Γιούροσταρ κατατρεγμένοι από τη μοίρα -41- 1996

Επιτέλους μια χρονιά με όλους τους καλλιτέχνες της να βρίσκονται εν ζωή. Ωστόσο, δεν λείπουν οι ιδιαίτερες προσωπικές ιστορίες, οι δηλώσεις, αλλά και τα παρασκήνια που έχουν το δικό τους ενδιαφέρον.

Οι καλλιτέχνες της χρονιάς

Şebnem Paker (TUR 96): γεννήθηκε το 1977 στην Κωνσταντινούπολη και έχει σπουδάσει κιθάρα, μπαλέτο, καθώς και μουσική στο πανεπιστήμιο του Μαρμαρά. Ήθελε να σπουδάσει διεθνείς σχέσεις (τελικά έγινε καθηγήτρια μουσικής και φωνητικής σε ανώτατες σχολές, όπου διδάσκεται το δικό της διδακτικό εγχειρίδιο). Της αρέσουν το διάβασμα, τα ταξίδια και το θέατρο. Τότε έβαλε για πρώτη φορά τακούνια, ήταν δε η παρθενική της εμφάνιση μπροστά σε μεγάλο κοινό. Η βιολονίστα Emel Akçay ανήκει στην Ορχήστρα Δωματίου της Άγκυρας και είναι επικεφαλής στα δεύτερα βιολιά της Κρατικής ορχήστρας της Άγκυρας. Η ακορντεονίστα, Handan Özkan, είναι σχεδιάστρια μόδας και μάνατζερ σε διαφημιστική εταιρεία. Το 1996 ήταν το πρώτο της ταξίδι στο εξωτερικό. Της άρεσε η κριτική που της ασκούσαν οι υπόλοιποι καλλιτέχνες. Μετείχε και στην επιλογή του 1998 με το Çal, χωρίς να μπει στα πρώτα 4. Είναι παντρεμένη με τον Soner Odabaş. Έχουν δύο παιδιά.

Gina G. (UK 96-Gina Mary Gardener): γεννήθηκε το 1970 στο Brisbane της Αυστραλίας. Όταν ζούσε ακόμα εκεί, ήταν DJ και μέλος των Bass Culture, με τους οποίους είχε μπει στο Τοπ 40 της χώρας της το 1992, με το Love the life, το οποίο χρησιμοποιήθηκε σε δύο διαφημίσεις αλλά και τη σαπουνόπερα «Neighbours», όπου έπαιζε η Kylie Minogue. Το 1994 μετακόμισε στην Αγγλία. Ήταν πωλήτρια σε μαγαζί στο Hampstead. Πήγε στο #1 του UK (το πρώτο μετά από το νικητήριο του 1981 που σκόραρε στην κορυφή-6^ο τραγούδι της χρονιάς) και στα charts πάρα πολλών χωρών. Στο εξώφυλλο είναι ολόγυμνη, αλειμμένη με λιωμένη σοκολάτα. Κατέρρευσε από κούραση μέσα σε ένα αεροπλάνο. Έκανε πολλές φιλανθρωπίες και τουρνέ, τραγούδησε δε και στο Gay Pride, αλλά και τα Μαλτέζικα βραβεία του 1997 το εν λόγω και το Ti amo του Umberto Tozzi (ITA 87). Υπήρχε η φήμη ότι ένας υπεύθυνος της αγγλικής αποστολής δεν ήθελε να την αφήσει να τραγουδήσει. Το φόρεμά της, σχεδιασμένο από τον Paco Rabanne αρχικά για τη Cher, το έδωσε σε πλειστηριασμό για το AIDS. Η ίδια το είχε αγοράσει 5.000 λίρες και ενώ το είχε κοντύνει κι άλλο, η μητέρα της -στα κρυφά- τού προσέθεσε λίγο ακόμα ύφασμα. Κυκλοφορούσε με δημιουργίες Dolce e Gabbana και ήταν η πιο σνομπ, μαζί με την Εσθονή και τον Morten Harket. Ακολούθησαν και άλλες επιτυχίες, χάρη στους Σουηδούς παραγωγούς της Lagoona που μένουν σε ένα χωριό του σουηδικού αρκτικού κύκλου, όπου ταξίδεψε, για να τους γνωρίσει. ‘Ηταν ξανά υποψήφια το 2005 (5η). Έχει κυκλοφορήσει μόλις δύο ολοκληρωμένα άλμπουμ και 11 singles.

Antonio Carbonell (SPA 96-Antonio Carbonell Muñoz): τσιγγανικής καταγωγής, γεννήθηκε το 1969 στη Μαδρίτη. Σχεδόν όλα τα μέλη της οικογένειάς του είναι καλλιτέχνες. Είναι μέλος των New Flamenco, όπως αποκαλείται μια γενιά καλλιτεχνών που συνδυάζουν την παραδοσιακή με τη μοντέρνα μουσική. Του αρέσει πολύ και η ρούμπα. Οι Ketama που το έγραψαν είναι τριμελές συγκρότημα από τρία ξαδέλφια του (Antonio, Juan & Josemi Carmona), το οποίο υπήρχε ήδη επί 15 χρόνια (8 άλμπουμ έως τότε) και πήρε το όνομά του από την μαροκινή περιοχή του Kutama. Τα τραγούδια τους είναι μια μείξη φλαμένκο, σάλσα και πόπ. Ο ίδιος έχει κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ, ενώ έχει συμμετάσχει σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών.

Lúcia Moniz (POR 96-Ana Lúcia Pereira Moniz): γεννήθηκε το 1976 στη Λισσαβώνα. Ο πατέρας της είναι μαέστρος και η μητέρα της τραγουδίστρια και ηθοποιός Έζησε για κάποια χρόνια στις Αζόρες μέχρι που -λόγω ενός σεισμού- επέστρεψε στην πρωτεύουσα. Πέρασε έναν χρόνο στη Μινεσσότα, όπου πήρε μέρος σε μιούζικαλ και χορωδίες. Σπούδασε κρουστά στο Lisbon Μetropolitan School, ενώ ήταν και στην επιτροπή του 1998. Η νίκη της στον εθνικό τελικό ήταν ανέλπιστη, γιατί ήταν σχεδόν άγνωστη. Το δώρο που της έκανε το κανάλι RTP για την καλή της θέση (η κορυφαία για την Πορτογαλία μέχρι να έρθει το βραβείο) ήταν το single που της έβγαλε, το οποίο κυκλοφόρησε ως promo-χριστουγεννιάτικο δώρο. Έως τότε έκανε φωνητικά σε άλλους καλλιτέχνες. Έχει κυκλοφορήσει 5 προσωπικά άλμπουμ, αν και έχει πλέον στραφεί κυρίως στην ηθοποιία. Παράλληλα δημιουργεί φώτο άλμπουμ, ενώ τα σχέδιά της για ένα βιβλίο μαγειρικής βραβεύτηκαν. Υπήρξε σκηνοθέτις ενός φιλμ. Το 2021 απέσπασε βραβείο ερμηνείας στο Raindance Film Festival για την ταινία Listen. Γενικά είναι πολυβραβευμένη. Έχει μία κόρη.

Constandinos (CYP 96, 02, 05-Κωνσταντίνος Χριστοφόρου): γεννήθηκε το 1976 στη Λεμεσό. Mε χρυσούς δίσκους και εμφανίσεις σε club στη Λεμεσό, υπήρξε μέλος των One (μαζί τους μετείχε το 2002 στο διαγωνισμό). Το 1995 ηχογράφησε το «Θυμάμαι» των Μοσχοβάκη/ Vickers, το τραγούδι που αποκλείστηκε το 1988 και το οποίο δεν είχε μέχρι τότε ηχογραφηθεί ποτέ. Το 1996 υπηρετούσε στη Εθνοφρουρά. Στην καρτ-ποστάλ φιγουράρει ο δίχρονος αδελφός του Doody (Στέφανος Χριστοφόρου), επίσης τραγουδιστής και υποψήφιος για την Κύπρο το 2015. Το πρώτο του CD έγινε τρεις φορές χρυσό. Έκτοτε δίσκοι του έχουν γίνει χρυσοί και πλατινένιοι σε Ελλάδα και Κύπρο. Η Ροδούλα Παπαλαμπριανού είναι δημοσιογράφος και ο Ανδρέας Γεωργαλής μουσικός παραγωγός με σπουδές sound engineering στο Λονδίνο. Στην κυπριακή δεξίωση ήσαν καλεσμένοι ο Johnny Logan και η Sandra Kim. Στις πρόβες δεν ήταν τόσο άνετος. Τα Μ.Μ.Ε. ασχολήθηκαν με τον έρωτα της παρουσιάστριας Ingvild Bryn στο πρόσωπό του. Τι να πρωτογράψει κανείς: πολλές συνεργασίες, τραγούδια που έγιναν επιτυχίες και τα περίφημα Eurovision party κάθε χρόνο. Το 2006 έγραψε ιστορία, όταν ανακοίνωσε τα αποτελέσματα, εξαιτίας της αναφοράς του στην τελευταία διαιρεμένη πρωτεύουσα της Ευρώπης, κάτι που “κόπηκε” από το επίσημο DVD. Έδωσε το 12άρι στη φίλη του Άννα Βίσση, τραγουδώντας λίγο από το Δώδεκα. Το 2010 ήρθε 2ος στον κυπριακό τελικό με το Angel. Το 2016 και 2017 ανακοίνωσε τους βαθμούς της ελληνικής επιτροπής. Υπέβαλε πρόσφατα (το 2020) μαζί με τους ΟΝΕ το Billy Bam Bam. Σε συνεντεύξεις του έχει εξηγήσει γιατί ο πατέρας του υπήρξε κάκιστος γονιός (γεγονός που ώθησε τον ίδιο στο να μην θέλει να αποκτήσει παιδιά). Έχει αναφερθεί, επίσης, στις διαφορές του με τον Γιώργο Θεοφάνους, καθώς και την τότε επιθυμία του να κάνει σόλο καριέρα και να αφήσει τους ΟΝΕ. Όπως έχει δηλώσει, λόγω έλλειψης αυτοεκτίμησης αποσυρόταν για μεγάλα διαστήματα και πίστευε πως ήταν ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου, άφωνος και άσχημος. Έκλαιγε και δεν ήθελε να πάει σε εκπομπές… Από την πλευρά μας τον θυμόμαστε να καταφέρεται δύο φορές κατά της Πάμελα στο “Dancing on Ice”, επειδή εκείνη γνώριζε ήδη πατινάζ, κάτι που είχε σχολιαστεί αρνητικά από τις μεσημεριανές εκπομπές… Ήταν, πάντως, εκείνος που, μετά το φιάσκο με τον Χρήστο Μυλόρδο, πρότεινε σε εκπομπή του ΡΙΚ την Ήβη Αδάμου για την εκπροσώπηση της Μεγαλονήσου. Περισσότερα παρασκήνια και πληροφορίες για την εν λόγω συμμετοχή μπορείτε να δείτε εδώ.

Miriam Christine (MAL 96-Miriam Christine Borg): 18 ετών τότε, γεννήθηκε στη Βραζιλία αλλά μεγάλωσε στο νησί Gozo, όταν υιοθετήθηκε από μαλτέζικη οικογένεια. Είναι ο “Βενιαμίν” από 16 αδέλφια. Παίζει πιάνο. Συμμετείχε στο Festival Lyons, αλλά και πολλά ακόμα φεστιβάλ και διαγωνισμούς για νέους, ήδη από 6 ετών. Στην επιλογή του 1995 ήταν 3^η, ενώ την ίδια χρονιά κέρδισε και το Malta Music Award ως καλύτερη πρωτοεμφανιζόμενη. Αρνήθηκε να πάει στο South Pacific Song Contest ως προσκεκλημένη, για να εμφανιστεί στη Γιουροβίζιον. Στους ειδικούς της επιτροπής κατά την επιλογή ήταν και ο Ronnie Hazlehurst. Το 1997 ήταν η επίσημη προσκεκλημένη της μαλτέζικης επιλογής. Το 1998 ήταν 5^η. Έκανε μια παύση δέκα ετών. Το 2009 ήρθε 15η στην επιλογή, ενώ το 2010 έμεινε στους ημιτελικούς, όπως και το 2014. Παραμένη ενεργή, με εμφανίσεις σε γάμους και τοπικά τηλεοπτικά σώου (είναι τηλεπαρουσιάστρια). Δημιούργησε την παιδική χορωδία του Gozo, με την οποία εμφανίζονται στα Malta Gay Pride. Έχει κυκλοφορήσει 4 άλμπουμ και 14 single.

Maja Blagdan (CRO 96): Γεννήθηκε το 1968 στο Split και τραγουδά από τα 14 της. Μέλος των Stijete και των The Rocks. Ήρθε 1^η στο φεστιβάλ ποπ του Sarajevo το 1988. Έκανε φωνητικά σε πολλούς καλλιτέχνες, πριν συνεργαστεί με το Zrinko Tutić. Πήρε το 1^ο βραβείο ειδικών στο Zagrebfest 92, και το πρώτο βραβείο κοινού στο Zagrebfest 93. Το 1992 τα μουσικά περιοδικά την ανέδειξαν ως καλύτερη τραγουδίστρια της χρονιάς. Το 1994 κέρδισε το Ρorin (το ανώτατο βραβείο στην κροατική δισκογραφία) ως καλύτερη πρωτοεμφανιζόμενη, για το πρώτο της άλμπουμ «Vino I Gitare». Το δέυτερό της album, με τίτλο «Bijele ruže», βγήκε το 1994. Το 1993 ήταν 2^η στην επιλογή, με το Jedini moj. Βγήκε με μεγάλη διαφορά (214 έναντι 156 βαθμών του δεύτερου). Δύο μέρες πριν από τη Γιουροβίζιον έπαθε κρίση πανικού και ήθελε να επιστρέψει στην Κροατία. Τη βραδιά, κατά την ψηφοφορία, κάποιο μέλος της κροατικής αποστολής, το οποίο δεν κατονόμασε, ευχόταν να μην κερδίσουν… Το 1997 ήταν επίσημη προσκεκλημένη στην κροατική επιλογή, αλλά και διαγωνιζόμενη (3η). Μετά από 10 χρόνια σιωπής, όπου στράφηκε σε σεμινάρια πνευματικής ανανέωσης, προσξυνηματικά θρησκευτικά ταξίδια και συναυλίες μουσικής spiritual, έγινε ξανά αναγνωρίσιμη, χάρη στη συμμετοχή της σε τηλεοπτικό σώου. Έχει παίζει το ρόλο της Μαρίας Μαγδαληνής σε μιούζικαλ. Μέχρι να εμφανιστεί πέρυσι η Eden Alene, κατείχε το ρεκόρ ψηλότερης νότας (Β5) στην ιστορία του διαγωνισμού. 7 άλμπουμ στο ενεργητικό της. Επί 10 χρόνια βρισκόταν σε σχέση με τον -πολύ νεότερό της- τραγουδιστή του γκρουπ Tutti Frutti, Marcel Benzon. Έχουν πλέον χωρίσει.

George Nussbaumer (AUS 96): Γεννήθηκε το 1963 στο Dornbirn και έχασε την όρασή του -όταν ήταν παιδί- από μια σπάνια ασθένεια του αμφιβληστροειδή χιτώνα. Του αφαίρεσαν τα μάτια και του προσέθεσαν γυάλινα. Όταν ήταν παιδί έζησε σε ίδρυμα του Innsbruck για τυφλά παιδιά. Μένει με τη φίλη του και την κόρη του. Όταν εκείνη έκλεισε τα 30, έβγαλαν μαζί ένα διπλό CD. Είναι επαγγελματίας μασέρ, ενώ άρχισε να παίζει πιάνο στα 10 του (του το έκανε δώρο ένας φίλος). Είχε ως έφηβος ένα γκρουπ με το οποίο εμφανίζονταν στη Βέρνη της Ελβετίας. Τραγουδά soul, blues και gospel. Έχει κάνει πολλές ζωντανές εμφανίσεις. Λένε ότι έχει την «πιο μαύρη φωνή της Αυστρίας». Έκανε μια μέτρια επιτυχία με το It’s crazy but I do. Αγαπημένο του εκείνη τη χρονιά το βελγικό τραγούδι. Το δικό του το ερμήνευσε στην διάλεκτο του Voralberg, κάτι που γίνεται για δεύτερη φορά με συμμετοχή της χώρας (η πρώτη ήταν το 1971, στη διάλεκτο της Βιέννης). Εμφανίζεται στην ιδιαίτερη πατρίδα του σε συναυλίες, ενώ από το 1999 είχε για χρόνια δική του ραδιοφωνική εκπομπή στον ιδιωτικό σταθμό Antenne Voralberg. Όταν η εκπομπή σταμάτησε, έγινε η επίσημη φωνή του σταθμού. Η πιο σημαντική συνεργασία του είναι με τον Αμερικανό συνθέτη Randy Newman. Υπήρξε support artist -μεταξύ άλλων- του Joe Cocker και του BB King. Είναι άλλο πρόσωπο από τον συνθέτη και πολυσχιδή καλλιτέχνη Georg Nussbaumer. 9 album μέχρι σήμερα. Τον Δεκέμβριο του 2017 υπέστη καρδιακό επεισόδιο, το οποίο ξεπέρασε.

Kathy Leander (SWI 96): Γεννήθηκε το 1963 στο Alle και άρχισε από εκκλησιαστική χορωδία στα 13 της. Το 1989 εμφανιζόταν σε clubs στη Γενεύη και αργότερα σε καμπαρέ στο St-Germain-des-Près και jazz clubs της αριστερής όχθης στο Παρίσι. Ξέρει πολύ καλά αγγλικά, έτσι έχει πλούσιο αγγλικό και αμερικανικό ρεπερτόριο, ενώ λατρεύει να τραγουδά κομμάτια της Michèle Torr (LUX 66, MON 77). Το 1991 σημείωσε επιτυχία στο Country Music festival της Γενεύης, ενώ ήρθε 1^η για τη Γαλλία στο Europa Song Festival του Bordeaux. Το 1996, ούσα τραπεζικός υπάλληλος, πήρε μέρος σε ένα Aids convention για ασθενείς στη Βασιλεία, μαζί με τον Tony Wegas (AUS 91, 92) και τον Leon (GER 96-αποκλείστηκε). Παρούσα και η Sandra Simò (SWI 91). Είναι αρκετά γνωστή στη χώρα της, ιδίως στο καντόνι της, όπου είναι σούπερ σταρ. Μετά από κάποιες συνεργασίες έκανε για χρόνια φωνητικά στον Stef de Genf. To 2003 ήρθε 3η σε τάλεντ σώου. Το 2006 βγήκε το πρώτο της άλμπουμ. Το εν λόγω κυκλοφόρησε μόνο σε 300 αντίτυπα promo.

Για τη Μαριάνα Ευστρατίου, βλ. 1989. Το φιλμάκι γυρίστηκε στη Μύκονο και το κλαμπ «Μαμούνια» στις αρχές της Λεωφόρου Βουλιαγμένης. Στα φωνητικά της ο Χάρης Ζαχαρός, όνομα της εποχής, πριν ασχοληθεί με πολύτιμους λίθους και κοσμήματα. Τους έντυσαν οι Deux Hommes, ενώ ο διευθυντής ορχήστρας ορίστηκε στο “παρά πέντε”. Έδωσε μια άψογη press-conference, αλλά η Ελλάδα δεν έκανε δεξίωση, διότι ο ΕΟΤ δεν δεχθηκε να διαθέσει ένα εκατομμύριο. Υπήρχε πρόβλημα με τον ήχο στη σκηνή, το δε τραγούδι -σε ρυθμό καλαματιανό- παίχτηκε πιο γρήγορα από ό,τι στις πρόβες. Mετά από τον διαγωνισμό μίλησε για περιθώριο, μη αξιοκρατία, συμφέροντα κι ότι δεν ψηφίστηκε, παρόλο που άρεσε πολύ. Είπε ότι προωθούνται χώρες με μεγάλη δισκογραφική αγορά. Τους είχαν μακριά από την ορχήστρα και σε πολύ μικρή σκηνή, κάτι που τους εμπόδισε να κάνουν όλα όσα είχαν προετοιμάσει. Χρειάζεται ανοικτή επιλογή και διαφήμιση. Η ίδια ξόδεψε τότε 1.800.000. Οι δημοσιογράφοι την ψήφισαν μαζι με την Πορτογαλίδα, ως τις πιο αγαπητές παρουσίες. Στη γενική πρόβα, οι παρουσιαστές είπαν ότι είχε αποκλειστεί εκείνη τη χρονιά και η “Μακεδονία”, κάτι που προκάλεσε την έντονη αντίδραση της ΕΡΤ. Υπήρχε, τέλος, όπως φημολογείται μια κάποια ψυχρότητα ανάμεσα στον Κώστα Μπίγαλη και τον Μάικ Ροζάκη. Περισσότερα παρασκήνια (τα οποία καταγράφουμε πάντοτε με επιφύλαξη, καθότι βασίζονται σε προφορικές μαρτυρίες και δημοσιεύματα) εδώ.

Maarja-Liis Ilus (EST 96, 97) & Ivo Linna (EST 96): Εκείνη γεννήθηκε στο 1980. Τεσσάρων ετών έπαιξε στο μουσικό φιλμ Õnneseen. Πρώτη της δασκάλα στη μουσική, η μητέρα της, τραγουδίστρια τότε της ποπ. Αργότερα φοίτησε στο Berklee. Κέρδισε σε αρκετούς Εσθονικούς διαγωνισμούς για παιδιά και έκανε τουρ σε όλη την Ευρώπη με την παιδική χορωδία της τηλεόρασης. Σήμερα δίνει συνέχεια συναυλίες. Έχει πρωταγωνιστήσει σε μιούζικαλ, έχει υπάρξει κριτής σε τάλεντ σώου, τηλεπαρουσιάστρια, ηθοποιός και πολυβραβευμένη καλλιτέχνις. Το 1996 και το 1997 είχε ακόμα ένα τραγούδι στον εσθονικό τελικό μαζί άλλους τραγουδιστές (6η και 7η αντίστοιχα), το 2004 ήρθε 4η, ενώ το 2003 ήρθε 6η στο Melodifestivalen. 11 άλμπουμ (συν ένα ακόμα μαζί με τους Hinkus) με επιτυχία στις Βαλτικές χώρες, τη Λατινική Αμερική και την Ιαπωνία Έχει διπλωμα στη νομική από το πανεπιστήμιου του Tartu. Το ελληνοαγγλικό ντουέτο της με το Γιώργο Δούκα / Duke αποτέλεσε για χρόνια την τελευταία ελληνική διασκευή τραγουδιού της Γιουροβίζιον. Παντρεμένη με τον Fred Krieger, έχουν έναν γιο και μια κόρη. Μένει μαζί τους και η μία εκ των γιαγιάδων. Εκείνος γεννήθηκε το 1949 στο Kuressaare και έκανε τεράστια επιτυχία με τους Rock Hotel. Οι γονείς της μητέρας του είχαν απελαθεί στη Σιβηρία. Γνώρισε μόνο τη γιαγιά του μετά από χρόνια. Ο πατέρας του Timoteus ήταν ιερέας και διευθυντής μουσείου, στο οποίο εργαζόταν και η μητέρα του Helene. Ο αδελφός του Taivo ήταν επίσης ροκάς. Θείος του ο ακαδημαϊκός Juhan Peegel. Έχει σπουδάσει φιλολογία. Ήταν μέλος της σοβιετικής στρατιωτικής μπάντας, όταν υπηρετούσε τη θητεία του. Έχει κάνει δύο γάμους. Από τον πρώτο με την ποπ τραγουδίστρια Reet Linna απέκτησε μία κόρη και έναν γιο. Είναι πλέον παππούς. Παίζει pop, blues, country και rock στην Εσθονία και το εξωτερικό. Το 1996 είχε ήδη 8 άλμπουμ με διάφορα γκρουπ και δύο μόνος του. Παρουσιάζει επίσης προγράμματα στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Το 94 ήταν 3^ος στην επιλογή και το 96 12^ος. Το 1998 6ος, το 2002 10ος. Το 2017 ήρθε 5ος, ενώ το 2021 (μαζί με τον γιο του Robert Linna και τους Supernova) 11ος. Το 2000 βραβεύτηκε από τον πρόεδρο της χώρας. Μέγας συλλέκτης των Beatles έχει 300 original δίσκους και 230 compilations. Οι σχέσεις του με τη Maarja δεν ήταν οι καλύτερες κατά την εβδομάδα του διαγωνισμού, διότι τα Μ.Μ.Ε. αντί να ασχοληθούν με εκείνον που ήταν super star, με σημαντικές διακρίσεις, προτιμούσαν τη στάρλετ (ακόμα δεν μιλιούνται τόσα χρόνια μετά). Παρόλα αυτά έχουν κάνει μαζί ένα ντουέτο, το Hüva stijätt. Στην επιλογή τους ψήφισε διεθνής εννεαμελής επιτροπή (σύστημα που είχαν ήδη εφαρμόσει οι επιλογές SWE 73, NOR 85, 95). Ισοψήφισαν με το Me rööm ei Kao του Kadri Hunt. Το εν λόγω κέρδισε, διότι είχε ένα 10άρι, ενώ το άλλο δεν είχε. Το γεγονός όμως ότι το σύστημα βαθμολόγησης δεν ήταν το ίδιο με τη Γιουροβίζιον, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Και οι δύο ήσαν στην πρωτοβάθμια επιτροπή του 2000. Tο όνομα της Maarja δόθηκε σε μάρκα γιαουρτιού. Όπως δήλωσε ένας Γερμανός θαυμαστής του διαγωνισμού: «Δεν είναι έκπληξη: έχει μια φάτσα που κάνει και το γάλα να ξυνίσει!».

Για την Elisabeth Andreassen (SWE 82, NOR 85, 94, 96), βλ. 1982. Κέρδισε με μεγάλη διαφορά (88 έναντι 56 πόντων). Το τραγούδι αυτό έγβαλε και σε σουηδική αλλά και σε χορευτικές βερσιόν. Εκατοντάδες αντίτυπα του I Evighet είχαν βγει στην αγγλικη βερσιόν Eternally, από το 1987 (!) στις Η.Π.Α. Θεωρήθηκε ως promo και το τραγούδι δεν αποκλείστηκε. Είναι πάντως αντιγραφή του Don’t cry out loud των Peter Allen & Carole Bayer, με τους Sager Elkie Brooks και Melissa Manchester, που είχε βγει 25 χρόνια πριν.

Dan Ar Braz & L’Héritage des Celtes (FRA 96-Daniel Le Bras): Το τραγούδι επέλεξε η Béatrice Esposito, διότι ήθελε κάτι πρωτότυπο αλλά και λόγω της αναβίωσης του ενδιαφέροντος εκείνον τον καιρό για την κελτική μουσική. «Κάηκε» λόγω των πυρηνικών δοκιμών στη Μουρουρόα, οι οποίες είχαν επισύρει την παγκόσμια κατακραυγή ενάντια στη Γαλλία. Μετά τον διαγωνισμό, οι ίδιοι οι Γάλλοι διακύρησσαν ότι είχε πατώσει ένα βρετονικό και όχι ένα γαλλικό τραγούδι. Η βρετονική διάλεκτος ακούστηκε ξανά το 2022. Εκείνος γεννήθηκε το 1949 στο Quimper. Ανήκε στο γκρουπ του Alan Stivell στα ‘70ς. Έκανε ένα μεγαλειώδες show το 1993 στην Κορνουάλη, του οποίου ηχογράφησε τον live δίσκο με το 75μελές συγκρότημά του «L’héritage des Celtes» (150.000 αντίτυπα-χρυσό). Κέρδισε γι’ αυτό το βραβείο Victoire de la musique στην κατηγορία της παραδοσιακής μουσικής (το ξανακέρδισε το 98). Διαλύθηκαν το 2002. Όλα αυτά τα χρόνια έχει κάνει αναρίθμητες συνεργασίες κυρίως ως κιθαρίστας, ενώ εντυπωσιακή είναι και η σόλο καριέρα του. Το περιοδικό Melody Maker τον κατέταξε στους 10 καλύτερους εν ζωή κιθαρίστες. Μαζί του στη σκηνή η Ουαλή Elaine Morgan (1960- στο Cardiff) και η Σκωτσέζα Karen Matheson (1963- στο Taynuilt). Η πρώτη, μαζί με τον άνδρα της Derek, είναι μέλη του γκρουπ Rose among Thorns. Η δεύτερη έχει κυκλοφορήσει πέντε σόλο άλμπουμ. Μαζί με τον σύζυγό της Donald Shaw είναι μέλη του γκρουπ Capercaillie. Έχουν έναν γιο. Το τραγούδι τους είναι από τα πιο «χαμηλών τόνων» που έχει γράψει ο Dan Ar Braz. Πήγε στο #27 του γαλλικού τοπ και έτυχε και ζωντανής ηχογράφησης, την αμέσως επόμενη χρονιά. Σε πρόσφατη συνέντευξη είπε ότι μόλις έφτασε στο Όσλο διαπίστωσε ότι είχε σπάσει η κιθάρα του. Τους αντιμετώπιζαν -λόγω των γεωπολιτικών παιχνιδιών- σαν να είχαν κάποια κολλητική ασθένεια. Σε όλες τις πρόβες οι τεχνικοί χαμήλωναν τα μικρόφωνα της Elaine και παρόλο που τους έκανε σκουπίδι ο αρχηγός της γαλλικής αποστολής, το έκαναν και στον τελικό. Κάποιος δε στην France Inter είπε: “πώς περιμένατε να κερδίσουμε με έναν φαλακρό;”.

Regina (SLN 96- Irena Jalšovec-Kogoj): γενήθηκε το 1965 στη Murska Sobota. Από μουσική οικογένεια, έγινε τραγουδίστρια της ροκ με τους Sexplosive και τους TNT, όπου έπαιζε μπάσο, όργανο και αρμόνιο. Αργότερα είπε και πολιτικά τραγούδια με ακουστική μουσική. Σπούδασε ψυχολογία στη Ljubljana, όπου γνώρισε το μέλλοντα σύζυγο και συνθέτη της, ντράμερ, σκηνοθέτη βίντεο-κλιπ και συνθέτη Aleksander Kogoj. Έχει ηχογραφήσει πολλούς δίσκους και έχει παίξει σε μιούζικαλ. Ήρθε 4η στο βεστιβάλ Jamaha της Ιαπωνίας. Μιλά άπταιστα Γερμανικά, κάτι που βοήθησε την εκεί καριέρα της. Η συμμετοχή της ήταν το πρώτο τραγούδι της Eurovision που βγήκε ποτέ σε CD-Rom. Στη σκηνή ήταν έγκυος πέντε μηνών. Ακούγεται ότι ο άντρας της, με τον οποίο είναι μαζί από το 1987, την άφηνε κλειδωμένη στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και νυχτοπερπατούσε. Έχουν έναν γιο τον Aleksander, ο οποίος συζεί με την κοπέλα του. Η ίδια μένει μαζί με την πεθερά της. Ένα τραγούδι του συζύγου της ήρθε 4^ο στη Σλοβενική επιλογή του Eurosong 93. Το εν λόγω τραγούδι τής δόθηκε ως γαμήλιο δώρο από τον άντρα της. Το 1998 ήρθε 3^η με το Glas gora. Το 2002, ντυμένη με πολύ σέξυ ρούχα ήταν στα 18, με το Ljubezen daje moc. Υπήρξε συνολικά 10 φορές υποψήφια σε εθνικούς τελικούς, μεταξύ 1993 και 2016, κατέχοντας το ρεκόρ υποψηφιοτήτων στη χώρα της. Επιπροσθέτως, είχε υποβάλει τραγούδι το 1990 για την ενωμένη Γιουγκοσλαβία αλά δεν προκρίθηκε. Μετείχε εννέα φορές στο Σλοβενικό Φεστιβάλ Τραγουδιού (Slovenska popevka). Έχει κυκλοφορήσει 10 άλμπουμ και πολλά single. Έχει επιδοθεί και σε μεταγλωττίσεις. Τον περισσότερο καιρό κάνει coaching σε ηθοποιούς και τραγουδιστές.

Maxine (Gonny Buurmeester) & Franklin Brown (NL 96-Franklin Kroonenberg): εκείνη γεννήθηκε το 1970 στο Ρότερνταμ, αλλά έζησε πιο πολύ στη Breda, όπου εργαζόταν ως ασφαλίστρια μέχρι που εγκατέλειψε τη δουλειά της για το τραγούδι. Η μητέρα της Nelly και η θεία της Willy de Jong είχαν ένα γνωστό ντουέτο (The Young Sisters), ενώ ο πατέρας της ήταν κι εκείνος μουσικός. Πήγε στην Ακαδημία Τζαζ της Αμβέρσας και άρχισε αμέσως ηχογραφήσεις με το ψευδώνυμο Bojana. Πρώτη της επιτυχία το A love so beautiful. Έβγαλε μετά από τον διαγωνισμό ένα επιτυχημένο single, το Als je weet wat je wilt. Έχει μία κόρη. Εκείνος γεννήθηκε το 1962, επίσης στο Ρότερνταμ και είναι πρώην αστυνομικός, ηθοποιος μεταγλωττίσεων αλλά και τραγουδιστής-χορευτής της soul. Συνδύαζε τις δύο δουλειές με ευκολία, επειδή ήξερε τις βάρδιες του έναν χρόνο πριν. Ξεκίνησε το 1994 με το Why don’t you stay, που έκανε μεγάλη επιτυχία. Είχε τρία singles πριν πάει στην ESC. Η συμμετοχή τους στον διαγωνισμό ήταν η πρώτη τους ως ντουέτο και η πρώτη τους στα Ολλανδικά (ακολούθησαν κι άλλες ηχογραφήσεις από κοινού-το 2021 κυκλοφόρησαν μια σατιρική εκδοχή της συμμετοχής τους με θέμα υπουργούς που κάνουν λάθη σχετικά με τα μέτρα κατά του κορωνοϊού). Είναι μάλιστα το πρώτο ολλανδικό τραγούδι μετά από αυτό του 1975 που μπήκε στο ετήσιο Τοπ 100 (#44) της χώρας και για χρόνια η μεγαλύτερη επιτυχία τραγουδιού της Γιουροβίζιον στα τσαρτς από το 1987 και μετά (#6). Αυτός προκάλεσε επεισόδιο όταν χαιρέτησε τους Έλληνες φαν λέγοντας «Γειά σας Έλληνες μαλάκες» και αυτοί τον αποστόμωσαν. Κατηγορήθηκε για σεξουαλική παρενόχληση πέντε συναδέλφων του το 1997 και καταδικάστηκε σε δύο μήνες φυλάκιση με αναστολή. Τελικά απολύθηκε, όπως και μία από τις συναδέλφους του, η οποία προέβη -όπως αποδείχθηκε- σε ψευδή καταγγελία. Επτά άλμπουμ συνολικά, τα τρία με τη Maxine, τρία σόλο και ένα μαζί με άλλους γιούροσταρ. Από το 2005 έχει δική του ορχήστρα με την οποία κάνει εμφανίσεις. Εχει συνεργαστεί επίσης με διάφορες μπάντες. O συνθέτης, Piet Souer, είναι ο κιθαρίστας που εμφανίζεται στη σκηνή με τη Lenny Kuhr το 1969, ενώ επανεμφανίστηκε στα φωνητικά το 1974 και ως μαέστρος το 1983.

Lisa Del Bo (BEL 96-Renildis Maria Catharina “Renilde” Goosens): γεννήθηκε το 1961 στο Mopertingen. Σολίστ σε παιδική χορωδία, πρωτοέκανε επιτυχία με την εμφάνισή της το 1990 στο Soundmixshow με ένα τραγούδι των Vaya con Dios. Το 1993 ήρθε δεύτερη στην επιλογή με το Vlinder, που έκανε μεγάλη επιτυχία (#3 στο φλαμανδικό τοπ). Τραγουδά σόουλ και ροκ τραγούδια. Παραμένει ενεργή, με πολλά τραγούδια στα φλαμανδικά charts. Έχει εμπλακεί ενεργά με το Virga Jessefeesten, δηλαδή το φεστιβάλ της πόλης Hasselt. Το εν λόγω ήταν το αγαπημένο του George Nussbaumer (AUS 96), ο οποίος όμως νόμιζε πως ο στίχος του ήταν Das Leben ist ein Gasherd mit Jougurt und Obers (= η ζωή είναι ένα γκαζάκι με γιαούρτι και κρέμα), αντί του ορθού Liefde is een Kaartspel met jokers en pokers (= η ζωή είναι σαν χαρτοπαίγνιο με Τζόκερ και Πόκερ). Έγινε χρυσό στο Βέλγιο. Στην επιλογή της ψήφισαν πέντε τοπικές επιτροπές, μία ειδικών και ο Τύπος, ο οποίος δεν ήθελε μπαλάντα ούτε άγνωστο καλλιτέχνη. Το τραγούδι ανέβηκε στο #5 του Hitparade και το #1 του Φλαμανδικού Τοπ, όπου με 15 εβδομάδες συνολική παραμονή, είναι το δεύτερο μακροβιότερο φλαμανδικό τραγούδι της Γιουροβίζιον σε αυτό. Το 2001 η σουηδική συμμετοχή Listen to your Heartbeat κατηγορήθηκε ότι αντέγραψε αυτό το τραγούδι. Έγινε εξωδικαστικός συμβιβασμός, με τους Σουηδούς συνθέτες Thomas G:son και Henrik Sethsson να πληρώνουν ένα μεγάλο ποσό στους Βέλγους ομολόγους τους.

Eimear Quinn (IRL 96-Eimar Mary Rose Quinn): γεννήθηκε το 1972 στο Mount Merrion του Δουβλίνου. Είναι περιβαλλοντολόγος αλλά και φωτορεπόρτερ. Ήδη από τα 15 ξεκίνησε μαθήματα φωνητικής. Σημείωσε επιτυχία με τους Anúna, το πιο διάσημο φωνητικό συγκρότημα της χώρας της και τις παραστάσεις του Riverdance, στις οποίες συμμετείχαν. Έκαναν τη διασκευή της συμμετοχής της Γαλλίας 1996, η οποία συμπεριελήφθη σε ένα διπλό άλμπουμ, το «L’imaginaire irlandais», που κυκλοφόρησε στη Γαλλία. Το πρώτο μέρος περιελάμβανε το Riverdance, ενώ το δεύτερο 18 κέλτικα τραγούδια. Το 1995 είχε απορριφθεί το τραγούδι της από την επιτροπή (το ίδιο είχε συμβεί και με το Rock n’Roll Kids). Είχε αρχικά γραφτεί για τη Hanne Krogh (NOR 71, 85, 91), η οποία έβγαλε τότε ένα δίσκο με ιρλανδική μουσική! Μετά ο συνθέτης Brendam Graham θέλησε να το υποβάλλει στην ESC, έτσι το έδωσε στην Quinn. Εμπνευσμένο από πρόσφατα πολιτικά γεγονότα, μπήκε στα charts της Ιρλανδίας (#3) και άλλων χωρών. Είχε ένα ελαφρό κρυολόγημα, παρόλες τις βιταμίνες και την ειδική δίαιτα που έκανε. Έκανε κάποτε διακοπές στο Βέλγιο, για να τελειοποιήσει τα Γαλλικά της. Το The Voice ακούγεται στο soundtrack της ταινίας «The Nephew», με τον Pierce Brosnan. Το 1997 έκανε μικρή επιτυχία ένα EP τεσσάρων τραγουδιών, το «Winter, Fire and Ice», αλλά και ένα κανονικό με τους Anúna, το «Deep Dead Blue». Το 1999 ήταν στην ιρλανδική αποστολή, μαζί με τον Pat Kenny (παρουσιαστής το 1988). Τη μακιγιάριζαν κάθε φορά επί ώρες, άγνωστο γιατί. Ίδρυσε τη δική της δισκογραφική εταιρεία, την Peach Records. Το 2002 κυκλοφόρησε το πρώτο της σόλο άλμπουμ, «Through the Lens of a Tear» (ο τίτλος είναι από ένα ποίημα του Patrick Kavanagh). Το 2007 μετείχε σε εκπαιδευτική καμπάνια. Δεν κατάφερε ποτέ να απογειώσει την καριέρα της. Είχε στη ζωή της δύο σταθερές σχέσεις με μουσικούς, πριν παντρευτεί. Ο σύζυγός της, Noel Curran (τον φωνάζει χαϊδευτικά «Noelie») ήταν ο executive producer της ESC 1997 και αρχηγός της Ιρλανδικής αποστολής στο Όσλο το 1996, όπου και γνωρίστηκαν. Έμεναν στην εξοχή με τις δύο τους κόρες, μέχρι που προτάθηκε στον Noel η γενική διεύθυνση της EBU στη Γενεύη. Πλέον ανυπομονεί να επιστρέψει στην πατρίδα της. Η ίδια προτίμησε να συνεχίσει τις σπουδές της, παρά να κάνει διεθνή καριέρα. Κυκλοφόρησε όλα κι όλα τέσσερα άλμπουμ. Ο συνθέτης Brendan Graham (υπογράφει επίσης τις συμμετοχές του 1976 και του 1994-επίσης νικητήρια) ήταν πρώην αστέρι του μπάσκετ και βραβευμένος στις Επιχειρηματικές σπουδές στην Αυστραλία, πριν γυρίσει στην Ιρλανδία με τη σύζυγο και τις πέντε κόρες του. Το μυθιστόρημά του The whitest flower έγινε best seller. Η πρώτη του μετάφραση έγινε στα Ελληνικά, δίνοντας περισσότερα χρήματα στις εκδόσεις Harper Collins από οποιοδήποτε άλλο βιβλίο στα Ελληνικά ως τότε.

Jasmine (FIN 96-Jasmine Tatjana Anette Valentin): 20 ετών, από τσιγγάνους γονείς, με 23 αδέλφια! Δούλευε υπάλληλος σε ένα μουσικό κατάστημα, όπου έμαθε κιθάρα. Κάποτε αντικατέστησε την τραγουδίστρια ενός συγκροτήματος, κι έτσι ξεκίνησε η καριέρα της. Το πρώτο της άλμπουμ έκανε επιτυχία, αλλά η νίκη της στην επιλογή την έκανε εθνικό αστέρι στη Φινλανδία. Το 1999 εμφανιζόταν σε κλαμπ στις Κανάριες νήσους (όπως αργότερα και η Maja Tatić-BOS 02). Τραγούδησε επίσης στη Σουηδία, την Ελλάδα, την Τουρκία και το Μαϊάμι. Θεώρησε θαύμα το ότι πήγε στο Όσλο. Το τραγούδι προοριζόταν αρχικά για τον Jampa Tuominen. Ο Ισπανός σχολιαστής είπε ότι είχε φίλο έναν Ισπανό στη Σαραγόσα, κάτι που η ίδια διαψεύδει. Ο Τύπος έγραψε επίσης για το ρομάντζο της με τον Κωνσταντίνο (CYP 96), κάτι που επίσης διαψεύδει. Έκανε ένα λάθος κατά την ερμηνεία της. Ψέγει την κομμώτριά της για την κακή της εμφάνιση. Μισεί τη φωνή της Βόσνιας ερμηνεύτριας. Γνωρίζει από παιδί τη Marion Rung, στην οποία τραγούδησε το Tipi Tii και την έκανε να κλάψει. Έγινε φίλη με τον Johnny Logan. Το άλμπουμ της πούλησε 100.000 αντίτυπα. Με τα χρήματα που έβγαλε αγόρασε ένα σπίτι και μια νέα κιθάρα. Επιστρέφοντας στη Φινλανδία ο πατέρας της διαγνώστηκε με επιθετικό καρκίνο και απεβίωσε λίγο μετά, οπότε η λύπη της ήταν διπλή. Στην επιλογή έγινε audio blackout και η Jasmine αναγκάστηκε να ξανατραγουδήσει. Επιπλέον, μπλόκαραν οι τηλεφωνικές γραμμές, ενώ το κανάλι YLE, αν και είχε υποσχεθεί να δώσει δώρα στους θεατές, δεν το έκανε, διότι ανακάλυψε ξαφνικά ότι ήταν παράνομο. Ακόμα ένα σκάνδαλο αφορούσε το 2^ο τραγούδι, αυτό της Eija Kantola, το οποίο ούτε ακουγόταν, ούτε φαινόταν (ήταν και κλεμμένο από το Careless Whisper του George Michael). Έτσι η νίκη έγινε με τα διπλάσια τηλεφωνήματα (67.907 έναντι 36.969). Στα φωνητικά της είχε και την κόρη του Fredi (FIN 67, 76), Hanna-Riika Siitonen (φωνητικά 96, 04, 05), που απεβίωσε πρόωρα. Έχει κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ. Έπαιξε σε ένα σήριαλ, έκανε και εμφανίσεις με την τσιγγάνικη ορχήστρα Manne Menuetti, αλλά και σε σχολεία, όπου μιλά για την μουσική των Ρομά. Ουσιαστικά δεν έκανε μεγάλη καριέρα.

Anna Mjöll (ISL 96-Anna Mjöll Ólafsdóttir): γεννήθηκε το 1970 στο Ρέυκιαβικ Μωρό στην κούνια την έπαιρναν μαζί τους σε ένα σώου με ζογκλέρ η τραγουδίστρια, συνθέτις και παραγωγός μητέρα και ο ραδιοφωνικός παραγωγός, κιθαρίστας, συνθέτης και ενορχηστρωτής πατέρας της, όταν τραγουδούσαν με το συγκρότημά τους, Sextett Olafs Gauks. Ο αδελφός της είναι χειρουργός στις Η.Π.Α., όπου ζει και η ίδια εδώ και 30 χρόνια. Πρωτοέπαιξε στο μιούζικαλ Gyus and Barbiedolls το 1988. Παίζει τσέλο, κιθάρα και πιάνο και έκανε σπουδές Γαλλικών στη Σορβόννη. Μετά αποφοίτησε από το Λος Άντζελες στη σύνθεση και τα γωνητικά, ηχογράφησε επίσης και δύο soundtracks. Σπούδασε και στο Χόλυγουντ πλήκτρα. Επαγγελματίας επί των φωνητικών και μέλος του γκρουπ Garden of Joy. Διευθυντής ορχήστρας ο πατέρας της, Olafur Gaukur. Το 1993 ήρθε 2^η με το Eins og skot, χάρη στην επιτροπή των ειδικών και το 1994 ήταν 3^η. Το εν λόγω, το έγραψε μαζί με τον πατέρα της. Μετά από τον διαγωνισμό έκανε για τρία χρόνια περιοδεία με τον Julio Iglesias. Στα 43 της έκανε έναν γάμο που κράτησε οκτώ μήνες με τον 90χρονο έμπορο αυτοκινήτων και τηλεπερσόνα Cal Worthington. Χώρισαν το 2011. Δεύτερο διαζύγιο το 2014 από τον Αμερικανό νεαρό τραγουδιστή Luca Ellis, επειδή η οικογένειά του αρνιόταν να την γνωρίσει (στον γάμο ήταν καλεσμένος ο Tom Jones). Ζει πλέον στο Michigan και είναι παντρεμένη με τον Patrick Leonard, τον συνθέτη των μεγάλων επιτυχιών της Madonna και του άσματος Απαγορευμένο της Άννας Βίσση! Είναι και διπλωματούχος πιλότος ιδιωτικών αεροσκαφών. Έχει κυκλοφορήσει δύο τζαζ άλμπουμ. Ο διαγωνισμός μάλλον έβλαψε την καριέρα της, αφού οι συχνές εμφανίσεις της στην τηλεόραση περιορίστηκαν στο ελάχιστο.

Kasia Kowalska (POL 96-Katarzyna Kowalska): γεννήθηκε το 1973 σε ένα προάστιο της Βαρσοβίας και τραγουδούσε σε τοπικά συγκροτήματα, όπως οι Evergreen, όταν ήταν έφηβη. Ο πατέρας της έπαιζε κλαρινέτο σε γάμους. Η ίδια δούλευε ως σερβιτόρα, αλλά και κρεοπώλις. Το 1994 κέρδισε το Fryderyk Prize, αντίστοιχο του Grammy ως καλύτερη πρωτοεμφανιζόμενη, χάρη στο πρώτο της άλμπουμ. Δίνει πολλά κοντσέρτα -κυρίως τζαζ μουσικής- και είναι ιδιάιτερα αγαπητή. Κέρδισε 2 βραβεία στο φεστιβάλ του Sopot, το Grand prix και το βραβείο κοινού. Με πάνω από ένα 1.350.000 πωλήσεις, πλάθος βραβείων και εννέα άλμπουμ είναι από τις κορυφαίες τραγουδίστριες της χώρας της. Έχει μετάσχει σε αρκετές διαφημιστικές καμπάνιες. Αίσθηση προκάλεσε στον κινηματογραφικό ρόλο μιας ναρκομανούς. Έχει μια κόρη από τον ελληνικής καταγωγής μουσικό Kostek Zoriadis και έναν γιο από τον ντράμερ Marcin Ulanowski. To 2016 αποκάλυψε πως πάσχει από τη νόσο του Lyme (Βορρελίωση), η οποία προκαλείται από τσίμπημα τσιμπουριού. Θύελλα αντιδράσεων προκάλεσε το βίντεο, στο οποίο μιλούσε για την πρόληψη απέναντι στον κορωνοϊό: κατηγορήθηκε για υποκρισία, καθώς τη στιγμή που η κόρη της χαροπάλευε σε νοσοκομείο της Αγγλίας (εργάζεται εκεί ως σχεδιάστρια ρούχων) με πνευμονία και κορωνοϊό, η ίδια έδινε συναυλία.

Amila Glamočak (BOS 96-Amila Čengić): γεννήθηκε το 1966 στο Σαράγεβο και σπούδασε μουσικολογία στη Μουσική Ακαδημία. Επαγγελματίας χορωδός επί των φωνητικών για 14 χρόνια (από τις καλύτερες της πρώην Γιουγκοσλαβίας), άρχισε τη σόλο καριέρα -μεσούντος του πολέμου- και έπαιξε στο μιούζικαλ Chess. Υπήρξε μέλος του ντουέτου Vrele usne. Έχει έναν γιο, τον Adi, από τον ηθοποιό και καθηγητή υποκριτικής Admir Glamočak, με τον οποίο χώρισαν λόγω του εθισμού του στο αλκοόλ και των συζυγικών του απιστιών. Μετά εκείνη στράφηκε στα θεία (προσεύχεται πέντε φορές την ημέρα). Για μικρό διάστημα μετείχε στην χορωδία Kewser, αλλά δεν επιθυμούσε αυτό να γίνει ευρέως γνωστό. Το 2001 ήρθε στην επιλογή 5^η, με το Ljubi me sad του Mustafa Tanović, ο οποίος έχει γράψει το δημοφιλές μιούζικαλ «Sarajevski krug». Το 2003 ήρθε 4η στην επιλογή. Διαγωνίστηκε σε αρκετά εγχώρια φεστιβάλ. Μένει πλέον μόνιμα στην Τουρκία με τον δεύτερο σύζυγό της, η ταυτότητα του οποίου δεν είναι γνωστή στα βοσνιακά Μ.Μ.Ε. (την όλη παρουσία της τα τελευταία χρόνια καλύπτει ένα πέπλο μυστηρίου). Έχει κυκλοφορήσει δύο προσωπικά άλμπουμ.

Marcel Palonder (SLK 96): γεννήθηκε το 1964 στο Humenné και ξεκίνησε ως μουσικός, με σπουδές στο ωδείο της Bratislava. Το 1986 ίδρυσε τους Mandragora, οι οποίοι ερμήνευαν επαναστατικά τραγούδια, ενώ το 1989 αυτοεξορίστηκε πρώτα στη Νίκαια και μετά στο Μονακό, για πολιτικούς λόγους (ο ίδιος αποφεύγει σήμερα να το παραδεχτεί και ισχυρίζεται πως πήγε επειδή ζούσαν στη Γαλλία ο πατέρας και η αδελφή του). Εκεί σπούδασε όπερα στη Μουσική Ακαδημία στο πλευρό της Marika Gombitová και τραγουδούσε στη χορωδία της. Επιστρέφοντας, λόγω της αλλαγής πολιτικού σκηνικού και της σοβαρης ασθένειας της μητέρας του, αν και δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να προσαρμοστεί στη χώρα του, έκανε ένα σόλο άλμπουμ και ίδρυσε τους Accidents Happen και μετά άλλα γκρουπ. Το έχει μετανιώσει που επέστρεψε και δεν έκανε καριέρα στη Γαλλία, ενώ μπορούσε. Το 1994 ήταν ο πρώτος από το Ανατολικό μπλοκ που τραγούδησε ποτέ στο φεστιβάλ του Glastonbury στην Αγγλία. Εξάλλου, μιξάρει τα άλμπουμ του στη Σκωτία, μέρος όπου σκεφτόταν να μείνει μόνιμα. Ενδιαφέρθηκε γι’αυτόν και το MTV. Αρχικά ανακοινώθηκε ένα ντουέτο, οι McEric & Barbara (με επιτυχία σε όλη την Ευρώπη) με το τραγούδι Ηide away ή Let the Party go on (μετάφραση των Σλοβακικών τίτλων). Μερικές εβδομάδες αργότερα ανακοινώθηκε το Kým nás máš. Όταν έγινε η επιλογή, πρωτοεμφανίστηκε ο Palonder. Σε συνέντευξη, ο McEric είπε ότι δεν κατάλαβε γιατί δεν επελέγη αυτός. Του είπαν ότι έγινε μια αδικία στην επιλογή και ότι έγινε γι’ αυτόν τον λόγο εκ νέου διαγωνισμός με άλλα τραγούδια. Κυκλοφόρησε και σε δύο χορευτικά remixes. Το 2013 μετείχε στους εορτασμούς για τα 1150 χρόνια του Κύριλλου και του Μεθόδιου. Μετά από έξι άλμπουμ, εργάζεται πλέον ως δάσκαλος μουσικής. Ο αδελφός του είναι σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ενώ ο ανηψιός του Tomáš Palonder γνωστός ηθοποιός και τραγουδιστής. Θείος και ανηψιός ήσαν υποψήφιοι το 2010 ως Palonders, αλλά έμειναν στους προημιτελικούς. Υπήρξε coach, αλλά και κριτής σε τάλεντ σώου και εθνικούς τελικούς. Την ημέρα που γνώρισε μέσω ενός φίλου τη σύζυγό του Mirka τον χτύπησε αυτοκίνητο. Εκείνη του στάθηκε στο νοσοκομείο. Κράτησαν μυστικό τον γάμο τους επί έξι μήνες. Εκείνη έχει δύο δίδυμα παιδιά από προηγούμενο γάμο, ενώ εκείνος μια κόρη εκτός γάμου.

One More Time (SWE 96): Πρόκειται για το ανδρόγυνο Peter και Nanne Grönvall (Marianne Elisabeth Nordquist) και τη φίλη τους Maria Rådsten (Ingela Maria Kristina Rådsten-Ekman), με δύο άλμπουμ πριν το διαγωνισμό. Με το Highland μπήκαν το 1992 στο Τοπ 10 Σουηδίας, Νορβηγίας, Βελγίου, Τσεχίας και Ισραήλ, ενώ έγινε χρυσό (50.000 αντίτυπα) στη Νότια Αφρική. Το εν λόγω πήγε στο #7 της Σουηδίας. Η αγγλική βερσιόν είχε τίτλο The Wilderness Mistress (το The Wild Thing απερρίφθη). Αν κέρδιζαν, η reprise θα ήταν στα Σουηδικά και όχι στα Αγγλικά. Ο Peter, γιος του Benny Anderson των AΒΒΑ (SWE 74) και της ερωμένης του Christina, με τους Sound of Music ήρθε το 1986 και το 1987 4^ος. Η Maria Rådsten ξεκίονησε με τους Kaosorkestern που έκαναν διασκευές και μετά με τους Peter’s Pop Squad. Ήταν 3^η το 1992, με τραγούδι των άλλων δύο (Vad som än händer). Πήγαινε για χορεύτρια αλλά άλλαξε καριέρα, όταν έμεινε έγκυος. Το 1996 ήταν 29 ετών. Το πρώτο της άλμπουμ δεν κυκλοφόρησε ποτέ (τα τραγούδια υπάρχουν, ωστόσο, στο διαδίκτυο), γιατί προτίμησε να επικεντρωθεί στις σπουδές της στο πανεπιστήμιο της πρωτεύουσας. Με τους ρόκερ Divinefire διασκεύασαν το The Show Must Go On που ακούστηκε σε Ευρώπη και Ιαπωνία. Εδώ και χρόνια είναι frontwoman του metal group Misth. H Nanne Grönvall, ως θηλυκός Mr Spock, ήρθε 4^η το 1998, με το περίφημο Avundsjuk (= ζηλιάρα) και 2η το 2005 με το Håll om mig. Γεννήθηκε το 1962 στη Στοκχόλμη. Στα τέλη του ’70 ήταν με τους MTV και από το 1985 με τους Sound of Music, δηλαδή τον Peter και την Angelique Widengren, οι οποίοι ήσαν τότε ζευγάρι. Τους βρήκε μέσω αγγελίας, τους χώρισε και παντρεύτηκε τον τωρινό σύζυγό της το 1992. Ήρθαν 4^οι το 1986 με το El dorado αλλά και το 1987 με το Alexandra, ενώ απερρίφθησαν το 1988. Αμέσως μετά δημιούργησαν τους Peter’s Pop Squad, με το οποίο έβγαλαν δύο singles και ένα maxi single. Το 1992 έκαναν τους One More Time, με τη Maria Rådsten και την Thérèse Löf, οι οποίες πήγαν αμφότερες την ίδια χρονιά στο MF με τραγούδια τους ζεύγους (3^η και 6^η αντίστοιχα). Το Det Vackraste (2^ο το 1995), που έγραψαν για τη Cecilia Vennersten, πήρε το Σουηδικό Grammy καλύτερου τραγουδιού. Βγήκαν με μεγάλη διαφορά (71 έναντι 48 πόντων). To album που περιέχει το εν λόγω της Γιουροβίζιον δεν πήγε καλά λόγω έλλειψης promotion. Το 2^ο σόλο της άλμπουμ «Alla mina ansikten» βγήκε το 2002, όπου περιλαμβάνονται το Men (επιλογή UK 00-4o) και το Svarta änkan, ένα τραγούδι που απερρίφθη για τη σουηδική επιλογή, αλλά έγινε καλοκαιρινή επιτυχία. Το Men είναι σύνθεση του Kimberley Rew (UK 97). Μάλιστα αρρώστησε πηγαίνοντας στην Αγγλία, έτσι έδωσε συνεντεύξεις με στυλό και χαρτί, για να μην κουράσει τη φωνή της. Προκλήθηκε σοκ στην συντηρητική κοινωνία της Γηραιάς Αλβιόνας από τον χορευτή που έπιασε τα στήθη της. Το 2006 ακύρωσε τη συναυλία της, διότι προσβλήθηκε από καρκίνο του στήθους, αλλά ανάρρωσε. Επανέκαμψε το 2007 στη σουηδική επιλογή, αλλά δεν κατόρθωσε να περάσει στον τελικό. Ακόμα μια συμμετοχή το 2020 ως τραγουδίστρια (έμεινε στον ημιτελικό), αλλά και συνθέτις για τον Jacob Karlberg. Συνολικά διαγωνίστηκε 8 φορές ως ερμηνεύτρια και 5 ως συνθέτις, με μεγαλύτερες επιτυχίες το Det Vackraste (2ο το 1995) και το Vad Som Än Händer (3ο το 1992). Μιούζικαλ, θεατρικές παραστάσεις, μεταγλωττίσεις, τηλεπαρουσιάσεις, ραδιοφωνικές εκπομπές και πολλά βραβεία. Το γκρουπ ενώθηκε ξανά το 2021 μετά από 24 ολόκληρα χρόνια (ενδιάμεσα το 2003 η Maria έκανε φωνητικά στη Nanne, όταν ήταν υποψήφια με το Evig Kärlek, ενώ το 2010 οι κοπέλες τραγούδησαν στο MF τη συμμετοχή τους). Και μια λεπτομέρεια: το 2016 στη δανική επιλογή διαγωνίστηκαν οι Bracelet, δηλαδή η Rebecca Krogmann και τα αδέλφια Charlie & Felix Grönvall. Εάν είχαν κερδίσει (δεν μπήκαν καν στα τρία πρώτα), τότε θα ήταν η πρώτη φορά που παππούς, πατέρας και εγγόνια θα είχαν διαγωνιστεί στη Γιουροβίζιον! Για την οικογενειοκρατία στον διαγωνισμό δείτε ένα παλαιότερο άρθρο.