Πέθανε ο Γιάννης Φλωρινιώτης (υποψήφιος το 1980)

Ζωή σαν παραμύθι

Ο Γιάννης Αποστολίδης ή Γιάννης Φλωρινιώτης (1947-2023), όπως έγινε γνωστός, με το ψευδώνυμό του να προέρχεται από την πόλη όπου γεννήθηκε, ξεκίνησε να τραγουδά ήδη από τα 14. Πρώτα στη Θεσσαλονίκη και μετά στην Αθήνα προκαλούσε εντύπωση και ποικίλα σχόλια χάρη στις εκκεντρικές εμφανίσεις του. Συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα του χώρου και τραγούδησε σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Επιδόθηκε τόσο στο λαϊκό, όσο και στο ποντιακό τραγούδι, ενώ δεν έλειψαν και κάποιες πιο μοντέρνες απόπειρες. Είχε απασχολήσει τα Μ.Μ.Ε. για τα χρόνια στο ορφανοτροφείο (ήταν επτά αδέλφια που βρέθηκαν εκεί, μόλις έχασαν τον πατέρα τους), την κακοποίηση που δεχόταν η μητέρα του από τον δεύτερό της σύζυγο, τις αποτυχημένες πλαστικές εγχειρήσεις, το μωβ σπίτι, τα κοστούμια του, τη μερική απώλεια όρασης και τις επώδυνες θεραπείες, την πηγή έμπνευσης για τις παγιέτες από τα εκλησιαστικά ενδύματα, την κόντρα του με τον Λευτέρη Πανταζή, την Άντζελα Δημητρίου, την Πηνελόπη Πιτσούλη και άλλους, τη σεξουαλικότητά του παρόλο που έχει τρία παιδιά, με τον Νίκο και την Αννούλα να ακολουθούν το ίδιο επάγγελμα. Νοσηλεύτηκε επί δέκα μήνες στο “νοσοκομείο”Θριάσιο”, γεγονός που απέδωσε σε επιπλοκές της 3ης δόσης του εμβολίου κατά του κορωνοϊού. Το τελευταίο καιρό αντιμετώπισε εκ νέου προβλήματα υγείας και εισήχθη στο “Σωτηρία”. Απεβίωσε, τελικά, από πνευμονικό οίδημα. Η κόρη του, εμφανώς συντετριμμένη από τη δεινή κατάσταση του πατέρα της, έδωσε μια συνέντευξη, η οποία όμως δεν πρόλαβε να προβληθεί παρά μόνο μετά από τον θάνατό του… Στο φέρετρο -εκείνος με λευκό κοστούμι- έβαλαν το αγαπημένο του μικρόφωνο και ένα τετράδιο των παιδικών του χρόνων.

Η υποψηφιότητα στη Γιουροβίζιον

Το 1980 ήταν υποψήφιος με το Έχω μια μελωδία, ένα μοντέρνο τραγούδι που πολεμήθηκε και από τον Τύπο και από το καλλιτεχνικό συνάφι (κατετάγη 10ο στα 12). Σώζεται οπτικοποιημένο ένα απόσπασμα από τις εμφανίσεις του σε κέντρο της εποχής (με τις Καίτη και Λιάνα Γαρμπή στα φωνητικά), από το οποίο παίρνουμε μια “γεύση” του πώς θα ήταν επί σκηνής. Κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος ήταν ιδανικό(ς) για Γιουροβίζιον, δυστυχώς όμως η συντηρητική ΕΡΤ, όπως και στην περίπτωση της Άντζελας Δημητρίου δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τις ιδεοληψίες και τις αγκυλώσεις της… Πριν από επτά μήνες το διασκεύασε η Αννούλα Φλωρινιώτη.

Για την υποστήριξη του Γιάννη Φλωρινιώτη από τον ίδιο τον Μάνο Χατζηδάκι, πολέμιο της Γιουροβίζιον (είναι ο άνθρωπος που τη χαρακτήρισε “πανηγυράκι”), σε ραδιοφωνική εκπομπή που άφησε εποχή, αλλά και την εικονική νίκη του αοιδού σε ελληνική ταινία, με το τραγούδι Διογένης (εμπνευσμένο από τον Σωκράτη του 1979), μπορείτε να δείτε εδώ. Παρασκήνια από τον επεισοδιακό τελικό του 1980, όπου κέρδισε η Άννα Βίσση χάρη σε πολιτικές παρεμβάσεις, διαθέτουμε εδώ.

Η δήλωση της Καίτης Γαρμπή στο twitter

“Με θλίψη ενημερώθηκα για το θάνατο του πολυαγαπημένου μου Γιάννη Φλωρινιώτη. Ο Γιάννης υπήρξε για μένα και την αδερφή μου μεγάλος δάσκαλος. Ήταν ένας καλλιτέχνης λαμπερός, γεμάτος πάθος για τη δουλειά του, ακούραστος, πρωτοπόρος, πολύ μπροστά από την εποχή του και ένας καλόψυχος γλυκός άνθρωπος. Τα συλλυπητήρια μου σε όλη του την οικογένεια. Γιάννη μου ήσουν, είσαι και θα είσαι για πάντα μεγάλη φίρμα και όχι, δεν πειράζει”.