Αφιέρωμα: Όταν η Eurovision ξεκινά μία Επανάσταση!

Πολύ καλά διαβάσατε στον τίτλο του αφιερώματος μας. Η Eurovision πέρα από το μεγαλύτερο μουσικό διαγωνισμό του πλανήτη, το τηλεοπτικό πρόγραμμα που μεταδίδεται αδιαλείπτως 62 ολόκληρα χρόνια, με τα αναρίθμητα άλλα ρεκόρ, έχει ξεκινήσει και μία επανάσταση! Ο διαγωνισμός του 1974 στο Μπράιτον του Ηνωμένου Βασιλείου είχε ιδιαίτερη σημασία τόσο για τη χώρα μας, όσο και για την παγκόσμια μουσική βιομηχανία. Στη Eurovision του 1974 είχαμε την παρθενική μας συμμετοχή με τη Μαρινέλλα, αλλά ήταν και ο διαγωνισμός με το πιο διάσημο ίσως νικητήριο τραγούδι όλων των εποχών, το Waterloo των Abba. Ένα άλλο όμως τραγούδι έμελλε να διαδραματίσει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία της χώρας που εκπροσωπούσε…

Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Η συμμετοχή της Πορτογαλίας στο διαγωνισμό εκείνης της χρονιάς ήταν μία μπαλάντα, με καθόλου πολιτικό περιεχόμενο. Το τραγούδι είχε τίτλο E depois do adeus (Μετά τον αποχαιρετισμό). Το τραγούδι αναφέρεται στα συναισθήματα κάποιου ερωτευμένου που μόλις έχει χωρίσει και παρά τη συμπαθητική ερμηνεία από τον Paulo de Carvalho, με μόλις 3 βαθμούς η Πορτογαλία καταλαμβάνει την τελευταία θέση μαζί με άλλες τρεις χώρες.

Το τραγούδι αυτό όμως έγινε η πιο διάσημη συμμετοχή της Πορτογαλίας στα 49 χρόνια συμμετοχών της, μαζί με το φετινό νικητήριο φυσικά του Salvador Sobral. Η Επανάσταση των Γαρυφάλλων όπως ονομάστηκε, η οποία είχε ως επακόλουθο την πτώση της 50χρονης Δικτατορίας στη χώρα, ξεκίνησε με συνθηματικό τη μετάδοση αυτού του τραγουδιού, στις 22.50 το βράδυ της 24ης Απριλίου 1974 από το ραδιοφωνικό σταθμό Emissores Associados της Λισαβόνας.

Η ομάδα των αξιωματικών που ήταν μυημένοι στο πραξικόπημα, περίμεναν τη μετάδοση του E depois do adeus, για να βάλουν σε εφαρμογή το σχέδιο κατάληψης στρατηγικών σημείων της χώρας. Έτσι 18 ημέρες μόλις μετά τη Eurovision του 1974, το τραγούδι που δεν κατάφερε να συγκινήσει τις κριτικές επιτροπές στο διαγωνισμό, έγινε η απαρχή για την “παλινόρθωση” της Δημοκρατίας στην Πορτογαλία.

Παρά τις εκκλήσεις των πραξικοπηματιών στους κατοίκους της Λισαβόνας να μείνουν εντός των σπιτιών τους, αυτοί μόλις αντιλήφθηκαν την επανάσταση μέρους των ενόπλων δυνάμεων, ξεχύθηκαν στους δρόμους για να στηρίξουν την κίνηση, βάζοντας γαρύφαλλα στις κάνες των όπλων των στρατιωτών (εξ’ ου και Επανάσταση των Γαρυφάλλων). Τελικά μετά από λίγες ώρες το καθεστώς έπεσε και μετά από μία μικρή μεταβατική περίοδο, η Δημοκρατία επέστρεψε ομαλά στη χώρα, με μία σχεδόν αναίμακτη επανάσταση (υπήρξαν μόνο τέσσερις νεκροί), που ξεκίνησε με συνθηματικό ένα τραγούδι του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision.

Η 25η Απριλίου είναι Εθνική Εορτή για την Πορτογαλία, αφού είναι η ημερομηνία που ο Στρατός και οι Πολίτες ενωμένοι έριξαν τη δικτατορία και εγκαθίδρυσαν και πάλι τη Δημοκρατία στη χώρα τους, ενώ ταυτόχρονα ήταν και η οριστική λήξη της πορτογαλικής αποικιοκρατίας.