Από επιπλοκές λόγω τροχαίου κατέληξε ο Rajko Dujmić, συνθέτης τριών Γιουγκοσλαβικών συμμετοχών

Ένα μικρό βιογραφικό

Γεννημένος στο Ζάγκρεμπ, την πρωτεύουσα της Κροατίας, το 1954, σπούδασε Παιδαγωγικά. Αν και διπλωματούχος στο βιολί, θήτευσε σε αρκετά συγκροτήματα (“Grupa Marina Škrgatića”, “Crno bijeli”, “Klan”, “Zlatni akordi”) ως κημπορντίστας, ήδη από το 1974. Τραγούδια του μετείχαν σε πολλά φεστιβάλ της πρώην Γιουγκοσλαβίας, με πρώτο αυτό της Λιουμπλιάνα. Για πολλά χρόνια ήταν μέλος των Novi Fosili, το πιο επιτυχημένο άλμπουμ των οποίων, “Budi uvijek blizu” (1981) πούλησε 500.000 αντίτυπα και έγινε αδαμάντινο. Συνολικά ηχογράφησαν 20 άλμπουμ, από τα οποία καθιερώθηκαν επιτυχίες που ακούγονται μέχρι σήμερα, χάρη στο ταλέντο του  Rajko Dujmić, ο οποίος τους “απογείωσε”, όταν έγινε μέλος τους το 1976 (υπήρχαν από το 1969).

Ακολούθησαν αναρίθμητα φεστιβάλ εντός και εκτός Γιουγκοσλαβίας, βραβεία και τουρνέ σε Ευρώπη, ΕΣΣΔ, ΗΠΑ και Καναδά. Ως σόλο καλλιτέχνης κυκλοφόρησε ένα και μοναδικό άλμπουμ, το “Nizvodno od raja” (1993), ενώ το 2009 κυκλοφόρησαν τα Best of, με τραγούδια που πρόσφερε σε διάφορα συγκροτήματα και μεμονωμένους καλλιτέχνες, όπως η Neda Ukraden, η Jasna Ljokić και η Ljupka Dimitrovska.

Τρεις φορές συνθέτης στη Γιουροβίζιον

Η Κροατία ήταν αναμφισβήτητα η πλέον επιτυχημένη από τις περιοχές της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Σε αυτό συνέβαλε η μοντέρνα ποπ-χορευτική μουσική του Rajko Dujmić, ο οποίος έγραψε τρία τραγούδια για ισάριθμα συγκροτήματα: τους Novi Fosili (1987-4οι με το “Ja sam za ples”), μάλιστα βρισκόταν κι ο ίδιος επί σκηνής, τους Srebrna Krila (1988-6οι με το “Mangup”), επίσης ιστορικό συγκρότημα, αλλά και τους άσημους Riva, οι οποίοι πήραν απροσδόκητα το ένα και μοναδικό βραβείο της πρώην Γιουγκοσλαβίας με το “Rock me Baby”, χαρίζοντας στο Ζάγκρεμπ την πολυπόθητη διοργάνωση την επόμενη χρονιά, λίγο πριν από τη διάλυση της χώρας το 1992.

Και ένα trivium: τι συνδέει τους Novi Fosili με τους Srebrna Krila πέρα από τον συνθέτη; Ο στιχουργός Stevo Cvikić (YUG 87-89, BOS 93, 94, 96, 02), αλλά και το ότι ο μπασίστας των πρώτων Marinko Kolnago είναι πατέρας του μπασίστα των δεύτερων Oleg Colnago!

https://www.youtube.com/watch?v=72VMqrnfGmQ

https://www.youtube.com/watch?v=JSEHL2YqRTs

Οι υποψηφιότητες σε εθνικούς τελικούς

Με τους Novi Fosili ήταν τέσσερεις φορές υποψήφιος για την Κροατία, το 1996 (6οι με το “Spray”), το 1997 (9οι με το “Vrijeme”, το 1998 (9οι με το “Pričaj mi o ljubavi”) και το 2001 (12οι με το “Takva ljubav”), ενώ στις γιουγκοσλαβικές επιλογές φιγουράρουν το 1981 (2οι με το “Oko moje”), το 1982 (4οι με το “Vikend tata, vikend mama”), το 1983 (2οι με το “Volim te od 9 do 2”) και το 1986 (2οι με το “Boby br. 1”). Το 1984 είχαν υποβάλει τραγούδι, αλλά απορρίφθηκε. Ήθελε να κάνει δυναμικό comeback το 2014, όπως είχε δηλώσει σε συνέντευξή του. Δεν γνωρίζουμε αν έστειλε τραγούδι και απορρίφθηκε ή αν απλά το μετάνιωσε. ). Και ένα trivium: το 2001 το τραγούδι θα το έλεγε η Izabela Martinovic (μικρή αδελφή της Danijela-CRO 98), όμως τσακώθηκε ο συνθέτης με τον ενορχηστρωτή της κοπέλας και το έδωσε στους Novi Fosili!

Τους έκλεψαν τη νίκη το 1982!

Αξίζει να σταθούμε στο σκάνδαλο του 1982: φαβορί ήταν οι Novi Fosili αλλά μοιράστηκαν οι ψήφοι με τους Srebrna Krila, και οι δύο υποψήφιοι για το Ζάγκρεμπ. Κέρδισαν τελικά οι παγκοίνως άγνωστες Aska χάρη στο Novi Sad που έδωσε λάθος βαθμολογία και την άλλαξε μετά τον εθνικό τελικό, καθώς είχε ψηφίσει παραπάνω τραγούδια, υπέρ τους.

Ο εθνικός τελικός του 1987 με τις πολλές καινοτομίες

Για πρώτη φορά επετράπη οι συνθέτες να μπορούν να υποβάλουν τραγούδια και σε άλλες δημοκρατίες. Κάθε τηλεόραση θα έστελνε από 2 τραγούδια (οι μικρές τηλεοράσεις δεν το κατάφεραν αυτό) + 8 που βγήκαν από τα περισσευούμενα από μια ειδική επιτροπή. Επίσης, για πρώτη φορά μπορούσαν να στέλνουν τις συμμετοχές τους σε οποιαδήποτε τηλεόραση και όχι μόνο στην τοπική τους (χρήσιμο για τους Κροάτες που γλίτωσαν τον ανταγωνισμό της ιδιαίτερης επιλογής τους). Έτσι, με σύνολο 24 τραγούδια, ήταν η μεγαλύτερη επιλογή που διεξήχθη σε μια βραδιά ως τότε. Νέο σύστημα ψηφοφορίας που παρέμεινε ως το τέλος της Γιουγκοσλαβίας: κάθε τηλεόραση είχε τρία μέλη επιτροπής (δύο μουσικοί και ένας επιφανής πολίτης, ο ένας από αυτούς κάτω από 30). Έδιναν 7, 5, 3, 2, 1 και στα δικά τους τραγούδια και μετέδιδαν την ψηφοφορία, μέσω βίντεο σύνδεσης (7 χρόνια, πριν το εφαρμόσει η ίδια η Γιουροβίζιον !).

Στη σκηνή της Γιουροβίζιον ήταν η Sanja Doležal, που έφυγε λίγα χρόνια μετά, για να γίνει παρουσιάστρια της τηλεόρασης, με δική της εκπομπή, όπως και οι Rajko Dujmič, Marinko Colnago, Nenad Šarić και Vladimir Kočiš-Zec. Μάλιστα στην επιτροπή του Ζάγκρεμπ (σκάνδαλο!) ήταν ο εκλιπών μπασκετμπολίστας και σύντροφος της Sanja, Dražen Petrović, στη δε Σλοβενική, το μέλος των Repel i Kri (YUG 75), Nada Žgur. Και για τους μυημένους: το τραγούδι του 1987 “Ja sam za ples” αποτέλεσε έμπνευση με τον ψεύτικο λόξιγκα που περιέχει για την Αγγελική Μπαζίγου και το “Χικ” (2ο στον ελληνικό εθνικό τελικό το 1988).

Το άδοξο τέλος

Στις 29 Ιουλίου ενεπλάξη σε σοβαρό τροχαίο ατύχημα στο χωριό Stari Laz, κοντά στη Ravna Gora. Έξι μέρες μετά ξεψύχησε στο νοσοκομείο της Rijeka, στα 65 του χρόνια, τρεις μέρες πριν από τα γενέθλιά του. Άφησε πίσω τη σύζυγό του Snježana Dujmić, με την οποία ήταν παντρεμένοι από το 1990.