Ποιος ήταν ο Marcel Amont;
Κάνοντας έρευνα για τις απώλειες καλλιτεχνών το 2023, πέσαμε πάνω σε ονόματα όπως η σύντροφος του συνθέτη Serge Gainsbourg (συνθέτης/στιχουργός LUX 65, MON 67, στιχουργός FRA 91), Jane Birkin (αθάνατη χάρη στο Je t’aime… moi non plus), η Gina Lolobrigida, η οποία είχε τιμήσει με την παρουσία της τη Γιουροβίζιον της Ρώμης το 1991, αλλά και ο 93χρονος Marcel Amont (Marcel Jean-Pierre Balthazar Miramon, 1929-2023), ο οποίος ξεκίνησε ανοίγοντας τα προγράμματα της Edith Piaf και έφτασε να γίνει μεγάλο όνομα, ως ηθοποιός, συγγραφέας και τραγουδιστής -εντός και εκτός Γαλλίας- με μεγάλες επιτυχίες όπως τα: Bleu, blanc, blond, Tout doux, tout doucement, Dans le coeur de ma blonde, L’amour ça fait passer le temps, Ballade pour l’espagnol, Le plus beau tango du monde, Cathy, fais-moi danser, Un Mexicain. Πούλησε περισσότερα από 300 εκατομμύρια άλμπουμ και έκανε ηχογραφήσεις σε Γαλλικά, Αγγλικά, Ιταλικά, Γερμανικά, Πορτογαλικά, Ισπανικά, Κινεζικά και Ιρλανδικά! Του έδωσαν τραγούδια ο Léo Ferré, ο Georges Brassens και ο -ελληνικής καταγωγής- George Moustaki.
Η Γιουροβίζιον του 1960
To 1960 με το Tom Pillibi, το οποίο τραγούδησε ενώπιον της κριτικής επιτροπής του καναλιού RTF είχε κερδίσει την κλειστή επιλογή της Γαλλίας, όπου βρέθηκαν μεγάλα ονόματα της εποχής, κάποια από τα οποία γνωρίζουμε από τη Γιουροβίζιον (Bourvil, Jean Philippe, Colette Deréal, Simone Langlois, Mathé Altéry, Maria Vincent, Michèle Arnaud, Paule Desjardins, Mick Micheyl και ο “δικός μας” Georges Guétary, δηλαδή ο Λάμπρος Βορλόου). Το τραγούδι, ωστόσο, θεωρήθηκε καταλληλότερο να ερμηνευτεί από γυναίκα, κάτι στο οποίο συναίνεσε και ο ίδιος ο Marcel Amont, έτσι δόθηκε στη 18χρονη Jacqueline Boyer, η οποία κέρδισε χάρη σε αυτό τη Γιουροβίζιον και έγινε η πρώτη teenager νικήτρια. Αξίζει να σημειωθεί πως η μητέρα της, Lucienne Boyer, υπήρξε μεγάλη δόξα του γαλλικού τραγουδιού, ενώ ο πατέρας της Jacques Pills διαγωνίστηκε το 1959 για το Μονακό και κατετάγη τελευταίος, κάτι που δεν έχει γίνει ξανά με μέλη της ίδιας οικογένειας, δηλαδή να καταλαμβανουν τις τις κραίες θέσεις.
Το θέμα του τραγουδιού και οι διασκευές που γνώρισε
Μιλά για έναν άνθρωπο, τον Τομ Πιλιμπί που διαθέτει δύο κάστρα (στη Σκωτία και το Μαυροβούνιο), δύο πλοία που μεταφέρουν χρυσάφι, κοράλια και πετράδια, δύο φιλενάδες (την κόρη του βασιλιά και μια βοσκοπούλα) ή τουλάχιστον έτσι της λέει, καθώς τελικά όλα αυτά είναι ψέματα! Τής αρκεί, ωστόσο, να βρίσκεται στην αγκαλιά και το βασίλειο αυτού του φανταστικού (;) φίλου. Είναι η πρώτη φορά που ακούγεται στον διαγωνισμό το όνομα του Μαυροβουνίου (Montenegro) δεκαετίες πριν λάβει μέρος ως χώρα, είτε μαζί με τη Σερβία, είτε αυτόνομα. Το τραγούδι διασκεύασαν πολλές ορχήστρες και καλλιτέχνες (τουλάχιστον 35), μεταξύ άλλων, στα Φινλανδικά η Laila Kinnunen (FIN 61), στα Σουηδικά η Gerd Persson και η Inger Bergrren (SWE 62), στα Γαλλικά η Fabienne Thibeault και ο Tino Rossi, στα Δανικά η Raquel Rastenni (DEN 58), στα Νορβηγικά οι Monn Keys, στα Ισπανικά ο José Guardiola (SPA 63) και οι Los Javaloyas, στα Ολλανδικά η Willeke Alberti (NED 94), ακόμα και η Julie Andrews, στα Αγγλικά, φυσικά! Η ίδια η Jacqueline Boyer το ηχογράφησε επιπλέον στα Αγγλικά, όπου παρουσιάζεται ως μέγας εραστής, και τα Γερμανικά. Βρέθηκε σε κάποια charts (#1 στην Ισπανία, #2 στη Γαλλία, #3 στη Βαλλονία, #4 στη Φλάνδρα, #14 στην Ολλανδία, #21 στη Γερμανία και #33 σο Ηνωμένο Βασίλειο).
Ο εθνικός τελικός του 1980
Ο καλλιτέχνης, ο οποίος δεν ηχογράφησε ποτέ το Tom Pillibi, επανήλθε ακριβώς είκοσι χρόνια μετά στον ανοιχτό τελικό του 1980. Μολονότι κέρδισε τον 1ο ημιτελικό με σχετική άνεση, το τραγούδι του Camarade vigneron κατέληξε 4ο στον τελικό. Σε όλα τα σώου ψήφιζε μόνο το κοινό. Είναι αξιοσημείωτο το ότι οι εντελώς άσημοι Profil επικράτησαν απέναντι σε ονόματα, όπως του Marcel Amont και της Frida Boccara (νικήτρια το 1969). Στον ημιτελικό έμειναν η Minouche Barelli (MON 67) και ο Michel Démétriadès (Μιχάλης Δημητριάδης), υποψήφιος πέρα από το 1980 και το 1979, τον οποίο κέρδισε η σκηνοθεσία.
