Στη σκηνή ανεβαίνει η Zoë Straub, γνωστή ως σκέτο Zoë, η οποία – μαζί με τον πατέρα της, Christof Straub έγραψε τη φετινή αυστριακή συμμετοχή, Loin d’ ici, οι στίχοι της οποίας είναι εξ ολοκλήρου στα Γαλλικά (κάτι που έχει να γίνει για μη γαλλόφωνη χώρα από το Comme ci, comme ça-Κύπρος 2007 με την Ευρυδίκη και τον Δημήτρη Κοργιαλά).
Όπως αναμενόταν, η παρουσίασή της είναι παραμυθένια και ονειρική: η ίδια φορά ένα ροδακινί-σωμόν-ροζ-κοραλλί φόρεμα (που είναι η Μοιραράκη να το περιγράψει;). Στο φόντο κυριαρχεί το ροζ σε διάφορες αποχρώσεις (στον ουρανό, τα σύννεφα και τα δέντρα που κινούνται), ο πορτοκαλής ήλιος, τα ανθισμένα λιβάδια και λόφοι και οι πεταλούδες, στοιχεία που υπήρχαν έντονα και στο βίντεο-κλιπ. Τα φωνητικά της προέρχονται αποκλειστικά από τη Σουηδία. Η ίδια χαμογελά συνέχεια, είναι πολύ γλυκιά και αθώα και μεταδίδει τη θετική της ενέργεια παντού. Στην αρχή περπατά πάνω σε ένα μπλε μονοπάτι, με το φόντο να είναι ακόμα υποφωτισμένο. Αυτό αλλάζει σε λευκό, λιθόστρωτο μονοπάτι, που μοιράζει τη σκηνή σε δύο μέρη, μεταφέροντάς μας στους υπέροχους κόσμους του Οζ και του Ντίσνευ (σε κάτι αντίστοιχο παραπέμπει). κάποια στιγμή κυριαρχούν τα κίτρινα φώτα της σκηνής. Μολονότι η ερμηνεία είναι κάπως στατική, ζωηρεύει στο τέλος με κινήσεις των χεριών και παιχνίδια με το φόρεμα. Στο τέλος ανάβει ο ανεμιστήρας, ενώ η ίδια με το χέρι δίνει το σινιάλο, για να σχηματιστεί ένα ουράνιο τόξο σε μπλε φόντο, με τα κίτρινα φώτα να περιβάλλουν και πάλι την κοπέλα.
Όπως είπε η ίδια φόρεσε σήμερα ένα φόρεμα με παραδοσιακά στοιχεία, ωστόσο δήλωσε ότι δεν θα είναι αυτό το φόρεμα του ημιτελικού (“θα είναι πολύ μεγαλύτερο”, όπως εκμυστηρεύτηκε). Ήταν χαλαρή, χαρούμενη και ανυπόμονη να ανέβει στη σκηνή. Λίγο πριν από κάθε παράσταση ασχολείται λίγο με τα social media, ώστε να ξεχνά λίγο το άγχος της. Το πρωί ζεσταίνει λίγο τη φωνή της, κάτι που άρχισε να το κάνει λίγους μήνες πριν (παλιότερα δεν γνώριζε τι εστί ζέσταμα…).
