Ο καλλιτέχνης
Γεννήθηκε το 1941 ως Peter Müller στο Feldsberg (το σημερινό Valtice στην Τσεχία). Από παιδί μετείχε στην περίφημη παιδική χορωδία Wiener Sängerknaben και αργότερα στην Fatty George Band. Σπούδασε πιάνο και κλαρινέτο στο ωδείο της Βιέννης, τραγούδι και κιθάρα στη Στουτγάρδη, το Ανατολικό Βερολίνο, την Κόρδοβα και το Ρίο Ιανέιρο. Πωλητής στο επάγγελμα, έγινε κάπως γνωστός, όταν άλλαξε το όνομά του σε Horton. Το 1964 μετακόμισε στη Γερμανία, όπου ξεκίνησε να τραγουδά στη Στουτγάρδη, μέχρι το 1967, με κλασικό κυρίως ρεπερτόριο. Το 1965 κυκλοφόρησε το πρώτο του δισκάκι. Το 1967 ήταν καλεσμένος στο πρόγραμμα «Roy Castle Show» του BBC στο Λονδίνο, πριν κάνει κορυφαίες εμφανίσεις στο Βερολίνο, στο έργο «Robinson 2000», την πρώτη ροκ-όπερα όλων των εποχών. Τη δεκαετία του ’70 και ’80 είχε δικές του τηλεοπτικές εκπομπές, όπως το «Café im Takt» και το «Hortens kleine Nachtmusik» στη Γερμανία, στα κανάλια ARD και ZDF. Έχει συνεργαστεί μουσικά με τον David Bowie, τον Plácido Domingo και τον Peter Schreier.
Εργάστηκε όχι μόνο ως τραγουδιστής, αλλά και ως μουσικός, ενώ αργότερα ειδικεύτηκε στο one-man-show (Η.Π.Α., Βραζιλία, Χιλή, Ιαπωνία). Έγραψε πάνω από 600 τραγούδια και απέκτησε μεγάλη φήμη, κυρίως τη δεκαετία του ’70. Από το 1980 μέχρι το 1984 μετείχε στο κιθαριστικό ντουέτο Guitarissimo, μαζί με τον Siegfried Schwab. Από το 1985 έκανε εμφανίσεις μαζί με τη γυναίκα του, τη Γερμανοβουλγάρα πιανίστα, Slava Kantcheff, με το όνομα Symphonic Fingers. Αυτό κράτησε μέχρι το διαζύγιό τους, γύρω στο 2000. Το 2016, ωστόσο, παντρεύτηκαν ξανά. Από το 1989 μέχρι το 1991 δίδασκε στο Μουσικό Κολλέγιο του Αμβούργου, ενώ παράλληλα παρέδιδε σεμινάρια σε καθηγητές μουσικής. Μετά από μία μικρή παύση το 2001 επανήλθε το 2007 με το τελευταίο άλμπουμ του. Από το 2011 και μετά μετείχε στη μπάντα Guitarissimo XL. Επιδόθηκε στη συγγραφή 10 βιβλίων με αφορισμούς, σάτιρες και ποίηση ήδη από το 1978. Υπήρξε υπέρμαχος του διαλογισμού. Γιόρτασε τα 82α και τελευταία του γενέθλια πριν από τρεις μέρες… Εννέα χρόνια πριν διαγνώστηκε με τη νόσο του Πάρκινσον, η οποία όλο και επιδεινωνόταν. Επί εβδομάδες πάλευε με νεφρική ανεπάρκεια και επιπλέον, τους δύο τελευταίους μήνες, δεν μπορούσε να καταπιεί και πνιγόταν. Γι’ αυτό σταδιακά έπαψε να τρώει και να πίνει νερό. Είχε μείνει 63 κιλά. Ανακούφιζαν τους πόνους του με Tavor και μορφίνες…
Η Γιουροβίζιον
Εκπροσώπησε την πατρίδα του, Αυστρία το 1967, με το Warum es hunderttausend Sterne gibt (Γιατί υπάρχουν εκατό χιλιάδες αστέρια-14ος), μετά από εσωτερική επιλογή. Ως Peter Horton μετείχε στη γερμανική επιλογή του 1972, με το Wann kommt der Morgen (6o σε ισοψηφία-εκτός big final). Το 1975 τον βρίσκουμε στον γερμανικό τελικό, όπου κατετάγη 11ος, με το Am Fuß der Leiter, ως Peter Horten. Κατά δήλωσή του, δεν ήθελε τότε καθόλου να πάει στον διαγωνισμό, παρά μόνο για να γίνει γνωστός.
