Γιούροσταρ κατατρεγμένοι από τη μοίρα. 15. 1970

Ακόμα μια χρονιά με συναρπαστικές προσωπικές ιστορίες

Patricia & The Hearts of Soul (NL 70): Οι Ινδονήσιες αδελφές Patricia, Stella και Bianca Maessen, γεννήθηκαν αντίστοιχα το 1952, 1953 και 1950. Η Patricia πέθανε το 1996, 44 ετών, από εγκεφαλική αιμορραγία, μετά από μία εβδομάδα σε κώμα. Είχε κάνει και φωνητικά το 1986 στην Sandra Kim, αλλά και το 1987 στον Plastic Bertrand. Όσο ζούσε, υπήρξε γνωστή στιχουργός σε τραγούδια του άντρα της, Evert Verhees, για Γάλλους καλλιτέχνες. Το 1973 για επαγγελματικούς λόγους μετακόμισαν στο Βέλγιο. To 1977 μαζί με τον Luc Smets, σύζυγο της Bianca (χώρισαν το 1981, οδηγώντας στη διάλυση του γκρουπ), εκπροσώπησαν το Βέλγιο ως Dream Express. Έκαναν καριέρα τόσο ως γκρουπ, όσο και ως σόλο καλλιτέχνιδες, αλλά και στα φωνητικά άλλων τραγουδιστών. Πραγματοποίησαν μικρό comeback το 2010 μαζί με τη νεότερη αδελφή τους Doreen. Η Bianca ακόμα τραγουδά, ενώ η Stella (BEL 82) διευθύνει ένα κατάστημα ρούχων.

Henri Dès (SWI 70-Henri Destraz): Γεννήθηκε στο Renens της Ελβετίας το 1940 και ξεκίνησε ως πωλητής δίσκων, πριν εξελιχθεί σε ραδιοφωνικό παραγωγό. Γιός ενός μασέρ και μιας κομμώτριας, αφού εγκατέλειψε το σχολείο, μετακόμισε στο Παρίσι το 1960, όπου κοιμόταν τον πρώτο καιρό κάτω από γέφυρες, μέχρι να κάνει την πρώτη του δουλειά σε καμπαρέ. Εργάστηκε επίσης ως πωλητής σαπουνιών και φορτηγατζής. Έφτιαξε δική του δισκογραφική, την Disques Mary-Josée, από το όνομα της γυναίκας του. Πασίγνωστος καλλιτέχνης, έχει αφοσιωθεί στη μουσική για παιδιά. Εμφανίζεται πολύ συχνά σε παιδικές εκπομπές, έχει πλούσια δισκογραφία και θεωρείται ο κορυφαίος του είδους αυτού στις γαλλόφωνες χώρες. Μια καρδιακή πάθηση το 2019 τον ανάγκασε να ακυρώσει τις συναυλίες του, αλλά επανήλθε. Ο γιος του, Pierrick Destraz, τραγουδιστής του γκρουπ Explosion de Caca (: έκρηξη από κόπρανα) συνελήφθη κατά τη διάρκεια διαδήλωσης υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων και του επιβλήθηκε χρηματικό πρόστιμο και κάποιες μέρες φυλάκισης.

Gianni Morandi (ITA 70-Gianluigi Morandi): Γεννήθηκε το 1944 στο χωριό Monghidoro. Όταν ήταν μικρός πουλούσε μαζί με τον πατέρα του εφημερίδες του Κομμουνιστικού Κόμματος. Δούλεψε επίσης ως λούστρος, τσαγκάρης και πωλητής ζαχαρωτών σε τοπικό κινηματογράφο. Μαζί με τους Umberto Tozzi (ITA 87) και Enrico Ruggieri (ITA 93) κέρδισε στο San Remo το 1987, με το Si può dare di più. Είναι από τα μεγαλύτερα ονόματα της ιταλικής μουσικής σκηνής. Έκανε δύο γάμους και απέκτησε πέντε παιδιά. Χόμπυ του το να τρέχει σε μαραθώνιο.

Εva Sršen (YUG 70): Γεννήθηκε το 1951. Το 1969 μετείχε στο φεστιβάλ της Opatija με το “Ljubi, ljubi, ljubi” επιτυχία μέχρι σήμερα. Τη συμμετοχή της Γιουροβίζιον (επίσης τεράστια επιτυχία) αρχικά θα έλεγε η Majda, σύζυγος του συνθέτη και διευθυντή ορχήστρας Mojmir Sepe. Στην προεπιλογή όμως έλειπε σε μια συναυλία στο Βερολίνο. Μετά από ένα σκάνδαλο για το αν θα έπρεπε ή όχι να το πει η 18χρονη Εva Sršen, την πέρασαν από ειδική επιτροπή η οποία αποφάσισε πως είναι κατάλληλη και πως αναλαμβάνουν να την προετοιμάσουν. Κυρίως επελέγη ως πιο πειστική από την 33χρονη μητέρα Majda να αποδώσει το σεξουαλικό υπονοούμενο του τραγουδιού, αφού Pridi, dala ti bom cvet σημαίνει «Έλα, θα σου δώσω το άνθος μου». Η ίδια ξεχάστηκε γρήγορα. Έκανε ένα μικρό comeback το 1998. Εμφανίζεται πλέον αραιά και που.

Jean Vallée (BEL 70, 78-Paul Goeders): Συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής, γεννήθηκε το 1941 σε μια οικογένεια με έξι παιδιά. Ο πατέρας του είχε εργοστάσιο ενδυμάτων. Έκανε καριέρα κυρίως στη Γαλλία, ως αρτίστας καμπαρέ και διαφόρων θεαμάτων. Συνθέσεις του έχουν ερμηνεύσει σπουδαίοι τραγουδιστές, όπως η Νάνα Μούσχουρη. Πέθανε από καρκίνο το 2014. Είχε χριστεί Ιππότης από τον Βασιλιά του Βελγίου.

Guy Bonnet (FRA 70, 83-στιχουργός FRA 68): 28 ετών στην πρώτη του εμφάνιση στον διαγωνισμό, με πολλά τραγούδια ως συνθέτης ή στιχουργός, τα οποία ερμήνευε ο ίδιος ή άλλοι καλλιτέχνες. Τραγουδούσε τόσο στα Γαλλικά, όσο και στα Προβηγκιανά, διάλεκτο στην οποία έχει διασκευάσει αρκετά τραγούδια της Γιουροβίζιον. Έμενε μόνιμα στην Avignon. Είχε γράψει τη μουσική για ραδιοφωνικές εκπομπές, τηλεοπτικές σειρές και ταινίες, ακόμα και… πορνό (τις τελευταίες με το ψευδώνυμο Frank Bonnetti). Πέθανε τον Ιανουάριο του 2024, στα 78 του χρόνια.

Mary Hopkin (UK 70): Γεννήθηκε το 1950 στην Ουαλλία (Pontardawe) και ανακαλύφθηκε σε ένα τηλεοπτικό σώου από τον Paul McCartney. Εξάλλου, υπήρξε η πρώτη καλλιτέχνιδα, στην οποία έκαναν παραγωγή οι Beatles (και η εταιρεία τους, Apple Label), με το περίφημο Those where the days (#1 σε πολλές χώρες), το 1968. Την επόμενη χρονιά, έρχεται 2^η στο San Remo, με το Lontano dagli occhi. Μετά από κάποια singles εγκατέλειψε την καριέρα της το 1971, για να παντρευτεί τον παραγωγό Tony Visconti. Συνέχισε, ωστόσο, με σποραδικές εμφανίσεις σε φιλανθρωπικά σώου, τηλεοπτικές εκπομπές και επιλεκτικές ηχογραφήσεις.

David Alexandre Winter (LUX 70-David Alexander Kleerkoper): Ολλανδός, εβραϊκής καταγωγής και γεννημένος στο Άμστερνταμ το 1943, υπήρξε αρχηγός του γκρουπ “Daddy’s Act” και μετά ως σόλο καλλιτέχνης έκανε τεράστια επιτυχία το 1969, με το Oh lady Mary. Ο ίδιος και οι γονείς του βρέθηκαν σε διαφορετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και ενώθηκαν ξανά μετά από τον πόλεμο. Ξεκίνησε ως DJ σε πειρατικούς σταθμούς. Κατά καιρούς υπήρξε έμπορος διαμαντιών (ήταν το επάγγελμα των θετών γονιών του), πωλητής παπουτσιών και εργάτης ορυχείου. Έζησε σε πολλές χώρες, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ολλανδία, το Ισραήλ και η Τουρκία. Όταν πήγε στον διαγωνισμό ήταν μεγάλο όνομα, με πανευρωπαϊκά χιτ, σε έξι διαφορετικές γλώσσες. Είχε ως έδρα το Παρίσι, το 1980 όμως μετακόμισε στις Η.Π.Α., εγκαταλείποντας την οικογένειά του, από όπου επέστρεψε μετά από 30 χρόνια για μια τουρνέ. Παντρεύτηκε και χώρισε το μοντέλο Catherine Fefeu. Κόρη του η σούπερ-σταρ της ποπ, ηθοποιός και μοντέλο Ophélie Winter. Ο γιός του, Michael, προσπαθεί κι εκείνος να κάνει καριέρα ως ροκάς, με λιγότερη όμως επιτυχία. Μέχρι από τη συνταξιοδότησή του εργάστηκε ως πωλητής αυτοκινήτων. Μένει σε μία φάρμα κοντά στη Βοστώνη και έχει ένα μικρό στούντιο ηχογραφήσεων. Έχει αρκετά εξώγαμα παιδιά. Το 1993 χειρουργήθηκε με όγκο στις φωνητικές χορδές.

Julio Iglésias (SPA 70-Julio José Iglesias de la Cueva): Από την πλευρά της μητέρας του έχει εβραϊκή καταγωγή. Ξεκίνησε ως τερματοφύλακας της Ρεάλ Μαδρίτης, μάλιστα όσο ανάρρωνε από ένα ποδοσφαιρικό ατύχημα, έμαθε κιθάρα και έκανε στροφή στο τραγούδι. Έχει πουλήσει πάνω από 100 εκατομμύρια δίσκους σε 14 γλώσσες (που αποτελεί ρεκόρ, όπως και το ότι είναι ο πιο επιτυχημένος Λατίνος καλλιτέχνης), ενώ έχει λάβει αναρίθμητα βραβεία και διακρίσεις. Μένει μόνιμα στο Μαϊάμι, εκτός από ένα διάστημα στη Δομινικανή Δημοκρατία. Παντρεύτηκε και χώρισε την Φιλιππινέζα τηλεπαρουσιάστρια Isabelle Preysler, από την οποία απέκτησε τρία παιδιά (μεταξύ των οποίων τον Enrique). Δεύτερος γάμος με μοντέλο, την Ολλανδή Miranda Rijnsburger, και πέντε παιδιά, ενώ ένας γιος εκτός γάμου, ο Javier Sánchez, διεκδικεί μεγάλο μέρος της περιουσίας του. Σύμφωνα με υπολογισμούς των φίλων του, πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια, είχε ήδη κοιμηθεί με 2.000 γυναίκες!

Dominique Dussault (MON 70): Γεννήθηκε το 1954. Το 1970 εκπροσώπησε τη Γαλλία στο φεστιβάλ του Knokke. Μετά από 3 άλμπουμ και 3 δισκάκια εξαφανίστηκε από το μουσικό στερέωμα το 1972 (εκτός από ένα βραχύβιο comeback το 1982). Ίσως η κακή μίμηση της Μάρλαιν Ντίτριχ συνετέλεσε σε αυτό.

Katja Ebstein (GER 70, 71, 80-Karin Witkiewitz): Γεννήθηκε το 1945 στο Girlachsdorf (το σημερινό Gilow της Πολωνίας) και σπούδασε αρχαιολογία, ρωμανικές γλώσσες και ιστορία της τέχνης στο Μόναχο, πριν εκπαιδευθεί στο θέατρο και το χορό. Πολωνο-εβραϊκής καταγωγής, πήρε το όνομά της από την Ebsteinstrasse του Βερολίνου, όπου έμεναν οι γονείς της. Χόμπυ της οι καλές τέχνες. Έχει εντρυφήσει στον Μαρξισμό και τους Γερμανούς φιλοσόφους. Είναι έντονα πολιτικοποιημένη, φιλειρηνίστρια, επαναστάτρια, φιλάνθρωπος και οπαδός των hippies και των οικολόγων. Γνώρισε τον συνθέτη Christian Βruhn, τον οποίο παντρεύτηκε. Εκείνος της έγραψε τη συμμετοχή του 1970, όταν έκανε φωνητικά σε ένα στούντιο, για να βγάζει το χαρτζιλίκι της. Χώρισαν το 1975. Είναι η πιο επιτυχημένη γιούροσταρ χωρίς να κερδίσει το βραβείο (3^η, 3^η, 2^η). Μένει κοντά στο Μόναχο και παραμένει ενεργή, τόσο ως τραγουδίστρια, όσο και ως ηθοποιός, αλλά και ακτιβίστρια.

Dana (IRL 70-Rosemary Brown-Scallon): Γεννήθηκε το 1951 στο Islington του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο πατέρας της, Ιρλανδός από το Derry, εργαζόταν ως αχθοφόρος, μπαρμπέρης και τρομπετίστας. Έμεινε πολλά χρόνια στις Η.Π.Α.. Ήταν υποψήφια για την προεδρία της Ιρλανδίας το 1997, μαζί με άλλες τρεις γυναίκες (τις κορόιδευαν ως οι “Spice girls”) κι αργότερα έναν άνδρα (ήρθε 3^η με 13, 8%, κάτι που ήταν έκπληξη, αφού τα προγνωστικά τις έδιναν ένα 3%). Την είχαν προτείνει τότε κάποιοι συντηρητικοί βουλευτές ως ανεξάρτητη υποψήφια (κάτι που γινόταν για πρώτη φορά στη χώρα της). Την πολέμησαν πολύ λόγω των θέσεών της ενάντια στο διαζύγιο και τις αμβλώσεις. Έγινε τελικά Ευρωβουλευτής (1999-2004), παρά την κριτική που της άσκησαν ότι ήταν «τουρίστρια στην πολιτική», διότι έμενε με τον σύζυγό της ως τότε στην Αλαμπάμα. Το 2009 ήταν κριτής στο «Ιρλανδία έχεις ταλέντο». Κατέβηκε για 2^η φορά για την Προεδρία το 2011, αλλά ήρθε 6^η. Έπαιξε ρόλο για το αποτέλεσμα το γεγονός ότι ο αδελφός της κατηγορήθηκε για σεξουαλική επίθεση σε δύο ανήλικες. Αφοσιωμένη καθολική, έχει δικό της τηλεοπτικό σώου στο καθολικό κανάλι και έχει τραγουδήσει πολλές φορές για τον Πάπα. Παραμένει ενεργή, έχοντας κάνει στροφή από την ποπ σε πιο έντεχνο και χριστιανικό ρεπερτόριο. Το 1978 παντρεύτηκε τον ξενοδόχο Damien Scallon, τον οποίο γνώρισε σε τελετή που έγινε στο ξενοδοχείο του (Ardmore Hotel), όταν ένας δρόμος πήρε το όνομά της στο Hilltown, τιμώντας τη νίκη της στη Γιουροβίζιον. Έχουν τέσσερα παιδιά. Μένουν πλέον στο Claregalway της Ιρλανδίας. Για χρόνια βρισκόταν σε δικαστική διαμάχη με την αδελφή της για περιουσιακά ζητήματα.