Αφιέρωμα: Οι Postcards στην Eurovision και η σημασία τους!
Τον τελευταίο καιρό, βλέπουμε τους φετινούς Eurostars, να ταξιδεύουν στην Πορτογαλία προκειμένου να γυρίσουν τις φετινές Postcards, οι οποίες θα προβληθούν, πριν την live εμφάνιση τους στη σκηνή της Altice Arena, το βράδυ των ζωντανών μεταδόσεων του τελικού και των ημιτελικών.
Με τις Postcards, έχουμε την παρουσίαση των καλλιτεχνών πριν την live εμφάνιση τους επί σκηνής. Χρησιμοποιούνται για να γνωρίσουμε τους καλλιτέχνες, καθώς και για την προετοιμασία της σκηνής από την μία συμμετοχή στην άλλη, κερδίζοντας έτσι χρόνο. Επίσης, γνωρίζουμε μέσα από αυτές και την κάθε χώρα, όπως και την διοργανώτρια.
Στο αφιέρωμα αυτό θα δούμε κάποιες από τις πιο σημαντικές και ιδιαίτερες Postcards στην ιστορία του διαγωνισμού που άφησαν το στίγμα τους μέχρι και σήμερα.
Ας αρχίσουμε με την πρώτη χρονιά, που θεσπίστηκαν οι Postcards στον διαγωνισμό της Eurovision.
Το 1970 στο Άμστερνταμ, είχαμε για πρώτη φορά την είσοδο των Postcards, πριν από την live εμφάνιση των καλλιτεχνών στη σκηνή, προκειμένου, να γνωρίσουμε την χώρα και τον καλλιτέχνη, που εκπροσωπεί ο κάθε, ερμηνευτής.
Εκείνη την χρονιά, είχαμε μόνο 12 συμμετοχές στον διαγωνισμό, γι αυτό και οι υπεύθυνοι, εισήγαγαν τις Postcards, για να κερδίσουν περισσότερο τηλεοπτικό χρόνο, σχετικά με τη διάρκεια του Show.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε όλες τις Postcards αυτής της χρονιάς, που αποτελούν και τις πρώτες στην ιστορία του διαγωνισμού της Eurovision:
Το 1978, δεν υπήρχαν Postcards, πριν την live εμφάνιση των διαγωνιζομένων. Αντ’ αυτού, χρησιμοποιήθηκαν πολλά πλάνα από τα παρασκήνια, με σκοπό να μας παρουσιάσουν τις εμφανίσεις των καλλιτεχνών.
Το 1979, οι Postcards είχαν μία χιουμοριστική νότα, όπου ηθοποιοί, παρουσίαζαν κομμάτια της ιστορίας κάθε χώρας, με τρόπο χιουμοριστικό και ίσως λίγο πιο παιδικό.
Οι Postcards του 1980, παρουσιάζονταν από έναν εκπρόσωπο της κάθε χώρας, ο οποίος μιλούσε στη μητρική γλώσσα χώρας του, λέγοντας λίγα πράγματα για την συμμετοχή που παρουσίαζε και τον καλλιτέχνη.
Το 1991, κάθε καλλιτέχνης, τραγουδούσε ένα απόσπασμα από ένα γνωστό ιταλικό τραγούδι. Η δικιά μας η Σοφία Βόσσου, τραγούδησε ένα απόσπασμα από το Caruso.
Το 2002 πέρα από την παρουσίαση του Εσθονικού τουρισμού και της βιομηχανίας, είχαμε και την παρουσίαση διάφορων γνωστών παραμυθιών στην κάθε Postcard.
Το 2008, στο Βελιγράδι, στις Postcards, σχηματιζόταν από ανθρώπους η σημαία της κάθε χώρας με ιδιαίτερο και δημιουργικό τρόπο. Μια Postcard που θυμόμαστε αυτή τη χρονιά, είναι της Ελλάδας, καθώς πήρε και αρνητικές κριτικές κυρίως από Έλληνες θεωρώντας πως είναι μεθοδευμένη κίνηση της παραγωγής για υποβιβασμό της συμμετοχής μας. Συγκεκριμένα, η Postcard της Καλομοίρας δείχνει ένα ζευγάρι σε τρυφερές στιγμές και πάνω τους να σχηματίζεται η Ελληνική σημαία.
Το 2009 οι postcards ήταν πιο σοφιστικές. Σε όλες εμφανιζόταν η Miss World 2008 Kseniya Sukhinova. Η Kzeniya, φορούσε καπέλα υψηλής ραπτικής, πάνω στα οποία βλέπαμε κομμάτια του πολιτισμού της κάθε χώρας. Επίσης, σε κάθε Postcard, εμφανίζονταν και βασικές ρώσικες λέξεις.
Το 2013, οι Postcards, γυρίστηκαν στην χώρα του κάθε διαγωνιζομένου. Συγκεκριμένα, βλέπαμε τους Eurostars σε διάφορα αξιοθέατα της χώρας, καθώς και σε διάφορες συνήθειες του κάθε πολιτισμού. Μάλιστα, το logo αυτής της χρονιάς, η πεταλούδα, ταξίδευε από την τότε χώρα που φιλοξενούσε τον διαγωνισμό, τη Σουηδία, σε όλες τις χώρες στις posrcards και επέστρεφε πίσω στο Μάλμε, για την εμφάνιση των καλλιτεχνών στην Malmö Arena.
Το 2014, οι postcards, γυρίστηκαν πάλι στη χώρα του κάθε καλλιτέχνη. Συγκεκριμένα, κάθε καλλιτέχνης, προσπαθούσε με δημιουργικό τρόπο, να φτιάξει τη σημαία της χώρας του με διάφορα αντικείμενα. Κάποιες, από αυτές που ξεχώρισαν θα λέγαμε ήταν του Ηνωμένου Βασιλείου ( που δημιούργησε η ερμηνεύτρια τη σημαία της με λεωφορεία), της Σλοβενίας, (όπου η Tinkara, έκανε τη σημαία της χώρας της με βιβλία), της Φινλανδίας με πάγο, της Αυστρίας με ρούχα.
Το 2015, οι Postcards αποτελούνταν από δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος ο κάθε καλλιτέχνης, λάμβανε στη χώρα του, ένα δέμα από την οικοδέσποινα χώρα, όπου περιείχε ένα υλικό. Στη συνέχεια, οι καλλιτέχνες, μεταφέρονταν στη Βιέννη, όπου έφτιαχναν μια δραστηριότητα με το υλικό του δέματος.
Το 2016, οι Postcards, γυρίστηκαν στη χώρα του κάθε διαγωνιζομένου, όπου βλέπαμε προσωπικές και επαγγελματικές στιγμές μιας ημέρας του κάθε καλλιτέχνη.
Εδώ, ολοκληρώνεται το Αφιέρωμα του Infe Greece για τις Postcards, στην ιστορία του διαγωνισμού της Eurovision. Ποιες Postcards σας έχουν αποτυπωθεί στη μνήμη σας όλα αυτά τα χρόνια;
Μείνετε συντονισμένοι, για περισσότερες ειδήσεις που αφορούν τον αγαπημένος μας θεσμό της Eurovision.
Οι κάρτες το ’91 με τα αποσπάσματα από τα ιταλικά τραγούδια ήταν ξεχωριστό.
Οπως και το 2014 με τον σχηματισμό των σημαιών. Θυμάμαι τον Ελβετό να φτιάχνει τη δική του με ντόμινο.
Συγχαρητήρια για το αφιέρωμα.
Ωραίες θεματικες postcards θυμάμαι στη Eurovision του 1999 στην Ιερουσαλήμ όπου βλέπαμε θέματα από τη Βίβλο και πως αυτά συνδέονταν με σύγχρονες όψεις της ισραηλινής ζωής, αλλά κ στη Eurovision του 2000 στη Στοκχόλμη όπου βλέπαμε πολιτιστικά κ πολιτισμικά στοιχεία της χώρας που ακολουθούσε και πως αυτά εισχωρουσαν στη σουηδική ζωή (πχ παράσταση Τσέχωφ από το βασιλικό σουηδικό θέατρο πριν από την postcard της Ρωσίας). Επίσης να αναφέρω ότι εκτός από το 1978 (όπου εκεί είχαμε τουλάχιστον μια backstage camera) υπήρξε και ο τραγελαφος του 1977 που απλά βλέπαμε το κοινό ανάμεσα στα τραγούδια επειδη το BBC για κάποιο λόγο δεν θέλησε να έχει postcards
Το1977 οι καρτ-ποστάλ επρόκειτο να είναι από ένα πάρτυ στο club «The Cockney», που πραγματοποιήθηκε λίγες ημέρες πριν. Θα έδειχναν τους ερμηνευτές του προηγούμενου τραγουδιού να εύχονται καλή επιτυχία στους επόμενους. Η Ολλανδή Heddy Lester ή η Νορβηγή Anita Skorgan εμφανιζόταν να χορεύει πάνω σε ένα τραπέζι. Οι Άγγλοι το ήθελαν, αλλά απαγορευόταν το αλκοόλ σε τέτοιες ηλικίες, έτσι ακυρώθηκαν όλα τα φιλμ, για να μη δημιουργηθεί πρόβλημα με την καλλιτέχνιδα, όταν επέστρεφε στη χώρα της. Το συγκεκριμένο πάντως κλαμπ φαίνεται στο διάλειμμα. Μεταξύ των τραγουδιών έδειχναν λοιπόν –με αμήχανο τρόπο- πλάνα από το κοινό, υπό τους άνευρους ήχους ενός πιάνου.
Αξίζει να σημειωθεί το 1979 πως οι ισραηλινοί παρουσιαστές εμφανίζονται και οι ίδιοι σε δύο μόνο καρτ-ποστάλ: του Ισραήλ και της… Ελλάδας! Τόσο πολύ αγαπήθηκε το τραγούδι της Ελπίδας εκεί.
Όσο για το 2008, το φιλμάκι μπήκε, διότι δεν προλάβαιναν να στήσουν το σκηνικό της ελληνικής συμμετοχής. Τελικά, παρά τις γκρίνιες, η εικόνα ενός νεαρού ζευγαριού σε ερωτικές περιπτύξεις, μάλλον απογείωσε, παρά κατέστρεψε την Ελλάδα.
Ωραίο αφιερωματικό άρθρο.
Aπό τις πρόσφατες, το 2014 ήταν μακράν η καλύτερη και πιο δημιουργική ιδέα. Και τι ωραίο που οι Freaky Fortune έφτιαξαν την ελληνική σημαία με μία μπλε πετσέτα και λευκά βότσαλα σε μια παραλία 🙂