Η επιστροφή σε εθνικό τελικό
Σύμφωνα με πληροφορίες της Reallife, η ΕΡΤ προσανατολίζεται στη διοργάνωση πέντε ή έξι ψυχαγωγικών σώου για την επιλογή του τραγουδιού της Eurovision, στα οποία θα παρουσιαστούν οι υποψήφιοι, ώστε να αναδειχθεί σταδιακά ο εκπρόσωπος της χώρας, με τη συμμετοχή του κοινού από το σπίτι. Έπειτα από οκτώ έτη δίχως τη διενέργεια ελληνικού τελικού (και τις έντονες αντιδράσεις, θα προσθέταμε), η διοίκηση της ΕΡΤ εξετάζει το ενδεχόμενο να ανοίξει τη διαδικασία προς το κοινό μέσω televoting. Σε αυτό το πλαίσιο η δημόσια τηλεόραση έχει ξεκινήσει να ψάχνει διάφορα φορμάτ από άλλες χώρες για να καταλήξει στο καταλληλότερο. Το Melodifestivalen ή το Sanremo θα ήταν μια καλή αρχή, θα λέγαμε από την πλευρά μας.
Τα 50χρονα των ελληνικών συμμετοχών-μία πρόταση του INFE
Επίσης, όπως έχουμε ήδη γράψει, επειδή θα έχουμε τα 50χρονα, είναι χρυσή ευκαιρία να προβληθούν τόσο η ιστορία των ελληνικών τελικών, όσο και οι καλλιτέχνες που προσπάθησαν, όχι μόνο οι εκπρόσωποι της Ελλάδας, οι οποίοι θα μπορούσαν να εμφανίζονται ως καλεσμένοι στα σώου αυτά. Σταχυολογούμε μερικούς μόνο από τους καλλιτέχνες των ανοιχτών τελικών (στους κλειστούς συναντάμε δεκάδες ακόμα ονόματα): Σόφη Ζαννίνου, Κώστας Χατζής, Κώστας Τουρνάς, Γλυκερία, Μίλλυ Καραλή, Γιώργος Πολυχρονιάδης, Γιάννης Φλωρινιώτης, Νίκος Νομικός, Άριελ Κωνσταντινίδη, Πέτρος Δουρδουμπάκης, Θεοδοσία Στίγκα, Θέμης Ανδρεάδης, Ελένη Δήμου, Κώστας Καράλης, Σοφία Αρβανίτη, Γιάννης Σαββιδάκης, Λία Βίσση, Κατερίνα Αδαμαντίδου, Στέλιος Σταυράκης, Χριστίνα Μαραγκόζη, Έφη Σαρρή, Άντζελα Δημητρίου, Αγγελική Μπαζίγου, Διονύσης Σχοινάς, Ηρώ, Σταύρος Σιόλας, Ευσταθία, Μάρα Θρασυβουλίδου, Μαρία-Λουίζα Βασιλοπούλου, Πέγκυ Ζήνα, Σαμπρίνα, Γιάννης Βαρδής, Κώστας Χρύσης, Λάκης Παπαδόπουλος, Ηλίας Βρεττός, Παναγιώτης Ραφαηλίδης, Απόστολος Ψυχράμης, Τάμτα, Χρήστος Δάντης, Χρύσπα, Κώστας Μαρτάκης, Μάνος Πυροβολάκης, Melisses, Αντιγόνη Ψυχράμη, Αγγελική Ηλιάδη, Τζωρτζίνα Καραχάλιου, Θωμαή Απέργη, Κρυσταλλία, Josephine, C:Real, Shaya, Αρετή Κετιμέ, ακόμα και η… Δάφνη Μπόκοτα. Και μόνο η έκπληξη του κοινού, όταν συνειδητοποιήσει πόσα ονόματα έχουν περάσει από τους εθνικούς τελικούς αρκεί, για να δώσει σημαντική τηλεθέαση. Ελπίζουμε μόνο να δούμε κάτι προσεγμένο, για να μην ζήσουμε ξανά ημέρες “Zhow Biz” (επιλογή 1998), μια διοργάνωση με μέτρια τραγούδια και κάκιστη τεχνική υποδομή ή το φιάσκο του 2004 με τη διαδικασία “Ben Hur” που ονομαζόταν “Eurostar Vodafone”, όπου άλλος κέρδισε και άλλος πήγε τελικά. Φαντασία θέλει και μεράκι!
