Στα 81 του χρόνια “έφυγε” ο Carlos do Carmo (Πορτογαλία 1976)

Ο καλλιτέχνης που εκσυγχρόνισε το fado

Με καριέρα από το 1953 και επιτυχίες όπως τα “Lágrimas de Orvalho”, “Lisboa Menina e Moça” και “Canoas do Tejo”, ο Carlos do Carmo, θεωρείται όχι μόνο ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του fado, αλλά και παράγοντας ανανέωσής του, μπολιάζοντας το με στοιχεία τζαζ, bossa nova, τραγουδιών του Frank Sinatra και γαλλικής μουσικής, αλλά και προσθέτοντας ορχήστρα στο παραδοσιακό τρίο ή κουαρτέτο κιθάρας που το συνόδευε έως τότε. Ο Carlos Alberto do Carmo Almeida γεννήθηκε το 1939 στη Λισαβώνα. Η μητέρα του Lucília do Carmo ήταν γνωστή τραγουδίστρια του είδους. O Carlos πήγε στην Ελβετία, για να σπουδάσει ξένες γλώσσες (έμαθε πέντε) και διοίκηση ξενοδοχειακών επιχειρήσεων. Κάποια στιγμή, κι αφού είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του, ο θάνατος του πατέρα του Alfredo de Almeida τον έφερε πίσω, για να βοηθήσει τη μητέρα του στο νυχτερινό της κέντρο, O Faia.

Μια εντυπωσιακή και πολύχρονη καριέρα

Παρότι η θέση του fado κινδύνευε μετά από την Επανάσταση των Γαρυφάλλων (1974) από το λεγόμενο canção de intervenção (τραγούδι παρέμβασης), ο ίδιος άντεξε, κυρίως λόγω των διασυνδέσεών του με το κομμουνιστικό κόμμα. Το 1977 κυκλοφόρησε το Um Homem na Cidade, ένας δίσκος-σταθμός, οι στίχοι του οποίου εγκωμίαζαν για πρώτη φορά την επανάσταση, αφήνοντας πίσω τις διασυνδέσεις του fado με τις προτιμήσεις της δικτατορίας. Το 1984 το Um Homem no País έγινε το πρώτο CD στην ιστορία της πορτογαλικής δισκογραφίας. Έκανε πολλές περιοδείες, όχι μόνο στη Βραζιλία (αναμενόμενο), αλλά και στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τον Καναδά, με εμφανίσεις σε εκλεκτούς χώρους. Αποσύρθηκε το 2019. Το 1964 παντρεύτηκε τη Maria Judite de Sousa Leal, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά και τέσσερα εγγόνια. Νοσηλεύτηκε, λίγες μέρες μετά από τα 81α του γενέθλια. Έμεινε μέσα μόλις μία μέρα και απεβίωσε από ανεύρυσμα. Πολυβραβευμένος, είναι ο πρώτος Πορτογάλος καλλιτέχνης που πήρε βραβείο Latin Grammy, για το σύνολο της προσφοράς του. Πολύ συγκινητικό ήταν το βίντεο-κλιπ, όπου 35 ετερόκλητοι καλλιτέχνες τραγουδούν, για να τον τιμήσουν, το  Lisboa Menina e Moça. Ανάμεσά τους η Luisa Sobral (συνθέτης POR 17), η Rita Guerra (POR 03), ο Pedro Tatanka (POR 21), ο γιος του εκλιπόντος, Gil do Carmo και o Paulo de Carvalho (POR 74).

Η Γιουροβίζιον του 1976

Ακολουθώντας το πρότυπο του Ηνωμένου Βασιλείου, η Πορτογαλία για πρώτη φορά αναθέτει σε έναν καλλιτέχνη όλα τα τραγούδια του τελικού. Ψήφισε το κοινό με ψηφοδέλτια που δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες. Για έναν μόλις πόντο κέρδισε το Uma flor de verde pinho (= ένα άνθος πράσινου πεύκου). Το κοινό κατενθουσιάστηκε με το νικητήριο, ένα άσμα γεμάτο συμβολισμούς, το οποίο είναι ένας μελαγχολικός και τραγικός απολογισμός της δικτατορίας. Οι συντελεστές του τραγουδιού, José Niza (στιχουργός POR 72, 74, συνθέτης και στιχουργός POR 88) και Manuel Alegre ήταν βουλευτές του κομμουνιστικού κόμματος της Πορτογαλίας. Το τραγούδι ήρθε 12ο (στα 18) στη Γιουροβίζιον.

Rádio Comercial Parabéns Carlos do Carmo – YouTube

Eurovision 1976 – Portugal – YouTube