Στα 88 του πέθανε ο θρυλικός Dickie Rock (Ιρλανδία 1966)

Η ταπεινή καταγωγή

Ο Richard “Dickie” Rock, πολύ πετυχημένος Ιρλανδός τραγουδιστής, στη σφαίρα του θρύλου, γεννήθηκε το 1940 στην υποβαθμισμένη Cabra, γιος σιδερά και μποξέρ. Όταν εργάστηκε ως οξυγονοκολλητής στο Manchester τον εντυπωσίαζε η ακουστική των μετάλλων. Πέρασε από διάφορα γκρουπ. Μεταξύ 1963 και 1972 ήταν ο βασικός τραγουδιστής των Miami Showband, με τεράστια επιτυχία. Ακόμα κι όταν έκανε σόλο καριέρα, εμφανιζόταν συχνά μαζί τους. Από το 1963 μέχρι το 1989 πολλά τραγούδια του μπήκαν στα ιρλανδικά charts. Το 2008 η κρατική τηλεόραση έκανε αφιέρωμα για τη ζωή και την καριέρα του σε έξι επεισόδια.

Μέγας γυναικάς

Μάλιστα από τις τρελαμένες φαν του στο Μπέλφαστ προήλθε η λαϊκή έκφραση  “Spit on me Dickie” (= “φτύσε με, Ντίκι”), αφού ήθελαν το σάλιο του ως… ενθύμιο! Ο ίδιος, βέβαια, στην αυτοβιογραφία του, θεωρεί τον εαυτό του άσχημο και δεν καταλαβαίνει γιατί γινόταν αυτό. Φίλησε για πρώτη φορά κοπέλα στα 21 του κι αυτό παίζοντας… μπουκάλα. Αργότερα όμως αναπλήρωσε με το παραπάνω τα χαμένα χρόνια: «όταν σου το δίνει στο πιάτο, είναι σχεδόν αδύνατο για έναν άντρα να πει όχι!». Παλιότερα όμως ήταν πολύ πουριτανός σε σημείο, ακόμα κι όταν έβρεχε, να μην αφήνει τις φαν να μπαίνουν στο ίδιο λεωφορείο με εκείνον, για την αποφυγή αμαρτιών… Παραδέχτηκε πάντως πολλές απιστίες που είχε κάνει. Το 2022 απεβίωσε η γυναίκα του, Judy από κορωνοϊό. Μαζί απέκτησαν πέντε παιδιά.

Μια ζωή με δυσκολίες, αλλά και ιδιοτροπίες

Το γκρουπ του έγινε πρωτοσέλιδο το 1975, όταν τρία μέλη του δολοφονήθηκαν από παραστρατιωτικούς στη Βόρεια Ιρλανδία, όπου δεν ξαναπάτησε για τα επόμενα δύο χρόνια. Τους έβαζαν τότε σε παγωμένα ξενοδοχεία και αποδυτήρια γεμάτα υγρασία και όταν ζήτησε καλύτερες παροχές, του βγήκε η φήμη του ιδιότροπου. Ο μικρότερος αδερφός του σκοτώθηκε πέφτοντας από τη μηχανή του και ο πρώτος του γιος γεννήθηκε με εγκεφαλική βλάβη και πέθανε ξαφνικά στα 24 του. Ο δεύτερος του γιος Richard ήταν αρχικά μέλος των Boyzone, αλλά τον έδιωξαν, επειδή δεν πήγαινε στα ραντεβού, κάτι που έγινε αγαπημένο θέμα των media. Αργότερα γνώρισε μια κόρη που είχε αποκτήσει σε ένα one night stand, πολύ αργότερα, όταν εκείνη ήταν 15 ετών. Έγινε εξαρτημένος από την ηρωίνη και μάλιστα κατέρρευσε στο δικαστήριο, ζητώντας την επιείκεια του δικαστή.

Τα τελευταία χρόνια ήταν πια απεξαρτημένος και φανατικός πολέμιος του ποτού. Είχε τη φήμη του ιδιότροπου και τσιγκούνη. Κάποτε μετά από μια επιτυχία το γκρουπ αγόρασε γλυκά, για να το γιορτάσουν, αλλά εκείνος πήρε μόνο ένα μήλο, για να μην το μοιραστεί. Είναι θρυλική η κόντρα του με τον Johnny Logan που ξέσπασε, όταν ο δεύτερος είπε ότι ο Dickie Rock είναι κατά φαντασία θρύλος κι ότι δεν έκανε καμία σπουδαία καριέρα, με τον τελευταίο να απειλεί ότι θα τον… γρονθοκοπήσει (εξάλλου ο πατέρας του ήταν μποξέρ). O Johnny ζήτησε συγγνώμη και οι σχέσεις τους αποκαταστάθηκαν το 2020. Αποσύρθηκε επίσημα το 2021 λόγω προβλημάτων ακοής. Στο άκουσμα του θανάτου του, ιρλανδικά και βρετανικά Μ.Μ.Ε. του έκαναν αφιερώματα. Συλλυπητήριο μήνυμα έστειλαν στην οικογένειά του -μεταξύ άλλων- ο Πρόεδρος της Ιρλανδίας, Michael D. Higgins, καθώς και τα εν ζωή μέλη της Miami Showband.

Η Γιουροβίζιον

Η Ιρλανδία, επί τέσσερα χρόνια (1965, οπότε μετείχε για πρώτη φορά-1968) εκπροσωπήθηκε από άνδρες καλλιτέχνες, εκ των οποίων ο Dickie Rock ήταν ο τελευταίος εν ζωή. Το 1966 έγινε εθνικός τελικός, όπου τέσσερεις καλλιτέχνες (Deirdre Wynne, Dickie Rock, The Ludlows, Butch Moore-IRL 65) ερμήνευσαν από τρία τραγούδια ο καθένας. Το νικητήριο Come back to stay πήρε 20 βαθμούς έναντι 9 του δεύτερου και ανέβηκε στο #1 των charts. Τα άλλα δύο τραγούδια που είπε, Can’t make up my mind και Oh! Why? ήρθαν 4ο και 9ο αντίστοιχα. Στον διαγωνισμό, με κάθε χώρα να ψηφίζει μόνο τρία τραγούδια με 5-3-1, ήρθε στην 4η θέση με 14 βαθμούς (5 από τη Γαλλία και 3 από Βέλγιο, Ολλανδία και Γιουγκοσλαβία).