevingül Bahadir (TUR 86) και μαέστρο τον Timur Selçuk (TUR 89).

Vlado Janevski (MKD 98-Vladimir Vlado Janevski): γεννήθηκε το 1960 στα Σκόπια. Έχει σπουδάσει αγγλική φιλολογία. Μιλά ακόμα Γερμανικά, Ιταλικά και Ρωσικά, ενώ παίζει πιάνο, κιθάρα και ντραμς. Ήταν μέλος των Tost Sendvich (1976) και Bon-Ton (1986) ως ντράμερ, καθώς και των Fotomodel (1989) και Ladtovica (1992) ως τραγουδιστής. Πλασαριζόταν τότε ως ο κορυφαίος τραγουδιστής της ποπ στη χώρα του (γνωστός και στη Ρωσία), με δύο άλμπουμ που άγγιξαν την κορυφή, αλλά και ως πιο ρομαντικός συνθέτης και στιχουργός στην ιστορία της Βόρειας Μακεδονίας. Έχει κερδίσει πολλά φεστιβάλ και εκπροσωπήσει τη χώρα σε διεθνείς διαγωνισμούς σε όλη την Ευρώπη, όπως το MIDEM, του Slavyanski Bazar, του Καΐρου, του Pamukkale και του Kaven. Για κάποια χρόνια μετείχε στην αποστολή της χώρας του. Η σχέση του με μια πιτσιρίκα, τη Dunavka, συζητήθηκε πάρα πολύ. Θεωρείται ο “Richard Gere” της χώρα του, με πολλές επιτυχίες στο ωραίο φύλο! Σκάνδαλο προκλήθηκε, όταν ένα τραγούδι του (“Ако не те сакам”) κατηγορήθηκε ως αντιγραφή του Perdere l’amore του Massimo Ranieri (ITA 71, 73). Έχει κυκλοφορήσει έξι άλμπουμ και πολλά singles. Ο Grigor Koprov (συνθέτης MKD 07), έχει πάρει πάνω από 50 βραβεία σε φεστιβάλ και έχει μετάσχει σχεδόν σε όλες τις εθνικές επιλογές με τραγούδια του. Για πρώτη φορά υπέβαλε τραγούδι στην επιλογή του 1972, το Kaj si, majko (= που είσαι, μάνα 😉 με την Daniela Pančetović, ενώ ήρθε 2^ος το 1984. Υπέγραψε και τα τρία τραγούδια που ήρθαν πρώτα στην επιλογή του 1998. Ψήφισαν 148.000 άνθρωποι, αριθμός τεράστιος αναλογικά με τον πληθυσμό της χώρας. Ο διευθυντής ορχήστρας, Alexandar Dzambazov, έχει κερδίσει στον 5ο Διεθνή Διαγωνισμό Συμφωνικής Τζαζ στην Iταλία. Ήταν η πρώτη φορά που ακούστηκε τραγούδι από τη Βόρεια Μακεδονία στη Γιουροβίζιον, καθώς δεν είχε πρωτεύσει ποτέ στους εθνικούς τελικούς της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας.