Ο καλλιτέχνης
Ο τραγουδιστής των Brotherhood of Man, Martin Lee (Martin Barnes, 1949-2024), έγινε ο πρώτος γιουρονικητής της δεκαετίας του ’70 που “φεύγει” από τη ζωή, στα 77 του χρόνια. Ήταν Βρετανός, γεννημένος στο Purley, που έζησε για πέντε χρόνια στην Αυστραλία. Επέστρεψε, όταν έχασε πρόωρα τη μητέρα του. Εργάστηκε αρχικά ως κιθαρίστας. Κυκλοφόρησε ένα single, δίχως επιτυχία, το Cry José, πριν προσχωρήσει στο γκρουπ. Την εποχή της Γιουροβίζιον συζούσε με τη Sandra Stevens, επίσης μέλος των Brotherhood of Man, με την οποία νυμφεύτηκε το 1979 και έζησαν μαζί μέχρι τον θάνατό του, δίχως να αποκτήσουν παιδιά. Ο ίδιος, ωστόσο, είχε μία κόρη από τον πρώτο του γάμο. Πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια μετά από σύντομη ασθένεια. όπως είναι φυσικά, τόσο το BBC, όσο και τα υπόλοιπα βρετανικά Μ.Μ.Ε. κάνουν σήμερα απανωτά αφιερώματα. Η λιτή δήλωση του γκρουπ είναι η εξής:
“Έχουμε τόσο πολλές χαρούμενες αναμνήσεις, όμως τώρα βρισκόμαστε σε πλήρες σοκ και δεν μπορούμε να φανταστούμε έναν κόσμο δίχως τον Martin Lee”.
Οι θρυλικοί Brotherhood of Man
To συγκρότημα δημιουργήθηκε από τον παραγωγό Tony Hiller το 1970, με άλλη σύνθεση (τον John Goodison και το ντουέτο Sue & Sunny). Έκαναν μεγάλη επιτυχία με το United We Stand. Μόλις εκείνοι διαλύθηκαν, το 1972, ο παραγωγός αποφάσισε να στήσει ξανά το γκρουπ, με νέα σύνθεση. Εντόπισε τον Martin Lee, όταν τραγουδούσε στη Johnny Howard Band. Αρχικά τον προσέλαβε ως στιχουργό, γρήγορα όμως ανέλαβε και το τραγουδιστικό κομμάτι, μαζί με τους Lee Sheriden (Roger Prichard), Sandra Stevens και Nicky Stevens (Helen Maria Thomas).
To 1975 πήγαν στο #1 της Ευρώπης με το Kiss Me Kiss Your Baby. Επομένως ήταν ήδη πασίγνωστοι, όταν πήγαν στον διαγωνισμό, αφού είχαν κάνει τηλεοπτικές εμφανίσεις σε πολλές χώρες. Ακολούθησαν οι #1 επιτυχίες στο Ηνωμένο Βασίλειο Angelo και Oh Boy. Συνολικά, και μέχρι το 2002, οπότε σταμάτησαν να δισκογραφούν, κυκλοφόρησαν 16 άλμπουμ και πούλησαν 15 εκατομμύρια αντίτυπα. Το τελευταίο τους χιτ ήταν το 1982. Αυτό οδήγησε σε μια προσωρινή παύση μέχρι το 1985. Έκτοτε όμως, και μέχρι το 2020, παρέμειναν μαζί και έκαναν εμφανίσεις σε όλη την υφήλιο.
Το Save your Kisses for me: ρεκόρ και επιτεύγματα
Το τραγούδι κέρδισε στον εθνικό τελικό των 20 τραγουδιών με 2 μόλις πόντους διαφορά. Διαγωνίστηκαν μεγάλα ονόματα της εποχής (Polly Brown, Hazell Dean, Frank Ifeld, Tammy JOnes, Sweet Dreams, Louisa Jane White, Tony Christie). Δεύτεροι ήρθαν οι Co-Co (UK 1978). Είναι το single της Γιουροβίζιον με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών (6 εκατομμύρια αντίτυπα!). Μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο έμεινε για 6 εβδομάδες στην κορυφή των Charts και έγινε πλατινένιο. Ήταν το single με τις μεγαλύτερες πωλήσεις της χρονιάς στη χώρα και ένα από τα ελάχιστα στην ιστορία που πέρασαν το 1 εκατομμύριο. Στη Γαλλία έγινε χρυσό. Μπήκε στα charts τουλάχιστον 30 χωρών (#1 σε Βέλγιο, Γαλλία, Δανία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ισραήλ, Ολλανδία, Νορβηγία, Φινλανδία), μέχρι τις Η.Π.Α, τον Καναδά, την Αυστραλία και τη Νότια Αφρική.
Η μεγάλη επιτυχία του άσματος, πέρα από το αλησμόνητο χορευτικό και την χαρωπή ερμηνεία, είναι το σχήμα παρά προσδοκίαν που εμπεριέχει: ενώ νομίζουμε ότι ένας άνδρας αποχαιρετά τη γυναίκα του, για να πάει στη δουλειά, στον τελευταίο στίχο μαθαίνουμε ότι αποχαιρετά το τρίχρονο παιδί του! Γνώρισε πλήθος διασκευών, από την Eden Alene, τον Daði Freyr και τον Philip Kirkorov, μέχρι καλλιτέχνες από την Τσεχοσλοβακία και τις Η.Π.Α. Είναι, τέλος, το τραγούδι με τον μεγαλύτερο Μέσο Όρο όλων των εποχών, όσον αφορά στους βαθμούς που μπορούσε να πάρει και αυτούς που πήρε! Ψηφίστηκε από όλες τις χώρες και πήρε επτά 12άρια (φυσικά και από την Ελλάδα), πέντε 10άρια, δύο 8άρια, ένα 7άρι, ένα 4άρι από την Ιταλία και ένα 3άρι από την Ιρλανδία (ασχολίαστο…).
Αν κάτι έχω λατρέψει στους Brotherhood of Man είναι η διάρκειά τους στο χρόνο! Ειναι απίστευτο ότι μέχρι και πριν λίγα χρόνια ήταν εν ενεργεία ως συγκρότημα (και μάλιστα με τα μέλη που είχαν στα late 70s !!!), και όχι ως μεμονωμένοι τραγουδιστές, κάνοντας μάλιστα και εμφανίσεις!!!! Ακόμα και το ότι δισκογραφούσαν μέχρι το 2002 το λες και μεγάλο επίτευγμα, δεδομένης τόσο της κατάστασης στην παγκόσμια δισκογραφία, όσο και των σύγχρονων τάσεων στο χώρο της μουσικής (ακόμα και σε ότι έχει να κάνει με τα formats με τα οποία είναι πια διαθέσιμη). Για όλα αυτά, πολλά πολλά respects(!!!) τόσο στον (RIP) Martin Lee, όσο και σε όλο το συγκρότημα. Επίσης για κάποιο λόγο ο Martin Lee όποτε τον έβλεπα να μιλάει δημόσια, μου έβγαζε εικόνα καλόκαρδου ανθρώπου
Πράγματι, ισχύουν όλα όσα λες για το γκρουπ-φαινόμενο. Όσο για το γιουροτράγουδο, κατάφεραν να δώσουν σε ένα -φαινομενικά- τραγούδι αγάπης, μια τόσο τρυφερή νότα στο τέλος, ώστε “έλιωσαν” τα μέλη των επιτροπών. Δεν είναι τυχαίο ότι σάρωσε σε ψήφους.