Αναδρομή στον διαγωνισμό της Eurovision του 1994

Ο διαγωνισμός

Μεταφερόμαστε στην Eurovision 1994 στο Point Theater του Δουβλίνου και το οποίο ήταν αρχικά dépôt στο λιμάνι. Ως ‘Point Depot’, λοιπόν, χτίστηκε το 1878, κόστισε τότε 200.000 λίρες και χρησιμοποιήθηκε για αποθήκη ουίσκι, επί 80 περίπου χρόνια. Επιστρατεύθηκαν 500 ειδικές λάμπες, για να δημιουργήσουν το εφέ της φωτισμένης πόλης με τους ουρανοξύστες. Πίσω από τη σκηνή, ειδικά φώτα αναπαριστούσαν το ποτάμι της πόλης. Υπήρχαν 5 προτζέκτορες, 10 κάμερες, 100 μικρόφωνα και 200 μόνιτορ, ενώ η μεγάλη καινοτομία ήταν ότι για πρώτη φορά είδαμε τους εκπροσώπους των επιτροπών να δίνουν τα αποτελέσματα (in-vision voting). 

Παρουσιαστές της βραδιάς ήταν η Cynthia Ni Mhurchu κι ο Gerry Ryan που ήταν και δικηγόρος πέρα από την ενασχόλησή του με το ραδιόφωνο. Η παρουσίαση γίνεται πάνω σε ένα φωτισμένο podium-σαν κολώνα.

Οι συμμετοχές

Εκκεντρική εμφάνιση σε μια νοσταλγική μπαλάντα : πώς να συνδυάσουν οι Σουηδοί, Marie Bergman & Roger Pontare, μια γλυκιά μελωδία με προβιές, ινδιάνικα στοιχεία και ροζ τσουλούφια. Φινλανδική μοντέρνα ποπ, για πρώτη φορά ανάμεσα στα φαβορί, με έγχρωμους χορευτές και δύο όχι και τόσο καλές Catcat ,ντυμένες με κορσέδες.  Πώς κέρδισε ξανά η Ιρλανδία; Ίσως διότι ήταν πολύ απλή (πιάνο-κιθάρα) και το τραγούδι μιλά στην καρδιά, κυρίως των μεγαλύτερων σε ηλικία ανθρώπων από τους Paul Harrington & Charlie McGettigan. Συγκλονιστική ερμηνεία από την Ευρυδίκη, χορωδοί που παριστάνουν πως παίζουν όργανα και πολύς δυναμισμός σε μια εξαιρετική μπαλάντα. Η Sigga σήκωσε όλο το τραγούδι στις πλάτες της : από τις πιο φτωχές ενορχηστρώσεις όλων των εποχών. Καλή η Frances Ruffelle, ωραίο το αρχαιοελληνικό στεφάνι στα μαλλιά της (είχε και Έλληνα συνθέτη !) και καλογυμνασμένα τα φωνητικά, αλλά δεν διεσώθη.

Πολύ γλυκιά η Πορτογαλίδα Sara Tavares, σε ένα τραγούδι με υπέροχους στίχους, έδωσε τη σκυτάλη στον λίγο Duilio για την Ελβετία και την παλαιομοδίτικη κυριούλα, Silvi Vrait, για την Εσθονία (άδικη η προτελευταία θέση). Πολύ καλή παρουσία η ρουμανική (Dan Bittman), όμως το κλείσιμο του τραγουδιού σίγουρα της αφαίρεσε πολλούς βαθμούς. Moira & Chris και ατμοσφαιρική μπαλάντα για τη Μάλτα, πριν από την αδικημένη μεγάλη Κυρία του ολλανδικού τραγουδιού, Willeke Alberti, σε μια ωραία μπαλάντα, ίσως όμως πολύ old-fashioned για τα ‘90’ς. Η έκπληξη ήρθε από τη Γερμανία : αντί για μια γλυκανάλατη μπαλάντα, ο Ralph Siegel παρουσίασε τρεις δροσερές κοπέλες (Mekado), ερμηνεύοντας ένα μοντέρνο τραγούδι και σε συντονισμένη χορογραφία. Το κορυφαίο ροκ συγκρότημα της Σλοβακίας, Tublatanka, δεν κατάφερε να σπάσει τα στεγανά ενός ποπ διαγωνισμού, ούτε και η μπαλάντα-ύπνος του Ovidius Vysniauskas για τη Λιθουανία.

Ένα από τα πιο ωραία ντουέτα στην ιστορία είναι αναμφισβήτητα το Duett των Elisabeth Andreasson & Jan Werner Danielsen. Μεγάλο χειροκρότημα για την χτυπημένη από τον πόλεμο Βοσνία, πολύ μέτριο όμως το τραγούδι με τον Dejan και την Alma ενώ ατυχής κρίνεται η ελληνική συμμετοχή, με τον Κώστα Μπίγαλη (δεν «κολλάει» το σαντούρι με την ηλεκτρική κιθάρα). Αλήστου μνήμης έμεινε το «Everybody !» από τον Αντώνη Τουρκογιώργη. Δύο υποτονικές συμμετοχές για Αυστρία κι Ισπανία με τους Petra Frey και Alejandro Abad αντίστοιχα να μην συγκινούν ιδιαίτερα. Η γλυκιά Ουγγαρέζα Friderika κατάφερε με ένα ασήμαντο τραγουδάκι και μια κιθάρα που τρίζει να σκαρφαλώσει στην 4 η θέση (με “τριζάτη” κιθάρα οι Λετονοί Walters & Kazha ανέβηκαν στην 5η θέση το 2005). Πολύ έξυπνο το gimmick με το κόκκινο φόρεμα της Youddiph που σχημάτιζε ένα γεράκι (ασχέτως αν ο Terry Wogan το χαρακτήρισε ως… λιαστή ντομάτα !). Ήταν αναμφισβήτητα από τις αγαπημένες παρουσίες του Τύπου και έδωσε αμέτρητες συνεντεύξεις. Τι να πει κανείς για την Πολωνή, Edyta Górniak ! Λιτή παρουσία, μέτρια φωνητικά (Ιρλανδές που έκαναν ελάχιστες πρόβες), αλλά τι φωνή! Ανεβαίνει τις οκτάβες με εξαιρετική άνεση. Τέλος για την Γαλλία η Nina Morato με ζαρτιέρες και μπερέ κι ένα περίεργο τραγούδι για Eurovision, με αμφίσημους στίχους.

Trivia

• Είναι η πρώτη κι η μοναδική φορά μέχρι σήμερα που μία χώρα κερδίζει τρίτη συνεχόμενη φορά
• Όπως προαναφέραμε είναι η πρώτη φορά που οι εκπρόσωποι των επιτροπών ανακοινώνουν τα αποτελέσματα μέσω δορυφόρου κι όχι τηλεφωνικά
• Το interval act του Riverdance έμεινε στην ιστορία ως ένα από τα πιο θρυλικά που έπειτα ταξίδεψε σε περισσότερους από 450  χώρους εκδηλώσεων με 25 εκ. θεατές
• Σκάνδαλο προκλήθηκε όταν η Edyta Gorniak από την Πολωνία τραγούδησε την συμμετοχή της στα αγγλικά στην dress rehearsal. Έξι χώρες ζήτησαν να απορριφθεί η χώρα από τον διαγωνισμό αλλά τελικά δεν κατέστη δυνατό γιατί οι κανονισμοί προέβλεπαν 13 χώρες να είναι εναντίον αυτής της πρακτικής
• Ρεκόρ συμμετοχών για την εποχή με 25 χώρες
• Για να αντιμετωπιστεί ο όγκος των συμμετοχών άρχισε να εφαρμόζεται το σύστημα του να αποκλείονται από τον επόμενο διαγωνισμό, οι χώρες που έλαβαν τις τελευταίες θέσεις στον προηγούμενο. Θα αποκλείονταν οι τελευταίες επτά χώρες της προηγούμενης χρονιάς. Ωστόσο επειδή έτσι κι αλλιώς δεν έλαβαν μέρος η Ιταλία και το Λουξεμβούργο, τελικά οι τελευταίες πέντε χώρες της προηγούμενης χρονιάς δεν έλαβαν μέρος που σημαίνει ότι ήταν οι εξής: Βέλγιο, Ισραήλ, Τουρκία, Σλοβενία και Δανία.
• H Σουηδή Marie Bergman έκανε το ρεκόρ επανεμφάνισης: 22 χρόνια μετά από την τελευταία της συμμετοχή το 1972 με τους Family Four. Το ρεκόρ κατέρριψε και κρατά μέχρι σήμερα η Άννα Βίσση με 24 χρόνια (1982-2006).
• Η Ισλανδή Sigga προέκυψε από αντικατάσταση. Στον εθνικό τελικό είχε κερδίσει η Sigrun Eva Armannsdottir, γνωστή ως Sissa με την οποία ήταν ντουέτο το 1992. Η ισλανδική τηλεόραση δεν ήταν ευχαριστημένη, έτσι ανέθεσε στον Ιρλανδό μαέστρο Frank McNamara να κάνει νέα ενορχήστρωση και να βρει νέα ερμηνεύτρια. Δυστυχώς η καριέρα της Sissa τελείωσε απότομα και έγινε δασκάλα μουσικής σε σχολείο. Μεταξύ μας: η βερσιόν της Sissa ήταν καλύτερη!
• Οι Chris & Moira, ανδρόγυνο στη ζωή, είχαν κάνει φωνητικά για τη Μάλτα την αμέσως προηγούμενη χρονιά, ενώ το 1999 έγραψαν τη συμμετοχή της χώρας. Στη σκηνή του Δουβλίνου η Moira ήταν έγκυος!
• Η “νεαρή” (όπως τη χαρακτήρισε στη μετάδοση των βίντεο-κλιπ η Δάφνη Μπόκοτα) Silvie Vrait εξασφάλισε ένα και μοναδικό δυάρι από την ελληνική επιτροπή, όταν ένα μέλος της διέδωσε ότι ήταν δήθεν πρέσβειρα της Unicef!
• H Willeke Alberti είναι πολύ μεγάλο όνομα στην Ολλανδία. Η κακή της θέση προκάλεσε σάλο στον Τύπο και συζητήσεις για πιθανή απόσυρση της χώρας από τον διαγωνισμό.
• Ο Jan Werner πέθανε στα 30 του πιθανότατα από καρδιακή ανεπάρκεια. Αρχικά υπήρχαν υποψίες για αυτοκτονία.

Μεγάλο μέρος του άρθρου προέρχεται από το προσωπικό αρχείο του συντάκτη μας Δημήτρη Μαντζίλα.

(Aν σου αρέσει να αρθρογραφείς και να μαθαίνεις τα νέα πριν τα μάθουν οι υπόλοιποι, στείλε μας μήνυμα για να γίνεις μέλος της ομάδας μας)