Σαν πρωταπριλιάτικο ψέμα, μα είναι αλήθεια: ο Patrick Juvet (Ελβετία 1973) βρέθηκε νεκρός

Η είδηση που σόκαρε τους φαν

Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε σήμερα η είδηση ότι ο Patrick Juvet βρέθηκε νεκρός μέσα στο διαμέρισμά του στη Βαρκελώνη, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια, εντελώς μόνος, μετά από μια γεμάτη ζωή (Studio 54 και άλλα πολλά), από άγνωστη – μέχρι στιγμής – αιτία. Ο ατζέντης του, Yann Ydoux, ανακοίνωσε το δυσάρεστο γεγονός στο πρακτορείο France-Presse, κάνοντας την εξής σύντομη δήλωση:

«Θα πραγματοποιηθεί αυτοψία… πριν από τρεις ημέρες τον είχα στο τηλέφωνο… τον είχα βρει καλά…».

Η γνωστή τραγουδίστρια Amanda Lear μίλησε σήμερα για την κοινή τους πορεία, την εποχή της ντίσκο. Όσο για τις δυσκολίες των επόμενων χρόνων:

«Ήταν φυλακισμένος των επιτυχιών της εποχής. ήταν πολύ απογοητευμένος. Αποσύρθηκε στην Ισπανία, γιατί η Γαλλία τον χλεύαζε κάπως. Ζούσε στη Βαρκελώνη. Τον είδα για τελευταία φορά εκεί. Δεν έπινε πια. Μου έλεγε ότι προσπαθούσε να ξεφύγει από αυτό».

Η άνοδος

Γεννήθηκε το 1950 στο Montreux. Ξεκίνησε ως μοντέλο στη Γερμανία, πριν γίνει τραγουδιστής και συνθέτης στο Παρίσι. Ο πατέρας του πουλούσε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις κι έτσι αγάπησε τη μουσική. Η καριέρα του ξεκίνησε το 1971 με δυνατές συνεργασίες (Claude François, για τον οποίο έγραψε την τεράστια επιτυχία “Le Lundi au soleil”, Jean–Michel Jarrre, Eddie Barclay κ. α.). Για κάποια χρόνια του έκανε φωνητικά ο μετέπειτα σταρ Daniel Balavoine (φωνητικά FRA 76). Θεωρείται ο βασιλιάς της γαλλικής ντίσκο, με κάποιες επιτυχίες του (“Où sont les femmes?”-επί 9 εβδομάδες στο Τοπ 20 του RTL Disco Show και 250.000 αντίτυπα, “Got a Feeling”, “I Love America”-200.000 αντίτυπα μόνο στη Γαλλία-#5 στις ΗΠΑ, #12 στην Αγγλία και στο τοπ αρκετών ακόμα χωρών, “Lady Night”, “Paris by Night”, “Viva California”) να γίνονται διεθνείς. Άλλες επιτυχίες του: “Swiss Kiss”, “The Gay Paris”, “Ça C’est Paris”, “Rappelle-toi, minette”, “French Pillow Talk”. Πούλησε συνολικά περισσότερους από 25 εκατομμύρια δίσκους, ενώ έγινε gay icon.

Η Γιουροβίζιον

Έχοντας ήδη στο ενεργητικό του μια μεγάλη επιτυχία, το “La musica”, διαγωνίζεται στον ελβετικό τελικό του 1973, κερδίζοντας ονόματα όπως οι Peter, Sue & Marc (SWI 71, 76, 79, 81) και ο Henri Dès (SWI 70). Το τραγούδι του “Je vais me marier, Marie” (Θα παντρευτώ, Μαρία) περιγράφει ένα bachelor party, στο οποίο αποχαιρετά όλες τις φίλες και τους φίλους του, διότι με τον γάμο τον περιμένει η φυλακή. Λίγο το έκδηλο τρακ που είχε, λίγο οι αμφιλεγόμενοι στίχοι, οι οποίοι υπονοούν, έστω και αμυδρά, ομαδικά αμφισεξουαλικά όργια, τον έφεραν στην 12η θέση.

Η πτώση, η φυγή και η παροδική ανάκαμψη

Ακολούθησε μια μακρά περίοδος οικονομικής και καλλιτεχνικής κάμψης, λόγω της πτώσης της ντίσκο μουσικής, που τον οδήγησε σε κατάθλιψη, χρήση ναρκωτικών και αλκοολισμό, ενώ παράλληλα υπέφερε από φοβερές αϋπνίες και τρέμουλο. Για να ξεφύγει από τους δαίμονές του, και κυρίως από τα κακεντρεχή σχόλια, μετακόμισε στο Λονδίνο, μετά στο Λος Άντζελες και πίσω στην Ελβετία, πριν επιστρέψει στο 1991 στο Παρίσι κάνοντας comeback το 2000 και όντας εντελώς προετοιμασμένος για τυχόν νέα αποτυχία. Αυτή η επιστροφή στα μουσικά δρώμενα κράτησε μέχρι το 2010, κυρίως ως μέλος της περιοδείας Age tendre et tête de bois, στην οποία έχουν κατά καιρούς συμμετάσχει παλιές μεγάλες δόξες του γαλλόφωνου τραγουδιού.

Ο Christophe Dechavanne, παραγωγός της τουρνέ, θυμάται: «Όταν τον ξαναβρήκα σε αυτήν την περιοδεία, έβγαινε από μία πολύ δύσκολη περίοδο. Το επάγγελμα αυτό έιναι σκληρό, όταν δεν είσαι συνέχεια στην κορυφή. Είχα τη χαρά να τον δω να γεύεται ξανά τη ζωή και τη σκηνή. Πρόσεχε τον εαυτό του και ακολουθούσε μια δίαιτα. Μετείχα με χαρά σε όλο αυτό».

Μια αυτοβιογραφία-φωτιά

Το 2005 εξέδωσε την αυτοβιογραφία του, όπου μιλούσε ανοιχτά για τα προβλήματα που βίωσε, καθώς και για την αμφισεξουαλικότητά του. Γνωστές σχέσεις του είναι με τον πρώην ατζέντη του Pascal Maignant και με τον διάσημο σκηνοθέτη ερωτικών ταινιών Jean–Daniel Cadinot. Ο χωρισμός του από τον συνθέτη Jean-Michel Jarre, ο οποίος τον άφησε για την Charlotte Rampling, τον διέλυσε συναισθηματικά. Και ένα νόστιμο: για να τον πειράξουν, εν τη απουσία του πάντα, κάποιοι τηλεπαρουσιαστές ρωτούσαν “Où sont les femmes?” (Πού είναι οι γυναίκες;) και απαντούσαν: “Il les cherche encore” (Τις ψάχνει ακόμα)! Τώρα που πέθανε, κάποιος δημοσιογράφος έγραψε: “Il va, enfin, trouver les femmes” (Πάει να βρει, επιτέλους, τις γυναίκες).

Πατρικάκι, θα μας λείψεις…