Γιούροσταρ κατατρεγμένοι από τη μοίρα -46- 2001

Μια χρονιά με όλους τους τραγουδιστές εν ζωή, ωστόσο δεν λείπουν οι ενδιαφέρουσες προσωπικές ιστορίες, όπως πάντα εξάλλου.

Οι καλλιτέχνες της χρονιάς

Michelle (NL 01-Michelle Courtens): 19 ετών τότε, γεννημένη στο Venray, με σπουδές βιολιού και τσέλο και επηρεασμένη από την κλασική μουσική. Το 1998 αποφοίτησε από το Ωδείο της Χάγης. Όταν μετείχε στη Γιουροβίζιον, σπούδαζε τραγούδι στο Ωδείο του Άμστερνταμ. Αργότερα έκανε και μεταπτυχιακό. Τότε βγήκε σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα για το WWF, ερμηνεύοντας το Don’t give up, γραμμένο ειδικά για την περίσταση από τους συντελεστές και του εν λόγω, σε ντουέτο με τον Ernst Daniël Smid. Συνθέτει και η ίδια. Η επιλογή είχε 8 τραγούδια, με μόνο 1 στα ολλανδικά. 2^ες ήρθαν οι Ebonique, γνωρίζοντας την αποθέωση από το κοινό. Το ίδιο απόγευμα είχαν καλεσμένους ονόματα όπως οι: Maxine & Franklin Brown, Sandra Reemer, Marcha, Maggie McNeal, Lenny Kuhr, Getty Kaspers των Teach-In, Brotherhood of Man, Herreys. Η Michelle τότε είχε μόλις μετακομίσει σε δικό της διαμέρισμα στο Άμστερνταμ, κάτι που έδωσε το έναυσμα για να γραφτεί το συγκεκριμένο τραγούδι, για την ελευθερία και την ανεξαρτησία. Στη σκηνή εμφανίστηκε ξυπόλητη και ξαπλωμένη στο πάτωμα (η πρώτη που το έκανε). Ήταν τόσο υποτονική που πολλοί φαν δεν είχαν καταλάβει πως είχε ξεκινήσει να τραγουδά! Η Ruth Jacott έδωσε τους βαθμούς της 1^ης επιτροπής και τραγούδησε με τον παρουσιαστή Paul de Leeuw το ντουέτο τους Blijf bij mij από την επιλογή 1993. Εκείνος έτρεχε σαν τρελός πάνω κάτω και φώναζε ότι δεν ξεχώριζε ποιο είχε έρθει πρώτο και ποιο δεύτερο. Από τους συνθέτες, ο André Remkes ειδικεύεται στη μουσική για παιδιά, ενώ έχει γράψει μουσική για ένα τουριστικό CD, πάνω σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, ο δε Dirk Jan Vermeij έχει βγάλει αρκετά άλμπουμ, με το συγκρότημα I Travel. Όσο για τη Michelle, εργάζεται ως καθηγήτρια τραγουδιού και επαγγελματίας μουσικός (τσελίστα), συνοδεύοντας άλλους τραγουδιστές. Η συμμετοχή της, παρόλο που δεν πήγε καλά στον διαγωνισμό, ανέβηκε στο #9 των charts. Ακολούθησε ένα single το 2002, με τίτλο Coming up roses που πέρασε απαρατήρητο, η μουσική για ένα event και η συμμετοχή σε μιούζικαλ. Για δύο χρόνια έπαιζε ακορντεόν και μπάσο στη μπάντα του Sjors van der Panne. Από το 2018 είναι σε σχέση με τον Bregje Bugter. Από το 2020 σπουδάζει νοσηλευτική, ακολουθώντας τα βήματα της Marcha (NL 87).

Two Tricky (ISL 01): o Gunnar Ólason, ο οποίος τραγουδά επαγγελματικά από τα 12, είναι τραγουδιστής και κιθαρίστας, μέλος ήδη από το 1989 των Skítamórall (γνωστών και ως Skee-m), πολύ δημοφιλούς γκρουπ στα κορίτσια (όπως έλεγαν χαριτωμένα «βρίσκεται στα όνειρα των νεαρών κοριτσιών και τους εφιάλτες των πατεράδων τους»), με έξι χρυσούς δίσκους. Γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη. Υπήρξε φίλος με τον αδικοχαμένο Sjonni Brink, μάλιστα επί επτά χρόνια τραγουδούσαν μαζί ως ντουέτο. Για τον λόγο αυτό μετείχε στους Sjonni’s Friends (ISL 11) με το τραγούδι που επρόκειτο να πει εκείνος στον εθνικό τελικό, ωστόσο πέθανε εντελώς ξαφνικά. Μετά από συνεργασίες με αρκετά γκρουπ και σπουδές στις διεθνείς σχέσεις, εργάζεται σήμερα ως σύμβουλος. Ο Kristján Gislason (1969-) παίζει κήμπορντς και τραγουδά σε πολλά συγκροτήματα, όπως οι Herramen και οι Spútnik, αλλά παίζει και στο θέατρο. Ξεκίνησε ως μέλος της πανεπιστημιακής χορωδίας του Ρέϋκιαβικ. Ήταν υποψήφιος το 1991 με δύο τραγούδια, ενώ υπήρξε έκτοτε πολλές φορές χορωδός σε υποψήφια τραγούδια. Το 2010, 2013 και 2016 έκανε φωνητικά επί σκηνής. Η μία από τις χορεύτριες είναι η Σουηδή Yesmine Olsson, η οποία έχει κάνει χορογραφίες στους Backstreet Boys και έχει χορέψει με ονόματα όπως οι Take That, οι Eternal και οι All Saints. Η άλλη χορεύτρια είναι η Nanna Jonsdóttir, η οποία έχει κερδίσει σε πολλούς διαγωνισμούς σόλο ή με διάφορες ομάδες. Η επιλογή «Söngvakeppnin» (είχε να γίνει με αυτό το όνομα από το 1995) είχε 8 τραγούδια, υποχρεωτικά στα ισλανδικά, μετά από μεγάλη συζήτηση για τη γλώσσα. Ο γνήσιος τίτλος είναι Birta (= λάμψη), έγινε στη συνέχεια Baby, για να καταλήξει Angel. Ο Kristján είχε πει 2 τραγούδια και στην επιλογή του 1991, το Idag (2^ο) και το Stefnumot (10ο). Ο συνθέτης, Einar Bárðarson, είναι ο μόνος που είχε τρία #1 στο Ισλανδικό Τοπ 40, o δε στιχουργός, Magnus Thor Sigmundsson, έχει πολλές επιτυχίες, μεταξύ των οποίων το ποπ κομμάτι «Ισλανδία, η χώρα σου». O Τύπος συνέκρινε την τελευταία θέση με τη συντριβή που υπέστη η χώρα τo 1967, πάλι στο Parken, σε ποδοσφαιρικό αγώνα με τη Δανία (14-2).

Nino (BOS 01-Vahidin-Nino Pršeš): 28 ετών τότε, γεννήθηκε στο Σαράγεβο, όπου σπούδασε στη Μουσική Ακαδημία. Γνωστός ενορχηστρωτής και κημπορντίστας σε γκρουπ, αλλά και σε καλλιτέχνες όπως ο Dino, ήταν στη σκηνή το 1996, παίζοντας αρμόνιο. Το παρατσούκλι του είναι “Macola”. Πρώτο άλμπουμ του το 2000, με δύο μεγάλα χιτ, το Zeni se και το Sad mi Krivo, με video-clip γυρισμένα στο εξωτερικό. Ακολούθησαν δύο ακόμα, μέχρι το 2005, οπότε έπαψε να δισκογραφεί. Αναμειγνύει τη βοσνιακή παράδοση με τα σύγχρονα μουσικά ρεύματα. Είναι εκ πεποιθήσεως εργένης. Έζησε για τρία χρόνια στη Σλοβενία, όπου εργάστηκε ως παραγωγός και μουσικός παραγωγός. Στο σήμερα είναι τεχνικός προβολής ταινιών σε ψηφιακό σινεμά. Δραστηριοποιείται στον χώρο της φιλανθρωπίας μέσω της οργάνωσης “Karitas”. Την επιλογή διοργάνωσαν δύο τηλεοπτικοί σταθμοί μαζί (το TVBiH, με έδρα το Sarajevo και το RTRS, με έδρα τη Banja Luka), ενώ μετείχαν και συνθέτες της βοσνιακής διασποράς. Στην 9μελή Αβάθμια επιτροπή ήταν μέλος και ο Sabahudin Kurt (YUG 64). Ψήφιζαν πατριωτικά υπέρ των τραγουδιών της περιοχής τους ο καθένας. 5^ο ήρθε το Ja vjerujem με τον Boris Rezak και συνθέτη τον Dušan Šestric που έγραψε τον Εθνικό Ύμνο της Βοσνίας! Έκαναν comeback πολλοί καλλιτέχνες της χώρας. Αντέδρασε έντονα ο Fuad Backović (ή Deen-BOS 04, μέλος τότε ακόμα του boy band Seven-Up και ένα από τα φαβορί-7ος), όταν πήρε ένα 2άρι από μία κριτή, ενώ όλοι οι υπόλοιποι βαθμοί του ήσαν εξαιρετικοί. Υποψήφια ήταν και η βιολονίστα πίσω από τον Dino (BOS 99), Elvira Rahić (15η). Έγινε σκάνδαλο, διότι ο συνθέτης του Oprosti me (3ο), Mirolad Petrić, ήθελε να το πει η διάσημη μουσουλμάνα Zerina Cocoja, η οποία ζει στη Γερμανία. Όταν αντέδρασε το RTRS (φίλα προσκείμενο στη σερβική κοινότητα) που το είχε επιλέξει και πίεζε να βρεθεί άλλη, η καλλιτέχνιδα απεσύρθη από μόνη της και το είπε η επίσης γνωστή Ruzica Cavić. Ο Nino έγραφε κάθε μέρα ένα χιουμοριστικό ημερολόγιο (όπως η γερμανίδα Michelle, της οποίας ήταν πιο σοβαρό). Απόρησαν γιατί δεν τους ψήφισαν η Γερμανία και η Τουρκία. Ψήφισε βοσνιακή επιτροπή, ενώ τον σχολιασμό παρείχε η Ismeta Dervoz (YUG 76), η οποία είχε μαντέψει τον νικητή.

Haldor Lægreid (NOR 01-Aleksander Wahlmann Åsgården): γεννήθηκε το 1970 στο Tromsø και έχει ζήσει σε Νορβηγία, Σουηδία, Δανία και Γερμανία, όπου βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια. Σπούδασε μουσικό θέατρο στην Ακαδημία Μπαλέτου του Γκέτεμποργκ και έπαιξε σε μεγάλα μιούζικαλ, είδος που τον μάγευε από μικρό. Όταν ζούσε στην Κοπεγχάγη, έμενε δίπλα στο Parken, όπου έγινε η Γιουροβίζιον. Άγνωστος, έτοίμαζε τότε το 1^ο του album. Η επιλογή είχε 12 τραγούδια (κάτι που είχε να γίνει από το 1971), όλα στα αγγλικά, χωρίς όμως γνωστά ονόματα. Καλεσμένοι ήσαν ο Jahn Teigen και η Carola, διότι το τελευταίο της άλμπουμ είχε μπει στο νορβηγικό τοπ. 6^ος ήρθε ο Rasmus Høgset, σε τραγούδι του Jan Johansen (SWE 95, έχει νορβηγικές ρίζες). 3^η η Mocci (Ryen), με το You’ve got the motion, εμφανιζόμενη πάνω σε γερανό. Ένας από τους συνθέτες της, ο Stein Johan Grieg είναι απόγονος του γνωστού κλασσικού συνθέτη! Ήταν φίλη με τη Linda McCartney και έχει τραγουδήσει για τη βασιλική οικογένεια της Αγγλίας. 5^ος ήρθε ο Rune Rudberg, με πολλές συμμετοχές στο MGP και δηλώσεις του τύπου «Έχω κοιμηθεί με 1000 γυναίκες». Οι ειδικοί κατηγορήθηκαν για τακτική ψηφοφορία, διότι ενώ έβγαζαν αρχικά πρώτη την Elin Torset, στον δεύτερο γύρο πριμοδότησαν τον Haldor. Το εν λόγω τραγούδι πήγε στο #5 των singles. Ο κόσμος τον στήριξε μετά από την κακή θέση και τον αποκλεισμό, όχι όμως και ο Τύπος, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, περίμενε να κερδίσει η Δανία

Tal Sondak (ISR 01): γεννήθηκε στη Herreija to 1976. Ξεκίνησε ως μέλος χορωδίας αγοριών στα 10 του. Πήρε πολλά βραβεία σε παιδικά φεστιβάλ, ενώ έχει τραγουδήσει στις εβραϊκές κοινότητες Δανίας, Η.Π.Α., Ελβετίας και Καναδά. Μάθαινε πιάνο για 10 χρόνια και έχει εμφανιστεί συχνά στην τηλεόραση. Με bachelor στην ψυχολογία-κοινωνιολογία, επιχείρησε να κάνει διεθνή καριέρα. Κάποτε, όπως δήλωσε, θα ήθελε να διευθύνει ένα γηροκομείο. Την επόμενη χρονιά περιοδεύσε με δικό του σώου, όπου έπαιζε στο πιάνο γνωστές εβραϊκές επιτυχίες, σε Ισραήλ, Γαλλία (ο “πρίγκιπας με τα μαύρα”, όπως τον αποκάλεσαν μετά από την εμφάνισή του στο Olympia) και Ηνωμένο Βασίλειο. Ακολούθησε δεύτερο πτυχίο στο management. Εδώ και πολλά χρόνια γράφει παιδικά τραγούδια και εργάζεται ως καλλιτεχνικός διευθυντής σε παιδικά και νεανικά σχήματα, συνεργαζόμενος και με σχολεία. Άνοιξε δικό του performing arts center με διάφορα παραρτήματα. Ανέβασε -μεταξύ άλλων- ένα μιούζικαλ με θέμα τον σχολικό εκφοβισμό, βασισμένο στην αληθινή ιστορία ενός παιδιού που αυτοκτόνησε. Το 2015 πέθανε η αδελφή του, στην οποία αφιέρωσε ένα τραγούδι. ‘Εχει κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ, αλλά και ποιητικές συλλογές. Το 2022 το τραγούδι του Olam παιζόταν σε όλες της διεθνείς πτήσεις της Elal. Από το 2004 είναι νυμφευμένος με την Tali που του έκανε φωνητικά το 2001. Γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν στη Γιουροβίζιον. Εκείνος είχε μόλις βγει από μια άλλη σχέση. Μένουν σε κιμπούτς και έχουν τρεις κόρες. Στίχοι από τη Shimrit Orr (ISR 79), ενεργή αριστερή πολιτικό και μέλος του δημοτικού συμβουλίου στην πόλη της. Αξίζει να σημειωθεί ότι εμφανίστηκε στον εθνικό τελικό 6^ο, όπως και το Hallelujah (ISR 79) της ιδίας. Την επιλογή παρουσίασε το Duo Datz (ISR 91). Το πνεύμα ήταν «ας εκδικηθούμε τους Ping Pong για ό,τι μας έκαναν». 8^ο το Ze Karov με τους Sharon Lavie & Shachar Ankri, το οποίο έχασε το 1999 για ένα πόντο στην κλειστή επιλογή. Το 2000 δεν το υπέβαλαν, αλλά η επιτροπή είπε ότι –αν το είχαν κάνει- θα το έστελνε. Το ίδιο συνέβη με το Luna της πολύ γνωστής Michal Amdurski (στα 3 πρώτα το 1999 και το 2000), η οποία ήρθε 4^η στην επιλογή, αν και ήταν το μεγάλο φαβορί. Αυτή εμφανίστηκε με 5 κοπέλες σε στυλ «’Αγγελοι του Charlie». Μετά από 2 στίχους σταμάτησε, γιατί το είχε πάρει πολύ ψηλά και το ξανάρχισε από την αρχή! Η Orna Datz άλλαξε 6 φορέματα, ενώ το διάλειμμα έκανε η drag queen Yardena Ja’alee (= Itzik Cohen, συνθέτης του Yeshuaa, το οποίο ήρθε 5^ο στην ίδια επιλογή με την Tzeela Achraq). Το Duo Datz είπε τις συμμετοχές του 1991 και 1995. Από την αρχή παιζόταν χαμηλά στα στοιχήματα. Σχολιάστηκαν πολύ η αλλαγή στο τέμπο και η νέα ενορχήστρωση με την κιθάρα, τα κακά φωνητικά και οι καμπάνες που φόρεσε. Υπήρξαν μυθεύματα για αραβικές και παλαιστινιακές απειλές, οι οποίες επέβαλαν τη μόνιμη παρουσία δύο Δανών σωματοφυλάκων. Ο ίδιος εξαφανίστηκε μετά από την τελική βραδιά και προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό του, καθώς δεν πίστευε ότι ήσαν τόσο κακοί (περίμενε μια 5η θέση). Το τραγούδι μάλλον “πλήρωσε” τη δεύτερη ιντιφάντα που λάμβανε τότε χώρα. Η στιχουργός δεν πήγε καν, λόγω της αλλαγής στο ρυθμό, η οποία την έβρισκε κάθετα αντίθετη και άφησε να εννοηθεί ότι χάρηκε για τον πάτο του. Οι στίχοι μιλούν για το τέλος δυσάρεστων και επίπονων στιγμών, αναφερόμενοι στην άσχημη πολιτική κατάσταση στο Ισραήλ, όπως παραδέχτηκε η στιχουργός. Ο κόσμος το ψήφισε γι’αυτόν ακριβώς τον λόγο. Ο συνθέτης Yair Klinger ζούσε στο Παρίσι για 11 χρόνια και έχει γράψει για το Ντέμη Ρούσσο, τη Sylvie Vartan και τον αυτόχειρα ισραηλινό καλλιτέχνη Mike Brant.

Mumiy Troll (RUS 01): ιδρύθηκαν το 1983 στο Βλαδιβοστόκ και θεωρήθηκαν επί κομμουνισμού επικίνδυνο γκρουπ, διότι ήσαν αρκετά δυτικότροποι. Έως τότε είχαν 4 CD, με το 1^ο τους να πηγαίνει στο #1 του ρωσικού τοπ το 1996. Σήμερα θεωρείται κορυφαίο γκρουπ, με 20 άλμπουμ συνολικά, το καλύτερο του millenium, όπως βγήκε σε δημοσκόπηση. Αρχηγός τους ο τραγουδίστής Ilia Lagutenko (Ilia Igorevich Lagutenko, 1968-). Γεννήθηκε στη Μόσχα, αλλά μεγάλωσε στο Βλαδιβοστόκ, με τη μητέρα του, σχεδιάστρια μόδας και τον πατριό του. Ο πατέρας του πέθανε, όταν ήταν ενός έτους, από αποτυχημένη αφαίρεση σκωληκοειδούς απόφυσης. Θεωρείται fashion icon, με τεράστια επίδραση στη νεολαία. Όταν ήταν 11 ίδρυσε ένα ψυχεδελικό πανκ γκρουπ, τους Boney P., σε μια εποχή ιδιαίτερα δύσκολη για κάτι τέτοιο. Έχοντας μάθει Κινεζικά και Αγγλικά στο Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών, εργάστηκε για αρκετά χρόνια στην Κίνα και το Λόνδινο, πριν επιστρέψει το 1996 και ξαναενωθεί μαζί τους, κάνοντας μια δυναμική επιστροφή στα μουσικά πράγματα. Στην Κίνα (και για ένα διάστημα στην Ιαπωνία) ζούσε η προγιαγιά του, πολωνικής καταγωγής. Ο προπάππους του, επίσης πολωνικής καταγωγής, εκτελέστηκε από τους μπολσεβίκους, ως τριπλός κατάσκοπος Ιαπώνων, Γερμανών και Πολωνών. Στη μνήμη του φορά πάντα ασημένια μανικετόκουμπα. Ο έτερος παππούς του, Λευκορωσικής καταγωγής ήταν διάσημος αρχιτέκτονας (δικά του είναι τα κτήρια Khrushchev) και ο αδελφός του σημαντικός σοβιετικός εικαστικός. Ανήκει σε φιλοζωική οργάνωση για την προστασία της σιβηρικής τίγρης και της λεοπάρδαλης. Έχει εργαστεί και ως ηθοποιός. Από την πρώτη σύζυγο, Elena Troynovskaya (ιχθυολόγος), απέκτησε έναν γιο, τον Igor, παίκτη ράγκμπυ. Από την δεύτερη, Anna Zhukova (μοντέλο και γυμνάστρια), έχει δύο κόρες. Μένουν μόνιμα στο Λονδίνο. Το όνομά του γκρουπ εμπνέεται από τα παιδικά βιβλία του Tove Jansson, με τίτλο Mumintroll. Παραμένουν ενεργοί δισκογραφικά, ενώ έχουν παράλληλα συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ. Ήταν οι πρώτοι που υποστήριξαν τον αγώνα για την καταπολέμηση του AIDS στη Ρωσία. Καταδίκασαν την εισβολή στην Ουκρανία, ως εκ τούτου τους έχουν απαγορευτεί οι εμφανίσεις. Επί σκηνής ήταν επίσης οι: Yuri Tzaler (Yuryi Alexandrovich Tsaler, 1973), Oleg Pungin, Eugene “Sdwig” Zvidionny. Μόνο ο Ilia και ο Oleg παραμένουν στο γκρουπ. O Yuri, γεννημένος στο Pervouralsk (1973-), με σπουδές πιάνου, έπαιζε μαζί με τον τζαζίστα πατέρα του σε μπαρ, όπου σύχναζαν γκάνγκστερ. Εγκατέλειψε το σχολείο. Ήταν μέλος των Ptitsa Zu, μέχρι που διαλύθηκαν, όταν πέθανε ο μπασίστας τους, και μετά των Zamfira. Το 1997 τον προσκάλεσαν στους Mumiy Troll, όπου τον πρώτο καιρό έπαθε υπερκόπωση. Είναι χορτοφάγος και μύστης της κινέζικης φιλοσοφίας. O ντράμερ Oleg (Oleg Vladimirovich Pungin, γεννημένος στο Βλαδιβοστόκ, 1968-) εργάστηκε εκτεταμένα στο ραδιόφωνο, σε διάφορα πόστα. Κάνει ενορχηστρώσεις και ηχοληψία σε ηχογραφήσεις τοπικών καλλιτεχνών. Έγινε μέλος της μπάντας το 1997, εν’ όψει της περιοδείας τους στην Ιαπωνία. O μπασίστας Eugene (Evgeniy Vladimirovich Zvidyonny, γεννημένος στο Βλαδιβοστόκ το 1968) σπούδασε στο πολυτεχνείο και εργάστηκε φτιάχνοντας γραφικά υπολογιστών. Μετείχε σε μία ηχογράφηση της μπάντας το 1990, αλλά η επίσημη πρόσκληση ήρθε το 1996 (αποχώρησε το 2016). Είναι πλέον ηχολήπτης στο θέατρο Helikon Opera της Μόσχας. Είναι παντρεμένος και έχει δύο αγόρια.

Friends (SWE 01): τους ένωσε το κανάλι TV4, για ένα ετήσιο τηλεοπτικό σώου, «Friends on Tour» και τους ανέλαβε ο παραγωγός Bert Karlsson. Είναι η Nina Inhammar (Nina Karin Elize Inhammar Allard, 1977-), η Kim Kärnfalk (Kim Charlotte Kärnfalk, 1974-), ο Stefan Brunzell (Stefan Mats Eric Brunzell, 1977-), ο Tony Haglund (1976-), ο Kristian Hermanson (1971-) και ο Peter Strandberg (1977-), οι οποίοι πρωτοσυναντήθηκαν το 1999 σε ένα μικρό αγρόκτημα στη Δυτική Σουηδία, κατά τη διάρκεια audition 600 καλλιτεχνών. Διασκεύασαν την εσθονική συμμετοχή του 2000. Είχαν έλθει 2^οι την ίδια χρονιά, με το När jag tänker på i morgon. Επιτυχία τους το Holiday. Το 2002 ήρθαν 8οι με το The One that you need. Μαζί τους ήταν παλιά και η Paula Pennsäter, η οποία έφυγε, για να αντικαταστήσει τη Charlotte Nilsson στις Wizex και ο ντράμερ Marko Siila, ο οποίος τους παράτησε το 2000, για να επιστρέψει στο εργοστάσιο της Volvo, όπου δούλευε. Αντ’ αυτών μπήκαν η Kim και ο Peter. Το πρώτο τους άλμπουμ το 1999 έγινε χρυσό, το 2^ο βγήκε το 2000. Στη σκηνή, αντί του Peter μπήκε η Φινλανδή Jaana Vähämäki, για να ενισχυθούν τα γυναικεία φωνητικά. Ο αρχικός τίτλος ήταν Lyssna till ditt hjärta. Καλεσμένοι στην επιλογή οι Roxette και ο Anders Berglund, που τραγούδησε το «Te Deum», δηλαδή τον ύμνο της Γιουροβίζιον. Ο σουηδικός τύπος έκανε προβολή εξίσου στη Σουηδία και την Ελλάδα, η νίκη της Εσθονίας όμως ήταν ένα σοκ. 191.000 ψήφισαν Ελλάδα και χάρηκαν που δεν κέρδισαν οι Δανοί, διότι βρήκαν κακή την διοργάνωσή τους. Ο σχολιαστής, Henrik Olsson, είχε τη χειρότερη προφορά όλων των εποχών στα τραγούδια των ξένων χωρών. Το εν λόγω επηρεάστηκε από τους ABBA και τη βελγική συμμετοχή του 1996 (κάτι που δεν δέχονται, διότι είχε έρθει μόλις 16^ο το Βέλγιο-το δικαστήριο ωστόσο επέβαλε στους συνθέτες Thomas G:son και Henrik Sethsson να καταβάλουν στους Βέλγους τα νόμιμα δικαιώματα, κάνοντάς το έτσι την 1η αποδεδειγμένη περίπτωση αντιγραφής στην ιστορία της Γιουροβίζιον). Στην επιλογή του 2002 ήρθαν 8^οι. Οι κοπέλες δημιούργησαν μετά τις Nina & Kim που ήταν υποψήφιες το 2004, αλλά έμειναν στον ημιτελικό. Την ίδια χρονιά έγραψαν τον ύμνο του σουηδικού pride, με το βίντεο-κλιπ που έδειχνε έναν gay γάμο να προκαλεί σάλο (μόλις το 2009 επετράπη η προβολή του). Διασκεύασαν μαζί με τις Chattanooga τη μεγάλη επιτυχία τους (4ο στο MF του 1982) Hallå hela pressen (#1 στη Σουηδία, #4 στη Νορβηγία η παλιά και #7 στη Σουηδία η νέα βερσιόν). Επανενώθηκαν για μία εμφάνιση το 2012. Από το 2006 η Nina, μετά από μακρά περίοδο κατάθλιψης, παντρεύτηκε και εγκατέλειψε την καριέρα της. Έχει έναν γιο. Μένει στο νησί Hammarön. H Kim έγινε τηλεπαρουσιάστρια λοταρίας. Ταξίδεψε σε Ναμπίμπια και Μαρόκο, για να δείξει πού επενδύονται αυτά τα χρήματα. Η αυτοβιογραφία της βραβεύτηκε ως το βιβλίο της χρονιάς. Από το 2012 εργάζεται στο ραδιόφωνο, ως δημοσιογράφος και παραγωγός. Το 2021 έβγαλε μια ballad version της συμμετοχής τους. Δισκογραφεί ακόμα στην εταιρεία που έχει μαζί με τον άντρα της, Anders Löwstedt. O Stefan είναι μπασίστας και κημπορντίστας και συνεργάζεται με διάφορους καλλιτέχνες. Από το 2016 είναι ο μαέστρος του θερινού προγράμματος Allsång på Skansen. Μετά τη διάλυση του γκρουπ, τα αγόρια δημιούργησαν τους Friends no more. Η τύχη του Tony αγνοείται. O Peter έχει διευθυντική θέση σε εταιρεία. Ο Stefan έγινε μέλος των Poodles, αλλάζοντάς το όνομά του σε Dan Spandex (Dans Bands Ex). Έχει γράψει μεταξύ άλλων για την Jill Johnson. O ίδιος υπέβαλε τραγούδι ως συνθέτης στην Νορβηγία το 2006. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε επιτυχημένη σόλο καριέρα, με επιτυχίες στα charts. Από το 2018 μετέχει στο metal band Starmen.

Skamp (LIT 01): δημιουργήθηκαν το 1998, κανοντας τη διασκευή του Summertime του George Gershwin και ανέβηκαν στο #1. Έως τότε είχαν 3 άλμπουμ. Είναι η ιρλανδή Erica Jennings (Erica Quinn Jennings), ο Vee Diavara από το Μάλι (μέλος αργότερα των LT United-LIT 06) και ο λιθουανός Vilius Alesius. Δουλεύουν με μουσικούς της τζαζ, της μπλουζ και της κλασικής μουσικής. Έγραψαν μουσική για τη μεγαλύτερη διαφημιστική καμπάνια που έγινε ποτέ στη χώρα τους. Έχουν έντονη κοινωνική δράση στα σχολεία, συζητώντας για φλέγοντα ζητήματα της νεολαίας. Συνεργάζονται με το Βρετανικό Συμβούλιο, το Ινστιτούτο Goethe και τη Γαλλική Ακαδημία πάνω στην ανοχή. Guest στην επιλογή ο Arnis Mednis (LAT 01). Πήραν 61% έναντι 15% του 2ου No reason why, με τους Cloudmaker και 6% του 3^ου Duok Man, με τους B’Avarija. Στον τελικό πήρε μέρος και η Rosita Civilyte (3^η το 1999 και 1^η στο Baltic Song Contest στα μέσα της δεκαετίας του ’90). Έκαναν ένα εφφέ, βάζοντας πολλά μπαλόνια στη σκηνή. Όταν εμφανίστηκε λοιπόν το επόμενο τραγούδι (το Le vent, με τους Avenue, στα γαλλικά, παρακαλώ!), δύο καθαρίστριες μπήκαν στη σκηνή -ντυμένες νύμφες- κι έδιωχναν τα μπαλόνια, ενώ οι καλλιτέχνες τραγουδούσαν. Οι Skamp παραμένουν ενεργοί. Έχουν εμφανιστεί ως support group σε καλλιτέχνες, όπως οι Black Eyes Peas. Είναι πολυβραβευμένοι. Δέκα άλμπουμ και πολλά δισκάκια μέχρι σήμερα. H Erica, γεννημένη το 1980 στο Δουβλίνο, έχει μητέρα Λιθουανή. Σπούδασε στο Δουβλίνο, το Nταρ Ες Σαλάαμ της Τανζανίας και το Βίλνιους. Κάνει συχνά εμφανίσεις και με τον σύζυγό της, Jurgis Didžiulis, ως ντουέτο. Παντρεύτηκαν στην Κολομβία. Έχουν τρία παιδιά. Κατά καιρούς έχουν υπάρξει καθηγητές φωνητικής σε talent show. Το 2016 επανήλθε στον εθνικό τελικό (2η), όπως και το 2019 -μαζί με τον σύζυγό της- (4οι). Το 2021 ανακοίνωσαν πως χωρίζουν. Υπέβαλε τραγούδι το 2022, το οποίο δεν μπήκε στον τελικό. Ο Victor “Vee” Diavara, γεννήθηκε στο Βίλνιους το 1978. Μεγάλωσε στο Μάλι και έζησε για μεγάλα διαστήματα σε Γερμανία και Ιρλανδία. Μιλά τα γαλλικά ως μητρική του γλώσσα. Το 1998 επέστρεψε στη Λιθουανία, προκειμένου να κάνει καριέρα. Ο Vilius γεννήθηκε στην πρωτεύουσα το 1978. Έζησε και αυτός αρκετά χρόνια στη Γερμανία, όπου πήγε σχολείο.

Arnis Mednis (LAT 01): γεννήθηκε το 1961 στη Ρίγα. Έχει κερδίσει πολλά βραβεία μόνος του ή με τους ODIS (= τα κουνούπια), των οποίων υπήρξε αρχηγός από το 1984 ως το 1995. Διευθύνει επίσης ένα πρόγραμμα για μουσικούς των Βαλτικών χωρών, στις οποίες είναι πασίγνωστος. Όλη την εβδομάδα του διαγωνισμού κυκλοφορούσε με ένα χρυσό φωσφοριζέ κοστούμι. Έχει περιοδεύσει σε Ρωσία, Γερμανία, Δανία, Πολωνία, Σουηδία, Αυστρία και Η.Π.Α. και έχει γράψει μουσική για τηλεοπτικά σώου, άλμπουμ άλλων καλλιτεχνών και σήριαλ, ανακατεύοντας πολλά είδη μουσικής. Το 2008 άνοιξε ένα jazz club. Το 2011 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο που τον ανάγκασε για ένα διάστημα να βρίσκεται σε μηχανική υποστήριξη. Έπαθε μερική παράλυση και επανήλθε μετά από λεπτή εγχείρηση. Για να καλυφθούν τα έξοδα η σύζυγός του πούλησε το σπίτι τους. Δύο χρόνια μετά τη χώρισε. Έχει κυκλοφορήσει έξι άλμπουμ και έχει βραβευτεί για τη συνολική προσφορά του. Το εν λόγω το υπέβαλε για πλάκα, έτσι η νίκη του τού προκάλεσε έκπληξη. Ο στιχουργός του, Gustavs Terzens, μιλά δανικά (έτσι ήταν πολύ χαρούμενος που θα διαγωνιζόταν στην Κοπεγχάγη). Έγινε θέμα άξιον απορίας το ότι ένα σούπερ τραγούδι, το Not to fall again, με τον ίδιο και τη Linda Leen (#1 στο Τοπ) κυκλοφόρησε και δεν πήγε στην επιλογή. Εκείνη πάντως (ήταν 4^η το 2000) ήρθε 2^η, μαζί με τον Lauris Reiknis και το I wish I knew. Στην επιλογή υπήρχαν 4 επιτροπές (μουσικοί, μάνατζερ/δημοσιογράφοι, δημόσια πρόσωπα: ο υπουργός πολιτισμού, ο διευθυντές της κρατικής τηλεόρασης και ραδιοφωνίας, πνευματικοί άνθρωποι και τρεις ξένοι ειδικοί: ένας Δανός, ένας Φινλανδός, ένας Ολλανδός) και η τηλεψηφοφορία, ενώ οι περισσότεροι από τους καλλιτέχνες ήσαν και στον τελικό του 2000. 3^η ήρθε η Marija Naumova (LAT 02), η οποία πρώτευσε στο televoting. Kαλεσμένοι στην επιλογή οι Brainstorm, Tanel Padar & Dave Benton. 7^η ήρθε η ρωσίδα Yana Kay (LAT 03). Πριν από το televoting ισοφηφούσαν με 32 βαθμούς τα τραγούδια που ήρθαν τελικά 1^ο-2^ο και 4^ο. Ψήφισαν 720.000 άνθρωποι (= όσο μια μεγάλη πόλη της χώρας). Το σύστημα κινητής τηλεφωνίας υπερφορτώθηκε και έπεσε. Όλοι οι καλλιτέχνες είπαν ένα medley από την ESC. Επίσης ακούστηκε η σούπερμπαλάντα των Mednis & Leen. Το πρόγραμμα είχε τηλεθέαση 44, 5% (= 360.000). Αξίζει να σημειωθεί ότι η επιλογή του 2000, την οποία είδαν 380.000 θεατές ήταν το πρώτο πρόγραμμα της χρονιάς.

Vanna (CRO 01-Ivana Ranilović-Vrdoljak): γεννήθηκε το 1972 στην Koprivnica και διακρίθηκε στο Zagrebfest το 1989. Κατόπιν έγινε μέλος των Boa και μετά των Electro Time (ET), στην αρχή του πολέμου, ένα πολύ διάσημο συγκρότημα για 5 χρόνια, σε στυλ R’n’B. Ακολούθησαν 3 σόλο άλμπουμ. Κέρδισε 2 φορές στο Zadarfest, ενώ το 2000 ήρθε 2^η στη Dora, με το Kao rijeka, χωρίς να πάρει καθόλου ψήφους από το televoting! Έχει έναν γιο, τον Luka και μια κόρη, στην οποία ήταν έγκυος 9 μηνών (!), όταν τραγούδησε στην επιλογή. Στη χώρα της είναι megastar. Στον εθνικό τελικό αποκλείστηκε ο «πολύς» Zrinko Tutić, με το Zaljubljena και τη Maja Blagdan (CRO 96), κάτι που προκάλεσε σοκ. Αυτό συνέβη, διότι ανακοίνωσαν τον τίτλο, πριν συνέλθει η Α’βάθμια επιτροπή. Πραγματοποιήθηκε λοιπόν ένα αντιφέστιβαλ, η Dorina, με 20 κομμένα τραγούδια. Εκεί ήρθε 1^η η Maja. Στη διαδρομή, πολλά άσματα άλλαξαν καλλιτέχνη (η Maja Suput αντί των enJoy, ο Dado Topić αντί του Giuliano, η Emilia Kokič αντί της Minea). Όσα ήσαν στα αγγλικά υποχρεώθηκαν από το HRT να ερμηνευθούν στα κροατικά με ή χωρίς λίγα αγγλικά. Έτσι αποσύρθηκε η Ιvana Banfić και μπήκε η αναπληρωματική Vesna Pisarović (4^η). 3^ος ο Petar Grašo (συνθέτης CRO 98), σε ένα τραγούδι που επρόκειτο να πει οGoranKaran (CRO 00). 6^ο το Milenij ljubavi (= Millenium of love, βλ. IRL 00), με τον Branimir Mihaljević, ο οποίος το συνέγραψε με τον πατέρα του, Mario (YUG 83). Η νίκη της θεωρήθηκε στημένη και το play-back της αντικανονικό (οι Plava Trava Zaborava–10οι κατήγγειλαν ότι είχε όργανα προηχογραφημένα που υπήρχαν εντούτοις στην ορχήστρα, όπως το βιολί. Ζήτησαν από το ΗRΤ να ελέγξει όλα τα play-back, αλλά δεν έγινε τίποτα). Έγινε μάλιστα μεγάλη συζήτηση για το πώς θα στεκόταν στη σκηνή. Η κοπέλα που παίζει το βιολί είναι Aρμένισσα. Το εν λόγω ανέβηκε στην κορυφή του Τοπ. Περίμεναν 5^η με 7^η θέση στη Γιουροβίζιον, ενώ ο συνθέτης του, Tonci Hujlić (στιχουργός η γυναίκα του, Vjecoslava), αρχηγός των Magazin (CRO 95, 98), πίστευε ότι θα κερδίσει με αυτό το τραγούδι. Είναι αυτός που άσκησε μεγάλη πίεση στην κροατική τηλεόραση, ώστε να το πουν στα αγγλικά. Ο κροατικός τίτλος είναι Strune ljubavi. Τη χρονιά αυτή συνταξιοδοτήθηκε και η «σιδηρά κυρία» της κροατικής τηλεόρασης, Ksenia Ulricić. H Vanna είναι παντρεμένη με τον Andrija Vrdoljak, γιο του γνωστού σκηνοθέτη Antun Vrdoljak. Ζουν οικογενειακώς στο Ζάγκρεμπ. Παραμένει ενεργή.

MTM (POR 01): το όνομά τους σημαίνει Marco, Tony & Música. Είναι φίλοι πολλά χρόνια. Ο Marco Quelhas (Marcelino Arnaldo Soares Santos Quelhas), γεννημένος στο Πόρτο το 1957, ξεκίνησε από μια εκκλησιαστική χορωδία, πριν στραφεί στη τζαζ, τη soul και το R ‘n’ B. Ζούσε στο εξωτερικό επί 15 χρόνια και επέστρεψε στη χώρα του το 1989. Την ίδια χρονιά ήρθε 2ος στον εθνικό τελικό, ως μέλος των Karamuru. Αμέσως μετά έγινε μόνιμος συνεργάτης δύο τηλεοπτικών εκπομπών. Μετείχε ενεργά στο πρώτο άλμπουμ τηςDulce Pontes (POR 91). Είναι δε ο συνθέτης της συμμετοχής του 1993 με την Anabela, η οποία ήρθε 3η στο φεστιβάλ ΟΤΙ, πάλι με δικό του άσμα. Κυκλοφόρησε πέντε σόλο άλμπουμ, καθώς και ένα ακόμα με τους Duas Luas (ο ίδιος και η γυναίκα του, Suzana). Από 2002 δραστηριοποιείται ως μουσικός παραγωγός, με δική του εταιρεία. Ο Tony Jackson είναι από την Αγκόλα. Σπούδασε μουσική και ηθοποιία. Στην Πορτογαλία σπούδασε επιπλέον ιατρική, τραγουδώντας παράλληλα σε καζίνο και τηλεοπτικά σώου. Το 1979 συνεργάστηκε με τον Βραζιλιάνο Alcone και το 1997 μαζί με τον Αμερικανό Perey Sledge εμφανίστηκε στη Μοζαμβίκη, ερμηνεύοντας τραγούδια soul. Στο σήμερα εργάζεται στην πρεσβεία της Αγκόλας στη Λισσαβώνα, ενώ παράλληλα εμφανίζεται και δισκογραφεί σποραδικά. Το ντουέτο κυκλοφόρησε ένα EP όλο κι όλο. Η επιλογή είχε αναβληθεί, εξαιτίας ενός μεγάλου θανατηφόρου ατυχήματος με ένα λεωφορείο στη γέφυρα Douro (μεταδόθηκε μετά από μέρες, μαγνητοσκοπημένη). Την τελική βραδιά -η οποία είχε 40% τηλεθέαση- έδειξαν μια διαφήμιση πριν από το ισπανικό τραγούδι, έτσι χάθηκε η αρχή του.

Gary O’Shaugnessy (IRL 01): η γιαγιά του, αλλά και τα αδέλφια του έπαιζαν μουσική. Ήταν 3^ος το 1997 και 5^ος το 1999. Έχει σπουδάσει κιθάρα, μπάσο και πιάνο και έχει εργαστεί και στις Η.Π.Α.. Έκαναν ένα γκρουπ με τον αδελφό του, τους 2 of a Kind, με το οποίο περιόδευσαν σε Ιρλανδία, Αγγλία και Ισπανία, κάνοντας εμφανίσεις σε καμπαρέ, κλαμπ και παμπ. Το 1987 πήγε στο RTE Screantest talent Contest, από όπου έγινε κάπως γνωστός. Τραγουδά κυρίως σε διαφημίσεις. Ήταν από τότε επαγγελματίας πωλητής (διευθυντής πωλήσεων πλέον) και έχει ως χόμπυ τη συγγραφή. Ετοίμαζε εκείνη την εποχή το πρώτο του άλμπουμ που δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Το τρίτο και τελευταίο του single βγήκε το 2001. Ο ανηψιός του Ryan εκπροσώπησε την Ιρλανδία το 2018. Η επιλογή είχε 8 τραγούδια + 1 που αποκλείστηκε, το Gypry blue, διότι είχε ακουστεί στο Dún Laoghaire Song Contest. Υπήρχε πολύ μικρό ενδιαφέρον, έως ότου έγιναν γνωστά τα σχόλια της Linda Martin (IRL 84, 92) για το χαμηλό επίπεδο της επιλογής και τα σκουπίδια που περιείχε, ως εκ τούτου της ζήτησαν εξηγήσεις. Ήταν επίσημη καλεσμένη εκεί, όπως και η Marion Fossett (IRL 81). Η Martin φερόταν να έχει πει ότι είναι το χειρότερο τραγούδι της χώρας όλων των εποχών. Το σίγουρο είναι ότι είπε: «Eurosong 2001, είσαι ο πιο αδύναμος κρίκος»! Ο Τύπος τον κατέθαψε για τον πάτο του και τον ερασιτεχνισμό του. Για πρώτη φορά η ιρλανδική συμμετοχή δεν κυκλοφόρησε στη χώρα της, παρά μόνο σε promo. Ο συνθέτης του, Pat Sheridan, είναι οδηγός λεωφορείου και ερασιτέχνης κηπουρός.

David Civera (SPA 01-David Civera Gracia): γεννήθηκε στο Teruel το 1979. Σπούδαζε τότε computer engineering. Δύο φορές τον μήνα ο πατέρας του τον συνόδευε στη Βαλένθια, για να μάθει μουσική στο ωδείο. Συνθέτης, στιχουργός και παραγωγός στο εν λόγω είναι ο Alejandro Abad (SPA 94), με ψευδώνυμο Alejandro Garcia Price. Το 1996 τον άκουσε σε ένα μουσικό σώου, το “Lluvia de estrellas” όπου μιμήθηκε του Enrique Iglesias. Ακολούθησαν κι άλλα talent show. Έγιναν auditions, για να δουν ποιοι μπορούν να σταθούν μαζί του στο live. Την επιλογή συμπαρουσίασε η Sandra Morey, κόρη του Jaime (SPA 72), η οποία μάλιστα είχε υποβάλλει πολλάκις τραγούδια στις κλειστές επιλογές. Στο medley εμφανίστηκαν μεγάλα ονόματα: Salomé, José Vélez, Jaime Morey, Karina, Lucia (εκπληκτική μαζί με την Eva Santamaria στο Bandido), Mikel Herzog, Serafin Zubiri, Anabel Conde, Alejandro Abad, Conchita Bautista, Betty Missiego, Micky. Πήγε στο #2 της χώρας (και το album στο Τοπ 10), χάρη στην προβολή που του έγινε από το Big Βrother 2. Η έκπληξη ήρθε από τις Sonia y Selena (9ες), με το Yo quiero bailar που έγινε μεγάλη επιτυχία τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Ελλάδα. Επίσημη καλεσμένη ήταν η Dana International, στην οποία έδωσαν το βραβείο της πιο εντυπωσιακής ερμηνείας στη Γιουροβίζιον για τα ’90. Έτερη βραβευθείσα η Edyta Górniak, ως καλύτερη φωνή της δεκαετίας, αλλά και η Anabel Conde (καλύτερη ισπανική παρουσία της δεκαετίας). Παρούσα και η Charlotte Nilsson. Στην επιτροπή των ειδικών βρίσκουμε τον παλαίμαχο μαέστρο Augusto Algueró (SPA 69, 70, 72, LUX 69), τους Ισπανούς γιούροφαν, ενώ υπήρχε και televoting. Παραμένει ενεργός δισκογραφικά, κυρίως με summer hits. Παντρεύτηκε το 2007 την Ana Maria Benedi, με την οποία είναι μαζί από το σχολείο. Έχουν μαζί έναν γιο και μία κόρη και μένουν στο Teruel, ως εκ τούτου έχει κάπως αποτραβηχτεί από τα φώτα της δημοσιότητας. Τελευταία λεπτομέρεια: ο ίδιος ο David δήλωσε κάποτε σε ένα περιοδικό των fan ότι τις ημέρες της Γιουροβίζιον κοιμήθηκε με… τον Fabrizio Faniello (MAL 01, 06)!

Natasha St-Pier (FRA 01): Γαλλοκαναδή, γεννημένη το 1981 στο Bathurst, ξεκίνησε στα 8 της, τραγουδώντας το Mon cadeau της Elsa σε ένα σώου. Πήγαινε σε πάρτυ, όπου έπαιζε πιάνο και τραγουδούσε. Το πρώτο της άλμπουμ βγήκε το 1996, με τίτλο «Emergence». Το 1999 επένδυσαν ένα εκατομμύριο δολλάρια για να λανσάρουν την καριέρα της. Μετείχε στην καναδική εκδοχή της ροκ όπερας «Notre Dame de Paris», όπου έπαιξε την Fleur-de-Lys, αντικαθιστώντας τη Julie Zenatti. Το 2^ο της άλμπουμ βγήκε το 2000 από τον Piero Cassano (συνθέτης του Eros Ramazzotti), τον θρυλικό στιχουργό Luc Plamondon (υπεύθυνος για τις ροκ-όπερες «Notre Dame» και «Starmania»), τον τραγουδιστή Daniel Lavoie και την ίδια. Τότε την εντόπισε ένας παραγωγός και την έφερε στη Γαλλία. Κακομαθημένη, μιλούσε άσχημα σε όλους και διέτασσε τον κόσμο που την περιέβαλε καθόλη την εβδομάδα του διαγωνισμού. Εξάλλου, ο πατέρας της, ιταλικής καταγωγής, είναι διευθυντής φυλακών! Παράλληλα, η μητέρα της διευθύνει ένα άσυλο γερόντων. Τα τελευταία χρόνια της εργασίας τους βρίσκονταν και οι δύο σε υπουργεία. Η ίδια ήθελε να γίνει βιολόγος. Συζούσε τότε με τον φίλο της στο Μόντρεαλ. Δεν φορά φούστες και φουστάνια, διότι… ντρέπεται για τα πόδια της ! Η France-Soir είχε πρωτοσέλιδο με τίτλο: “Allez, Natasha !”, ενώ το Parisien την είχε 1^ο φαβορί (αγνοώντας -κατά τη συνήθη γαλλική πρακτική- ότι δεν ήταν το μόνο που παιζόταν ψηλά στα στοιχήματα), έτσι η 4^η θέση προκάλεσε απογοήτευση και θυμό στον Τύπο, βρήκαν όμως άψογη την ερμηνεύτρια (η οποία σκαρφάλωσε στο #2 του γαλλικού Τοπ). Σχολιασμό έκανε ο Ολλανδός και πολιτογραφημένος Γάλλος εδώ και χρόνια Dave (επιλογή NL 69) και ο τηλεπαρουσιαστής Marc-Olivier Fogiel (ειδικευμένος σε παιδικά προγράμματα), οι οποίοι είδαν την ESC ως kitch, κορόιδευαν τους καλλιτέχνες και ζητούσαν να μην ψηφίσει ο κόσμος τα φαβορι (ο Γάλλος). Μιλούσαν στην αρχή κάθε τραγουδιού (μάλιστα μέχρι τη μέση του πολωνικού μουρμούριζαν το τελικό refrain της Σουηδίας). Τους κετέκριναν οι πάντες, έγινε επιπλέον και κάποιος μικρός ψόγος για τα αγγλικά που χρησιμοποίησε (ευτυχώς με άψογη προφορά, μιας και είναι Καναδή). Οι οργανωμένοι φαν έκαναν παράπονα και μάζεψαν υπογραφές, κατηγορώντας το κανάλι για έλλειψη επαγγελματισμού τις προηγούμενες χρονιές, κάτι που οδήγησε στην επαναφορά του κλειστού τελικού. Συνθέτης ο Jimmy Capler, αδελφός του Jean-Jacques Goldman. Τους αγγλικούς στίχους έγραψε ο Ουαλλός Michael Jones, πασίγνωστος στη Γαλλία. Η SONY τής έκανε τεράστιο promotion. Έκαναν μάλιστα ένα ειδικό πρόγραμμα για τη Γιουροβίζιον, με παλιούς καλλιτέχνες. Το βίντεο-κλιπ γυρίστηκε στη μαγευτική Camargue (= το Δέλτα του Ροδανού, με φλαμίγκο και άλλα σπάνια πτηνά). Έκανε δε τουρνέ σε όλη τη χώρα ως supporting artist του Garou (ο Κουασιμόδος στη γνωστή ροκ όπερα). Με 14 άλμπουμ και αξιοζήλευτες συνεργασίες, κάνει τεράστια καριέρα σε όλες τις γαλλόφωνες χώρες, την Πολωνία και τη Ρωσία. Έχει υπάρξει δασκάλα yoga και τηλεπαρουσιάστρια, ενώ το 2014 έκανε -μαζί με άλλους- τον σχολιασμό της Γιουροβίζιον. Το 2012 παντρεύτηκε τον πυροσβέστη Gregory Quillacq, από τον οποίο χώρισε το 2021. Ο γιος τους, που γεννήθηκε με καρδιακή ανεπάρκεια, υπεβλήθη σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς.

Sedat Yüce (TUR 01): γεννήθηκε το 1976 στη Σμύρνη. Όταν πήγε, δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστός καλλιτέχνης (κι ούτε έγινε ποτέ…). Μετείχε στις επιλογές 1996 (3ος) και 1999 (4ος) ως βασικός ερμηνευτής, ενώ το 1993 έκανε φωνητικά στο υποψήφιο τραγούδι της Şebnem Özsaran. Επανήλθε το 2005 (τελευταίος με μηδέν βαθμούς). Δύο χρόνια πριν κέρδισε στο μεσογειακό Φεστιβάλ του Fethiye. Σχολιάστηκαν ιδιαίτερα η κακή του προφορά στα αγγλικά, το 10άρι από την Ελλάδα και η καλή του ερμηνεία. Έμειναν πολύ ευχαριστημένοι με την 11^η τους θέση. Δήλωσε αργότερα ο ίδιος ότι ήταν περήφανος κι ότι εκπλήρωσε ένα παιδικό του όνειρο. Το 2011 πήγε στο “Voice”: όχι μόνο δεν γύρισε καμία καρέκλα, αλλά επιπλέον δεν τον αναγνώρισε κανείς, γεγονός που συζητήθηκε κατά κόρον στα Μ.Μ.Ε. (όπως έγινε κάποτε και στην Ιταλία με την Alessandra των Jalisse). Σε μια συνέντευξη δήλωσε πικραμένος πως δεν κατάφερε να κυκλοφορήσει ούτε ένα άλμπουμ, διότι κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να τον προωθήσει. Ο συνθέτης, Semih Güneri, διδάσκει Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο της Σμύρνης. Η σύζυγός του και στιχουργός, Nurdan Güneri, είναι Καθηγήτρια Οικονομικών.

Lindsay Dracass (UK 01): γεννήθηκε το 1984. Την ανακάλυψαν στα 13 της, όταν τραγουδούσε σε μια φιλανθρωπική συγκεντρωση στη γενέτειρά της, Sheffield. Ταξίδεψε σε όλη τη χώρα, τις Η.Π.Α. και την Ευρώπη, ως χορωδός, Πήγε μάλιστα στο Glastenbury 2000 Festival και το Λος Άντζελες. Συνεργάζεται με τον παραγωγό της Tanita Tikaram, Peter van Hooke. Όπως γράφτηκε τότε, το Ηνωμένο Βασίλειο έκανε πρόταση στη Sonia (UK 92), τη Danii Minogue (αδελφή της Kylie) και τη Shirley Bassey! Μετά την άρνησή τους, διέρρευσε ότι θα γινόταν κλειστή επιλογή με έναν καλλιτέχνη. Ακούστηκαν 8 τραγούδια στο Radio 2, από τα οποία η τελική 4άδα βγήκε με τηλεψηφοφορία. Ο εθνικός τελικός έγινε στα πλαίσια του Top of the Pops. Η μικρή εμφανίστηκε ως Lindsay D. στην επιλογή). Η Γιουροβίζιον συνέπεσε με τον τελικό του κυπέλου στο ποδόσφαιρο μεταξύ Arsenal και Liverpool, έτσι ο διαγωνισμός αγνοήθηκε παντελώς από τον Τύπο, εκτός από τα τηλεοπτικά περιοδικά. Περίμεναν ότι η Εσθονία θα τελείωνε με μηδέν-φευ! Άλλοι, πρότειναν στο BBC να δίνει αλλού τα χρήματά του. Ο συνθέτης του εν λόγω, Russ Ballard, είναι βετεράνος και έχει κάνει πολλά χιτ με τους Hello στα ’70’s. Δεν της έκαναν καθόλου promotion. Μετά τη Γιουροβίζιον έκανε περιοδεία με τη μπάντα του Paul Carrack, η οποία υπήρξε support act των Eagles σε κάποιες εμφανίσεις τους. Το παρθενικό της άλμπουμ κυκλοφόρησε μόλις το 2019, δίχως να καταφέρει να μπει στα charts.

Nuša Derenda (SLN 01-Anuška Žnideršič): γεννήθηκε το 1969 στο Brežice και εμφάνισε το ταλέντο της ήδη από τα 2,5 της χρόνια. Τραγουδά σόλο ή σε χορωδίες, σπούδασε τραγούδι και ακκορντεόν. Ήδη πριν τελειώσει το δημοτικό ήταν μέλος συγκροτήματος. Στο γυμνάσιο συνάντησε τον Frenk Derend, μέλλοντα σύζυγό της, τον οποίο γνώρισε όταν εκείνος έψαχνε τραγουδίστρια για το συγκρότημά του. Παντρεύτηκαν το 1995, μετά από μεγάλη τουρνέ στη Σλοβενία, την Αυστρία και την Ελβετία, και έχουν δύο γιους (ο ένας παίζει soccer και ο άλλος handball). Μένουν στο χωριό Artiče, επτά χιλιόμετρα από τη γενέτειρά της. Ήθελε να γίνει βρεφονηπιοκόμος, μάλιστα εργάστηκε για ένα διάστημα ως βοηθός σε παιδικό σταθμό. Επρόκειτο να πάει και στην EMA το 1998, αλλά γέννησε την ίδια μέρα. Το 1998, ξεκίνησε σόλο καριέρα, κάτι που την έφερε στην κορυφή και της χάρισε πολλά βραβεία σε φεστιβάλ και διαγωνισμούς, καθώς και πολλά βραβεία. Αξιοσημείωτο είναι ότι δεν πέρασε στον τελικό η superstar Simona Weiss (επιλογή YUG 88 και επιτροπή 1989 αλλά και αποκλεισθείσα το 1998, διότι έκανε υπερβολική… αυτοπροβολή!), όπως και η 1 X Orchestra (απομεινάρι του 1 X Band, με τον αρχηγό Cole Moretti και νέα μέλη). Η Jette Vejrup Ostan τραγούδησε στον τελικό το Uden ord (δανέζικη διασκευή της Γιουγκοσλαβικής συμμετοχής του 1966 που είχε πρωτοκάνει η Katy Bødtger-DEN 60). Καλεσμένοι οι Michael & Trine (DEN 99) και ο Stephan Raab (GER 00), στη σλοβενική εκδοχή του τραγουδιού του, Kva maš tam ?. Τ0 2001 βγήκε το 2^ο της άλμπουμ «Ni mi zal» (2 εβδομάδες στο #1 του SLOTOP 30, κάτι σπάνιο για Σλοβένο καλλιτέχνη. O σλοβενικός τίτλος είναι Ne ni reš. Επανήλθε σε εθνικούς τελικούς το 2003 (2η), 2005 (4η), 2010 (9η) και 2016. Παραμένει ενεργή, ενώ έχει κάνει εμφανίσεις στις γερμανόφωνες χώρες και τις Η.Π.Α..

Piasek (POL 01-Andrzej Tomasz Piaseczny): γεννήθηκε το 1971 στο Pionki. Ο αδελφός του, δικαστής στο επάγγελμα, παίζει άρπα. Ο ίδιος παίζει τρία όργανα. Όσο σπούδαζε, συμπλήρωνε το εισόδημά του δουλεύοντας σε μία φάρμα στη Σουηδία. Ξεκίνησε σε μια μπάντα με συμφοιτητές του, οι οποίοι τον απέλυσαν! Κέρδισε το National Youth Festival και πήγε στο Opole. Του ζήτησαν τότε να γυρίσει και με το νέο τους όνομα, Mafia, έκαναν μαζί 3 άλμπουμ. Μεγάλο τους χιτ το Noce cale. Το 1995-6 συνεργάστηκε με τον Robert Chojnacki, μέλος των De Mono. Το άλμπουμ τους «Sax & Sex» έγινε multiplatinum (800.000 αντίτυπα) και ο δίσκος με τις μεγαλύτερες πωλήσεις των ‘90’s. Κάνουν ακόμα ένα δίσκο μαζί και αφήνει τους Mafia, για να κάνει ποπ μουσική (εκείνοι ήσαν ροκ). Το 1998 κυκλοφόρησε ο πρώτος του προσωπικός δίσκος, έγινε πλατινένιος και πήγε στο #1. Λίγο μετά είπε δύο τραγούδια για το cartoon «Ma giczny miecz» και κατείχε ένα ρόλο στη σειρά «Zlotopolsky». Το 2000 ήρθε 2^ος στο Baltic Song Contest. Την ίδια χρονιά βγήκε το 2^ο του άλμπουμ. Ο πολωνικός τίτλος του εν λόγω είναι Z Kims takim. Ενεργός δισκογραφικά, συνεργάζεται στενά από το 2008 με τον μουσικό Seweryn Krajewski. Εργάζεται και ως ηθοποιός. Είναι πολυβραβευμένος και έχει κυκλοφορήσει 12 άλμπουμ μέχρι σήμερα. Έχει μελοποιήσει ποιήματα του Πάπα Ιωάννη-Παύλου Β’. Είναι μέλος της φωνογραφικής ακαδημίας ZPAV. To 2021 αποκάλυψε δημόσια την ομοφυλοφιλία του, επιβεβαιώνοντας τις φήμες που αιωρούνταν στον Τύπο επί χρόνια. Τη δεκαετία του ’90 ήταν (;) σε σχέση με μια Mirosława. Μαζί μεγάλωναν τους γιους της από προηγούμενη σχέση, ωστόσο οι φήμες οργίαζαν πως ήταν σύντροφος του γνωστού χορευτη και χορογράφου Michał Piróg. Παράλληλα άσκησε κριτική στην LGBT+ κοινότητα, προκαλώντας πολλές αντιδράσεις. Τελικά, παραδέχτηκε πως το τραγούδι του Miłość που μιλά για τον έρωτα δύο ανδρών είναι αυτοβιογραφικό. Το 2021 νοσηλεύτηκε σε βαριά κατάσταση λόγω κορωνοϊού. Αδυνατούσε να μιλήσει και ανέπνεε μόνο με μηχανική υποστήριξη.

Michelle (GER 01-Tanja Gisela Hewer): γεννήθηκε το 1972 στο Villingen-Schwenningen, από γονείς χρόνια αλκοολικούς. Την εντόπισε η Kristina Bach σε διαγωνισμό ταλέντων. Πρώτο της χιτ το 1992, Und heut’Nacht will ich tanzen, ακολουθούμενο από τουρ και τηλεοπτικές εμφανίσεις. Έχει κερδίσει πολλά εγχώρια βραβεία. Το 1997 ήταν 3^η στην επιλογή, με το Im Augen des Orkans. Την ίδια χρονιά κέρδισε στο Schlagerfestspiele, με το Flammen im Wind. Είχε τότε μόλις χωρίσει από τον σταρ Matthias Reim (είναι αυτός που αποσύρθηκε στην επιλογή του 1999 και μπήκε η Corinna May). Παλιότερα υπήρξε παντρεμένη με ένα μέλος των Wind (GER 85, 87, 92), τον Albert Oberloher (τον είδαμε στη σκηνή το 1992), και είχε σύντροφο έναν από τους Verliebte Jungs (επιλογή 97). Πάλεψε πολύ, για να κάνει καριέρα. Μεγαλώνει μόνη της τις τρεις κόρες της (η πρώτη από τον Oberloher, η δεύτερη από τον Reim και η τρίτη από τον γάμο της με τον Josef Shitawey-χώρισαν το 2020), κάτι που διατυμπάνιζε κλαίγοντας σε διάφορα reality και κοινωνικές εκπομπές Σήμερα είναι σε σχέση με τον μουσικό Eric Philippi. Η Γερμανία είχε κι ένα ελβετικό τραγούδι στην επιλογή που βγήκε μέσω ίντερνετ: Είναι το Power of Trust με τις White Chocolate (= Lesley, Joy, Brigitte: 2^ο στην επιλογή-H Joy είναι η Joy Fleming-GER 75). Η Αυστριακή τηλεόραση δεν δέχθηκε να τους στείλει τραγούδι. Εκεί τραγούδησε και ο Zlatko, Σκοπιανής καταγωγής και νικητής του Big Brother, ο οποίος γιουχαϊστηκε άγρια από το κοινό (τους έβρισε κιόλας γι’αυτό), αν και είχε πουλήσει 1,7 εκατομμύριο αντίτυπα. Μεγάλη αντίδραση προκάλεσε και η συμμετοχή του άφωνου σχεδιαστή μόδας και γκουρού «King of the world», Rudolf Moshammer, συχνού επισκέπτη σε reality και talkshows, μαζί με τους Münchener Zwiertracht (10οι). Σοκ προκλήθηκε από τους στίχους των Illegal 2001 εναντίον του Πάπα. Επιπλέον, οι Love Rocket ήθελαν να βγουν τσίτσιδοι στη σκηνή, έτσι τους έδιωξαν από τον τελικό (είχαν ένα τραγούδι για το τηλεφωνικό σεξ). Ένας από τους τενόρους παραλίγο να συλληφθεί κατά τη διάρκεια της επιλογής, διότι νόμιζαν ότι ήταν φυγάς. Ο κορυφαίος τηλεοπτικός αστέρας, Thomas Gottschalk (παρουσιαστής επιλογής 79, 80), απεσύρθη, διότι κατηγορήθηκε για αυτοπροβολή, αλλά και για το γεγονός ότι μπήκε εκπρόθεσμα στον τελικό, κάτι που προκάλεσε απίστευτο σκάνδαλο. Πάνω από 100 δημοσιογράφοι πήγαν στην Κοπεγχάγη, για να καλύψουν το γεγονός. Η ίδια ήλπιζε ότι θα κερδίσει. Ένα πρωτοσέλιδο έλεγε: «Σήμερα η Ευρώπη αποφασίζει για την τρυφερότητα». Υπήρχαν επιφυλάξεις για τη γερμανική γλώσσα, η ίδια πάντως δυσκολεύτηκε πάρα πολύ στις πρόβες με τα αγγλικά, ώσπου να συντονιστεί με τη μουσική ακριβώς. Αναρωτήθηκαν αν ο Ολλανδός Dave Benton δικαιούτο να τραγουδήσει για την Εσθονία (ξέχασαν φαίνεται ανάλογες δικές τους περιπτώσεις), της οποίας η νίκη προκάλεσε μεγάλη έκπληξη. Την ανακήρυξαν «Σωτήρα του γερμανικού Schlager». To saumon της φόρεμα (ίδιο στην επιλογή και την τελική βραδιά) κόστισε 5.000€. Τους αγγλικούς στίχους έγραψε η Mary Applegate (η οποία διαγωνιζόταν ως συνθέτις στον ίδιο τελικό: 11^η με τον Kevin) και έχει γράψει το περιφημο The power of Love, επιτυχία της Jennifer Rush αλλά και της Céline Dion). Καλεσμένοι ο Marc Almond και ο Dieter Bohlen. Το άλμπουμ από τον τελικό μπήκε στο Τοπ 30 και το εν λόγω τραγούδι πήγε στο #33 των singles. Παραμένει ενεργή, με πολλές επιτυχίες στα charts των γερμανόφωνων χωρών.

Tanel Padar, Dave Benton & 2 XL (EST 01): ο πατέρας του -γεννημένου το 1980 στην Uhtna- Tanel πέθανε, όταν ήταν μικρός. Έχει μια αδελφή τραγουδίστρια, την Gerli (EST 07), ήταν δε τότε ο φίλος της Ines (EST 00), στην οποία έκανε φωνητικά επί σκηνής. Στην πόλη όπου γεννήθηκε, τα σχολιαρόπαιδα έκαναν πολλά πορτραίτα του. Είχε μόλις κερδίσει το διαγωνισμό ταλέντων «Kaks takti ette», ενώ ήταν ήδη μέλος δύο συγκροτημάτων, των Speed Free και των Compromise Blue. Μάλιστα έχει κερδίσει όλους τους διαγωνισμούς στους οποίους έχει συμμετάσχει (Haljala: για νέους τραγουδιστές, επιλογή, Γιουροβίζιον). Το 2003 ίδρυσε την επιτυχημένη ροκ μπάντα Tanel Padar & The Sun, η οποία διαλύθηκε το 2017 μετά από πολλά τραγούδια στα charts. Έκτοτε κάνει σόλο καριέρα. Υπήρξε παντρεμένος με την Katarina Kalda. Έχει δύο κόρες από τη σύντροφό του Lauren Villman, την οποία νυμφεύτηκε φέτος τον Ιούνιο. Στο ενδιάμεσο μεσολάβησαν δύο ακόμα σχέσεις με επώνυμες. Παραμένει ενεργός και πολυβραβευμένος. Ο Dave (Efrén Eugene Benita–50 ετών και 101 ημερών τότε είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία που κέρδισε τον διαγωνισμό και η Εσθονία η πρώτη χώρα της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. που πήρε βραβείο), ολλανδικής καταγωγής από την Αρούμπα, γόνος οικογένειας με επτά παιδιά, είχε βρεθεί στη σκηνή με ονόματα όπως: The Drifters, Tom Jones, Billy Ocean, The Platters, José Feliciano. Έχει ταξιδέψει σε όλες τις ηπείρους, αλλά προτίμησε να εγκατασταθεί και να παντρευτεί στην Εσθονία (είναι πλέον διαζευγμένος με μία κόρη, την Sissi Nylia Benita, επίσης τραγουδίστρια, η οποία του έχει χαρίσει και εγγόνια), όπου εμφανιζόταν με τους La’ment. Είναι και επαγγελματίας ντράμερ. Έχει δώσει πολλά σώου σε ξενοδοχεία του Las Vegas και κρουαζιερόπλοια. Το 1981 πήγε στο φεστιβάλ ΟΤΙ, εκπροσωπώντας τις Ολλανδικές Αντίλλες (20ος). Είχε κερδίσει ό,τι βραβείο υπάρχει στη χώρα του και μετά πήγε στην Ολλανδία, πριν γυρίσει τον κόσμο. Έπαιξε στη Γερμανία στο μιούζικαλ «City Lights», αντικαθιστώντας τον Engelbert Humperdinck. Έχει αρκετά άλμπουμ στο ενεργητικό του, ενώ η μητρική του γλώσσα (εκτός από τα ολλανδικά) είναι τα papiamento. Συνολικά μιλά οκτώ γλώσσες, τα δε εσθονικά τα έμαθε μετά από τη νίκη του. Έχει γράψει δύο αυτοβιογραφικά βιβλία. Οι 2 XL ή Soul Militia είναι ένα τοπικό boyband, δηλαδή οι Lauri “Lowry” Pihlap, Sergei “Semy” Morgun, Kaido “Kraig” Põldma και Indrek “Ince” Soom, ο οποίος τους εγκατέλειψε το 2004. Ήταν υποψήφιοι ξανά το 2007 και το 2012. Λίγο μετά διαλύθηκαν. Ξεκίνησαν ως ντουέτο πριν γίνουν τέσσερεις, δίνοντας συναυλίες σε Λετονία, Φινλανδία και Δανία. Κάποτε άνοιξαν συναυλία του Lenny Kravitz. Κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ και εννέα δισκάκια. Ο Lauri κάνει επιτυχημένο σόλο καριέρα, είτε με δικά του τραγούδια είτε στα φωνητικά άλλων καλλιτεχνών. Ο Sergei επέστρεψε στις παλιές του αγάπες, το μπάσκετ και το χόκεϋ. Ο Kaido έκανε φωνητικά στη Γιουροβίζιον ξανά το 2013 και 2019. Παίζει σε μιούζικαλ και έχει αποκτήσει μία κόρη. Ο Indrek έγινε μάνατζερ σε εταιρεία. Στην επιτροπή του εθνικού τελικού ήσαν ονόματα, όπως οι: Anders Berglund, Mosche Datz, Linda Martin, Marlain, Jørgen Olsen και Bo Halldórsson. Ο Τύπος κάλυψε ιδιαίτερα την απρόσμενη νίκη τους, κάνοντας προηγουμένως καθημερινές ανταποκρίσεις καθ’όλη την εβδομάδα του διαγωνισμού. Ο κόσμος χόρευε και τραγουδούσε στους δρόμους του Ταλίν όλη τη νύχτα, ενώ σχολιάστηκε θετικά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της χώρας, Lennart Meri, ο οποίος δήλωσε ότι η νίκη ήταν τόσο μεγάλη, όσο ένα χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σκι. Την επόμενη μέρα έδωσαν συναυλία στην πλατεία. Οι Δανοί είχαν εκνευριστεί πάρα πολύ και σε πρωτοσέλιδο έγραψαν: «Bloody f…king Estonia!». Τους βράβευσε ο Υπουργός Πολιτισμού. Το τραγούδι μιμείται το στυλ των Kool and the Gang. Οι σχέσεις μεταξύ τους ήταν τόσο κακές που είχαν ορκιστεί να μην τραγουδήσουν ποτέ ξανά μαζί. Τελικά το έκαναν το 2023…

Fabrizio Faniello (MAL 01, 06): γεννήθηκε το 1981 στη Floriana, από πατέρα Ιταλό και μητέρα Μαλτέζα. H αδελφή του Claudia εκπροσώπησε τη χώρα το 2017. Ήδη από παιδί έπαιρνε μέρος σε φεστιβάλ για νέους καλλιτέχνες, τραγουδώντας ή παίζοντας διάφορα όργανα. Ηθοποιός σε μιούζικαλ αλλά και πετυχημένος ποδοσφαιριστής (έχει παίξει και με την Εθνική Μάλτας, αλλά και έναν χρόνο στο Τορίνο), ήταν 1^ος το 1998 ανάμεσα σε 15.000 υποψήφιους για το “Casto Caro” (επιλογή ταλέντων στην Ιταλία). Την ίδια χρονιά ανακηρύχθηκε καλύτερος τραγουδιστής στα Μαλτέζικα Μουσικά Βραβεία. Πήρε και το βραβείο FIDOF ως ο πιο υποσχόμενος καλλιτέχνης. Το 1999 κέρδισε στο Festival Ιnternazzjonali tal-Kanzunetta Maltija, με το Sal L-Ahhar (2^ο στο Καζακστάν και Radio Award). Έχει αποσπάσει βραβεί σε Τσεχία και Σλοβακία. Το 2001 έδωσε το πρώτο του μεγάλο κοντσέρτο στο Luxor Ground Stadium, το οποίο σηματοδότησε την κυκλοφορία του πρώτου του άλμπουμ (#1 και ρεκόρ πωλήσεων στη Μάλτα όλων των εποχών) που κυκλοφόρησε μέχρι και στη Ρωσία και τη Σιγκαπούρη. Ηχογραφήθηκε σε Μάλτα, Γερμανία και Ιταλία. Επιτυχία του δίσκου είναι το Show me now, τραγούδι των Georgina (εξάλλου ξεκίνησε ως χορωδός της) & Paul Abela, οι οποίοι έγραψαν και τη συμμετοχή του στον διαγωνισμό (η οποία βγήκε σε δύο βερσιόν -το δε single μπήκε στα δανικά charts). Το άσμα I’m in love (2004) μπήκε στα charts Μάλτας, Σουηδίας, Φινλανδίας και Βελγίου. Άργησε στην πρόβα του εθνικού τελικού και είπε το μισό, νίκησε πάντως με 154 ψήφους, όταν το άριστα ήταν 160. Ψήφισαν 7 ειδικοί, εκπρόσωποι ευρωπαϊκών τηλεοράσεων (ανάμεσά τους η Σύνια Κούσουλα από την ΕΡΤ) και το κοινό (1/8 των ψήφων). Καλεσμένοι οι αδελφοί Olsen και η Claudette Pace. Έχει συμμετάσχει σε 11 επιλογές μεταξύ 1998 και 2023. Ήταν καλεσμένος στη δανική επιλογή, αλλά και οι χορεύτριές του είναι Δανές (κάποιες συνόδευσαν και το νικητήριο του 2000). Ο Terry Wogan σχολίασε ότι ο Δανός χορογράφος έπρεπε να χαστουκιστεί. Ίσως βγήκαν οι κοπέλες πολύ συντηρητικά και βαριά ντυμένες, ενώ το τραγούδι είναι καλοκαιρινό και ελαφρύ. Σκεφτόταν να γίνει χορευτής μετά την ESC. Δέχτηκε πολλή κριτική για τις κινήσεις των χεριών του. Είναι ο μοναδικός Γιούροσταρ, ο οποίος τιμήθηκε φιγουράροντας σε τηλεκάρτα (από τη Maltacom). Μια μικρή βιοτεχνία, οι Ray Ashley Fashion Studios απειλούσε με μηνύσεις, διότι τα ρούχα που φορούσαν ήσαν δικά τους σχέδια (και συγκεκριμένα του Ray Zammit) και όχι του οίκου Springfield, όπως είχε ανακοινωθεί. Η 9^η θέση προκάλεσε μεγάλη απογοήτευση στη χώρα του. Τον υποδέχτηκαν παρόλα αυτά πολλές θαυμάστριές του στο αεροδρόμιο. Έχει κάνει πάμπολλες εμφανίσεις σε night club και τηλεοπτικά προγράμματα. Πουλά αρκετά και στην Κύπρο, την οποία επισκέπτεται συχνά. Το εν λόγω διασκεύασαν οι Barbados ως I mörket här med dig. Εδώ και χρόνια συνεργάζεται με Γερμανούς παραγωγούς και δημιουργούς. Το 2015 παραδέχθηκε ότι είναι εθισμένος στα ναρκωτικά.

Antique (GRE 01): Η Έλενα Παπαρίζου (1982-) σπούδαζε τότε σε μουσικό και θεατρικό σχολείο στο Γκέτεμποργκ. Δούλευε κατά καιρούς στο ρεστωράν του πατέρα της. Ο Νίκος Παναγιωτίδης (1978-) παίζει μπουζούκι και τραγουδά σε ελληνικό γκρουπ και εργαζόταν και αυτός σε ρεστωράν ως γκαρσόνι και τραγουδιστής. Ξεκίνησαν μαζί το 1999, με επιτυχίες όπως το Όπα Όπα και το Δυνατά-Δυνατά, οι οποίες μπήκαν στα charts διαφόρων χωρών. Από τον 2^ο τους δίσκο ξεχώρισε το ελληνοαγγλικό Follow me. Συνολικά έβγαλαν τρία άλμπουμ. Κέρδισαν στον εθνικό τελικό χάρη στην τηλεψηφοφορία (45 % έναντι 30 %), αφού είχαν ισοβαθμίσει με τη Kay Konnors. Την κίνηση επιμελήθηκε ο Γιώργος Καλογερόπουλος (υπεύθυνος και το 92). Κυκλοφόρησε κάποια στιγμή ότι ο Νίκος έχει καρκίνο, κάτι που ο ίδιος διέψευσε θυμωμένος, αλλά είχε σχολιάσει ειρωνικά (ως προσπάθεια για συλλογή ψήφων) ο Σουηδός σχολιαστής σε ραδιοφωνική εκπομπή. Ήταν τότε σuper-star στις Σκανδιναβικές χώρες, μάλιστα ήσαν υποψήφιοι στα σουηδικά Grammy (πρώτη φορά που γινόταν κάτι τέτοιο με ελληνικό τραγούδι). O Krister Björkman δήλωσε ότι θα κέρδιζε η Σουηδία (Friends) ή η Σουηδία (Antique), ενώ και ο εκεί Τύπος έγραφε ότι την Ελλάδα εκπροσωπεί το σουηδικό γκρουπ Antique (θυμίζουμε το -ιστορικό πλέον- πρωτοσέλιδο με τις κοπέλες των Friends και ανάμεσά τους την Έλενα)! Αξίζει να σημειωθεί πως και στην Τουρκία έτυχαν σημαντικού airplay, ακόμα και με την ελληνική βερσίον. Στην Ελλάδα, από την εποχή της Βόσσου είχε να γίνει πλατινένια ελληνική συμμετοχή, ενώ η θέση τους ήταν η καλύτερη μέχρι τότε. Το 2003 διαλύθηκαν καθώς η δισκογραφία ήθελε την Έλενα σόλο. Επανενώθηκαν για κάποιες εμφανίσεις το 2019 και το 2022, οπότε ηχογράφησαν μαζί το Τι Τι του Γιώργου Αλκαίου. Για την Έλενα Παπαρίζου θα πούμε περισσότερα στο αφιέρωμα του 2005. Ο Νίκος έκανε σύντομη σόλο καριέρα, με το λαϊκό άλμπουμ του να ανεβαίνει στο #3 των ελληνικών charts το 2005. Ζει με την οικογένειά του στη Σουηδία και ασκεί άλλο επάγγελμα. Πριν από κάποια χρόνια καταδικάστηκε ερήμην από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης σε έξι χρόνια φυλάκισης με αναστολή για εκβίαση κατ’ εξακολούθηση και διακεκριμένη κλοπή (είχε δανειστεί 100.000 Ευρώ από μία θεία του, την οποία απειλούσε με όπλο, για να μην μιλήσει στον σύζυγό της). Αυτό συνέβη μεταξύ 2001 και 2004, οπότε εγκαταστάθηκε προσωρινά στην Ελλάδα και έμενε στο διαμέρισμά της στον Φοίνικα Θεσσαλονίκης. Τελικά του επεβλήθη πρόστιμο 15.000 Ευρώ. Για περισσότερα παρασκήνια και πληροφορίες σχετικά με τον εθνικό τελικό μπορείτε να ανατρέξετε εδώ.

Rollo & King (DEN 01): Είναι ο Stefan Nielsen (Stefan Teilmann Laub Nielsen) και ο Søren Poppe (1971- στο Ganløse). Τα ψευδώνυμά τους είναι ονόματα σκύλων. Μετείχαν και οι δύο σε διάφορες μπάντες, όταν φοιτούσαν σε κολλέγιο της Κοπεγχάγης, όπου και συναντήθηκαν το 1994. Η επιτυχία άρχισε, όταν παράτησαν τα αγγλικά τραγούδια και άρχισαν να γράφουν στα δανικά. Η κοπέλα (1974- στο Nyborg) είναι η Signe Svendsen (καθηγήτρια μουσικής, με σπουδές στο Rhythmic Music Conservatory και παλιά χορωδός των Aqua), ενώ στο mouth organ ήταν ο Jarno Varsted. Ο Stefan τραγουδά και χορωδιακή μουσική, ενώ ο Søren είναι και percussionist. Το πρώτο τους άλμπουμ πήγε στο #1 και έγινε διπλά πλατινένιο. Μεγάλη τους επιτυχία το Ved du hvad hun sagde? (Ξέρεις τι είπε;), με απάντηση στο ίδιο τραγούδι: «Είπε: βγάλε το παντελόνι σου!!!» (2^ο στην επιλογή 2000), με πολύ δανέζικο χιούμορ, όπως και το εν λόγω. Ακολούθησε ένα δεύτερο και τελευταίο με μικρότερη επιτυχία. Έστειλαν τη συμμετοχή τους ακριβώς πάνω στην προθεσμία. Το εν λόγω single έγινε πλατινένιο (#3), όταν κυκλοφόρησε αμέσως μετά το δανέζικο MGP. Στη επιλογή τους, όπου κάθε τραγούδι παρουσιάστηκε από ένα παλιό γιούροσταρ (Olsen Brothers, Anders Frandsen, Kølig Kai, Christian Have των Mabel, Gry Johansen, Birthe Kjær, Lotte Feder πρώην Nilsson, Bjørn Tidmand, Anne Herdorf, Michael Teschl & Trine Jepsen), υπήρχαν δέκα τραγούδια στα δανικά, τα οποία την τελική βραδιά ακούστηκαν στα αγγλικά. Όταν ανακοινώθηκαν τα 5 του μεγάλου τελικού, τα γιουχαρίσματα ήσαν πολύ έντονα. Καλεσμένος ο Johnny Logan, ο οποίος είπε με όλους τους Δανούς ένα τραγούδι της Gry Johansen και του άντρα της Per Meilstrup, το En sang I mit hjerte. Καλεσμένος ήταν και ο Fabbrizio Faniello. Ψήφισαν 4 τοπικές τηλεψηφοφορίες και οι ειδικοί (όπου ήταν και η Birthe Wilke-DEN 57, 59). Καμία εφημερίδα δεν προέβαλε τη 2^η τους θέση, αλλά την απρόσμενη νίκη της Εσθονίας. Ο σχολιαστής, Hans-Otto Bisgaard, αναρωτήθηκε -βέβαιος για το ότι θα νικούσε και πάλι η Δανία- στη μέση της βαθμολογίας σε ποιο κτήριο θα βάλουν οροφή τον επόμενο χρόνο. O δανικός τίτλος είναι Der Står et billade af dig på bord. Στον μεγάλο τελικό απέτυχε να μπει η Sanne Gottlieb (από τις συνθέτριες του DEN 95), πρωταθλήτρια στο καλλιτεχνικό πατινάζ που έχει παίξει σε ταινία με τον Søren Pilmark (παρουσιαστής ESC 01). 4^ος ήρθε ο Helge Engelbrecht, μαζί με τους Fenders, με άλλα λόγια τους Bandjo (φωνητικά DEN 87). O Søren μετά από τρία άλμπουμ, ένα τραγούδι με τη Σουηδή Emilia και ένα ακόμα μαζί με τη Sofie Lassen-Kahlke για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νότιας Κορέας, υπήρξε ξανά υποψήφιος το 2006 (3ος). Το 2008 διαγνώστηκε με άγχος και κατάθλιψη και σταμάτησε το τραγούδι. Είχε φτάσει σε σημείο να τραγουδά σε σούπερ-μάρκετ και εμπορικά κέντρα. Για κάποια χρόνια έγινε μάνατζερ σε γυμναστήριο. Το 2011 επανήλθε για λίγο με ένα ακόμα άλμπουμ. Επαγγελματίας μασέρ, άνοιξε κινητή κλινική μασάζ. Η μεγαλύτερη κόρη του Olivia είναι σε σχέση με τον γνωστό ποδοσφαιριστή Andreas Skov Olsen, με τον ίδιο να δηλώνει ευτυχισμένος πεθερός του. Από το 2020 είναι δάσκαλος μουσικής σε σχολείο, όπως και ο Stefan, ο οποίος μετά τη διάλυσή τους επέστρεψε στην παλιά του δουλειά, καθώς δεν τον ενδιάφερε διόλου η show biz. Παράλληλα, έχει αποκτήσει οικογένεια (ο Søren ήταν ήδη οικογενειάρχης, όταν πήγαν στον διαγωνισμό) και είναι υπεύθυνος μιας χορωδίας. Μόλις κλείσει τα 50 σκοπεύει να ηχογραφήσει ένα επετειακό άλμπουμ. Από τα χρήματα που έβγαλε το τραγούδι τους αγόρασε διαμέρισμα και αυτοκίνητο. Η Signe, όταν δεν κάνει σόλο καριέρα, συνοδεύει τον σατιρικό τραγουδοποιό Niels Hausgaard στις συναυλίες του. Έχει κυκλοφορήσει πέντε προσωπικούς δίσκους. Είναι παντρεμένη με έναν άνδρα πολύ μεγαλύτερό της.