Συνεχίζοντας το αφιέρωμα μας στις διοργανώσεις του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision, κάνουμε μια στάση στο 1957, όπου στις 3 Μαρτίου διεξάγεται στο “Großer Sendesaal des Hessischen Rundfunks” της Φρανκφούρτης της τότε Δυτικής Γερμανίας. 10 χώρες συμμετέχουν σε αυτόν τον διαγωνισμό και ανάμεσα τους -για πρώτη φορά- η Δανία, Αυστρία και το Ηνωμένο Βασίλειο και για αυτό τον λόγο εισήχθηκαν κάποιοι κανονισμοί που ισχύουν μέχρι τις μέρες μας, Ο πρώτος κανονισμός ήταν ότι, μια και οι 10 χώρες ήταν αρκετές να γεμίσει το ωριαίο ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό πρόγραμμα, κάθε χώρα έστειλε 1 μόνο τραγούδι (και όχι δύο όπως το 1956), ο δεύτερος ήταν ότι τα μέλη των κριτικών επιτροπών (που από αυτή την χρονιά και έπειτα έμεναν στην χώρα τους και ψήφιζαν μέσω τηλεφώνου με εξαίρεση το 1971, 1972 και 1973) ΔΕΝ ψήφιζαν την ίδια τους την χώρα και ο τρίτος κανονισμός ήταν ότι τα ντουέτα επιτρεπόντουσαν πλέον επί σκηνής και όχι μόνο ένας τραγουδιστής (και αυτό το εκμεταλλεύτηκε δεόντως η Δανία και έστειλε το πρώτο ντουέτο στην ιστορία του θεσμού).
“ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ”
Γιατί Eurovision χωρίς ευτράπελα γίνεται????? εμμμμ….. δεν γίνεται.
- Το 1ο ευτράπελο της βραδιάς ήρθε από την Ιταλία και την συμμετοχή του Nunzio Gallo με το τραγούδι “Corde della mia chitarra”. Το μελαγχολικό αυτό τραγούδι είχε διάρκεια 5 λεπτών και 9 δευτερολέπτων, δηλαδή 3 λεπτά παραπάνω από την αγγλική συμμετοχή, “All” (1λ52δ) και η αιτία να μειωθεί ο χρόνος των τραγουδιών στην αρχή στα 3,5 λεπτά και αργότερα στα 3 λεπτά. Τα δύο αυτά τραγούδια ήταν αντίστοιχα το μεγαλύτερο και το μικρότερο σε διάρκεια στην ιστορία του διαγωνισμού, μέχρι που το 2015 η Φινλανδική συμμετοχή έσπασε το δεύτερο ρεκόρ (1λ27δ).
- Το 2ο ευτράπελο ήρθε από την Γερμανία όπου η διάσημη γερμανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια Margot Hielscher εισήγαγε το show στην σκηνή της Eurovision παρουσιάζοντας στους θεατές (τότε η τηλεόραση άρχιζε τα δειλά της βήματα και όλο και πιο πολλά σπίτια να έχουν σε μια γωνία του σπιτιού τους αυτό το “μαγικό κουτί”) το τραγούδι της με θέμα το τηλέφωνο με μια συσκευή τηλεφώνου της εποχής ανά χείρας..
- Και το 3ο ευτράπελο, και ίσως το πιο διάσημο στην ιστορία του θεσμού, ήταν από την συμμετοχή της Δανίας και του ντουέτου της, όπου στο τραγούδι με τίτλο “Skibet skal sejle i nat“ (“το καράβι σαλπάρει απόψε”) η τραγουδίστρια Birthe Wilke φιλάει στο στόμα τον “καπετάνιο” άντρα της Gustav Winckler αλλά ο άνθρωπος που ήταν υπεύθυνος να τους κάνει σήμα να σταματήσουν, το ξέχασε με αποτέλεσμα να φιλιούνται για 11 δευτερόλεπτα (το μακροβιότερο φιλί στην ιστορία του θεσμόυ) και να ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από κάποιες συντηρητικές χώρες.
Υ. Γ. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι η τραγουδίστρια του Λουξεμβούργου Danièle Dupre 
παρά την αξιοσέβαστη 4η θέση που πέτυχε, αποσύρθηκε από τη μουσική βιομηχανία το 1958 γιατί ένιωσε ότι το rock and roll επισκίαζε την μουσική που εκπροσωπούσε (τα κλασσικά μελαγχολικά γαλλικά τραγούδια) και έκανε στροφή στην εσωτερική διακόσμηση, όπου η πιο αξιοσημείωτη δουλειά της είναι το τερματικό του αεροδρομίου του Σάο Πάολο της Βραζιλίας.
παρά την αξιοσέβαστη 4η θέση που πέτυχε, αποσύρθηκε από τη μουσική βιομηχανία το 1958 γιατί ένιωσε ότι το rock and roll επισκίαζε την μουσική που εκπροσωπούσε (τα κλασσικά μελαγχολικά γαλλικά τραγούδια) και έκανε στροφή στην εσωτερική διακόσμηση, όπου η πιο αξιοσημείωτη δουλειά της είναι το τερματικό του αεροδρομίου του Σάο Πάολο της Βραζιλίας. 
